شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران در جلسه مورخ ۱۳۵۸/۱۲/۲۵ بنا به پیشنهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی تصویب نمودند:
ماده ۱ – ورود اتومبیل وانت به کشور تنها در موارد زیر مجاز می‌باشد:
الف – وانت روباز مشروط بر این که اطاق راننده و اطاق بار به صورت دو محفظه جداگانه باشد.
ب – وانت مسقف – مشروط بر این که اولاً اطاق بار و اطاق راننده کاملاً به صورت دو محفظه مجزی بوده و اطاق بار دارای سقفی از فرز یا مصالحی از‌نوع مواد غیر فلزی سخت باشد (در صورت یکسره بودن اطاق بار و اطاق راننده باید به وسیله دیواره‌ای از یکدیگر جدا و به صورت دو محفظه کاملاً مجزی ساخته شده باشد و هر گونه میله یا توری و حفاظهایی از این قبیل که به عنوان دیواره به کار رفته باشد دلیل مجزی بودن نیست) و ثانیاً طرفین اطاق بار بدون شیشه بوده و جاسازی برای نصب شیشه نداشته باشد همچنین سمت چپ اطاق بار فاقد درب تخلیه و بارگیری باشد.
ماده ۲ – هر وسیله نقلیه موتوری از نوع اتومبیلهای مذکور که شرایط و مشخصات فوق را نداشته باشد جزو اتومبیلهای سواری استیشن محسوب و تابع مقررات مربوط به آن خواهد بود.
ماده ۳ – صدور پروانه ساخت برای وانتهای تولیدی داخل کشور اعم از روباز و مسقف نیز مشروط بر احراز شرایط مذکور در ماده ۱ فوق می‌باشد.
ماده ۴ – نصب پلاک عمومی (کرایه) روی وانتهای مسقف ممنوع می‌باشد.
ماده ۵ – نماینده اداره کل مالیاتهای غیر مستقیم وزارت امور اقتصادی و دارایی در تهران و نمایندگان ادارات امور اقتصادی و دارایی در شهرستانها در امر ترخیص و انتهای وارداتی نظارت خواهند داشت.
ماده ۶ – وانتهایی که قبل از تصویب این قانون از گمرک با انجام تشریفات کامل گمرکی اظهار و مرخص شده است و هنوز شماره‌گذاری نگردیده مشمول مقررات فوق نخواهد بود.
ماده ۷ – وزارتخانه‌های امور اقتصادی و دارایی، صنایع و معادن، بازرگانی و اداره راهنمایی مأمور اجرای این مقررات می‌باشند.