[به موجب بند ۵ تشکیل شورای عالی عشایر ایران، مصوب ۱۳۶۵، لغو شده است.]
شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران در جلسه مورخ ۱۳۵۹/۲/۳ بنا به پیشنهاد شماره ۳۹۴.۱۷۶۶.۱.۴.۴۱ مورخ ۱۳۵۹.۱.۲۰ وزارت کشور و به منظور رسیدگی به وضع عشایر و بهبود وضع زندگی آنان و همچنین احیا فرهنگ و سنتهای بومی و عشیره‌ای و جبران لطماتی که در اثر سلطه طاغوت بر عشایر ایران وارد آمده و برای از قوه به فعل درآوردن استعدادهای رزمی و نظامی جنگ آوران عشایر و جهت دادن این استعدادها در حمایت از انقلاب اسلامی و حل مسأله دامداری و امنیت ییلاق و قشلاق و خدمات اجتماعی از قبیل مدرسه و بهداشت تصویب نمودند که شورای عالی عشایر ایران در وزارت کشور به طور دائمی تشکیل گردد.
اعضای شورای عالی عشایر ایران عبارتند از نمایندگان:
1 – وزارت کشاورزی،
2 – وزارت بهداری و بهزیستی،
3 – وزارت آموزش و پرورش،
4 – وزارت راه و ترابری،
5 – وزارت دفاع ملی و چهار نفر از افراد مورد اعتماد عشایر و یا افراد علاقمند به امور عشایری به انتخاب وزیر کشور.
در مراکز استانها و شهرستانهایی که محل سکنای عشایر است مشابه شورای عشایری فوق تشکیل می‌گردد با این تفاوت که نمایندگان عشایر به وسیله خود آنها انتخاب و پس از موافقت استانداری و تصویب شورای عالی عشایر رسمیت پیدا خواهد کرد.
ارگانهای شورای عالی عشایر عبارتند از:
1 – دبیرخانه (بازرسی – رسیدگی به شکایات)
2 – امور فرهنگی و اجتماعی
3 – امور سیاسی و نظامی
4 – امور رفاهی بهداشت
5 – امور صنایع دستی، کشاورزی، دامداری،
6 – امور اطلاعات – طرح و برنامه، آمار.
بودجه لازم جهت امور عمرانی و رفاهی عشایر از محل اعتبارات مربوط به هر استان تأمین خواهد شد مگر آن که هزینه‌های خاص مورد نظر باشد که در آن صورت شورای عالی پیشنهادات لازم را تهیه و از طریق وزارت کشور به دولت ارائه می‌نماید.