ماده واحده – موافقتنامه همکاری اقتصادی، فنی و علمی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک آلمان مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده که در تاریخ ۲۸ آبان ماه ۱۳۵۴ (نوزدهم نوامبر ۱۹۷۵) بین نمایندگان مختار دو دولت در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله اسناد تصویب آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز سه‌شنبه اول تیرماه ۲۵۳۵ در جلسه روز چهارشنبه هشتم دی ماه دو هزار و پانصد و سی و پنج شاهنشاهی به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک آلمان
برای همکاری اقتصادی، فنی و علمی
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک آلمان، همگام با روابط دوستانه موجود بین دو کشور و مطابق با اصول منشور ملل متحد، و بر‌اساس تساوی حقوق و منافع متقابل، به استقلال ملی و حق حاکمیت، عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر، با توجه به امکانات وسیع ناشی از رشد سریع اقتصاد ملی دو کشور و با علاقمندی نسبت به روابط بلند مدت اقتصادی، فنی و علمی بین دو کشور، در موارد زیر موافقت نمودند:
ماده ۱ – طرفین تصمیم خود را برای توسعه و تحکیم روابط اقتصادی، فنی و علمی با توجه به امکانات بالقوه و اقتصاد ملی خود در جهت توسعه و متنوع ساختن این روابط ابراز می‌دارند.
ماده ۲ – همکاری اقتصادی، فنی و علمی بین دو کشور می‌تواند شامل فعالیت‌های وسیع و متنوع گردد، از قبیل:
– تأسیس کارخانه‌هایی در زمینه‌های مهندسی، متالوژی شیمی، الکترونیک، صنایع نساجی و کشاورزی برای تأمین احتیاجات دو کشور و همچنین بازارهای ثالث.
– همکاری در زمینه زمین‌شناسی، معدن، ارتباطات، حمل و نقل، آموزش و پرورش، بهداشت عمومی و حفاظت محیط زیست.
– تهیه گزارشات توجیهی مربوط به کارخانه‌ها و طرح‌های فوق‌الذکر، انجام تحقیقات و آموزش در زمینه‌های علمی و فنی.
ایجاد مدارس حرفه‌ای و فنی در زمینه‌های صنعتی و کشاورزی.
طرفین تأیید می‌نمایند که در نتیجه همکاری زمینه‌های فوق و سایر رشته‌ها مبادله کالاهای مصرفی، واسطه‌ای و سرمایه‌ای بین ایران و دولت جمهوری دموکراتیک آلمان به نفع هر دو طرف افزایش یافته و متنوع خواهد گردید. چنین مبادلاتی شامل تأسیسات کامل، ماشین آلات، تجهیزات و سایر تولیدات صنعتی و همچنین کالاهای سنتی خواهد بود.
ماده ۳ – توسعه روابط اقتصادی بین دو کشور همچنین می‌تواند به صورت همکاری و ایجاد تخصص در تولید و مبادله قطعات و لوازم بین سازمان‌های مربوط دو کشور، و بازاریابی محصولات تمام شده انجام پذیرد.
ماده ۴ – سازمان‌های مربوط دو کشور می‌توانند در زمینه‌های اقتصادی، فنی و علمی در کشورهای یکدیگر و همچنین مشترکاً در کشورهای ثالث همکاری نمایند.
ماده ۵ – بر اساس مفاد این موافقتنامه طرفین و سازمان‌های مربوط آنها می‌توانند موافقتنامه‌ها و یا قراردادهای خاص جهت اجرای این موافقتنامه منعقد نمایند.
طرفین اقدامات لازم را به منظور تسهیل در اجرای قراردادهای فوق معمول خواهند داشت.
ماده ۶ – طرفین موافقت می‌نمایند که یک کمیسیون مشترک برای همکاری‌های اقتصادی، فنی و علمی تحت ریاست وزیران دو کشور به تناوب در تهران و برلین تشکیل گردد تا عملکرد بازرگانی و همکاری‌های اقتصادی بین دو کشور در هر دوره مورد بررسی قرار داده و اقدامات لازم را برای گسترش این همکاری به عمل آورد.
ماده ۷ – این موافقتنامه به مدت پنج سال از تاریخ اجرا معتبر خواهد بود. در تاریخ انقضاء دوره مزبور اعتبار آن خود به خود برای دوره‌های یک‌ساله تمدید خواهد شد، مگر این که یکی از طرفین سه ماه قبل از انقضاء مدت موافقتنامه قصد خود را مبنی بر خاتمه دادن آن کتباً اعلام نماید.
ماده ۸ – مفاد این موافقتنامه همچنین کلیه قراردادها و فعالیتهایی را که در طول دوره اعتبار آن مورد موافقت قرار گرفته و یا شروع شده ولی تا تاریخ انقضای این موافقتنامه به اتمام نرسیده است شامل می‌شود.
این موافقتنامه منوط به تصویب بر طبق مقررات قانونی هر یک از دو کشور می‌باشند و از تاریخ مبادله یادداشت مبنی بر تصویب آن، به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
تنظیم شده در تهران، به تاریخ ۱۹ نوامبر ۱۹۷۵، در دو نسخه اصل به زبان انگلیسی، که هر دو دارای اعتبار یکسان می‌باشند.
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک آلمان
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و هشت ماده منضم به قانون موافقتنامه همکاری اقتصادی، فنی و علمی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک آلمان می‌باشد.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی