ماده واحده – بهداشتکاران دهان و دندان وابسته به دانشگاه‌های کشور که بعد از تاریخ فروردین ماه سال ۱۳۶۰ فارغ‌التحصیل شده‌اند و یا از تاریخ فوق لغایت تصویب این قانون مشغول تحصیل در رشته فوق گردیده‌اند در صورت داوطلب بودن و سپردن تعهد خدمت در مناطق محروم و کمتر از ده هزار نفر از نظر ضوابط آموزشی استخدامی و محرومیت از اشتغال آزاد مشمول قانون بهداشتکاران دهان و دندان مصوب فروردین ماه ۱۳۶۰ خواهند‌شد.
تبصره ۱ – وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی موظف است برای دانشجویان مشغول تحصیل پس از تعیین واحدهایی که کم دارند بلافاصله و همچنین در مورد فارغ‌التحصیلان ذکر شده در قانون، آموزش تکمیلی نظری و عملی را با در نظر گرفتن امکانات آموزشی در اسرع وقت بر قرار کند.
تبصره ۲ – تأمین اعتبار لازم جهت اجراء این طرح از محل اعتبار آموزشی و استخدامی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در قسمت مربوط به ترتیب بهداشتکاران دهان و دندان خواهد بود. جابجایی اعتبار آموزشی متناسب جابجایی دانشجویان انجام خواهد شد.
تبصره ۳ – از تاریخ تصویب این قانون فقط یک نوع بهداشتکار دهان و دندان پذیرفته می‌شود و قوانین مغایر با این قانون و قانون بهداشتکاران دهان و دندان ملغی است.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه روز پنجشنبه مورخ بیست و پنجم تیرماه یک هزار و سیصد و شصت و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۶.۴.۲۷ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی