مصوب ۱۳۵۹/۴/۲۵
ماده واحده – وزارت کشاورزی و عمران روستایی مجاز است مواد اولیه چوبی مورد مصرف بخش خصوصی صنایع چوب و سلولز به استثنای سوخت کارخانه و کارگاههای احداث شده و در حال کار از طرح‌هایی که رأساً عمل مینماید و یا به وسیله شرکتهای دولتی وابسته مورد بهره‌برداری قرار میگیرد بدون رعایت تشریفات مزایده به صاحبان کارخانجات به فروش برساند و قیمت پایه هیزم و چوبهای مصرفی بخش خصوصی وسیله هیأتی مرکب از نماینده سرجنگلداری کل منطقه و نماینده اداره دارایی استان و نماینده استانداری و نمایندهای از شرکتهای دولتی وابسته که به امر بهره‌برداری از جنگلها اشتغال دارند تعیین میگردد این نرخ تابع شاخص هزینه زندگی که بانک مرکزی ایران آن را تهیه و تنظیم مینماید میباشد.
لذا هیأت مذکور در فروردین ماه هر سال نسبت به تعیین نرخ فرآورده‌های جنگلی مورد نیاز کارخانجات صنایع چوب به تفکیک اقدام خواهد نمود.
تبصره 1 – در صورتی که بعداً کارخانجاتی با اخذ مجوز از طرف وزارت کشاورزی و عمران روستایی احداث شوند میتوانند از نرخهای معینه مذکور استفاده نمایند.
تبصره 2 – تعیین نرخ با در نظر گرفته فاصله محل تولید و جمع‌آوری و عرضه فرآورده‌های جنگلی صورت گیرد.
تبصره 3 – چون تهیه و حمل فرآورده‌های جنگلی و نهالهای غیر مثمر مستلزم صرف وقت زیادی است و امکان نگهداری آنها برای مدت طولانی مقدور نمیباشد، لذا سرجنگلداریهای کل مناطق چهارگانه شمال مجازند که معاملات تا یک میلیون ریال را در حوزه هر طرح بدون رعایت تشریفات مزایده و بر اساس نرخی که هیأت مذکور در ماده واحده فوق تعیین مینماید با بخش خصوصی و دولتی انجام دهند.
تبصره 4 – شرکتهای دولتی وابسته و صاحبان صنایع مکلف به رعایت قیمت فروش هیزم یا مصنوعات حاصل از آن با نرخ عادلانه‌ای که از طرف هیأت قیمتگذاری تعیین میشود خواهند بود.