هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۵۹.۱۱.۱۱ در اجرای تبصره ۳۳ قانون بودجه سال ۱۳۵۹ تصویب نمودند وزارتخانه‌ها و مؤسسات و شرکت‌های دولتی و شهرداریها و شهرداری تهران و بانکها و شرکت‌های بیمه و آن دسته از دستگاه‌های دولتی که مشمول مقررات عمومی نسبت به آنها مستلزم ذکر نام است مجازند در سال ۱۳۵۹ به کارمندان و کارگران خود که جمع حقوق و فوق‌العاده شغل یا مزایای شغل یا مزایای مستمر ماهانه آنان کمتر از هفتاد هزار ریال باشد به نسبت مدت خدمت منحصراً به شرح زیر به آنان پاداش پایان سال و عیدی پرداخت کنند:
الف – میزان پاداش و عیدی قابل پرداخت پایان سال ۱۳۵۹ معادل است با مابه‌التفاوت جمع حقوق و فوق‌العاده شغل یا مزایای شغل یا مزایای مستمر ماهانه تا مبلغ هفتاد هزار ریال.
تبصره – [الحاقی ۱۳۵۹/۱۱/۱۳]
میزان پاداش و عیدی قابل پرداخت آن دسته از مشمولین این مصوبه که جمع حقوق و فوق‌العاده شغل یا مزایای شغل یا مزایای مستمر ماهیانه آنان بیشتر از ۶۵.۰۰۰ ریال و متر از ۷۰.۰۰۰ ریال باشد مبلغ ۵.۰۰۰ ریال خواهد بود.
ب – استفاده مشمولین قانون کار عامل در دستگاه‌های اجرایی مذکور در فوق از پاداش موضوع این تصویب‌نامه منوط بر این است که در طول سال جاری مشمول مفاد لایحه قانونی تأمین منافع کارگران مصوب ۱۳۵۹.۴.۲۳ شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران قرار نگرفته و از مزایای آن برخوردار نشده باشند.
تبصره ۱ – مستخدمین مشمول قانون استخدام نیروهای مسلح نیز شامل مقررات این تصویب‌نامه می‌باشند.
تبصره ۲ – هر گونه وجوهی که از بابت عیدی و پاداش سال ۱۳۵۹ به صورت علی‌الحساب و غیره پرداخت شده باشد از محل این تصویب‌نامه محسوب خواهد شد.
محمدعلی رجایی – نخست‌وزیر