[به موجب قانون مربوط به مقررات تحصیلی و استخدامی بهداران، مصوب ۱۳۳۴ لغو شده است.]
مصوب ۱۳۳۱/۱۰/۱۸
ماده 1) داوطلبان ورود به آموزشگاه های بهداری متعهد خواهند شد که پس از فراغ از تحصیل مدت دوازده سال در دهستانها و بخش‌هائی که وزارت بهداری معین خواهد کرد به خدمت پردازند. این مدت در مورد بهدارانی که بر طبق ماده 5 این لایحه قانونی بگذرانیدن دوره دانشکده پزشکی موفق شوند در صورتی که با گواهینامه دوره دوم متوسطه به آموزشگاه پذیرفته شده باشند شش سال، و هرگاه با گواهینامه دوره اول وارد آموزشگاه شده باشند به هشت سال تقلیل می‌یابد. بهدارانی که قبل از شش سال خدمت به دانشکده پزشکی وارد شده باشند موظفند پس از فراغ از تحصیل در دانشکده کسری شش سال خدمت در مورد تعهد خود را در بخشها و دهستان‌هائی که وزارت بهداری تعیین میکند انجام دهند.
ماده 2) وزارت بهداری میتواند بهداران را با رعایت شرایط زیر برای تکمیل تحصیلات بدانشکده‌های پزشکی معرفی کند:
اول- از بهدارانی که دارای گواهینامه شش ساله دبیرستان باشند با حداقل سه سال تمام خدمت بهداری در بخش ها و دهستانها.
دوم ـ از بهدارانی که دارای گواهی نامه پنج ساله دبیرستان باشند با حداقل پنج سال تمام خدمت بهداری در بخشها و دهستانها.
سوم ـ از بهدارانی که دارای گواهینامه دوره اول دبیرستان باشند با حداقل هفت سال تمام خدمت بهداری در بخش ها و دهستانها.
دانشکده‌های پزشکی این قبیل اشخاص را به سال چهارم خواهند پذیرفت.
تبصره ـ تعداد بهدارانی که طبق شق اول این ماده بدانشکده‌های پزشکی معرفی خواهند شد تا پایان سال تحصیلی 34 – 1335 هر سال معادل نصف فارغ‌التحصیلان آموزشگاههای عالی بهداری در همان سال می‌باشد و از سال 1335ـ1336 به بعد با توافق دانشکده پزشکی بر تعداد آنها افزوده خواهد شد.
ماده 3) به دانشجویان آموزشگاههای بهداری در مدت تحصیل در آموزشگاه در هر ماه معادل حقوق پایه 2 پزشکیاری کمک هزینه تحصیل از طرف وزارت بهداری داده میشود و بهداران مشمول ماده 4 در صورتی که بخواهند در دوره تحصیل در دانشکده‌های پزشکی هم از کمک هزینه تحصیلی مذکور استفاده کنند باید تعهد نمایند که بعد از اختتام تحصیل در دانشکده معادل سنواتی که به این ترتیب در دانشکده پزشکی کمک هزینه تحصیلی دریافت می‌دارند علاوه بر مدتی که قبلا تعهد خدمت داشته‌اند در دهستانها و بخش‌هائی که وزارت بهداری معین خواهد کرد انجام وظیفه کنند.
تبصره ـ مدت تحصیل بهداران در دانشکده‌های پزشکی در صورتی که از مأخذ آخرین حقوق دریافتی قبل از ورود به دانشکده کسور بازنشستگی بپردازند از حیث مقررات مربوطه به بازنشستگی جزء خدمت آنان محسوب خواهد شد.
ماده 4) بهداران پس از فراغ از تحصیل در دانشکده پزشکی با پایه یک پزشک یکمی به خدمت پذیرفته خواهند شد و اعطای پایه پزشک یکمی به این دسته محتاج بگذرانیدن پایان‌نامه نخواهد بود.
تبصره 1) دانشنامه دکتری و اجازه‌نامه طبابت آنان پس از پایان خدمت مورد تعهد در وزارت بهداری و گذراندن پایان‌نامه از طرف دانشگاه و وزارت فرهنگ اعطاء خواهد شد.
تبصره 2) در صورتی که حقوق پایه پزشک یکمی این قبیل اشخاص از آخرین حقوق دریافتی در موقع ورود بدانشکده کمتر باشد مابه‌التفاوت از اعتبارات عمومی بودجه از محل صرفه‌جوئی وزارت بهداری بعنوان تفاوت حقوق دریافتی بآنان پرداخت خواهد شد تا متدرجاً در نتیجه نیل به ترفیع مستهلک شود.
ماده 5) ـ فارغ‌التحصیلهای آموزشگاههای عالی بهداری که پس از فراغ از تحصیل از انجام تعهد خدمتی که سپرده‌اند خودداری کنند و یا آنکه بر حسب تشخیص کمیسیون فنی وزارت بهداری عدم شایستگی و سوء رفتار آنان ثابت شود علاوه بر این که سه برابر تمام کمک هزینه‌هائی که در مدت تحصیل دریافت کرده‌اند از آنها مسترد خواهد شد از اشتغال به هرگونه فن پزشکی در کشور ممنوع خواهند بود و نیز هیچیک از دوایر دولتی حق استخدام آنان را به هیچ عنوان نخواهند داشت.
ماده 6) بهداران پس از ایفای تعهد خود در وزارت بهداری به هیچوجه حق اشتغال به امور پزشکی نخواهند داشت مگر در بخشها و دهستانها.
ماده 7) وزارت بهداری در بودجه هر سال اعتبار کافی برای اعطای کمک هزینه تحصیلی به دانشجویان آموزشگاههای بهداری منظور خواهد کرد.
ماده 8) در صورتی که وجود داوطلب برای آموزشگاههای بهداری بیش از حد مورد احتیاج یا گنجایش و وسائل آموزشگاه باشد پذیرفتن داوطلب بطریق مسابقه بعمل خواهد آمد.
ماده 9) آئیننامههای اجرائی این لایحه قانونی را وزارت بهداری و دانشگاه طهران تهیه خواهندکرد.
ماده 10) وزارت بهداری و فرهنگ و دانشگاه طهران مأمور اجرای این لایحه قانونی خواهند بود.
ماده 11) از تاریخ تصویب این لایحه قانونی کلیه قوانین و مقرراتی که با مواد مذکور در این لایحه قانونی مغایرت داشته باشد لغو و بلااثر می‌گردد.
بر طبق قانون اعطای اختیارات مصوب 20 مرداد ماه 31 لایحه قانونی مربوط به مقررات تحصیلی و استخدامی بهداران مشتمل بر 11 ماده و 4 تبصره تصویب میشود.
بتاریخ 18 دی‌ماه 1331
نخست وزیر ـ دکتر محمد مصدق