ماده واحده – بهداشتکاران دهان و دندان وابسته به دانشگاه‌های کشور که بعد از
تاریخ فروردین ماه سال 1360 فارغ‌التحصیل شده‌اند و یا از تاریخ‌فوق لغایت تصویب
این قانون مشغول تحصیل در رشته فوق گردیده‌اند در صورت داوطلب بودن و سپردن تعهد
خدمت در مناطق محروم و کمتر از ده‌هزار نفر از نظر ضوابط آموزشی استخدامی و
محرومیت از اشتغال آزاد مشمول قانون بهداشتکاران دهان و دندان مصوب فروردین ماه
1360 خواهند‌شد.
تبصره 1 – وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی موظف است برای دانشجویان مشغول
تحصیل پس از تعیین واحدهایی که کم دارند بلافاصله‌و همچنین در مورد فارغ‌التحصیلان
ذکر شده در قانون، آموزش تکمیلی نظری و عملی را با در نظر گرفتن امکانات آموزشی در
اسرع وقت بر قرار کند.
تبصره 2 – تأمین اعتبار لازم جهت اجراء این طرح از محل اعتبار آموزشی و استخدامی
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در قسمت مربوط به ترتیب بهداشتکاران دهان و
دندان خواهد بود. جابجایی اعتبار آموزشی متناسب جابجایی دانشجویان انجام خواهد شد.
تبصره 3 – از تاریخ تصویب این قانون فقط یک نوع بهداشتکار دهان و دندان پذیرفته
می‌شود و قوانین مغایر با این قانون و قانون بهداشتکاران دهان‌و دندان ملغی است.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه روز پنجشنبه مورخ بیست و پنجم
تیر ماه یک هزار و سیصد و شصت و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 1366.4.27
به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی