هیئت وزیران در جلسه ۱۲ بهمن ماه ۱۳۱۹ بر حسب پیشنهاد شماره ۴۶۹۴۴ بتاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۱۹ وزارت دارائی تصویب نمودند که ماده (۱۵) آییننامه هزینه راجع به فوق العاده روزانه مامورین بترتیب زیر اصلاح و از آغاز سال (۱۳۲۰) اجرا شود و تصویبنامه های مختلفی در زمینه فوق العاده روزانه (اعاشه) تا بحال صادر گردیده از تاریخ اجرا این تصویبنامه ملغی و بلااثر خواهد بود.
ماده (۱۵) – فوق العاده روزانه (اعاشه) عبارت از وجوهی است که علاوه حقوق برای جبران هزینه اضافی مامورین در مدت ماموریت موقت از تاریخ حرکت از محل ماموریت ثابت تا روز برگشتن بدآنجا پرداخته میشود و میزان آن به شرح زیر است:
خدمتگزاران جزء
خدمتگزاران دون پایه
کارمندان پایه ۱ و۲
کارمندان پایه ۳ و ۴
کارمندان پایه ۵ و ۶
کارمندان پایه ۷ و ۸
کارمندان پایه ۹
|
نقاط عادی
|
در ماموریت نقاط بد آب و هوا
|
در ماموریت نقاط صعب المعیشه
|
در ماموریت نقاط بد آب و هوا و صعب المعیشه
|
۱۰ ریال
۱۵ ریال
۲۰ ریال
۲۵ ریال
۳۵ ریال
۵۰ ریال
۶۵ ریال
|
۱۵ ریال
۵۰ /۲۲ ریال
۳۰ ریال
۵۰ /۳۷ ریال
۵۰ /۵۲ ریال
۷۵ ریال
۵ /۹۷ ریال
|
۱۵ ریال
۵۰ /۲۲ ریال
۳۰ ریال
۵۰ /۳۷ ریال
۵۰ /۵۲ ریال
۷۵ ریال
۵۰ /۹۷ ریال
|
۰ ریال
۳۰ ریال
۴۰ ریال
۵۰ ریال
۷۰ ریال
۱۰۰ ریال
۱۳۰ ریال
|
تبصره (۱) – بمأمورینی که نقلیه آنها از طرف دولت تهیه میشود و از هزینه سفر استفاده نمی نمایند فوق العاده روزانه آنها بمأخذ یک برابر و نیم میزان بالا پرداخته میشود.
تبصره (۲) – مأمورینی که دارای پایه هفت و هشت، کارمندان پایه نه باشند در صورتی که با داشتن سمت ریاست اداره یا ریاست هیئت بازرسی بمأموریت بروند صدی بیست و پنج ۲۵% از ماخذهای مقرره بالا علاوه دریافت خواهند نمود.
تبصره (۳) – نقاط بد آب و هوا یا صعب المعیشه از روی آییننامه های وابسته تشخیص میشوند.
تبصره (۴) – در صورتی که یکنفر از منتظرین خدمت بمأموریت بازرسی یا مأموریت دیگر برود و دارای حقوق معین و مصوبی نباشد تفاوت حقوق انتظار خدمت او تا مأخذ حقوق پایه از محل فوق العاده روزانه (اعاشه) تامین میشود.
فوق العاده روزانه (اعاشه) در صورتی پرداختنی است که مامور از حیث مسافت بیش از پانزده کیلومتر یا از حیث مدت بیش از چهل و هشت ساعت از محل ماموریت خود دور بشود.