ماده ۱ – مهندسین و نقشه‌برداران و زمین‌شناسان و کمک مهندسین و تکنیسین‌های وزارتخانه‌ها و مؤسسات وابسته به دولت در صورتی که دارای گواهینامه رسمی باشند که شورای عالی فرهنگ آن را به رسمیت شناخته باشد از مزایای این قانون بهره‌مند خواهند شد.
تبصره ۱ – فارغ‌التحصیلان دانشکده علوم که در کارگاههای فنی – کارخانجات – معادن – راهسازی – نقشه‌برداری – آزمایشگاههای تجسسی و‌کنترل و سایر مؤسسات فنی وابسته به دولت که وارد خدمت شده یا می‌شوند بنابر ارزش تحصیلات (لیسانس – فوق لیسانس – دکترا) از مزایای این‌قانون بهره‌مند خواهند شد.
تبصره ۲ – استخدام کارمندان مشمول این قانون طبق ماده چهار قانون استخدام کشوری از طریق مسابقه به عمل خواهد آمد.
ماده ۲ – خدمت مشمولین ماده یک دارای ده پایه بوده و مدت توقف در پایه‌های یک و دو و سه و چهار دو سال و برای پایه‌های پنج و شش و هفت سه سال و برای بقیه پایه‌ها چهار سال خواهد بود.
تبصره ۱ – مهندسینی که ارزش تحصیلات آنها از طرف شورای عالی فرهنگ با قید عنوان مهندسی دکترا یا معادل آن در رشته مربوط باشد با پایه سه و مهندسینی که ارزش تحصیلات آنها فوق لیسانس باشد با پایه دو و مهندسینی که ارزش تحصیلات آنها با داشتن عنوان مهندسی لیسانس باشد با‌پایه یک مهندسی وارد خدمت خواهند شد.
تبصره ۲ – کسانی که ارزش تحصیلات فنی آنها در امور مربوط به مهندسی و نقشه‌برداری و معادن و سایر رشته‌های فنی از طرف شورای عالی فرهنگ (فوق دیپلم) شناخته شود با پایه کمک مهندسی و نیز کسانی که ارزش تحصیلات آنان در امور مهندسی و نقشه‌برداری و معادن و سایر‌رشته‌های فنی دیپلمه کامل متوسطه و یا معادل آن شناخته شود با پایه یک کمک مهندسی وارد خدمت خواهند شد.
ماده ۳ – میزان حقوق با پایه یک مهندسی شش هزار ریال و کمک مهندسی چهار هزار ریال و حقوق پایه‌های ۲ و ۳ و ۴ برابر است با حقوق پایه قبل به اضافه چهل درصد حقوق پایه یک و حقوق پایه‌های ۵ و ۶ و ۷ برابر است با حقوق پایه قبل به اضافه سی درصد حقوق پایه یک و حقوق پایه‌های هشت و نه و ده برابر است با حقوق پایه قبل به اضافه
بیست درصد حقوق پایه یک.
تبصره ۱ – به مشمولین این قانون که تمام مدت کار را در کارگاههای مربوطه انجام وظیفه می‌نمایند در مدت اشتغال فوق‌العاده از سی تا پنجاه‌درصد حقوق پایه دریافتی به عنوان فوق‌العاده کارگاه پرداخته خواهد شد.
تبصره ۲ – ترتیب اعطاء ترفیع مشمولین این قانون طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
ماده ۴ – از تاریخ تصویب این قانون برای مشمولین ماده یک که در وزارتخانه‌ها و مؤسسات وابسته به دولت اعم از این که به طور رسمی - قراردادی – حکمی – روزمزد مشغول خدمت هستند با رعایت سنوات خدمت طبق مواد فوق پایه آنان تعیین و در صورتی که حقوق آنان تکافوی حقوق پایه مربوطه را بنماید احکام پایه‌های آنان صادر و به موقع اجرا گذارده خواهد شد و چنانچه حقوق آنها تکافوی پرداخت حقوق پایه مربوطه را ننماید وزارتخانه‌ها و مؤسسات وابسته به دولت مکلفند احکام پایه‌ها را صادر و پرداخت تفاوت را موکول به وجود اعتبار بنمایند در هر حال این تفاوت از سال ۱۳۳۹ در بودجه منظور و پرداخت خواهد شد.
ماده ۵ – مشمولین این قانون که سابقه خدمت رسمی ندارند از قبیل کارمندان پیمانی و حکمی و روزمزد مکلفند کسور بازنشستگی سنوات خدمت گذشته را بر اساس اشل مندرج در این قانون به اقساط متناسب پرداخت نمایند و کسانی که قبل از تصویب این قانون بازنشسته شده‌اند مشروط بر این که‌نسبت به گذشته به هیچوجه ایجاد تعهدی نشود پایه و حقوق آنها از تاریخ اجرای این قانون به مأخذ حقوق بازنشستگی شاغلین ترمیم و پرداخت می‌شود ورثه بازنشستگان شاغلین بالا مشمول این ماده خواهند بود.
ماده ۶ – دولت مکلف است از تاریخ تصویب این قانون تا سه ماه لایحه قانونی استخدام کارمندان کشوری را با در نظر گرفتن احتیاجات و طبقه مشاغل و مراتب علمی تهیه و تقدیم مجلس نماید.
ماده ۷ – دولت مأمور اجرای این قانون است.
قانون فوق که مشتمل بر هفت ماده و شش تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه پنجشنبه بیست و سوم دی ماه یک هزار و سیصد و سی و هشت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی – عماد تربتی
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۸/۱۰/۸ به تصویب مجلس سنا رسیده است.