۸۲۷۵ت۲۱۳ه – ۱۳۷۱.۰۵.۲۰
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۷۱.۵.۱۱ بنا به پیشنهاد وزارتخانه‌های کشور و امور اقتصادی و دارایی، و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی‌جمهوری اسلامی، “آیین‌نامه تشکیل بازارچه‌های مرزی” را به شرح زیر تصویب نمودند:
۱ – بازارچه مرزی، محوله‌ای است محصور، واقع در نقاط مرزی و در جوار گمرکات مجاز به انجام تشریفات ترخیص کالا یا مکانهایی که طبق تفاهم نامه‌های منعقد شده بین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای همجوار تعیین می‌شود. اهالی دو طرف مرز می‌توانند تولیدات و محصولات محلی خود را با رعایت مقررات صادرات و واردات، جهت داد و ستد در این بازارچه‌ها عرصه نمایند.
۲ – تأسیس بازارچه مرزی مسبوق به تفاهم نامه‌های منعقد شده دو جانبه با کشورهای همجوار، پس از تصویب کمیسیون اقتصاد هیأت دولت می‌باشد.
۳ – ایجاد تأسیسات اداری و زیربنایی، همچنین تأسیسات مورد نیاز گمرک جهت استقرار مأموران خود و سایر سرمایه‌گذاریها در بخش ایرانی بازارچه مرزی، به‌عهده استانداری است، ولی از نظر احداث بازارچه در نقطه صفر مرزی، چگونگی حفظ انتظامات، کنترل تردد افراد و ورود و خروج کالا باید با مرزبانی و گمرک محل، هماهنگی لازم به عمل آید.
۴ – چگونگی فعالیت و تردد افراد به بازارچه را استانداری محل با صدور مجوز، مشخص می‌کند.
۵ – فهرست کالاهای قابل داد و ستد در بازارچه و میزان و ارزش آنها را وزارت بازرگانی با در نظر گرفتن امکانات و نیازمندیهای استانهای مرزی و مقررات‌صادرات و واردات کشور اعلام می‌کند.
تبصره – [الحاقی ۱۳۷۲/۳/۱۶]
در صورتی که کالاهای یاد شده از نوع محصولات کشاورزی باشد اعلام فهرست آن منوط به کسب نظر وزارت کشاورزی خواهد بود.
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور