ماده واحده – وزارت کار و امور اجتماعی مجاز است مؤسسه‌ای به نام مؤسسه کار و تأمین اجتماعی که در این قانون مؤسسه نامیده می‌شود به منظورهای زیر ایجاد کند:
آموزش و بالا بردن سطح دانش و تخصص کارفرمایان و کارگران و همچنین کارکنان وزارت کار و امور اجتماعی و سازمانهای وابسته در مسائل مربوط به روابط صنعتی و قوانین و مقررات کار و تأمین اجتماعی و مسائل سندیکایی و آموزش تعاون و حفاظت صنعتی و سایر مسائل کارگری و کارفرمایی و فراهم آوردن امکانات مربوط به تحقیق در زمینه‌های مذکور در فوق و همچنین ایجاد روابط آموزشی و تبادل کارشناس و کارآموز با سایر کشورهای جهان و همکاری با سازمانهای بین‌المللی مربوط.
تبصره ۱ – مؤسسه غیر انتفاعی و دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی است و مشمول مقررات قانون استخدام کشوری نیست و تحت نظر هیأت امناء اداره خواهد شد.
تبصره ۲ – حدود اختیارات و وظائف هیأت امناء و ارکان مؤسسه به موجب اساسنامه‌ای است که از طرف وزارت کار و امور اجتماعی پیشنهاد و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
تبصره ۳ – هیأت امناء مؤسسه عبارتند از:
الف – وزیر کار و امور اجتماعی. رییس هیأت امناء.
ب – وزیر علوم و آموزش عالی یا نماینده او.
ج – وزیر دارایی یا نماینده او.
د – مدیر عامل سازمان بیمه‌های اجتماعی.
ه – رییس کل بانک رفاه کارگران.
و – سه نفر نماینده سازمانهای کارفرمایی و مؤسسات بزرگ صنعتی به انتخاب وزیر کار و امور اجتماعی.
ز – سه نفر نماینده سازمانهای کارگری به انتخاب وزیر کار و امور اجتماعی.
تبصره ۴ – از نماینده دفتر بودجه در جلساتی که هیأت امناء به بودجه سالانه رسیدگی می‌کند دعوت خواهد شد.
تبصره ۵ – بودجه مؤسسه از محل کمک دولت و سایر کمکها و هدایا و وجوهی که در مقابل انجام خدمات آموزشی و تحقیقاتی تحصیل می‌شود تأمین خواهد شد.
تبصره ۶ – مؤسسه فعالیت‌های آموزشی و تحقیقاتی خود را با رعایت قانون تأسیس وزارت علوم و آموزش عالی انجام خواهد داد.
تبصره ۷ – آیین‌نامه‌های مربوط به این قانون پس از تصویب هیأت امناء به مرحله اجراء گذارده خواهد شد.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و هفت تبصره پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه ۱۳۴۹.۹.۸ در جلسه روز دوشنبه نوزدهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و چهل و نه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی