ماده واحده – قوانین اجازه استخدام معلمین خارجی دانشکده‌های شهرستانها مصوب ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۳۲۸ و پنجم تیرماه ۱۳۳۰ [لایحه قانونی اجازه استخدام پانزده نفر استاد اتباع خارجه برای تدریس در دانشکده‌های پزشکی مشهد شیراز و اصفهان] تا اول مرداد‌ماه ۱۳۳۸ تمدید میگردد و به وزارت فرهنگ اجازه داده میشود برای تدریس در دانشکده‌های شهرستانها که فعلاً دایر است و یا بعداً تأسیس خواهد‌شد بیست نفر استاد متخصص که صلاحیت آنان از هر جهت محرز باشد از کشورهای اطریش – آلمان – فرانسه – سویس – بلژیک – آمریکا و انگلیس‌استخدام نماید.
تبصره ۱ – حقوق معلمین خارجی کلیه دانشکده‌های شهرستان ها نباید از ماهی سی هزار ریال که نصف آن به ارز بارز پرداخت است تجاوز نماید و بعلاوه ممکن است بهر یک از معلمین مبلغی که در ماه ده هزار ریال تجاوز نخواهد نمود بعنوان کرایه خانه تأدیه شود. هزینه سفر هر یک از معلمین و زن و فرزندان او. از طرف وزارت فرهنگ پرداخت میشود.
تبصره ۲ – وزارت فرهنگ مجاز است معلمین خارجی دانشکده‌های شهرستانها را در مقابل حوادث و امراض ناشیه از اشتغال تدریس بیمه نماید و حق بیمه را از اعتبارات دانشکده‌های شهرستانها پرداخت کند.
تبصره ۳ – وزارت فرهنگ میتواند قرار مخصوصی با دانشگاهها و یا انجمن ها و بنگاههای علمی و فرهنگی و بهداشتی کشورهای فوق یا‌مؤسسات بین‌المللی برای تأمین دروس مورد احتیاج دانشکده‌های شهرستانها منعقد نماید. در این صورت وزارت فرهنگ مجاز است به استادانی که از طرف دانشگاهها یا مؤسسات فوق مأمور تدریس میشوند علاوه بر هزینه رفت و آمد در مدت تدریس حق‌الزحمه که حداکثر بمیزان مقرر در تبصره ۱ خواهد بود پرداخت نماید در صورتی که قرار مزبور با دانشگاه تهران منعقد گردد به استادانی که از طرف دانشگاه طهران مأموریت حاصل مینمایند علاوه بر هزینه مسافرت فوق‌العاده‌ای در مدت اشتغال بتدریس بآنان داده میشود. فوق‌العاده مزبور تا میزانی خواهد بود که با حقوق و مزایای دریافتی از دانشگاه تهران جمعاً از سی هزار ریال تجاوز ننماید.
تبصره ۴ – دانشیاران آموزشگاههای بهداری شهرستانها می‌توانند با همان رتبه دانشیاری که دارند بدانشکده‌های پزشکی شهرستانها منتقل شده و همان دروسی را که بعهده دارند تدریس نمایند همچنین وزارت فرهنگ میتواند تا مدت یکسال از تصویب این قانون از میان اطباء متخصص ایرانی مقیم داخله یا خارجه که لااقل مدت پنج سال در رشته‌های تخصصی مورد احتیاج در بیمارستانها و مؤسسات علمی مهم خارجی کار کرده باشند عده‌ای را برای تدریس در دانشکده‌های پزشکی شهرستانها استخدام نماید.
وزارت فرهنگ برای این اشخاص با توجه بمقام علمی و تخصصی آنان با تصویب شورای دانشکده پزشکی تهران و شورای دانشگاه تهران رتبه دانشیاری که حداکثر آن از پایه شش تجاوز نخواهد نمود تعیین می‌نماید. دانشیاران و استادان دانشکده‌های شهرستان ها علاوه بر حقوق ثابت و مزایای قانونی معادل حقوق و کمک رتبه‌های خود را بعنوان فوق‌العاده مخصوص دریافت خواهند نمود.
تبصره ۵ – تا زمانی که دانشکده‌های شهرستانها بعده کافی استاد ندارد وزارت فرهنگ میتواند از کارمندان دولت یا بازنشستگان یا اشخاص دیگری از اتباع داخله یا اتباع کشورهای مذکور در ماده فوق که واجد صلاحیت لازم باشند برای تدریس بعضی دروس بطور موقت مجاناً در مقابل پرداخت حق‌التدریس طبق آئین‌نامه‌ای که به تصویب هیئت وزیران میرسد استفاده نماید. نسبت بمعلمین موقت فعلی یا معلمینی که در گذشته بطور موقت در دانشکده‌های شهرستانها تدریس نموده‌اند طبق همین تبصره اقدام بشود.
تبصره ۶ – دانشگاه تهران مجاز است اضافه از تعداد فوق که برای شهرستان ها استخدام میشود از استادان عالیمقام و مشهور کشورهای اروپا و‌آمریکا برای تدریس در دانشگاه تهران نیز استخدام نماید حداکثر حقوقی که بآنان داده میشود در ماه پنجاه هزار ریال میباشد که نصف آن بارز پرداخت میشود.
تبصره ۷ – از اول سال تحصیلی ۱۳۳۵ – ۱۳۳۶ دانشکده‌های دندان پزشکی و داروسازی تهران از دانشکده پزشکی منتزع و هر یک بصورت واحد مستقلی با رعایت مقررات دانشکده پزشکی انجام وظیفه خواهند نمود.
تبصره ۸ – از آغاز سال تحصیلی ۳۴ – ۳۵ دانشسرای عالی باید از دانشکده‌های علوم و ادبیات مجزا و بصورت واحد مستقل درآید دانشگاه مجاز است به استادان دانشکده‌ها که علاوه بر دروس اصلی ساعاتی را در دانشسرای عالی تدریس مینمایند مطابق آئین‌نامه‌ای که به تصویب شورای دانشگاه خواهد رسید حق‌التدریس بپردازند.
این قانون که مشتمل بر ماده واحده و هشت تبصره است در جلسه پنجشنبه بیست و دوم تیرماه یکهزار و سیصد و سی و چهار به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه شنبه ۳ تیرماه ۱۳۳۴ به تصویب مجلس سنا رسیده است.