ماده ۱ – وزارتخانه‌ها و کلیه سازمانهای دولتی و مؤسسات بازرگانی و انتفاعی وابسته به دولت به شرح فهرست ضمیمه و نیز مؤسسات مشابهی که بعداً ایجاد شود ملزم به اجرای مفاد این آیین‌نامه می‌باشند.
ماده ۲ – منظور از اتومبیلهای دولتی در این آیین‌نامه کلیه وسائل نقلیه موتوری از قبیل انواع اتومبیلهای سواری و انواع اتومبیلهای صحرایی (مانند انواع جیپ ویلز و لندرور و نظائر آن) و همچنین کلیه وسائل نقلیه موتوری دیگری است که عرفاً و عادتاً برای حمل و نقل اشخاص به کار برده می‌شوند.
ماده ۳ – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
اتومبیلهای دولتی به دو دسته تقسیم می‌شوند:
الف – اختصاصی.
ب – خدمت.
ماده ۴ – اتومبیل اختصاصی اتومبیلی است که حق استفاده از آن در اختیار مقامات مندرج در ماده ۶ این آیین‌نامه می‌باشد. سایر اتومبیلهای دولتی جزو اتومبیلهای خدمت شناخته می‌شود که استفاده از آنها به مقام خاصی تعلق نخواهد داشت و فقط برای منظورهای اداری و اجرایی و عملیاتی از آنها می‌توان استفاده نمود.
ماده ۵ – به منظور ایجاد هماهنگی و یکنواخت کردن طرز استفاده از اتومبیلهای خدمت در هر وزارتخانه و مؤسسه دولتی مذکور در ماده ۱ یک واحد مرکزی ایجاد خواهد شد که می‌تواند دارای شعب مختلف باشد.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
سازمانهای مشمول این آیین‌نامه موظفند به منظور بهره‌برداری صحیح از اتومبیلهای عمومی خدمت ترتیبی اتخاذ نمایند که این اتومبیلها برای انجام انواع خدمات سازمان مورد استفاده قرار گیرد.
دستورالعمل اجرایی این ماده به پیشنهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۶ – فقط هر یک از مقامات مذکور در زیر حق استفاده از یک دستگاه اتومبیل اختصاصی را دارند:
[اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
نخست وزیر – وزراء – رییس دیوان عالی کشور – دادستان دیوان عالی کشور – معاونین نخست وزیر – معاونین سازمانی وزارتخانه‌ها – رؤساء دانشگاه‌ها- استانداران – رییس بانک مرکزی – دبیر کل شورای اداری – مدیر عامل سازمان برنامه – رییس تشریفات وزارت امور خارجه و رؤساء نمایندگی‌های سیاسی و اقتصادی و کنسولی ایران در خارج.
مدیران عامل شرکتهای دولتی درجه ۱ طبق تشخیص شورای حقوق و دستمزد شاغلین مقاماتی که به موجب قانون از حقوق و مزایای معاون وزارتخانه استفاده می‌کنند
[الحاقی ۱۳۵۱/۳/۳۱]
1 – رییس بیمه مرکزی ایران.
2 – رییس شورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور.
3 – رییس دادگاه عالی انتظامی قضات.
4 – رییس دادگاه تجدید نظر قضات.
5 – رییس مؤسسه تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی وزارت علوم و آموزش عالی.
6 – دادستان انتظامی قضات.
7 – رییس کل دادگاه‌های شهرستان تهران.
8 – دادستان تهران.
9 – دادستان دیوان کیفر.
10 – رییس کل دادگاه‌های استان مرکز.
11 – رییس کل دیوان کیفر.
12 – دادستان استان مرکز.
13 – دبیر کل شورای عالی شهرسازی.
تبصره ۱ – سازمانهای دولتی و مؤسسات بازرگانی و انتفاعی وابسته به دولت به شرح فهرست ضمیمه با تصویب هیأت دولت می‌توانند فقط از یک دستگاه اتومبیل سواری اختصاصی استفاده نمایند.
مؤسسه بررسی آفات و بیماریهای گیاهی
سازمان تعاون روستا
تبصره ۲ – سازمان برنامه می‌تواند حداکثر تا چهار دستگاه اتومبیل سواری اختصاصی در اختیار داشته باشد.
تبصره ۳ – [الحاقی ۱۳۵۳/۱۱/۲۹]
وزارت امور خارجه می‌تواند دو دستگاه اتومبیل سواری اختصاصی دیگر برای امور تشریفاتی در اختیار داشته باشد.
ماده ۷ – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
اتومبیلهای خدمت با نام سازمان مربوط و شماره و علائم خاصی مشخص خواهند شد و استفاده از آنها در خارج از ساعات اداری یا کار ممنوع می‌باشد ولی در مواقع تشریفات رسمی و همچنین مأموریت‌های اداری و اجرایی برای مدت معین واحدهای حمل و نقل با پروانه مخصوص می‌توانند اجازه استفاده از آنها را به نام شخص یا اشخاص معینی صادر نمایند.
در صورت تخلف از مفاد این ماده راننده و استفاده‌کننده و مسئول امور نقلیه حسب مورد طبق آیین‌نامه دادرسی اداری تعقیب و مجازات خواهند شد.
ماده ۸ – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
در صورتی که احتیاج به خرید اتومبیلهای جدید باشد اتومبیل نخست‌وزیر و وزیران از نوع سواری هشت سیلندر و اتومبیل اختصاصی بقیه مقامات و سازمانهای مذکور در ماده ۶ از انواع شش سیلندر و در هر صورت ساخت ایران خواهد بود.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
خرید اتومبیلهای جدید اختصاصی پس از کسب موافقت قبلی وزارت امور اقتصادی و دارایی و اجازه نخست‌وزیر به عمل خواهد آمد.
ماده ۹ – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
انواع اتومبیلهای خدمت با رعایت ماده ۱۳ این آیین‌نامه به پیشنهاد وزارت صنایع و معادن و تصویب هیأت وزیران تعیین می‌شود.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
اتومبیلهای دولتی نمایندگی‌های خارج از کشور می‌تواند از انواع اتومبیلهای ساخت خارج باشد و مشمول دستورالعملی خواهد بود که از طرف وزارت امور خارجه و وزارت امور اقتصادی و دارایی پیشنهاد و به تأیید نخست‌وزیر برسد.
ماده ۱۰ – وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی مذکور در ماده ۱ مکلفند ظرف یک ماه از تاریخ تصویب این آیین‌نامه صورت کاملی از اتومبیلهای خود را اعم از اختصاصی و خدمت و این که از محل بودجه عمرانی یا بودجه عمومی یا محلهای دیگر خریده شده است با ذکر مشخصات آنها از حیث نوع و مارک و سایر خصوصیات وسیله نقلیه و قابل استفاده بودن پس از تعمیر و یا غیر قابل استفاده بودن آنها و نام سازمان یا مقام استفاده‌کننده تهیه و به‌وزارت دارایی بفرستند.
ماده ۱۱ – [اصلاحی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
پس از وصول گزارش‌های مذکور در ماده فوق وزارت دارایی اتومبیلهای سواری زائد را طبق این آیین‌نامه تعیین و آنها را به عنوان اتومبیلهای اختصاصی میان مقامات و سازمان‌هایی که طبق این آیین‌نامه حق استفاده از اتومبیل اختصاصی دارند تقسیم می‌کند.
برای انجام تشریفات دولت، تعدادی اتومبیل سواری به تشخیص نخست‌وزیر در اختیار نخست‌وزیری گذاشته خواهد شد.
ماده ۱۲ – کلیه اتومبیلهای خدمت وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی مذکور در ماده ۱ این آیین‌نامه که به تشخیص وزیر مربوط یا مسئول مؤسسات مذکور با توجه به ماده ۱۱ این آیین‌نامه زائد تشخیص و یا از حیز انتفاع افتاده باشد توسط وزارت دارایی از طریق مزایده به طور نقد به فروش خواهد رسید.
تبصره – [الحاقی ۱۳۵۶/۱۲/۲۳]
اتومبیلهای دولتی موضوع این آیین‌نامه پس از استفاده حداقل پنج سال از تاریخ تحویل با تصویب وزیر یا رییس مؤسسه قابل تعویض است. در صورتی که صورت ضرورت ایجاب کند قبل از انقضای مدت مذکور در این ماده اتومبیلی تعویض شود به پیشنهاد وزارتخانه یا مؤسسه و تأیید کارشناس فنی راهنمایی و رانندگی محل مبنی بر لزوم تعویض، با موافقت وزارت امور اقتصادی و دارایی اتومبیل جدید از همان نوع خریداری خواهد شد.
ماده ۱۳ – خرید اتومبیلهای مذکور در این آیین‌نامه با رعایت قانون حمایت از صنایع داخلی کشور مصوب ۱۳۴۳.۱۰.۲۸ به عمل خواهد آمد.
ماده ۱۴ – وظیفه شورای معاونان ثابت اداری وزارتخانه‌ها در مورد تشخیص مقاماتی که حق استفاده از اتومبیلهای واگذاری داشته‌اند به وزارت دارایی محول می‌شود.
ماده ۱۵ – وزارت دارایی مسئول تنظیم و نگاهداری صورت جامع و کاملی از اتومبیلهای اختصاصی و خدمت وزارتخانه‌ها و مؤسسات مذکور در ماده ۱ و همچنین مسئول اجرای مقررات این آیین‌نامه می‌باشد.
فهرست ضمیمه آیین‌نامه اجرایی تبصره ۶۸ بودجه سال ۱۳۴۴ کل کشور
اداره کل غله.
اداره کل قند و شکر.
مؤسسه انحصار دخانیات ایران.
سازمان چای.
بنگاه کل دارویی ایران.
سازمان مستقل چاپخانه دولتی ایران.
روزنامه رسمی کشور شاهنشاهی ایران.
راه‌آهن دولتی ایران.
سازمان پنبه.
سازمان تهیه مسکن.
مؤسسه جوجه‌کشی نارمک.
کارخانه شیر پاستوریزه تهران.
بنگاه شیمیایی.
شرکت سهامی کارخانجات ونک.
مؤسسه استاندارد ایران.
سازمان مدیریت صنعتی.
امور بهره‌برداری کارخانجات لوشان.
آزمایشگاه فنی و مکانیک خاک.
سازمان مرکزی شرکتهای صنعتی و معدنی.
سازمان نقشه‌برداری.
سازمان آب و برق آذربایجان.
سازمان آب و برق خوزستان.
سازمان آب و برق سفیدرود.
سازمان آب و برق کرج.
سازمان آب تهران و سد لتیان.
سازمان برق تهران.
بنگاه اصلاح و تهیه بذر چغندر قند.
سازمان مرکزی شرکتهای تعاونی روستایی ایران.
سازمان ذوب آهن ایران.
بنگاه توسعه ماشینهای کشاورزی.
بانک مرکزی ایران.
بانک ملی ایران.
بانک سپه.
بانک رهنی ایران.
بانک اعتبارات کشاورزی و عمران روستایی ایران.
بانک اعتبارات صنعتی.
بانک بیمه ایران.
شرکت سهامی بیمه ایران.
شرکت سهامی تلفن ایران.
شرکت سهامی شیلات ایران.
شرکت سهامی فرش ایران.
شرکت سهامی کل معادن و ذوب فلزات.
شرکت سهامی کارخانجات ایران.
شرکت سهامی معاملات خارجی.
شرکت هواپیمایی ملی ایران.
شرکت سهامی فروشگاه فردوسی.
شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه.
سازمان برنامه.
مؤسسه رازی.
انستیتو پاستور ایران.
مؤسسه خواربار و تغذیه ایران.
سازمان تربیت بدنی.
سازمان جنگلبانی.
آیین‌نامه فوق مشتمل بر ۱۵ ماده و ۵ تبصره و فهرست ضمیمه به استناد تبصره ۶۸ قانون بودجه سال ۱۳۴۴ کل کشور در تاریخ روز سه شنبه بیست و یکم دی ماه یک هزار و سیصد و چهل و چهار شمسی به تصویب کمیسیون مشترک دارایی مجلسین رسیده صحیح و قابل اجرا است.
رییس مجلس شورای ملی – رییس مجلس سنا
مهندس عبدالله ریاضی – مهندس شریف امامی