۱۲۱۹۰۸ت۳۶۷ه – ۱۳۶۹.۰۹.۲۸
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۶۹.۸.۱۳ بنا به پیشنهاد وزارت راه و ترابری و تأیید مجمع عمومی شرکت سهامی خاص تأمین ماشین‌آلات و تجهیزات راهسازی و راهداری (موضوع نامه شماره ۱۲۵۵۱.۱۱ مورخ ۱۳۶۹.۸.۱۲ وزارت راه و ترابری) و به استناد تبصره (۲) ماده واحده قانون تأسیس شرکت سهامی خاص تأمین ماشین‌آلات و تجهیزات راهسازی و راهداری مصوب ۱۳۶۷، آیین‌نامه استخدامی شرکت مزبور را به شرح زیر تصویب نمود:
آیین‌نامه استخدامی شرکت سهامی خاص تأمین ماشین‌آلات و تجهیزات راهسازی و راهداری
فصل اول – تعاریف
ماده ۱ – شرکت سهامی خاص تأمین ماشین‌آلات و تجهیزات راهسازی و راهداری در این آیین‌نامه اختصاراً شرکت نامیده می‌شود.
ماده ۲ – استخدامی: عبارت است از پذیرفته شدن شخص به خدمت شرکت طبق ضوابط این آیین‌نامه.
ماده ۳ – مستخدم: شخصی است که بر اساس ضوابط این آیین‌نامه برای مدت محدود یا نامحدود در شرکت استخدام می‌شود.
ماده ۴ – خدمت: عبارت است از مجموعه وظائف، کارها و مسئولیتهایی که مستخدم به
موجب احکام، ابلاغ‌ها و دستورات مراجع ذیربط شرکت عهده‌دار می‌شود.
ماده ۵ – شغل: عبارت است از مجموعه وظائف مرتبط و مستمر و مشخص و با شرایط احراز معین که از طرف شرکت به عنوان کار واحد شناخته شده است.
ماده ۶ – پست سازمانی: عبارت است از وظائف و مسئولیتهای یک شغل که در سازمان مصوب شرکت برای ارجاع به یک مستخدم در نظر گرفته شده است.
ماده ۷ – حقوق، عبارت است از حال ضرب ضریب حقوق در جمع امتیازات ناشی از ارزشیابی
شغل و شاغل که طبق ضوابط این آیین‌نامه ماهانه به صورت وجه نقد در قبال خدمات
مستخدم، به او پرداخت می‌شود.
ماده ۸ – ضریب حقوق: ارزش ریالی هر کی از امتیازات ناشی از ارزشیابی شغل و شاغل است.
ماده ۹ – مزایا: عبارت است از وجوهی که علاوه بر حقوق، طبق ضوابط این آیین‌نامه به صورت مستمر و یا غیر مستمر به مستخدم پرداخت می‌شود.
ماده ۱۰ – انتصاب: عبارت است از واگذاری یک پست سازمانی بلامتصدی به مستخدم.
ماده ۱۱ – انتقال: عبارت است از:
1 – تغییر سمت سازمانی مستخدم در داخل شرکت مشروط به اینکه با تغییر واحد سازمانی همراه باشد.
2 – اشتغال مستخدم شرکت در یکی از وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکتهای دولتی دیگر که
با رضایت مستخدم و توافق شرکت و دستگاه ذیربط صورت‌می‌گیرد و با قطع رابطه
استخدامی مستخدم با شرکت همراه است.
3 – اشتغال مستخدم سایر وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکتهای دولتی در شرکت و انتصاب به
یکی از پستهای سازمانی مصوب که با رضایت مستخدم و توافق شرکت و دستگاه ذیربط صورت
می‌گیرد و با قطع رابطه استخدامی مستخدم با آن دستگاه همراه است.
ماده ۱۲ – مأموریت: عبارت است از:
1 – وضع مستخدمی که با حکم کتبی شرکت و با حفظ پست سازمانی به طور موقت عهده‌دار
انجام وظیفه‌ای غیر از وظیفه اصلی در خارج از محل جغرافیایی خدمت خود شده باشد.
2 – وضع مستخدمی که به پیشنهاد یکی از وراتخانه‌ها، مؤسسات و شرکتهای دولتی و
همچنین شرکتهای دولتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام‌است و نهادهای انقلاب
اسلامی با موافقت شرکت و با حفظ رابطه استخدامی با شرکت، در آن دستگاه مشغول کار
شود. حداکثر مدت مأموریت موضوع این بند‌معادل یک دهم سابقه خدمت مستخدم در شرکت می‌باشد.
پرداخت حقوق و مزایای و حفظ پست سازمانی در ایام مأموریت موضوع این بند الزامی نیست.
3 – وضع مستخدمی که به پیشنهاد شرکت و موافقت یکی از وزارتخانه‌ها، مؤسسات و
شرکتهای دولتی با حفظ رابطه استخدامی با دستگاه مذکور به طور‌موقت در شرکت مشغول
کار شده باشد. در صورت عدم پرداخت حقوق و مزایای مستخدم مأمور توسط دستگاه ذیربط،
شرکت حقوق و مزایای چنین مستخدمی را بر اساس ضوابط این آیین‌نامه پرداخت می‌نماید.
ماده ۱۳ – حالت اشتغال: وضع مستخدمی است که در پست معنی انجام وظیفه می‌نماید.
ایام معذوریت، آمادگی به خدمت، مرخصی استعلاجی، غیبت موجه و دوران تعلیق ناشی از
ایراد اتهام به مستخدم که منجر به برائت وی شده باشد، فقط تا چهار ماه جزء ایام
اشتغال منظور می‌گردد.
ماده ۱۴ – حالت خدمت وظیفه: وضع مستخدمی است که به پیشنهاد یکی از وزارتخانه‌ها،
مؤسسات و شرکتهای دولتی و همچنین شرکتهای دولتی که شمول قانون بر آنها مستلزم
ذکر نام است و نهادهای انقلاب اسلامی با موافقت شرکت و با حفظ رابطه استخدامی با
شرکت در آن دستگاه مشغول کار شود.
ماده ۱۵ – حالت خدمت آزمایشی: وضع مستخدمی است که برای خدمت در شرکت انتخاب و دوره آزمایش را می‌گذراند.
ماده ۱۶ – حالت انفصال موقت: وضع مستخدمی است که به موجب حکم قطعی هیأت رسیدگی به تخلفات اداری و یا دادگاه کیفری برای مدت معینی از‌اشتغال به خدمت و دریافت حقوق منع شده باشد.
ماده ۱۷ – وضع مستخدمی است که به علت صدور کیفرخواست از طرف مقامات قضایی یا طرح
پرونده مستخدم در هیأت رسیدگی به تخلفات اداری از خدمت ممنوع است. حقوق ایام تعلیق
با نظر دادگاه مربوط قابل پرداخت است.
ماده ۱۸ – حالت غیبت موجه: وضع مستخدمی است که به عللی خارج از قدرت و اختیار خود نتوانسته است در محل خدمت خود حاضر شود.
ماده ۱۹ – حالت آماده به خدمت: وضع مستخدمی است که طبق این آیین‌نامه تصدی شغلی را به عهده نداشته و در انتظار ارجاع شغل است.
ماده ۲۰ – کمیته اجرایی: کمیته‌ای است مرکب از معاون اداری و مالی شرکت، دو تن از مدیران شرکت به انتخاب مدیر عامل، مدیر اداری شرکت و سرپرست مربوط در موارد لازم، که علاوه بر وظائف مذکور در این آیین‌نامه وظائف زیر را نیز عهده‌دار است.
1 – تدوین دستورالعملها و ضوابطی که بر اساس این آیین‌نامه به کمیته محول شده است.
2 – اظهارنظر و پیشنهاد در مورد اصلاح سازمان و تشکیلات شرکت.
3 – ارزشیابی مشاغل جدید و تجدید نظر در ارزشیابی مشاغلی که در وظائف و مسئولیتهای آنها دگرگونی اساسی حاصل شده است.
4 – تعیین شرایط احراز مشاغل و پیشنهاد آنها جهت تصویب.
5 – ارزشیابی کلیه کارکنان شرکت طبق ضوابط این آیین‌نامه.
6 – تشخیص تحصیلات و دوره‌های آموزشی مرتبط با شغل با توجه به شرایط احراز مشاغل.
7 – تشخیص و ارزشیابی تألیفات و آثار علمی و طرح‌های مرتبط با شغل.
8 – بررسی و پیشنهاد در مورد اصلاح آیین‌نامه استخدامی شرکت و ضوابط مربوط به آن.
تبصره ۱ – جلسات کمیته اجرایی به پیشنهاد معاون اداری و مالی یا مدیر اداری و یا اکثریت اعضا، تشکیل می‌گردد.
تبصره ۲ – تصمیمات کمیته اجرایی با رأی اکثریت اعضا اتخاذ خواهد شد و پس از تأیید مدیر عامل شرکت قابل اجرا است.
تبصره ۳ – تاریخ اجرای تصمیمات کمیته اجرایی در صورتجلسات مربوط، تعیین می‌گردد.
فصل دوم – ورود به خدمت و انتصاب
ماده ۲۱ – در صورت وجود پست بلامتصدی در سازمان مصوب، شرکت می‌تواند پس از انتخاب
داوطلبان خدمت در شرکت از طریق امتحان یا مسابقه با موافقت مدیر عامل آنان را به
صورت رسمی یا قراردادی استخدام نماید.
ماده ۲۲ – شرایط عمومی ورود به خدمت رسمی به شرح زیر است:
1 – تابعیت جمهوری اسلامی ایران (استخدام اتباع بیگانه تابع مقررات عمومی کشور می‌باشد).
2 – داشتن حداقل (۱۸) سال تمام و حداکثر ۴۵ سال، سن.
3 – اعتقاد به یکی از ادیان رسمی مقرر در قانون اساسی.
4 – نداشتن سابقه محکومیت جزایی مؤثر.
5 – نداشتن اعتیاد به مواد مخدر.
6 – داشتن صحت مزاج و توانایی انجام کاری که برای آن استخدام می‌شود.
7 – انجام خدمت وظیفه عمومی یا داشتن معافیت قانونی در صورت مشمول بودن.
8 – دارا بودن گواهینامه پایان دوره ابتدایی یا گواهینامه دوره تکمیل نهضت سوادآموزی.
9 – دارا بودن شرایط احراز شغل مورد نظر طبق ضوابط طبقه‌بندی مشاغل شرکت.
10 – نداشتن رابطه استخدامی با سایر شرکتها و مؤسسات و وزارتخانه‌ها.
11 – تکمیل فرم تقاضای استخدام در شرکت متضمن خصوصیات فردی و تجربیات و سوابق کار قبلی.
ماده ۲۳ – افرادی که برای استخدام رسمی در شرکت انتخاب می‌شوند انتخاب می‌شوند در
آغاز خدمت یک دوره آزمایشی را طی می‌نمایند.
مدت خدمت آزمایشی حداقل (۶) ماه و حداکثر یک سال خواهد بود.
تبصره ۱ – مستخدمی که در دوران آزمایشی صلاح برای ادامه خدمت تشخیص داده نشود و
یا نتیجه کارآیی او در پایان دوره آزمایشی رضایتبخش نباشد، از‌خدمت در شرکت بر
کنار می‌شود. استخدام رسمی مجدد مستخدم برکنار شده تا یک سال از تاریخ برکناری
برای همان شغل ممنوع است.
تبصره ۲ – مستخدم آزمایشی جز در موارد مستثنی شده در این آیین‌نامه و دستورالعمل‌های مربوط، در حکم مستخدم رسمی می‌باشد.
ماده ۲۴ – اختیار انتصاب و تغییر شغل کارکنان با مدیر عامل شرکت است که با رعایت
ضوابط عمومی طبقه‌بندی و ارزشیابی مشاغل شرکت و بر اساس پستهای سازمانی بلامتصدی
صورت می‌گیرد.
ماده ۲۵ – مستخدمین فاقد شرایط احراز پستهای سازمانی شرکت را که دارای کارآیی
کافی هستند و آخرین سنجش کارآیی آنان رضایتبخش باشد می‌توان بر‌حسب ضرور و به طور
موقت به پیشنهاد مدیر عامل و تصویب هیأت مدیره، منصوب نمود.
ماده ۲۶ – انتصاب مستخدم به پست سازمانی در طبقه بالاتر با رعایت سایر شرایط، منوط به رضایتبخش بودن نتیجه آخرین سنجش کارآیی وی می‌باشد.
ماده ۲۷ – مستخدمی که به پست سازمانی در طبقه یا طبقات شغلی پایین‌تر منصوب
می‌شود در صورت اعتراض به حکم صادره آماده به خدمت خواهد شد. در‌صورتی که به حکم
صادره معترض نباشد تفاوت امتیاز طبقه شغل قبلی و جدید مستخدم از جمع امتیازات وی
کاسته خواهد شد ولی معادل یک دوم تفاوت‌حقوق طبقه شغلی قبلی و جدید به عنوان تفاوت
تنزل طبقه به مستخدم پرداخت می‌شود. تفاوت منزل طبقه در هر گونه افزایش حقوق بعدی مستخدم مستهلک خواهد شد.
ماده ۲۸ – طرح طبقه‌بندی مشاغل شرکت که شامل دستورالعمل ارزیابی مشاغل و همچنین
دستورالعمل اجرایی طرح و شرح وظائف و شرایط احراز مشاغل و فهرست تخصیص مشاغل به
طبقات شغلی بر اساس ارزشیابی شغل و شاغل می‌باشد با روش امتیازی توسط شرکت تهیه
می‌گردد و پس از تأیید سازمان امور‌اداری و استخدامی کشور و تصویب مجمع عمومی شرکت قابل اجرا خواهد بود.
فصل سوم – حقوق و مزایا
ماده ۲۹ – حقوق مستخدمین شرکت عبارت است از حاصلضرب ضریب حقوق در مجموع امتیازات طبقه شغلی و شاغل.
حاصلضرب مجموع “امتیاز شاغل” و “امتیاز طبقه شغلی” با “ضریب حقوق” برابر است با حقوق مستخدم
تبصره ۱ – امتیاز طبقه شغلی و شاغل بر اساس طرح طبقه‌بندی مشاغل شرکت موضوع ماده (۲۸) این آیین‌نامه تعیین خواهد شد.
تبصره ۲ – ضریب حقوق با تصویب شورای حقوق و دستمزد تعیین می‌گردد.
ماده ۳۰ – حقوق مدیر عامل و اعضای هیأت مدیره توسط مجمع عمومی تعیین می‌گردد و به
تصویب شورای حقوق و دستمزد می‌رسد. حقوق مشاوران توسط هیأت مدیره تعیین می‌گردد.
سایر مزایای اعضای هیأت مدیره و مشاوران شرکت طبق ضوابط این آیین‌نامه تعیین و پرداخت می‌شود.
ماده ۳۱ – مستخدمینی که معدل دو دوره سنجش کارآیی سالانه آنان رضایتبخش باشد به
تناسب مدت اشتغال تمام وقت در آن سال از آغاز فروردین ماه سال بعد، طبق رابطه زیر
از اضافه حقوق سالانه برخوردار می‌شود.
(۱۲).(مدت اشتغال در سال “به ماه”) X (امتیاز یک سال خدمت در شرکت) X ضرب حقوق
= اضافه حقوق
ماده ۳۲ – مستخدمینی که به دستور شرکت محل خدمت مستمر آنان در نقطه‌ای خارج از
مرکز شرکت تعیین می‌شود مادام که در آن نقطه خدمت کنند بر حسب‌وضعیت منطقه از لحاظ
بدی آب و هوا و محرومیت از تسهیلات زندگی و قرار داشتن در نوار مرزی از
فوق‌العاده‌های خارجی از مرکز بهره‌مند می‌شوند. حداکثر میزان این فوق‌العاده‌ها
جمعاً از (۶۰%) حقوق طبقه شغلی متجاوز نخواهد بود. دستورالعمل اجرایی این ماده توسط
کمیته اجرایی موضوع ماده (۲۰) این‌آیین‌نامه تهیه و به تصویب هیأت مدیره خواهد رسید.
ماده ۳۳ – چنانچه حقوق و مزایای مستمر تعیین شده طبق این آیین‌نامه در برخی از
مناطق برای نگهداری و جذب افراد خبره و متخصص و ماهر که حداقل دارای تحصیلات
لیسانس می‌باشند، کفایت نکند بر اساس پیشنهاد مسئول ذیربط و تأیید کمیته اجرایی
موضوع ماده (۲۰) این آیین‌نامه و با تصویب مدیر عامل‌شرکت وجهی حداکثر معادل (۲۰%)
حقوق به عنوان فوق‌العاده بازار کار به مستخدم پرداخت می‌شود.
ماده ۳۴ – فوق‌العاده اضافه کار در برابر کار اضافی و برای انجام کارهای مشخص و
به طور غیر مستمر به کارکنانی پرداخت می‌شود که با موافقت شرکت مجاز به‌انجام کار
اضافی هستند. فوق‌العاده اضافه کار هر ساعت در روزهای عادی معادل (۱۵۰).(۱) مجموع
حقوق و فوق‌العاده بازار کار و در روزهای تعطیل معادل (۱۰۰). (۱) مجموع حقوق و
فوق‌العاده بازار کار می‌باشد.
تبصره – حداکثر فوق‌العاده اضافه کار ساعتی قابل پرداخت در هر ماه (۸۵) ساعت است.
در موادی استثنایی که وظائف برخی از مشاغل اقتضا نماید با تصویب مدیر عامل شرکت
می‌توان تا (۱۲۰) ساعت اضافه کار پرداخت نمود.
ماده ۳۵ – به متصدیان مشاغل خاصی که به اقتضای ماهیت شغل در نوبتهای غیر متعارف
ساعات اداری به صورت تمام وقت و مستمر ملزم به انجام وظیفه می‌باشند، به پیشنهاد
سرپرست ذیربط و با تأیید کمیته اجرایی موضوع ماده (۲۰) این آیین‌نامه، فوق‌العاده
نوبت کاری پرداخت می‌شود.
حالات نوبت کاری و میزان این فوق‌العاده به شرح زیر است:
1 – سه نوبتی منظم چرخشی (صبح تا عصر – عصر تا شب و شب تا صبح) (۱۵%) حقوق
2 – دو نوبتی چرخشی منظم (صبح تا عصر – شب تا صبح) (۱۰%) حقوق
3 – دو نوبتی منظم (عصر تا شب – شب تا صبح) (۱۵%) حقوق
4 – دو نوبت منظم (شب تا صبح – صبح تا عصر) (۱۰%) حقوق
5 – یک نوبتی دائم (عصر تا شب) (۱۰%) حقوق
6 – یک نوتی دائم (شب تا صبح) (۲۰%) حقوق
7 – سایر حالات (منظم) (۱۰%) حقوق
ماده ۳۶ – به مستخدمینی که انجام وظایف آنان در محدوده شهر، مستلزم استفاده از
وسیله نقلیه است چنانچه تأمین وسیله نقلیه توسط شرکت امکانپذیر نباشد‌هزینه ایاب
و ذهاب پرداخت می‌شود. میزان این فوق‌العاده به پیشنهاد سرپرست ذیربط و با تأیید
کمیته اجرایی موضوع ماده (۲۰) این آیین‌نامه و تصویب مدیر‌عامل شرکت حداکثر تا
(۷۰) برابر ضریب حقوق در هرماه، تعیین و پرداخت می‌شود.
ماده ۳۷ – به مستخدمینی که به موجب حکم رسمی به محل جغرافیایی غیر از محل خدمت
خود مأمور یا منتقل می‌شوند یا استخدام قطعی و به محل دیگری‌اعزام می‌گردند و یا
در محلی غیر از محل استخدام اولیه بازنشسته یا ازکارافتاده می‌شوند، بر مبنای
کوتاه‌ترین راه مناسب بین دو محل که معمولاً مسافرت از آن‌طریق انجام می‌شود طبق
جداول رسمی اعلام شده وزارت راه و ترابری از قرار هر کیلومتر معادل (۱۰).(۱) ضریب
حقوق به عنوان هزینه سفر پرداخت‌می‌گردد. در صورتی که وسیله نقلیه و یا بلیط
مسافرت توسط شرکت فراهم گردد، هزینه سفر پرداخت نخواهد شد.
ماده ۳۸ – در صورت تغییر محل جغرافیایی خدمت و سکونت مستخدم هزینه سفر همسر و هر یک از فرزندان وی نیز معادل دو سوم هزینه سفر مستخدم پرداخت خواهد شد.
ماده ۳۹ – به مستخدمینی که طبق حکم رسمی، به طور دائم محل سکونت آنان به لحاظ
تغییر محل جغرافیایی خدمت در داخل شرکت، تغییر می‌یابد یا در شرکت استخدام قطعی و
به محل جغرافیایی دیگری جهت اشتغالت و سکونت اعزام می‌گردند و یا در محلی غیر از
محل استخدام اولیه در شرکت بازنشسته یا‌ازکارافتاده می‌شوند هزینه حمل اثاثه معادل
چهار برابر هزینه سفر مستخدم، پرداخت می‌شود. چنانچه وسیله حمل اثاثه توسط شرکت
فراهم گردد، هزینه حمل‌اثاثه پرداخت نخواهد شد.
ماده ۴۰ – برای جبران هزینه‌های ناشی از تغییر محل سکونت به مستخدمین که به موجب
حکم رسمی محل جغرافیایی خدمت آنان تغییر می‌یابد یا در شرکت استخدام قطعی و به محل
جغرافیایی دیگری اعزام می‌گردند و یا در محلی غیر از محل استخدام اولیه در شرکت
بازنشسته یا ازکارافتاده می‌شوند هزینه نقل مکان‌معادل حقوق ماهانه مستخدم، پرداخت می‌شود.
ماده ۴۱ – در مورد مستخدم شاغل که در محل جغرافیایی غیر از مل استخدام اولیه خود
فوت شود هزینه‌های سفر، حمل اثاثه و نقل مکان همسر و فرزندان‌طبق مقررات این
آیین‌نامه پرداخت می‌شود.
ماده ۴۲ – به مستخدمینی که در اجرای حکم مأموریت موقت به خارج از محدوده (۴۰)
کیلومتری محل خدمت خود اعزام می‌شوند و ناچار به توقف شبانه در‌آن محل هستند
فوق‌العاده مأموریت روزانه به مأخذ (۲۰).(۱) حقوق، پرداخت می‌شود مشروط به اینکه
از (۳۰) برابر ضریب حقوق کمتر و از (۶۰) برابر‌ضریب حقوق بیشتر نباشد.
تبصره ۱ – حداکثر مدت مأموریت روزانه اعم از متوالی یا متناوب در سال از (۹) ماه تجاوز نخواهد کرد.
تبصره ۲ – به مأموریتهای یک روزه که مستخدم ملزم به توقف شبانه در محل مأموریت
نیست در صورتی که فاصله محل مأموریت تا مبدا حداقل (۴۰) کیلومتر و حداکثر (۱۵۰)
کیلومتر باشد روزانه به مأخذ نصف فوق‌العاده موضوع این ماده پرداخت می‌شود.
تبصره ۳ – به مستخدمینی که در ایام مأموریت روزانه در شرایط کارگاهی و صحرایی
انجام وظیفه نمانید با توجه به درجه صعوبت کار به پیشنهاد مسئول مربوط و تصویب
مدیر عامل شرکت (۲۵%) علاوه بر فوق‌العاده مأموریت روزانه استحقاقی پرداخت می‌شود.
تبصره ۴ – در صورتی که مستخدم در محل مأموریت به تشخیص مسئول مربوط ناچار به
انجام کار اضافی باشد، فوق‌العاده اضافه کار ساعتی طبق مقررات این آیین‌نامه به او پرداخت می‌شود.
ماده ۴۳ – به مستخدمینی که به پیشنهاد مدیر عامل و با تصویب هیأت مدیره برای
انجام مأموریت اداری یا مطالعات فنی و شرکت در نمایشگاه‌ها و کنفرانسها و‌یا
گذراندن دوره آموزشی و کارآموزی، به خارج از کشور اعزام می‌شوند از تاریخ حرکت به
طرف محل مأموریت لغایت تاریخ بازگشت، فوق‌العاده مأموریت‌روزانه پرداخت می‌شود.
میزان این فوق‌العاده با توجه به مقررات عمومی دولت و بانک مرکزی جمهوری اسلامی
ایران، تعیین و آب تصویب هیأت مدیره‌پرداخت می‌شود و در هر حال از (۱۵).(۱) حقوق
بیشتر نخواهد بود.
ماده ۴۴ – مستخدمین رسمی که با هزینه شرکت یا با هزینه سایر مؤسسات از طرف شرکت،
به خارج از کشور جهت گذراندن دوره آموزشی مأمور می‌شوند متعهد خواهند بود در ازای
هر مأموریت حداقل معادل (۶) برابر مدت مأموریت، در شرکت خدمت نمایند. در صورت عدم
تمایل مستخدم به ایفای تعهد خود‌هزینه‌های انجام شده به تناسب مانده مدت تعهد
دریافت خواهد شد. از اینگونه مستخدمین قبل از اعزام به مأموریت باید تعهد کتبی و محضری اخذ شود.
تبصره – هزینه‌های مربوط به شهریه کارآموزان و در صورت لزوم تهیه کتاب و جزوه‌های درسی آنان، بر عهده شرکت است.
ماده ۴۵ – در صورتی که مدیر عامل و اعضای هیأت مدیره در ایام مأموریت خارج از
کشور به اقتضای مأموریت متحمل هزینه پذیرایی گردند، هزینه‌های مذکور در قبال ارائه
صورتحساب قابل پرداخت است.
ماده ۴۶ – هزینه بلیط مسافرت و گذرنامه و عوارض خروج از کشور مأموران بر عهده شرکت می‌باشد.
ماده ۴۷ – در اسفند ماه هر سال به شرط وجود اعتبار به هر یک از کارکنان شرکت
مبلغی معادل یک ماه حقوق به تناسب مدت اشتغال تمام وقت در آن سال، به‌عنوان عیدی
پرداخت می‌شود. در صورت وجود مقررات عمومی جهت پرداخت عیدی به کارکنان دولت، شرکت ملزم به رعایت آن خواهد بود.
ماده ۴۸ – در صورت وجود اعتبار در شهریور و اسفند ماه هر سال به مستخدمینی که در
دوره سنجش کارآیی مربوط حداقل (۷۵) نمره (از ۱۰۰ نمره را) کسب نمایند طبق رابطه
زیر، پاداش کارآیی پرداخت می‌شود.
((۱۰۰).(حقوق ماهانه)) X ( 200 – (3 X نمره کارآیی)) = پاداش کارآیی
ماده ۴۹ – به مستخدمینی که در ارتباط با پیشرفت طرحها و برنامه‌های شرکت خدمات
برجسته‌ای انجام می‌دهند به تشخیص مدیر عامل و با تصویب هیأت‌مدیره، در صورت
رضایتبخش بودن آخرین سنجش کارآیی آنان و در حدود بودجه مصوب در هر موقع از سال
حداکثر معادل دو ماه حقوق به عنوان پاداش‌خدمات برجسته پرداخت می‌شود، شرکت
می‌تواند جهت انتخاب اینگونه مستخدمین ضوابطی را تهیه و به تصویب هیأت مدیره برساند.
ماده ۵۰ – به مستخدمینی که خدمت آنان رضایتبخش باشد، هنگام بازنشستگی و یا
ازکارافتادگی معادل یک ماه حقوق به عنوان پاداش پایان خدمت پرداخت‌می‌شود. پاداش
پایان خدمت مستخدمینی که فوقت می‌شوند به وراث قانونی آنان پرداخت می‌شود.
ماده ۵۱ – به مستخدمین متأهل که همسر آنان شاغل نباشد وجهی معادل (۸۰) برابر ضریب
حقوق به عنوان حق تأهل و به ازای هر فرزند (حداکثر تا سه فرزند)وجهی معادل (۳۰)
برابر ضریب حقوق به عنوان حق اولاد پرداخت می‌شود. در صورت وجود مقررات عمومی برای
پرداخت حق تأهل و حق اولاد کارکنان‌دولت، صرفاً مقررات عمومی دولت اجرا خواهد شد.
ماده ۵۲ – پرداخت کمکها غیر نقدی تابع مقررات عمومی کارکنان دولت خواهد بود.
ماده ۵۳ – با توجه به اینکه در طرح طبقه‌بندی و ارزشیابی مشاغل شرکت، امتیاز
عوامل سرپرستی، شرایط محیط کار و خطرات ناشی از کار و مسئولیت مالی منظور می‌شود
فوق‌العاده‌هایی از قبیل حق سرپرستی، حق تضمین و فوق‌العاده خطرات ناشی از کار و
حق کارگاهی و اضافه کار مقطوع، قابل پرداخت نیست.
فصل چهارم – استخدام قراردادی
ماده ۵۴ – شرکت می‌تواند برای انجام وظائف موقت افراد مورد نیاز را به صورت قراردادی و تمام وقت طبق نمونه قرارداد پیوست استخدام نماید.
تبصره ۱ – در استخدام قراردادی رعایت شرایط عمومی استخدام موضوع ماده (۲۲) جز در مورد حداکثر شرط سنی، الزامی است
تبصره ۲ – تشخیص همطرازی شغل ارجاعی به مستخدم قراردادی با مشاغل ثابت شرکت بر
عهده کمیته اجرایی موضوع ماده (۲۰) این آیین‌نامه می‌باشد.
تبصره ۳ – اجرا وظائف پستهای ثابت سازمانی شرکت به مستخدم قراردادی واجد شرایط در
صورت نبودن مستخدم رسمی واجد شرایط، بلامانع است.
ماده ۵۵ – حقوق و مزایای مستخدم قراردادی جز در موادی که طبق ضوابط این آیین‌نامه
مستثنی شده است معادل حقوق و مزایای مستخدم رسمی همطراز‌تعیین می‌گردد.
ماده ۵۶ – مدت قرارداد در هر نوبت حداکثر یک سال است ولی در صورت نیاز به خدمت
مستخدم و رضایتبخش بودن نتیجه سنجش کارآیی او در آخرین ماه قرارداد، تمدید قرارداد
حداکثر تا (۱۰) سال بلامانع است.
ماده ۵۷ – استخدام رسمی مستخدم قرارداد در صورت نیاز شکر و رضایتبخش بودن نتیجه
سنجش کارآیی او با رعایت شرایط عمومی استخدام رسمی، بلامانع‌است. شرکت می‌تواند
چنین مستخدمی را از گذراندن امتحان و دوره خدمت آزمایشی معاف نماید.
ماده ۵۸ – ساعات کار و تعطیلات مستخدم قراردادی نظیر مستخدم رسمی است مگر آن که
در متن قرارداد به ترتیب دیگری توافق شود. در هر حال میزان ساعات کار مستخدم
قراردادی از حداقل ساعات کار قانونی مقرر کمتر نخواهد بود.
ماده ۵۹ – استفاده مستخدم قراردادی از مرخصی با حقوق، بدون حقوق و استعلاجی طبق ضوابط فصل ششم این آیین‌نامه صورت می‌گیرد.
ماده ۶۰ – مستخدمین قراردادی نظیر مستخدمین رسمی از لحاظ بازنشستگی و ازکارافتادگی و برقراری حقوق وظیفه وراث، مشمول قانون تأمین اجتماعی می‌باشند.
ماده ۶۱ – فسخ قرارداد توسط هر یک از طرفین قرارداد در صورتی که یک ماه قبل مراتب به طرف دیگر اعلام شود. امکانپذیر است مگر آن که در قرارداد مدت کمتری تعیین شده باشد.
ماده ۶۲ – در پایان خدمت قرارداد در صورت رضایتبخش بودن نتیجه سنجش کارآیی مستخدم
به ازای هر سال خدمت در شرکت معادل (۱۵) روز حقوق و فوق‌العاده بازار کار و حقوق
ایام مرخصی ذخیره شده، به او پرداخت می‌شود.
ماده ۶۳ – در صورتی که مستخدم قرارداد مدت (۷) روز بودن اطلاع یا بودن عذر موجه در محل خدمت خود حاضر نشود، شرکت می‌تواند قرارداد را بدون‌رعایت مهلت مقرر در ماده (۶۱) این آیین‌نامه از تاریخ ترک خدمت فسخ نماید. در این صورت وجوه موضوع ماده (۶۲) به او پرداخت نخواهد شد.
ماده ۶۴ – رسیدگی به تخلفات مستخدمین قراردادی و تعیین مجازات آنان مشمول قانون رسیدگی به تخلفات اداری و آیین‌نامه اجرایی آن است.
ماده ۶۵ – کارآیی و عملکرد مستخدمین قراردادی طبق ضوابط فصل پنج این آیین‌نامه مورد سنجش قرار می‌گیرد.
ماده ۶۶ – انتقال و مأموریت مستخدم قرارداد به سایر دستگاه‌های دولتی ممنوع است.
فصل پنجم – سنجش کارآیی
ماده ۶۷ – میزان کارآیی و شایستگی و تأثیر هر یک از مستخدمین در تحقق اهداف شرکت
توسط کمیسیون سنجش کارآیی مرکب از سه رده سرپرستی بالاتر از مستخدم، تعیین می‌شود.
سنجش کارآیی معاونان شرکت توسط هیأت مدیره و سنجش کارآیی مدیران شرکت توسط معاون
ذیربط و اعضای هیأت مدیره صورت‌می‌گیرد.
تبصره ۱ – برای سنجش کارآیی از فرم نمونه پیوست این آیین‌نامه استفاده می‌شود.
تبصره ۲ – کارآیی مستخدمین رسمی و قراردادی و بهمن ماه هر سال مورد سنجش قرار می‌گیرد.
تبصره ۳ – مستخدمین آزمایشی و مستخدمین قراردادی در آخرین ماده دوره مربوط نیز به منظور اتخاذ تصمیم در مورد صدور حکم قطعی و یا تمدید قرارداد، مورد سنجش کارآیی قرار می‌گیرند.
ماده ۶۸ – کمیته اجرایی موضوع ماده (۲۰) این آیین‌نامه با توجه به ماهیت مشاغل از
لحاظ سطوح تخصصی و سرپرستی، ویژگیهای هر دسته از مشاغل را تعیین و در برگ نمونه
سنجش کارآیی درج می‌نماید و پس از تصویب هیأت مدیره جهت اجرا در اختیار شرکت خواهد
گذاشت مشروط به اینکه در سایر اجزاء و‌نمرات فرم سنجش کارآیی تغییر حاصل نشود.
ماده ۶۹ – نظریه اینکه شرکت برای ایفای وظائف و مسئولیتها و تحقق هدفهای خود
نیازمند استفاده از خدمات افرادی است که درجه کارآیی آنان از حد متوسط بالاتر
باشد، خدمت مستخدمینی رضایتبخش تلقی می‌گردد که نتیجه سنجش کارآیی آنان از (۵۰) کمتر نباشد.
ماده ۷۰ – برگ سنجش کارآیی در دو نسخه تهیه و پس از امضای اعضای کمیسیون سنجش
کارآیی به مستخدم و کارگزینی شرکت ابلاغ می‌شود. کارگزینی شرکت مسئول پیگیری سنجش
کارآیی کلیه مستخدمین در موعدهای مقرر می‌باشد.
ماده ۷۱ – نتیجه سنجش کارآیی در موارد زیر ملاک عمل قرار می‌گیرد:
1 – پرداخت پاداش و تعیین میزان آن.
2 – اعطای اضافه حقوق سالانه.
3 – تمدید قرارداد مستخدم قراردادی.
4 – صدور حکم استخدام قطعی مستخدم آزمایشی.
5 – انتصاب به پستهای سازمانی بالاتر.
6 – اعطای تسهیلات و امتیازات تشویقی نظیر بورس، سفرهای سیاحتی و زیارتی و واگذاری
اجناس و کالاها و معرفی جهت طی دوره‌های آموزشی،
7 – ارتقاء طبق شغلی.
8 – تعیین نیازهای آموزشی بر اساس نارسایی‌های عملکرد.
فصل ششم – مرخصی‌ها
ماده ۷۲ – مستخدم سالانه حق استفاده از (۳۰) روز مرخصی با استفاده از حقوق و
فوق‌العاده‌های متعلقه را دارد که به تناسب مدت خدمت در هر سال از آن استفاده
می‌کند. حفظ پست سازمانی مستخدم در ایام مرخصی استحقاقی الزامی است.
تبصره – مستخدم می‌تواند با موافقت شرکت از مرخصی استحقاقی خود به صورت ساعتی استفاده کند.
ماده ۷۳ – مستخدم مکلف است حداقل (۱۵) روز از مرخصی استحقاقی هر سال را در همان
سال استفاده نماید. بقیه مرخصی استفاده نشده مستخدم ذخیره می‌شود. چنانچه در موارد
استثنایی به علت نیاز شرکت تا پایان سال با تقاضای مرخصی مستخدم موافقت نشود،
مرخصی مذکور نیز ذخیره خواهد شد.
تبصره- تاریخ استفاده از مرخصی استحقاقی با توافق شرکت و مستخدم تعیین می‌شود.
ماده ۷۴ – چنانچه ذخیره مرخصی مستخدم رسمی به (۴) ماه تمام برسد شرکت مکلف است
ایام زائد بر (۴) ماه را به مأخذ آخرین حقوق و فوق‌العاده‌های متعلقه، بازخرید نماید.
ماده ۷۵ – شرکت ایام مرخصی ذخیره شده مستخدم را هنگام بازنشستگی، ازکارافتادگی،
استعفا، یا در پایان مدت قرارداد به تقاضای وی به مأخذ آخرین حقوق‌و
فوق‌العاده‌های متعلقه بازخرید می‌نماید.
تبصره – حقوق و فوق‌العاده‌های ایام مرخصی ذخیره شده مستخدم متوفی به وراث قانونی او پرداخت می‌شود.
ماده ۷۶ – مرخصی ذخیره شده مستخدمی که از سایر مؤسسات دولتی به شرکت مأمور و یا
منتقل شود حداکثر تا (۴) ماه منظور می‌شود.
ماده ۷۷ – چنانچه مستخدم در مدت استفاده از مرخصی استحقاقی بیمار شود مدت بیماری
با رعایت مقررات مربوط به عنوان مرخصی استعلاجی محسوب خواهد شد.
ماده ۷۸ – مستخدم می‌تواند با موافقت شرکت از مرخصی بدون حقوق استفاده نماید. حداکثر مدتی که مستخدم رسمی می‌تواند در طول خدمت ارز مرخصی بدون حقوق استفاده نماید سه سال است.
تبصره ۱ – حداکثر مدتی که مستخدم قراردادی می‌تواند در مدت قرارداد از مرخصی بودن حقوق استفاده نماید یک ماه است.
تبصره ۲ – حفظ پست سازمانی مستخدم در مدت مرخصی بدون حقوق الزامی نیست.
تبصره ۳ – استفاده مستخدم از مرخصی بدون حقوق موکول به اختتام دوره آزمایشی است و
مشروط به این است که استحقاق مرخصی با حقوق نداشته و‌احتیاجش به استفاده از مرخصی مسلم باشد.
تبصره ۴ – مرخصی بدون حقوق از هیچ لحاظ جزء خدمت محسوب نمی‌شود.
ماده ۷۹ – روزهای تعطیل که طی مدت مرخصی واقع می‌گردند جزء ایام مرخصی محسوب می‌شود.
ماده ۸۰ – مستخدمین شرکت از لحاظ معذوریت و زایمان تابع مقررات تأمین اجتماعی می‌باشند.
ماده ۸۱ – شرکت حقوق و فوق‌العاده‌های متعلقه به مستخدم را در مدت بیماری تا سه
روز پرداخت می‌نماید. چنانچه بیماری مستخدم مورد تأیید شرکت باشد مابه‌التفاوت
غرامت پرداختی توسط سازمان تأمین اجتماعی نسبت به حقوق مستخدم در مدت مازاد بر سه
روز نیز حداکثر تا (۴) ماه در سال در مورد‌مستخدمین رسمی و حداکثر تا یک ماه در
سال در مورد مستخدمین قراردادی، توسط شرکت پرداخت خواهد شد.
ماده ۸۲ – مستخدمین سایر دستگاه‌های دولتی که به شرکت مأمور می‌شوند در صورتی که
مشمول مقررات تأمین اجتماعی نباشند در ایام بیماری حداکثر تا (۴)ماه از تمام حقوق
و فوق‌العاده‌های متعلقه برخوردار می‌شوند. در صورتی که بیماری آنان صعب‌العلاج
تشخیص شود در ایام مازاد بر چهار ماه در صورت داشتن افراد تحت تکفل از سه چهارم
حقوق و در صورت نداشتن افراد تحت تکفل از دو سوم حقوق بهره‌مند می‌شوند.
ماده ۸۳ – به مستخدم زن که از سایر مؤسسات دولتی مأمور شده باشد با رعایت محدودیت
موضوع ماده (۸۲) برای زایمان اول سه ماه و برای زایمان دو و سوم دو ماه مرخصی
استعلاجی داده می‌شود. تشخیص شروع و پایایان معذوریت با پزشک معالج است.
ماده ۸۴ – حذف پست سازمانی مستخدمی که در مرخصی استعلاجی به سر می‌برد بیش از (۴) ماه الزامی نیست.
ماده ۸۵ – شرکت می‌تواند در موادی که ضروری تشخیص دهد، گواهی پزشک معالج را جهت اظهار نظریه به پزشکی معتمد و شورای پزشکی (وزارت بهداشت و درمان) ارائه نماید.
ماده ۸۶ – مستخدمین شرکت می‌توانند با موافقت شرکت و به استناد مدارک پزشکی از مرخصی استعلاجی به صورت ساعتی استفاده نمایند.
ماده ۸۷ – عدم حضور مستخدم در محل خدمت که مدت آن از سه روز تجاوز ننماید و مستند به عللی از قبیل آن چه که ذیلاً درج شده است، باشد موجه شناخته می‌شود.
1 – کسالت مستخدم.
2 – صدمات ناشی از حوادث که بر مستخدم و یا اقرباء درجه اول وی وارد شده باشد.
3 – بیماری شدید اقرباء درجه اول.
4 – فوت اقرباء نسبی و سببی تا طبقه سوم.
5 – دارا شدن فرزند.
6 – ازدواج مستخدم یا فرزندانش.
7 – احضار مستخدم توسط مراجع قضایی برای شهادت یا انجام تحقیقات.
تبصره – تشخیص صحت و سقم جهات ادعایی مستخدم بر عهده مدیر واحد مربوط است. در
صورتی که صحت ادعا تصدیق شود، غیب مستخدم بر حسب‌علت جزء مرخصی استحقاقی یا
استعلاجی و در صورت نداشتن استحقاق مرخصی جزء مرخصی بدون حقوق منظور و حکم لازم صادر خواهد شد.
فصل هفتم – امور رفاهی
ماده ۸۸ – به منظور اعطای وام به کارکنان و تأمین آتیه آنان صندوق پس‌انداز و وام
تشکیل می‌شود. ماهانه از حقوق هر یک از مستخدمین معادل (۵%) به عنوان پس‌انداز سهم
مستخدم کسر و معادل آن از بودجه شرکت به آن افزوده شده و به دو حساب جداگانه واریز
خواهد شد. نحوه تشکیل صندوق و اعطای وام و‌استرداد سپرده‌های دو حساب به مستخدم،
طبق اساسنامه‌ای خواهد بود که با رعایت مقررات به تصویب هیأت مدیره می‌رسد.
ماده ۸۹ – شرکت تأسیس شرکتهای تعاونی مسکن و مصرف کارکنان را تشویق و با رعایت
مقررات عمومی کشور در امر تأمین احتیاجات شرکتهای مزبور‌همکاری خواهد نمود.
ماده ۹۰ – مستخدمین شرکت از لحاظ درمان، غرامت ایام بیماری و زایمان، غرامت نقص
عضو ناشی از کار و ازکارافتادگی، ازدواج و فوت مشمول مقررات تأمین اجتماعی می‌باشند.
ماده ۹۱ – مستخدمین رسمی که از سایر مؤسسات دولت به شرکت مأمور می‌شوند از لحاظ خدمات درمانی تابع مقررات مربوط به آن مؤسسات می‌باشند.
ماده ۹۲ – شرکت آن قسمت از هزینه‌های درمان مستخدم رسمی و همسر و فرزندان و پدر و
مادر تحت تکفل او را که سازمان تأمین اجتماعی یا سازمان خدمات درمانی تقبل
نمی‌نمایند با تصویب هیأت مدیره حداکثر تا (۵۰) درصد هزینه‌های انجام شده، بر اساس
مدارک مثبته از محل اعتبارات خود پرداخت می‌نماید.
ماده ۹۳ – شرکت مکلف است در اجرای مقررات راجع به بیمه حوادث و فوت کارکنان دولت
و سازمانهای دولتی موضوع تصویب‌نامه شماره .۵۰۲۴ت۲۵۳مورخ ۱۳۶۷.۴.۱۱ مستخدمین خود
را از لحاظ حادث و نقص عضو و فوت نزد شرکت سهامی بیمه ایران بیمه نماید.
ماده ۹۴ – شرکت مکلف است در تأمین شرایط بهداشتی و ایمنی و ایجاد محیط مناسب کار برای مستخدمین خود اقدامات لازم را به عمل آورد.
ماده ۹۵ – شرکت مکلف است در تأمین شرایط بهداشتی و ایمنی و ایجاد محیط مناسب کار برای مستخدمین خود اقدامات لازم را به عمل آورد.
ماده ۹۵ – شرکت طبق ضوابط مربوط به مقررات استخدامی شرکتهای دولتی به متصدیان مشاغلی که کار آنان ایجاب نماید لباس کار و وسایل ایمنی خواهد‌داد.
ماده ۹۶ – شرکت می‌تواند در موادی که ساعات رسمی کار ایجاب نماید که مستخدمین در
محل خدمت غذا صرف نمایند با خودیاری آنان و کمک شرکت، نسبت به تهیه غذا اقدام نماید.
ماده ۹۷ – شرکت می‌تواند به منظور نگهداری فرزندان کمتر از هفت سال مستخدمین در ساعات ادای با خودیاری کارکنان امکانات لازم را جهت تأسیس مهد‌کودک فراهم آورد.
ماده ۹۸ – مستخدمین رسمی زن می‌توانند با رعایت مقررات قانون راجع به خدمت نیم
وقت بانوان مصوب ۱۳۶۲.۱۱.۱۰ مجلس شورای اسلامی و قانون نحوه اجرای قانون مربوط به
خدمت نیمه وقت بانوان مصوب ۱۳۶۴.۱.۱۸ مجلس شورای اسلامی، به طور نیمه وقت خدمت نمایند.
ماده ۹۹ – مستخدم رسمی می‌تواند از خدمت در شرکت استعفا نماید. شرکت مکلف است
حداکثر ظرف مدت سه ماه از تاریخ تقاضا۷ استعفای مستخدم را بپذیرد. عدم حضور مستخدم
در محل خدمت در خلال مدت مذکور ترک خدمت تلقی خواهد شد حقوق و فوق‌العاده‌های
معوقه و حقوق مرخصی ذخیره شده‌و کسور بازنشستگی یا حق بیمه و پس‌انداز سهم مستخدم
مستعفی به او پرداخت خواهد شد. استخدام مجدد مستخدم مستعفی با تصویب هیأت مدیره
بلامانع‌است. شرکت می‌تواند در استخدام مجدد مستخدم مستعفی با توجه به تجربیات
مستخدم او را از آزمون و طی دوره خدمت آزمایشی معاف نماید.
ماده ۱۰۰ – مستخدمین رسمی شرکت می‌توانند به تقاضای خود و با تصویب هیأت مدیره و
با رعایت قوانین و مقررات عمومی مورد عمل درباره مستخدمین دولت، بازخرید شوند.
ماده ۱۰۱ – شرکت می‌تواند با تصویب هیأت مدیره، مستخدمینی را که به علت دگرگونی
در وظائف و مسئولیتهای شرکت و یا تعطیل بخشی از فعالیتها و حذف تعدادی از پستهای
سازمان، مازاد بر احتیاج شناخته می‌شوند با رعایت مقررات آماده به خدمت نماید.
شرکت مکلف است فهرست مستخدمین آماده به خدمت‌را به سازمان امور اداری و استخدامی
کشور اعلام نماید. چنانچه در خلال مدت یک سال دوران آماده به خدمت، انتصاب مستخدم
به پست سازمانی دیگر و یا‌انتقال وی به یکی از وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکتهای
دولتی و همچنین شرکتهای دولتی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است صورت
نگیرد و یا‌بازنشستگی مستخدم با پرداخت کشور حقوق بازنشستگی میسر نگردد، مستخدم
طبق مقررات مربوط بازخرید خواهد شد.
ماده ۱۰۲ – مستخدمین شرکت از لحاظ بازنشستگی و ازکارافتادگی و برقراری حقوق وظیفه
وراث مشمول قانون تأمین اجتماعی می‌باشند. کسور بازنشستگی‌به میزان مقرر در قانون
تأمین اجتماعی از حقوق ماهانه مستخدم کسر و همراه با سهم شرکت به سازمان تأمین
اجتماعی واریز می‌شود.
ماده ۱۰۳ – مستخدمین رسمی که طبق مقررات به شرکت منتقل می‌شوند، پس از تحقق انتقال تابع مقررات بازنشستگی و وظیفه شرکت خواهند بود.
ماده ۱۰۴ – مستخدمین رسمی یا ثابت وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکتهای دولتی که به
شرکت مأمور می‌شوند و از شرکت حقوق دریافت می‌دارند، مشمول‌مقررات بازنشستگی
دستگاه متبوع خود می‌باشند. کسور بازنشستگی این قبیل مستخدمین نیز به میزان مقرر
در مقررات بازنشستگی دستگاه دولتی ذیربط همه‌ماهه از حقوق آنان کسر و همراه با سهم
بازنشستگی و وظیفه شرکت، به صندوق ذیربط واریز خواهد شد.
ماده ۱۰۵ – میزان ساعات کار مستخدمین کرت در هفته مطابق مقررات عمومی کارکنان
دولت می‌باشند. روزهای کار در هفته و ساعات شروع و پایان کار روزانه توسط شرکت تعیین می‌شود.
ماده ۱۰۶ – مستخدمین شرکت مکلفند در ساعات کار تعیین شده از طرف شرکت در محل خدمت
حضور یافته و وظائف محوله را انجام دهند. مقررات مربوط‌به حضور و غیاب مستخدمین
توسط شرکت تعیین می‌شود.
ماده ۱۰۷ – مستخدم رسمی شرکت نمی‌تواند هیچگونه شغل دیگر در سایر مؤسسات دولتی داشته باشد.
ماده ۱۰۸ – مستخدم مکلف است در حدود قوانین و مقررات احکام و دستورات رؤسای مافوق
خود را در ارتباط با وظایف اداری اطاعت نماید. اگر مستخدم حکم یا امر مقام مافوق
را بر خلاف قوانین و مقررات تشخیص دهد مکلف است مغایرت دستور را با قوانین و
مقررات به مقام مافوق اطلاع دهد. در صورتی که‌بعد از این اطلاع مقام مافوق کتباً
اجرای دستور را تأیید کرد، مستخدم مکلف به اجرای آن دستور خواهد بود.
ماده ۱۰۹ – رسیدگی به تخلف، قصور، غیبت و ترک خدمت مستخدم رسمی و تعیین مجازات آن طبق قانون رسیدگی به تخلفات اداری کارکنان دولت و آیین‌نامه اجرای آن است.
ماده ۱۱۰ – مرجع رسیدگی به شکایات استخدامی مستخدمین شرکت، دیوان عدالت اداری است.
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور