ماده ۱ – فرزندان و افراد تحت تکفل قانونی مأموران ثابت دولت در خارج از کشور برای تحصیل در خارجه می‌توانند از گذرنامه تحصیلی و مزایای آن استفاده نمایند.
ماده ۲ – کسانی که با در دست داشتن گذرنامه غیر تحصیلی تا تاریخ تصویب این قانون به خارج از کشور رفته‌اند در هر موقع در یکی از دانشگاه‌ها یا مدارس عالی معتبر به تحصیل اشتغال ورزند به شرط آن که دانشگاه یا مدرسه عالی مربوط یک سال تحصیل مرتب آنان را گواهی نموده و سرپرستی آنان را تأیید نماید می‌توانند گذرنامه خود را به تحصیلی تبدیل کنند.
ماده ۳ – دانشجویانی که به هزینه شخصی یا گذرنامه تحصیلی در خارج از کشور به تحصیلات عالیه اشتغال دارند می‌توانند طبق آیین‌نامه وزارت آموزش و پرورش محل و رشته تحصیلی خود را تغییر دهند وزارت آموزش و پرورش موظف است دو ماه از تاریخ تصویب این قانون آیین‌نامه مزبور را تنظیم نموده به موقع اجراء بگذارد.
ماده ۴ – کسانی که به موجب تعهدنامه برای تحصیلات عالیه در خارج از کشور از کمک‌های مالی دولت استفاده نموده یا می‌نمایند در صورتی می‌توانند گذرنامه تحصیلی خود را به عادی تبدیل کنند که وجوه دریافتی را نقداً مسترد بدارند و یا تعهد رسمی که ضمانت اجرایی داشته باشد مبتنی بر‌پرداخت آن به اقساطی که مورد قبول وزارت آموزش و پرورش باشد تسلیم نمایند.
ماده ۵ – وزارت آموزش و پرورش مأمور اجرای این قانون است.
قانون بالا مشتمل بر پنج ماده که لایحه آن به موجب ماده واحده مصوبه بیستم آذرماه یک هزار و سیصد و چهل و دو تقدیم شده بود در جلسه روز سه‌شنبه ششم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و چهل و پنج به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی
قانون فوق در جلسه روز چهارشنبه ۱۳۴۵.۲.۲۸ به تصویب مجلس سنا رسیده است.