ماده واحده – نامه وزیر امور خارجه دولت شاهنشاهی ایران به عنوان سفیر دولت جمهوری اسلامی پاکستان در تهران درباره اصلاح و تغییر بعضی از مواد “موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان راجع به سرویسهای حمل و نقل هوایی بازرگانی مابین قلمرو دو دولت و ماوراء آنها“ مورخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۳۶ (۱۸ مه ۱۹۵۷) تهران و ضمیمه آن که مشتمل بر یک مقدمه و پنج قسمت و به منزله پروتکل اصلاحی موافقتنامه مزبور می‌باشد تصویب و اجازه مبادله آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن نامه‌های مبادله ضمیمه پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه ۱۳۴۹.۳.۲۴ در جلسه روز دوشنبه بیست و هفتم مهرماه یک هزار و سیصد و چهل و نه به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
جناب آقای سفیر
به موجب ماده ۱۲ (ب) موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان راجع به سرویسهای حمل و نقل هوایی بازرگانی مابین قلمرو دو دولت و ماوراء آنها مورخ ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۳۳۶ (۱۸ مه ۱۹۵۷) تهران که منبعد “موافقتنامه” نامیده می‌شود – بین مقامات هوایی دولتین ایران و پاکستان از ۲۶ تا ۲۹ ژوئیه ۱۹۶۹ (۴ تا ۷ مرداد ۱۳۴۸) در تهران مشورت به عمل آمد و نسبت به موارد زیر توافق حاصل گردید:
۱ – در ماده ۱ بند (ه) جدیدی به شرح زیر افزوده می‌شود.
ه – مقصود از عبارت “ظرفیت” در مورد یک هواپیما – گنجایش هواپیما است در تمام یا قسمتی از مسیر و مقصود از ظرفیت در مورد “یک سرویس مورد موافقت” در تمام یا قسمتی از مسیر گنجایش هواپیمایی است که در سرویس مزبور مورد استفاده قرار می‌گیرد – ضرب در تعداد دفعات رفت و آمد‌آن هواپیما در زمان معین.
۲ – متن فعلی ماده ۸ به شرح زیر تبدیل می‌گردد:
ماده ۸ – الف – هدف اصلی سرویسهایی که طبق مواد ۲ و ۳ دائر می‌شود تأمین یک ظرفیت کافی با ضریب بارگیری عادلانه‌ای است که متناسب باشد با احتیاجات کنونی و احتیاجاتی که به طور معقول برای آتیه از نظر حمل و نقل مسافر و بار و پست بین سرزمینهای طرفین متعاهدین که مؤسسات هواپیمایی را تعیین می‌نمایند پیش‌بینی می‌شود.
ب – به علاوه مؤسسات هواپیمایی معینه هر دو طرف متعاهد می‌توانند ظرفیتی متناسب با احتیاجات حمل و نقل هوایی بین سرزمینهای دول ثالث به‌شرح مندرج در جدول منضم به موافقتنامه حاضر و سرزمین طرف متعاهد دیگر فراهم سازند.
ج – به منظور اجرای عملی این ماده و برای تغییرات بعدی در ظرفیت مؤسسات هواپیمایی معینه هر دو طرف متعاهد برای حصول توافق بین خود با‌یکدیگر مشورت خواهند نمود.
توافقی که بدین ترتیب حاصل شود فقط پس از تصویب مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد قابل اجرا خواهد بود.
۳ – بندهای (ج) و (د) ماده ۱۲ به شرح زیر اصلاح می‌گردد:
ج – تغییرات وارده از طرف هر یک از مؤسسات هواپیمایی معینه در ترتیب نقاط مورد توافق در جدول ضمیمه موافقتنامه – یا حذف نقطه‌ای در یک‌پرواز یا در تمام پروازها – در حکم تغییر موافقتنامه تلقی نخواهد شد.
بنابراین مؤسسه هواپیمایی معینه هر طرف متعاهد می‌تواند چنین تغییرات یا حذفی را به طور یکجانبه عملی سازد مشروط بر اینکه تغییر یا حذف مربوطه بدون تأخیر به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اطلاع داده شود.
د – افزودن نقطه یا نقاط جدید به نقاط مورد توافق در جدول مشروط به مشاوره قبلی و تصویب مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد می‌باشد.
۴ – برنامه پرواز حاضر به شرح زیر تبدیل می‌گردد:
نقاطی که توسط مؤسسات هواپیمایی معینه پاکستانی در هر دو جهت مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت.
نقاطی در پاکستان – کابل یا قندهار – زاهدان – تهران – بیروت – استانبول ژنو یا پاریس – فرانکفورت یا وین – لندن.
نقاطی که توسط مؤسسات هواپیمایی معینه ایرانی در هر دو جهت مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت.
نقاطی در ایران – یک نقطه در خلیج فارس یا کابل – کراچی – کویته – بمبئی دهلی‌نو یا کلکته – کلمبو یا مانیل – بانکوک یا جاکارتا – هنگ‌کنگ -توکیو.
۵ – تقاضا تغییر در تعداد پرواز و مسیر و تجهیزات مورد استفاده شرکتهای هواپیمایی دو طرف – بین شرکتهای هواپیمایی و همچنین مقامات‌هواپیمایی دو طرف متعاهد مورد مشاوره قرار خواهد گرفت.
بنابراین چنانچه مراتب فوق مورد موافقت دولت متبوع آن جناب باشد پیشنهاد می‌نماید که این نامه و پاسخ آن جناب دائر به تأیید مراتب فوق به منزله‌پروتکل اصلاحی “موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان راجع به سرویسهای حمل و نقل هوایی بازرگانی مابین قلمرو دو دولت و ماوراء آنها” مورخ ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۳۳۶ برابر با (۱۸ مه ۱۹۵۷) تلقی گردد و از تاریخ نامه تأییدی آن جناب به موقع اجرا گذارده شود.
موقع را برای تجدید احترامات فائقه مغتنم می‌شمارد.
وزیر امور خارجه – اردشیر زاهدی
جناب آقای شهنواز – سفیر پاکستان – تهران
جناب آقای وزیر
افتخار دارم وصول نامه جنابعالی مورخ را به شرح زیر اعلام دارم:
جناب آقای سفیر
به موجب ماده ۱۲ (ب) موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان راجع به
سرویسهای حمل و نقل هوایی بازرگانی مابین قلمرو دو دولت‌و ماوراء آنها مورخ ۲۸
اردیبهشت ماه ۱۳۳۶ (۱۸ مه ۱۹۵۷) تهران که منبعد “موافقتنامه” نامیده می‌شود بین
مقامات هواپیمایی دولتین ایران و پاکستان‌از ۲۶ تا ۲۹ ژوئیه ۱۹۶۹ (۴ تا ۷ مرداد
1348) در تهران مشورت به عمل آمد و نسبت به موارد زیر توافق حاصل گردید.
1 – در ماده ۱ بند (ه) جدیدی به شرح زیر افزوده می‌شود:
ه – مقصود از عبارت “ظرفیت” در مورد یک هواپیما – گنجایش هواپیما است در تمام یا
قسمتی از مسیر و مقصود از ظرفیت در مورد (یک سرویس‌مورد موافقت) در تمام یا قسمتی
از مسیر گنجایش هواپیمایی است که در سرویس مزبور مورد استفاده قرار می‌گیرد – ضرب
در تعداد دفعات رفت و آمد‌آن هواپیما در زمان معین.
2 – متن فعلی ماده ۸ به شرح زیر تبدیل می‌گردد:
ماده ۸ – الف – هدف اصلی سرویسهایی که طبق مواد ۲ و ۳ دائر می‌شود تأمین یک ظرفیت
کافی با ضریب بارگیری عادلانه‌ای است که متناسب باشد‌با احتیاجات کنونی و
احتیاجاتی که به طور معقول برای آتیه از نظر حمل و نقل مسافر و بار و پست بین
سرزمینهای طرفین متعاهدین که مؤسسات‌هواپیمایی را تعیین می‌نمایند پیش‌بینی می‌شود.
ب – به علاوه مؤسسات هواپیمایی معینه هر دو طرف متعاهد می‌توانند ظرفیتی متناسب با
احتیاجات حمل و نقل هوایی بین سرزمینهای دول ثالث به‌شرح مندرج در جدول منضم به
موافقتنامه حاضر و سرزمین طرف متعاهد دیگر فراهم سازند.
ج – به منظور اجرای عملی این ماده و برای تغییرات بعدی در ظرفیت مؤسسات هواپیمایی
معینه هر دو طرف متعاهد برای حصول توافق بین خود با یکدیگر مشورت خواهند نمود.
توافقی که بدین ترتیب حاصل شود فقط پس از تصویب مقامات هواپیمایی دو طرف متعاهد قابل اجرا خواهد بود.
3 – بندهای (ج) و (د) ماده ۱۲ به شرح زیر اصلاح می‌گردد:
ج – تغییرات وارده از طرف هر یک از مؤسسات هواپیمایی معینه در ترتیب نقاط مورد
توافق در جدول ضمیمه موافقتنامه یا حذف نقطه‌ای در یک پرواز یا در تمام پروازها – در حکم تغییر موافقتنامه تلقی نخواهد شد.
بنابراین مؤسسه هواپیمایی معینه هر طرف متعاهد می‌تواند چنین تغییرات یا حذفی را
به طور یکجانبه عملی سازد مشروط بر اینکه تغییر یا حذف مربوطه بدون تأخیر به
مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اطلاع داده شود.
د – افزودن نقطه یا نقاط جدید به نقاط مورد توافق در جدول مشروط به شماره قبلی و تصویب مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد می‌باشد.
4 – برنامه پرواز حاضر به شرح زیر تبدیل می‌گردد:
نقاطی که توسط مؤسسات هواپیمایی معینه پاکستانی در هر دو جهت مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت.
نقاطی که در پاکستان – کابل یا قندهار – زاهدان – تهران – بیروت – استانبول ژنو
یا پاریس – فرانکفورت یا وین – لندن.
نقاطی که توسط مؤسسات هواپیمایی معینه ایرانی در هر دو جهت مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت.
نقاطی در ایران – یک نقطه در خلیج فارس یا کابل – کراچی – کویته – بمبئی –
دهلی‌نو یا کلکته – کلمبو یا مانیل – بانکوک یا جاکارتا – هنگ‌کنگ -توکیو.
تقاضای تغییر در تعداد پرواز و مسیر و تجهیزات مورد استفاده شرکتهای هواپیمایی دو
طرف – بین شرکتهای هواپیمایی و همچنین مقامات هواپیمایی‌دو طرف متعاهد مورد مشاوره
قرار خواهد گرفت.
بنابراین چنانچه مراتب فوق مورد موافقت دولت متبوع آن جناب باشد پیشنهاد می‌نماید
که این نامه و پاسخ آن جناب دائر به تأیید مراتب فوق به منزله‌پروتکل اصلاحی
(موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پاکستان راجع به سرویسهای حمل و نقل
هوایی بازرگانی مابین قلمرو دو دولت و‌ماوراء آنها) مورخ ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۳۳۶
برابر با (۱۸ مه ۱۹۵۷) تلقی گردد و از تاریخ نامه تأییدی آن جناب به موقع اجرا گذارده شود.
موقع را برای تجدید احترامات فائقه مغتنم می‌شمارد.
وزیر امور خارجه – اردشیر زاهدی
جناب آقای شهنواز
سفیر پاکستان – تهران
افتخار دارم به اطلاع آن جناب برسانم که مراتب فوق مورد قبول دولت جمهوری اسلامی پاکستان می‌باشد.
موقع را برای تجدید احترامات فائقه مغتنم می‌شمارد.
شهنواز – سفیر جمهوری اسلامی پاکستان
نامه‌های متبادله فوق منضم به قانون اصلاح موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری پاکستان راجع به سرویسهای حمل و نقل هوایی بازرگانی مابین قلمرو دو دولت و ماوراء آنها می‌باشد.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی