ماده واحده – موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده که در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۳۵۴ “۱۱ مه ۱۹۷۵” در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز دوشنبه ۱۳۵۴.۱۰.۸، در جلسه روز یکشنبه بیست و ششم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و چهار شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی
دولت شاهنشاهی ایران
دولت پادشاهی اردن هاشمی
نظر به روابط دوستانه دو کشور
با توجه به اهمیت جهانگردی هم به عنوان عامل حسن تفاهم بین دو ملت و هم به عنوان عامل توسعه اقتصادی.
با ارزیابی گسترش کنونی جهانگردی بین دو کشور و بهره‌برداری هر چه بیشتر از این آمادگی.
با آگاهی به لزوم همکاری بین دو کشور به جهت جاذبه‌های توریستی مشترک و مکمل یکدیگر.
با تمایل به این که این همکاری را تا سرحد امکان ثمربخش‌تر سازند.
با الهام از مدلول توصیه‌های کنفرانس ملل متحد در مورد جهانگردی و مسافرتهای بین‌المللی که از ۲۱ اوت الی ۵ سپتامبر ۱۹۶۳ در رم تشکیل گردید و توصیه‌های اتحادیه بین‌المللی سازمانهای رسمی جهانگردی.
در موارد زیر توافق حاصل نمودند:
ماده ۱: دولت پادشاهی ایران و دولت پادشاهی اردن برای اتخاذ کلیه تدابیر لازم به منظور پیشرفت و گسترش مبادلات جهانگردی بین دو کشور و همچنین تشویق بازدید جهانگردان و سایر ممالک اتفاق نظر دارند. بدین منظور دولتین به مسئله فراهم آوردن تسهیلات بیشتر در تشریفات مسافرت، همکاری در زمینه ارتباطات و ایجاد تأسیسات مشترک جهانگردی، مبادله اطلاعات و تجربیات مربوط به جهانگردی و تسهیل امر آموزش کارکنان سازمان رسمی و تأسیسات جهانگردی توجه خاص مبذول می‌دارند.
ماده ۲ – یک کمیسیون مشترک (که ذیلاً کمیسیون خوانده می‌شود) تشکیل و به مطالعه و انجام اقداماتی که به تحقق هدفهای مورد نظر کمک می‌کند موظف خواهد گردید.
ماده ۳ – اعضاء کمیسیون عبارتند از نمایندگان طرفین موافقتنامه که توسط سازمان رسمی جهانگردی دو کشور برگزیده شده و هیأتهای نمایندگی ملی را (که ذیلاً هیأت نمایندگی نامیده می‌شوند) تشکیل خواهند داد.
ریاست هیأت نمایندگی هر یک از دو کشور در کمیسیون مذکور به عهده بالاترین مقام مسئول سازمان رسمی جهانگردی یا نماینده او خواهد بود.
کمیسیون می‌تواند در صورتی که مسائل مندرج در دستور جلسه آن ایجاب کند از مساعدت و راهنمایی‌های نمایندگان سایر سازمانهای ذینفع دو کشور برخوردار گردد.
ماده ۴ – کمیسیون سالی یک بار تشکیل جلسه خواهد داد و می‌تواند در صورت لزوم با موافقت هیأتهای نمایندگی طرفین جلسات فوق‌العاده تشکیل دهد.
جلسات کمیسیون در تاریخی که به اتفاق نظر رؤسای هیأتهای نمایندگی طرفین معین می‌گردد به طور متناوب در هر یک از دو کشور تشکیل خواهد گردید.
ریاست جلسات کمیسیون به عهده رییس هیأت نمایندگی کشور میزبان است.
هیأت نمایندگی کشور محل تشکیل جلسه عهده‌دار انجام وظایف و تأمین هزینه دبیرخانه کمیسیون می‌باشد.
ماده ۵ – زبان رسمی کمیسیون انگلیسی می‌باشد.
ماده ۶ – کمیسیون برنامه کار خود و ترتیب تقدم و تأخر مسائل مطروحه را تنظیم خواهد نمود. دستور هر یک از جلسات یک ماه قبل از تشکیل جلسه، توسط طرفین موافقتنامه متفقاً تنظیم خواهد گردید.
ماده ۷ – قطعنامه‌ها، پیشنهادات و توصیه‌های متخذه توسط کمیسیون برای تصویب به دولتین تسلیم خواهد شد تا پس از تصویب به مرحله اجراء گذارده شود.
ماده ۸ – طرفین موافقتنامه تدابیری را که برای اجرای قطعنامه‌های مصوبه کمیسیون اتخاذ شده و به تصویب دو دولت نیز رسیده است به اطلاع یکدیگر خواهند رسانید.
ماده ۹ – این موافقتنامه از تاریخ لازم‌الاجرا شدن تا پنج سال معتبر می‌باشد و چنانچه هیچ یک از دو دولت شش ماه قبل از انقضای مدت موافقتنامه تصمیم خود را مبنی بر فسخ آن اعلام ننمایند – موافقتنامه هر بار خود به خود به مدت سه سال تمدید خواهد شد.
ماده ۱۰ – این موافقتنامه پس از آن که دو دولت یکدیگر را از انجام تشریفات تصویب آن بر طبق قوانین معتبر مربوطه خود آگاه نمودند، لازم‌الاجراء خواهد گردید.
به تاریخ یازدهم مه یک هزار و نهصد هفتاد و پنج مطابق با بیست و یکم اردیبهشت ماه سال یک هزار و سیصد و پنجاه و چهار شمسی در دو نسخه اصلی در تهران به امضاء رسید.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – از طرف دولت پادشاهی اردن
غلامرضا کیانپور – غالب برکات
وزیر اطلاعات و جهانگردی – وزیر جهانگردی و آثار باستانی
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و ده ماده منضم به قانون موافقتنامه همکاری جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی اردن هاشمی می‌باشد.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی