ماده واحده – موافقتنامه همکاریهای جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری فرانسه مشتمل بر یک مقدمه و هفت ماده که در تاریخ ۸ خرداد ماه ۲۵۳۶ (۲۹ مه ۱۹۷۷) در تهران به امضاء رسیده است تصویب و اجازه مبادله آن داده می‌شود.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یک‌شنبه چهارم دی ماه ۲۵۳۶ در جلسه روز چهارشنبه بیست و ششم بهمن ماه دو هزار پانصد و سی و شش شاهنشاهی به تصویب مجلس سنا رسیده است.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
موافقتنامه همکاریهای در زمینه جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری فرانسه
دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری فرانسه،
نظر به روابط دوستانه بین دو کشور.
با توجه به اهمیت جهانگردی چه در زمینه اقتصادی و چه به عنوان عامل حسن تفاهم بین دو ملت.
با ارزیابی گسترش کنونی جهانگردی در دو کشور و بهره‌برداری هر چه بیشتر از این آمادگی با وقوف به لزوم همکاری بین دو کشور به سبب وجود جاذبه‌های جهانگردی مشترک یا مکمل، با تصمیم به این که این همکاری را تا سرحد امکان ثمربخش‌تر سازند،
با الهام از مدلول توصیه‌های کنفرانس ملل متحد در مورد جهانگردی و مسافرتهای بین‌المللی – که از ۲۱ اوت تا ۵ سپتامبر ۱۹۶۳ در رم تشکیل گردید و توصیه‌های اتحادیه بین‌المللی سازمانهای رسمی جهانگردی:
در مورد زیر توافق حاصل نمودند:
ماده ۱ – طرفین برای اتخاذ کلیه تدابیر لازم به منظور پیشرفت و گسترش مبادلات جهانگردی بین دو کشور اتفاق نظر دارند. بدین منظور دولتین به مسئله تسهیل تشریفات مسافرت، ایجاد تسهیلات و کمک به جهانگردان، همکاری در زمینه ارتباطات، تبلیغات و انتشارات مشترک جهانگردی ساختمان و ایجاد تسهیلات جهانگردی، آموزش پرسنل جهانگردی، مبادله اطلاعات و مساعدت فنی متقابل، توجه خاص مبذول می‌دارند.
ماده ۲ – یک کمیسیون مختلط (که ذیلاً کمیسیون خوانده می‌شود) تشکیل و به مطالعه و انجام اقداماتی که به تحقق هدفهای مورد نظر کمک می‌کنند موظف می‌گردد.
ریاست هیأت نمایندگی هر یک از دو کشور در کمیسیون مذکور به عهده مقام مسئول سازمان رسمی جهانگردی یا نماینده وی می‌باشد.
کمیسیون، بر اساس مسائل مندرج در دستور جلسه، نمایندگان سایر سازمانهای ذینفع دو کشور را در جلسات خود شرکت می‌دهد.
ماده ۳ – کمیسیون، حداقل سالی یک بار تشکیل جلسه داده و می‌تواند، در صورت لزوم، با موافقت رؤسای هیأتهای نمایندگی طرفین، جلسات فوق‌العاده تشکیل دهد.
جلسات کمیسیون، در تاریخی که به اتفاق نظر رؤسای هیأتهای نمایندگی طرفین معین می‌گردد به طور متناوب در هر یک از دو کشور تشکیل خواهد گردید، ریاست جلسات کمیسیون به عهده رییس هیأت نمایندگی کشور میزبان است.
هیأت نمایندگی کشور محل تشکیل جلسه، عهده‌دار انجام وظایف دبیرخانه می‌باشد.
ماده ۴ – کمیسیون، برنامه کار خود و ترتیب تقدم و تأخر مسائل مطروحه را تنظیم می‌نماید. تدابیری که به تصویب کمیسیون می‌رسد پس از تصویب مقامات ذیصلاحیت دو کشور به مرحله اجرا در می‌آید.
کمیسیون، از اقدامات خود کمیسیون بین‌الدول همکاریهای اقتصادی و کمیسیون مشترک همکاریهای فرهنگی و فنی را مطلع می‌سازد.
کمیسیون، انجام اقداماتی را که به تحقق اهداف پیش‌بینی شده در این موافقتنامه کمک می‌کند و در صلاحیت کمیسیونهای مزبور می‌باشد به آنها پیشنهاد می‌نماید.
ماده ۵ – رؤسای هیأتهای نمایندگی، تدابیری را که برای اجرای موارد مندرج در ماده قبل اتخاذ شده به اطلاع یکدیگر می‌رسانند.
ماده ۶ – این موافقتنامه از تاریخ لازم‌الاجراء شدن تا یک سال معتبر می‌باشد و هر سال خود به خود تمدید می‌گردد مگر آن که یکی از دولتین شش ماه قبل از انقضای مدت اعتبار تمایل به فسخ آن را کتباً اعلام نماید.
ماده ۷ – این موافقتنامه به تصویب هر یک از طرفین متعاهدین خواهد رسید و از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفین متعاهدین به طرف دیگر دایر بر‌این که طبق مقررات قوانین اساسی خود درباره لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه حاضر عمل کرده است، لازم‌الاجراء خواهد شد.
این موافقتنامه در دو نسخه به زبانهای فارسی، فرانسه تنظیم گردیده و هر دو نسخه دارای اعتبار مساوی می‌باشند.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران از طرف دولت جمهوری فرانسه
وزیر اطلاعات و جهانگردی – وزیر جهانگردی
کریم‌پاشا بهادری – ژب ک مدسن
تهران ۸ خرداد ماه ۲۵۳۶
موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و هفت ماده منضم به قانون موافقتنامه همکاریهای جهانگردی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری فرانسه می‌باشد.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی