مصوب جلسات ۱۴۱ و ۱۴۳ مورخ ۴ و ۱۳۶۶.۱۲.۱۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی
جهت تحقق اهداف جمهوری اسلامی ایران ضروری است توسعه آموزش عالی از شیوهنامه مشخص پیروی نماید. شیوهنامه توسعه آموزش عالی براساس اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به شرح زیر تبیین و ارائه میگردد:
ماده ۱ – اهداف آموزش عالی مطابق بندهای ۲، ۳، ۴ و ۱۳ اصل ۳ قانون اساسی به شرح زیر خواهد بود:
الف – بالا بردن سطح آگاهی عمومی در همه زمینهها.
ب – تسهیل و تعمیم آموزش عالی.
ج – تقویت روح بررسی و تتبع و ابتکار در تمام زمینههای علمی، فنی، فرهنگی و اسلامی از طریق ایجاد مراکز تحقیق و تشویق محققان.
د – تأمین خودکفایی در علوم و فنون، صنعت و کشاورزی و امور نظامی و مانند اینها.
ماده ۲ – سیاستهای اجرایی. روش رسیدن به اهداف فوق باید دارای دو جنبه کمی و کیفی بوده و بتواند مجموع اهداف را تحقق بخشد.
ماده ۳ – شیوهنامه جامع با تعریف زیر به صورت سیاست اجرایی توسعه آموزش عالی تصویب میگردد:
الف – ارتقاء کیفیت در تعدادی از رشتههای مشخص علمی با توجه به نیازهای اساسی کشور در حال و آینده در جهت ایجاد قطبهای علمی – تحقیقی تا حد کیفیت ممتاز در مراکز آموزش عالی.
ب – توسعه کمی آموزش عالی با توجه به برنامههای توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور و مشروط بر اینکه از حد کیفیت لازم تنزل نکند.
تبصره – وزارتخانههای فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت و درمان و آموزش و پرورش مکلفاند در ظرف یکسال حداقل کیفیت مطلوب را تعیین کنند و گزارش دهند.
ج – اعزام تعداد محدودی از دانشجویان در سطوح کارشناسی ارشد و بالاتر در رشتههای مورد نیاز کشور.
ماده ۴ – به منظور بررسی و ارزیابی دائمی وضع آموزش در کشور (چه در دوره آموزش عالی و چه در دورههای پایینتر) کمیتهای مرکب از افراد ذیل تشکیل خواهد شد تا در مقاطع خاصی توسعه کمی آموزش را مورد مطالعه قرار دهند و بر اساس نیاز کشور و گسترش آموزش حدود و اهداف توسعه کمی را ظرف ۶ ماه تعیین نمایند. ( مقرر میگردد در بدو امر نیز وزارت فرهنگ و آموزش عالی گزارش اولیه را تهیه و به کمیته فوق عرضه نماید.
نتیجه بررسیهای این کمیته و نظیر آن برای تصویب به شورای عالی انقلاب فرهنگی تقدیم خواهد شد).
اعضاء کمیته:
1 – نماینده شورای عالی انقلاب فرهنگی.
2 – نماینده وزارت فرهنگ آموزش عالی.
3 – نماینده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
4 – نماینده وزارت برنامه و بودجه.
5 – نماینده وزارت آموزش و پرورش.
6 – دو نفر از صاحبنظران که در برنامهریزی آموزش عالی تخصص داشته باشند (یکی به انتخاب وزیر آموزش عالی و دیگری به معرفی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی).