‌قانون الحاق ماده واحده به قانون گذرنامه مصوب ۱۳۵۱/۱۲/۱۰

تاریخ تصویب: ۱۳۶۷/۱۰/۱۱
تاریخ انتشار: ۱۳۶۷/۱۱/۰۵

ماده واحده

[اصلاحی ۱۳۸۱/۳/۲۹]
برای صدور گذرنامه جهت رانندگان و کمک ‌رانندگان و‌ میهمانداران ترانزیت علاوه‌ بر مقررات قانون گذرنامه، رعایت موارد زیر الزامی است:

۱- [اصلاحی ۱۳۸۱/۳/۲۹]
ارائه معرفی‌نامه کتبی از بنگاهها، مؤسسات و شرکتهای مسافربری یا باربری که از طرف وزارت راه و ترابری فعالیت آنها مجاز شناخته شده‌ است، دائر بر اشتغال متقاضی در بنگاه یا مؤسسه و یا شرکتهای مزبور به شغل رانندگی یا کمک‌رانندگی یا ‌میهمانداری که توسط دفتر اسناد رسمی گواهی امضاء شده‌ باشد.

۲- [اصلاحی ۱۳۸۱/۳/۲۹]
ارائه تعهدنامه مبنی بر عدم اشتغال به شغل دیگری غیر از رانندگی یا کمک‌رانندگی یا ‌میهمانداری که توسط دفتر اسناد رسمی گواهی امضاء شده باشد.
۳ – ارائه برگ عدم محکومیت مؤثر کیفری.
۴ – ارائه برگ عدم اعتیاد به مواد مخدر از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

تبصره ۱- [اصلاحی ۱۳۸۱/۳/۲۹]
صدور گذرنامه برای رانندگان یا کمک‌رانندگان و‌ میهمانداران موضوع این قانون که دارای محکومیت مؤثر کیفری هستند ولی از تاریخ پایان محکومیت ایشان ۲ سال گذشته باشد، به شرط معیل بودن با رعایت دیگر موارد فوق مجاز می‌باشد.

تبصره ۲- [اصلاحی ۱۳۸۱/۳/۲۹]
در صورت ثبوت تخلف نسبت به بند ۱ و ۲ این ماده، در دادگاه صالح راننده و کمک‌راننده و میهماندار متخلف با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب از وعظ و توبیخ و تهدید و درجات تعزیر به مدت پنج الی ده سال از مسافرت به خارج به عنوان راننده و ‌کمک‌راننده و میهماندار ترانزیت محروم می‌شود.
در صورتی که تخلف، مربوط به صدور معرفی‌نامه خلاف باشد، صادرکننده معرفی‌نامه خلاف از طرف شرکت یا مؤسسه یا بنگاه موضوع بند ۱ این ماده، ‌با رعایت شرایط و امکانات خاطی و دفعات و مراتب جرم و مراتب تأدیب از وعظ و توبیخ و تهدید، به مجازات تعزیری محکوم می‌شود.


‌قانون فوق مشتمل بر ماده واحده در جلسه علنی روز یکشنبه یازدهم دی ماه یک هزار و سیصد و شصت و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در‌تاریخ ۱۳۶۷.۱۰.۲۰ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

‌رئیس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی