ماده اول ـ به دولت اجازه داده میشود مسکوکات نیکل را که در داخله کشور رواج قانونی خواهند داشت طبق مشخصات ذیل ضرب و به جریان بگذارد:
الف ـ مسکوک نیکل یک ریالی به قطر ۵ر۱۸ میلیمتر و به وزن دو گرم
ب ـ مسکوک نیکل دو ریالی به قطر ۵ر۲۲ میلیمتر و به وزن ۴ گرم
ج ـ مسکوک نیکل ۵ ریالی به قطر ۲۶ میلیمتر و به وزن هفت گرم
ماده دوم ـ ترکیب مسکوکات مزبور عبارت خواهد بود از ۲۵ درصد نیکل و ۷۵ درصد مس.
ماده سوم ـ مسکوکات مزبور مدور و دور آن زنجیر دارد و در یک طرف آن شیر و خورشید با برگ بلوط و زیتون و قیمت قانونی به حروف و در طرف دیگر سال ضرب با برگ بلوط و زیتون و عدد مشخص قیمت قانونی خواهد بود.
ماده چهارم ـ حد ترخیص قانونی مسکوکات فوقالذکر از حیث عیار، سی در هزار و از حیث وزن، بیست در هزار خواهد بود.
ماده پنجم ـ بانک ملی ایران مقدار هر یک از اقسام مسکوک سه گانه فوق را که از لحاظ گردش پول لازم خواهد بود معین خواهد کرد.
ماده ششم ـ ضرب مسکوکات موضوع این قانون منحصر به دولت است و باید منحصراً در ضرابخانه دولتی ضرب شود.
ماده هفتم ـ معادل صددرصد ارزش اسمی مسکوکاتی که بموجب این قانون بجریان گذاشته میشود پس از وضع هزینه ضرب در بانک ملی ایران در حساب مخصوصی به امانت سپرده خواهد شد.
ماده هشتم ـ وزارت دارائی مأمور اجرای این قانون است.
بر طبق قانون اعطای اختیارات مصوب ۲۰ مرداد ۱۳۳۱ (لایحه قانونی ریال نیکلی) که مشتمل بر هشت ماده است تصویب میشود.
بتاریخ ۱۷ مهرماه ۱۳۳۱
نخست وزیر ـ دکتر محمد مصدق