ماده ۱ – در اجرای ماده ۸ قانون صندوق ضمانت صادرات ایران مصوب نهم مردادماه ۱۳۵۲ به موجب این اساسنامه صندوق ضمانت صادرات ایران که در این اساسنامه صندوق نامیده می‌شود به صورت شرکت سهامی تشکیل و اداره می‌گردد.
ماده ۲ – شرکت دارای شخصیت حقوقی و استقلال مالی است و مرکز اصلی آن تهران است و در صورت لزوم می‌تواند در هر یک از نقاط کشور یا خارج از کشور شعبه یا نمایندگی تأسیس کند.
ماده ۳ – مدت شرکت نامحدود است.
ماده ۴ – سرمایه شرکت مبلغ دویست میلیون ریال است که به دویست سهم یک میلیون ریالی با نام تقسیم می‌شود و تمام آن متعلق به دولت و غیر‌قابل انتقال می‌باشد.
سرمایه مذکور از محل اعتبارات عمرانی کشور تأمین و پرداخت می‌شود افزایش سرمایه شرکت منوط به پیشنهاد مدیر عامل و تأیید شورای عالی و تصویب مجمع عمومی فوق‌العاده شرکت می‌باشد.
ماده ۵ – موضوع شرکت و وظائف و اختیارات آن همان است که در ماده ۷ قانون صندوق ضمانت صادرات ایران مندرج است.
ماده ۶ – شرکت دارای ارکان ذیل خواهد بود:
مجمع عمومی.
شورای عالی.
مدیر عامل.
حسابرس (بازرس).
ماده ۷ – مجمع عمومی شرکت از وزرای اقتصاد – دارایی و یک نفر دیگر از وزیران که
از طرف هیأت وزیران تعیین می‌گردد تشکیل می‌شود و ریاست مجمع عمومی با وزیر اقتصاد
است. مجمع عمومی عادی سالی یک بار به دعوت مدیر عامل شرکت تشکیل می‌شود در صورت
ضرورت نیز به‌پیشنهاد وزیر اقتصاد و یا مدیر عامل صندوق مجمع عمومی شرکت به طور
فوق‌العاده تشکیل خواهد شد.
جلسات مجمع عمومی عادی و فوق‌العاده با حضور کلیه اعضاء مجمع رسمیت دارد و تصمیمات متخذه به اکثریت آراء معتبر است.
ماده ۸ – وظایف مجمع عمومی عادی به شرح زیر است:
رسیدگی و اظهار نظر نسبت به گزارش مدیر عامل.
تعیین خط مشی و تنظیم برنامه‌های کلی صندوق.
تصویب بودجه سالانه صندوق.
تصویب ترازنامه و حساب سود و زیان صندوق.
انتخاب حسابرس (بازرس) بنا به پیشنهاد وزیر دارایی.
اتخاذ تصمیم نسبت به سایر موضوعاتی که در مجمع عمومی مطرح گردد.
ماده ۹ – جلسات شورای عالی صندوق حداقل هر سه ماه یک بار و در مواقع ضروری به دعوت رییس شورا یا مدیر عامل تشکیل خواهد شد.
ماده ۱۰ – مذاکرات و تصمیمات شورای عالی به ترتیب تاریخ تشکیل جلسه در دفتری ثبت و به امضای رییس شورا خواهد رسید.
ماده ۱۱ – جلسات شورای عالی با حضور حداقل ۸ از اعضاء رسمیت خواهد داشت و در هر حال تصمیمات متخذه با اکثریت ۷ رأی قطعی است.
ماده ۱۲ – وظائف شورای عالی صندوق به قرار زیر است:
الف – اظهار نظر نسبت به خط مشی و برنامه سالانه صندوق که از طرف مدیر عامل پیشنهاد می‌شود.
ب – بررسی و تأیید بودجه صندوق به منظور پیشنهاد به مجمع عمومی.
ج – رسیدگی و تصویب پیشنهاد مجمع عمومی صندوق در مورد سازمان صندوق و تصویب
آیین‌نامه‌های اجرایی – مالی – استخدامی و معاملات طبق مقررات مربوط به شرکتهای دولتی.
د – رسیدگی و بررسی گزارش عملیات و ترازنامه سالانه صندوق قبل از طرح در مجمع عمومی.
ه – اتخاذ تصمیم نسبت به مقررات دیگری که برای اداره امور داخلی صندوق لازم باشد
به پیشنهاد مدیر عامل و در حدود مقررات این اساسنامه.
و – پیشنهاد آیین‌نامه مربوط به نحوه و میزان خسارت مذکور در ماده ۷ قانون صندوق به منظور تصویب هیأت وزیران.
ز – تعیین تعرفه کارمزد و هزینه‌های مربوط به منظور پیشنهاد به هیأت وزیران.
ماده ۱۳ – مدیر عامل صندوق به پیشنهاد وزیر اقتصاد و تصویب مجمع عمومی برای مدت سه سال انتخاب می‌شود، مدیر عامل بالاترین مرجع اجرایی صندوق است و دارای اختیارات زیر می‌باشد:
الف – انجام کلیه امور استخدامی و امور داخلی و اداری در حدود بودجه مصوب و
آیین‌نامه‌های مربوط و مقررات شرکتهای دولتی.
ب – تهیه کلیه آیین‌نامه‌های صندوق و پیشنهاد آن به شورای عالی.
ج – اجرای تصمیمات مجمع عمومی و شورای عالی.
د – پرداختها و تعهدات مالی صندوق در حدود بودجه و مصوبات مجمع عمومی و شورای
عالی با رعایت آیین‌نامه‌ها و مقررات مربوط.
ه – نمایندگی صندوق در برابر اشخاص و مراجع قضایی و سازمانهای دولتی و مؤسسات
عمومی و خصوصی اعم از داخلی یا خارجی با حق‌انتخاب وکیل.
و – تعیین داور و حق سازش با شورای عالی.
ز – مراجعه به اشخاص، سازمانها، مراجع قضایی و اداری کشورهای خارجی برای وصول و
جبران خساراتی که صندوق موظف به پرداخت‌می‌باشد و همچنین خسارات فرعی که از این
بابت متوجه صندوق می‌گردد.
ح – تضمین اعتباراتی که به مصرف صادرات کالا و خدمات می‌رسد طبق آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به تأیید شورای عالی و تصویب هیأت وزیران‌خواهد رسید.
تبصره – مدیر عامل با تصویب شورای عالی می‌تواند از تضمین اعتبارات صادراتی خودداری نماید.
ماده ۱۴ – مدیر عامل می‌تواند با تصویب مجمع عمومی یک نفر را به عنوان قائم‌مقام مدیر عامل انتخاب نماید.
قائم‌مقام در غیاب مدیر عامل دارای وظائف و اختیارات مدیر عامل خواهد بود.
ماده ۱۵ – مدیر عامل می‌تواند در هر مورد کلیه و یا قسمتی از اختیارات و حق امضاء خود را به قائم‌مقام یا به هر یک از معاونان یا سایر مقامات صندوق تفویض کند.
ماده ۱۶ – اسناد تعهدآور صندوق به امضای مجاز دو نفر معتبر خواهد بود.
ماده ۱۷ – مجمع عمومی عادی در هر سال به پیشنهاد وزیر دارایی یک نفر را به عنوان حسابرس (بازرس) برای مدت یک سال انتخاب می‌نماید.
ماده ۱۸ – حسابرس (بازرس) علاوه بر تکالیف قانونی دارای وظایف زیر می‌باشد:
الف – انجام عملیات حسابرسی (بازرسی) صندوق و همچنین وظایفی که طبق قانون تجارت
به عهده بازرس محول شده است.
ب – رسیدگی به ترازنامه و صورت درآمدها و هزینه و حساب سود و زیان صندوق و تهیه
گزارشهای لازم که حداقل ده روز قبل از تشکیل مجمع‌عمومی عادی باید برای اعضاء مجمع عمومی ارسال شود.
ج – رسیدگی به دفاتر و حسابهای صندوق و اخذ هر گونه توضیح و اطلاع از مدیران و
کارکنان صندوق با اطلاع قبلی مدیر عامل.
د – حسابرس (بازرس) حق مداخله در عملیات اجرایی صندوق را ندارد، ولی می‌تواند نظرات خود را به شورای عالی و مجمع عمومی گزارش دهد.
ماده ۱۹ – سال مالی صندوق از اول فروردین ماه هر سال شروع و در آخر اسفند ماه
همان سال خاتمه می‌یابد به استثنای سال اول که از تاریخ ثبت شرکت شروع و به آخر
اسفند ماه همان سال ختم می‌شود.
حسابها و دفاتر صندوق در آخر سال بسته شده و ترازنامه و حساب سود و زیان قبل از
پایان تیر ماه سال بعد پس از اظهار نظر شورای عالی به مجمع‌عمومی تسلیم می‌گردد.
ماده ۲۰ – سود ویژه صندوق پس از کسر مالیات متعلق و اندوخته قانونی مقرر در قانون تجارت به حساب اندوخته احتیاطی منظور خواهد شد.
ماده ۲۱ – پس از آن که میزان اندوخته احتیاطی تا معادل سرمایه صندوق بالغ گردید، مجمع عمومی نسبت به انتقال آن به حساب سرمایه یا نگاهداری آن در همان حساب همچنین نحوه محاسبه اندوخته احتیاطی برای سالهای بعد تصمیم لازم را اتخاذ خواهد نمود.
ماده ۲۲ – صندوق می‌تواند با تأیید و تصویب شورای عالی و مجمع عمومی ذخیره احتیاطی هر سال را به عنوان سپرده‌های ثابت کوتاه‌مدت یا درازمدت نزد بانک ملی ایران نگهداری کند و یا به خرید اوراق قرضه دولتی یا اسناد خزانه مبادرت نماید.
ماده ۲۳ – در مورد سایر اموری که در این اساسنامه پیش‌بینی نشده قانون صندوق ضمانت صادرات ایران و مقررات قانون تجارت جاری خواهد‌بود.
اساسنامه فوق مشتمل بر بیست و سه ماده و یک تبصره به استثنای ماده ۸ قانون صندوق ضمانت صادرات ایران مصوب ۱۳۵۲.۵.۹ به ترتیب در جلسات ۱ و ۵ و ۶ اسفند ماه ۱۳۵۲ به تصویب کمیسیونهای دارایی، اقتصاد و امور استخدام و سازمانهای اداری مجلس شورای ملی و در جلسه مورخ چهارشنبه بیست و دوم اسفندماه یک هزار و سیصد و پنجاه و دو شمسی به تصویب کمیسیونهای دارایی – اقتصاد و استخدام مجلس سنا رسیده است.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی