ماده واحده – نظر به این که خدمت در کمیته‌های انقلاب اسلامی ایران در واقع نوعی
خدمت وظیفه عمومی پاسداری از تمامیت ارضی و تأمین امنیت و آسایش عامه مردم کشور
است، لذا به دولت اجازه داده می‌شود مدت خدمت پاسداران کمیته‌های سراسری کشور را
جزء مدت خدمت وظیفه محسوب دارد.
تبصره 1 – کمیته‌های انقلاب اسلامی یکی از نیروهای انتظامی است که در چهار چوب
اساسنامه‌ای که به تصویب مجلس شورای اسلامی خواهد‌رسید زیر نظر وزارت کشور به
فعالیت خود ادامه خواهد داد.
تبصره 2 – از اول فروردین ماه سال 1359 اشتغال در کمیته‌های انقلاب اسلامی خدمت
وظیفه محسوب می‌گردد.
تبصره 3 – اشتغال هر یک از مشمولین وظیفه عمومی در کمیته‌ها و ابتداء و انتهای آن
موکول به صدور گواهی از کمیته مرکزی انقلاب اسلامی ایران می‌باشد مشروط بر این که
مدت خدمت آنان از 6 ماه کمتر نباشد.
تبصره 4 – چنانچه هر یک از مشمولین بنا به تشخیص کمیته مرکزی صلاحیت یا توانایی
اتمام خدمت در کمیته را نداشته باشند بقیه مدت خدمت‌خود را طبق تعیین اداره نظام
وظیفه عمومی باید در واحدهایی که معین می‌گردد، انجام وظیفه کنند.
تبصره 5 – از تاریخ تصویب این قانون مشمولانی که به طور متوالی چهار سال در
کمیته‌ها خدمت نمایند علاوه بر دریافت معافیت از خدمت وظیفه‌از حقوق و مزایای کامل
کمیته‌ها برخوردار خواهند بود و چنانچه کمتر از مدت فوق خدمت کنند، نسبت به مدت
خدمت وظیفه، فقط حقوق و مزایای سربازان وظیفه را دریافت خواهند داشت.
تبصره 6 – رعایت مفاد تبصره 1 و بندهای "الف" و "ج" تبصره 3 قانون تأمین
نیازمندیهای استخدامی سپاه پاسداران الزامی خواهد بود.
تبصره 7 – وزارت کشور موظف است ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون اساسنامه
کمیته‌های انقلاب اسلامی را به مجلس شورای اسلامی تقدیم نماید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و هفت تبصره در جلسه روز یکشنبه پانزدهم فروردین
ماه یک هزار و سیصد و شصت و یک مجلس شورای اسلامی‌تصویب و به تأیید شورای محترم
نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی