مصوب 1356.11.5
ماده 1 – کلیه صاحبان حرف و مشاغل آزاد (کسانی که در استخدام کارفرما نبوده و در مقابل کار حقوق یا دستمزد از کارفرما دریافت نمی‌کنند) مانند افراد صنفی و بازرگانان و اشخاص حقیقی صاحب صنعت و بهره‌برداران معادن به استثنای گروههایی که مقررات خاص در این مورد دارند مشمول این آیین‌نامه می‌باشند.
ماده 2 – میزان حق بیمه مشمولین این آیین‌نامه برای تمام موارد مذکور در ماده 3
قانون تأمین اجتماعی به مأخذ 30% درآمدهایی است که طبق ماده31 قانون مذکور توسط
شورای عالی تأمین اجتماعی برای هر حرفه یا طبقه تعیین می‌گردد.
تبصره 1 – مشمولین این آیین‌نامه می‌توانند منحصراً استفاده از موارد مذکور در
بندهای الف و ب ماده 3 قانون تأمین اجتماعی را درخواست نمایند‌در این صورت نرخ حق
بیمه معادل 9% درآمدهای مذکور در این ماده خواهد بود.
تبصره 2 – حق بیمه مقرر برای سایر موارد مذکور در ماده 3 قانون تأمین اجتماعی به
مأخذ 21% درآمدهای پیش‌بینی شده در این ماده محاسبه‌خواهد شد.
ماده 3 – تغییر گروه درآمد هر بیمه شده در یک شغل به یک گروه دیگر در صورت
درخواست وی و موافقت صندوق تأمین اجتماعی هر سه سال‌یک بار میسر خواهد بود.
تبصره – درآمدهای ماهانه موضوع ماده 2 این آیین‌نامه متناسب با تغییر شاخص هزینه
زندگی بنا به پیشنهاد صندوق تأمین اجتماعی و تأیید شورای‌عالی تأمین اجتماعی و
تصویب هیأت وزیران قابل تغییر خواهد بود.
ماده 4 – شخص بیمه شده مسئول پرداخت تمام حق بیمه متعلقه می‌باشد و موظف است در
موعد مقرر در قانون تأمین اجتماعی و یا به ترتیبی که‌از طرف صندوق تأمین اجتماعی
تعیین می‌شود پرداخت نماید. در صورت عدم پرداخت به ترتیب مقرر در قانون تأمین
اجتماعی نسبت به وصول آن‌اقدام خواهد شد و در هر حال استفاده بیمه شده از مزایای
مقرر منوط به پرداخت حق بیمه خواهد بود.
آیین‌نامه فوق مشتمل بر چهار ماده و سه تبصره به استناد تبصره 3 ماده 4 قانون تأمین اجتماعی پس از تصویب کمیسیونهای بهداری و بهزیستی و امور اقتصادی و دارایی مجلس شورای ملی در جلسات روزهای شنبه و دوشنبه 14 و 23 آبان ماه 2536 به ترتیب در جلسات روز سه شنبه بیست و هفتم دی ماه و روز چهارشنبه پنجم بهمن ماه دو هزار و پانصد و سی و شش شاهنشاهی به تصویب کمیسیونهای بهداری و بهزیستی و امور اقتصادی و‌دارایی مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی