ماده ۱ – به رعایت لایحه قانونی ملی‌شدن بانکها و مؤسسات اعتباری مصوب ۱۳۵۸.۱.۱۷ پرداخت بهای سهام سهامداران قبلی بانکها و مؤسسات اعتباری ملی شده معادل مبلغ سرمایه و اندوخته‌های مندرج در گزارشهای حسابرسی بانکها و مؤسسات موصوف در تاریخ ۱۳۵۸.۳.۱۷پس از وضع زیانهای سنواتی خواهد بود.
ماده ۲ – به مجمع عمومی بانکها به نمایندگی از طرف دولت اجازه داده می‌شود چنانچه بانکها و مؤسسات اعتباری ملی شده در تاریخ ۱۳۵۸.۳.۱۷ (تاریخ ملی‌شدن بانکها) متحمل زیان شده باشند زیان مذکور را به شرح زیر تأمین و پرداخت نماید:
بدواً تمام اندوخته‌های سنواتی بانکها و مؤسسات اعتباری ملی شده را به حساب زیان سنواتی منظور نموده و چنانچه این تعدیل جبران تمام زیان را نکند مابه‌التفاوت را تا میزان سرمایه ثبت و پرداخت شده به عنوان جبران زیان و تأمین سرمایه دولت در این بانکها از بانک مرکزی ایران اعتبار دریافت نماید.
دولت مکلف است ظرف مدت پنج سال آینده مطالبات بانک مرکزی ایران ناشی از اجرای این قانون را بازپرداخت نماید.
تبصره – ترتیب تأمین منابع مالی مورد نیاز حکم ماده یک این قانون نیز به شرح فوق (به عنوان سرمایه دولت) از محل اعتبار بانک مرکزی ایران خواهد بود.
ماده ۳ – تأمین سرمایه بانکها و مؤسسات اعتباری ملی شده به ترتیب مذکور در ماده دو، ارتباطی با صورتهای مالی بانکها و مؤسسات اعتباری خصوصی سابق در تاریخ ملی‌شدن بانکها نداشته و فقط به منظور تداوم فعالیت بانکهایی که از ادغام بانکها و مؤسسات اعتباری ملی شده به وجود آمده انجام خواهد گرفت.
ماده ۴ – دفاتر و ترازنامه و حساب سود و زیان بانکها و مؤسسات اعتباری ملی شده برای دوره عملکرد از ۱۳۵۷.۱.۱ الی ۱۳۵۸.۳.۱۷ که از طرف مؤسسات حسابرسی مربوط مورد حسابرسی قرار گرفته پس از تصویب مجمع عمومی از نظر وزارت امور اقتصادی و دارایی قطعی خواهد بود. وزارت امور اقتصادی و دارایی مکلف است ظرف مدت ۶ ماه از تاریخ تسلیم اظهارنامه‌های این مؤسسات رسیدگیهای لازم را از نظر تشخیص و وصول مالیاتهای تکلیفی مربوط به دوره عملکرد مذکور در فوق را انجام دهد.
ماده ۵ – این قانون از تاریخ تصویب قابل اجراء است.