شماره ۱۵۲۲۰ت۳۶ه – ۱۳۶۹/۲/۲۴
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۶۹/۲/۲ بنا به پیشنهاد شماره 5180د مورخ 1368.10.27 سازمان امور اداری و استخدامی کشور و به استناد ماده (42) قانون استخدام کشوری مصوب 1345 تصویب نمودند:
1 – ماده یک آیین‌نامه فوق‌العاده روزانه موضوع بند (ث) ماده (39) قانون استخدام کشوری و تبصره (4) ذیل آن در موارد زیر اصلاح می‌گردد.
الف – [اصلاحی ۱۳۷۰/۳/۸] – [اصلاحی ۱۳۷۰/۱۰/۱]
در ماده یک آیین‌نامه، حداکثر فوق‌العاده روزانه برای متصدیان کلیه رسته‌ها به میزان (1500) ریال نسبت به وضعیت فعلی افزایش و حداکثر مدت مأموریت هر مستخدم در یک سال تقویمی به شش (6) ماده کاهش می‌یابد.
در مورد مشاغلی که نوع کار آنها ایجاب می‌نماید به تشخیص وزیر یا بالاترین مقام مؤسسه افزایش این مدت تا (9) ماه بلامانع است.
ب – تبصره (4) ماده یک آیین‌نامه به شرح زیر اصلاح می‌گردد.
تبصره 4 – [اصلاحی ۱۳۷۰/۳/۸]
به مستخدمینی که به منظور انجام طرح‌های مطالعاتی و اجرایی یا تحقیقات و نظارت فنی به مناطق روستایی یا غیر مسکونی اعزام و در آن مناطق ساکن می‌شوند معادل (25%) و به مستخدمینی که به مأموریتهای دشوار اعزام و ناچار به انجام وظیفه در شرایط غیر عادی می‌شوند به علت صعوبت کار معادل (40%) علاوه بر فوق‌العاده مقرر در ماده یک به تشخیص وزیر یا رییس مؤسسه دولتی مربوط یا مقام مجاز از طرف آنان حسب مورد پرداخت خواهد شد.
2 – موارد زیر به عنوان تبصره‌های (7) الی (12) به ماده یک آیین‌نامه فوق‌العاده روزانه اضافه می‌گردند.
الف – تبصره 7 – فوق‌العاده روزانه مستخدمینی که جهت انجام مأموریت از سایر مناطق به مناطق فاقد تسهیلات زندگی اعزام می‌گردند با توجه به جداول گروه‌بندی نقاط کشور از نظر تسهیلات زندگی منضم به تصویب‌نامه شماره 37724 مصوب 1353.10.8 هیأت وزیران به شرح زیر و علاوه بر ارقام مندرج در ماده یک آیین‌نامه فوق‌العاده روزانه تعیین می‌گردد.
– نقاط مندرج در گروه‌های یک و دو و سه جداول به میزان ده درصد فوق‌العاده روزانه.
– نقاط مندرج در گروه‌های چهار و پنج و شش جداول به میزان بیست درصد فوق‌العاده روزانه.
– نقاط مندرج در گروه‌های هفت و هشت و نه جدول به میزان سی درصد فوق‌العاده روزانه.
ب – تبصره 8 – در صورتی که محل اقامت مأمور اعزامی به طور رایگان از سوی دستگاه‌های دولتی ذیربط فراهم گردد، برای استفاده از محل اقامت به میزان سی درصد از فوق‌العاده روزانه متعلقه مستخدم کسر می‌گردد.
تشخیص و تأیید مفاد این بند بر عهده مدیر واحد اعزام کننده مستخدم است.
ج – تبصره 9 – فوق‌العاده روزانه مستخدمینی که جهت تدریس به مأموریت اعزام می‌گردند به تشخیص دستگاه مربوطه تا میزان پنجاه درصد علاوه بر ارقام مندرج در ماده یک آیین‌نامه تعیین می‌گردد مشروط بر آن که روزانه حداقل پنج ساعت تدریس نموده و بابت تدریس مزبور حق‌التدریس به آنان پرداخت نشود.
د – تبصره 10 – فوق‌العاده روزانه مستخدمینی که جهت انجام مأموریتهای محوله ضمن رعایت سایر شرایط لازم، رانندگی خودرو دولتی را برای رفت و آمد به محل مأموریت شخصاً بر عهده می‌گردند به میزان یکهزار ریال علاوه بر ارقام متعلقه آنان، اضافه می‌گردد. متصدیان مشاغل رانندگی مشمول مفاد این تبصره نخواهند بود.
ه – تبصره 11 – دستگاه‌های دولتی مکلفند، اعزام کارکنان خود را متناسب با بودجه مصوب خود تنظیم نمایند.
و – تبصره 12 – هر گونه تخلف در انجام مأموریت به صورت مأموریت غیر واقعی و پرداخت فوق‌العاده روزانه بیشتر از مدت مأموریت انجام شده موجب تصرف در اموال عمومی و دارای عواقب شرعی و قانون می‌باشد.
بدیهی است پیشنهادکننده، تأیید کننده و دریافت‌کننده و دریافت‌کننده متخلف شناخته می‌شوند و اینگونه تخلفات قابل ارجاع به هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری است.
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور