ماده ۱ – از تاریخ اول مهرماه ۱۳۴۲ رسیدگی به وضع کلیه مشمولین خدمت نظام وظیفه (اعم از مشمولین عادی و مشمولین فارغ‌التحصیل دیپلمه و بالاتر) و اعزام مشمولین بلامانع به مراکز آموزشی نیروهای مسلح شاهنشاهی با وزارت کشور می‌باشد.
ماده ۲ – کلیه افسران و کارمندان فعلی اداره نظام وظیفه عمومی و مناطق و حوزه‌ها حداکثر تا پایان سال ۱۳۴۳ به وزارت کشور مأمور خواهند شد و سازمانهای مذکور از لحاظ انجام وظائف مربوط به امور نظام وظیفه تابع وزارت کشور خواهند بود.
ماده ۳ – اعتبارات سازمانهای مزبور در سال ۱۳۴۲ به وسیله وزارت جنگ و از سال ۱۳۴۳ به بعد به وسیله وزارت کشور تأمین خواهد شد مگر حقوق و مزایای افسران و کارمندان مأمور که در هر حال از اعتبارات وزارت جنگ پرداخت خواهد شد.
ماده ۴ – وزارت جنگ تا پایان سال ۱۳۴۳ همه گونه همکاری به منظور انجام امور سربازگیری از طریق فراهم نمودن تسهیلات لازم از قبیل مأمور نمودن پزشک افسر و درجه‌دار و سرباز و خودرو به حوزه‌ها و مناطق کماکان معمول خواهد داشت لیکن در سال ۱۳۴۳ پرداخت هزینه همکاریها و تسهیلات مذکور به عهده وزارت کشور خواهد بود.
ماده ۵ – وزارت کشور در سالهای ۱۳۴۲ و ۱۳۴۳ کارمندان لازم را برای اداره نظام وظیفه به تدریج تهیه و به جای افسران و کارمندان مأمور از نیروهای مسلح شاهنشاهی که در اختیار وزارت کشور می‌باشد گمارده و به مأموریت افسران و کارمندان مأمور خاتمه خواهد داد.
ماده ۶ – وزارتین کشور و جنگ مأمور اجرای این قانون می‌باشند و آیین‌نامه اجرای این قانون را تدوین و با تصویب هر دو وزارتخانه به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
قانون فوق مشتمل بر شش ماده که به موجب ماده واحده مصوبه بیستم آذر ماه یک هزار و سیصد و چهل و دو تقدیم شده و در تاریخ چهارشنبه دوم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل و سه به تصویب مجلس سنا رسیده بود در جلسه روز پنجشنبه هفدهم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل و سه به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رییس مجلس شورای ملی – دکتر حسین خطیبی