‌قانون موافقتنامه بازرگانی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی

تاریخ تصویب: ۱۳۷۱/۰۷/۰۵
تاریخ انتشار: ۱۳۷۱/۰۸/۰۲

‌ماده واحده – موافقتنامه بازرگانی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی مشتمل بر یک مقدمه و (۸) ماده که در اسفند ماه ۱۳۶۷ در‌ تهران به امضاء رسیده است، تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.


بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

موافقتنامه تجاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی

‌دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی (‌از این به بعد طرفین متعاهد نامیده می‌شوند) با تمایل به گسترش همکاری اقتصادی و توسعه روابط‌. تجاری بین دو کشور بر اساس اصل مساوات و منافع دوجانبه به شرح زیر توافق نمودند:

‌ماده ۱ – طرفین متعاهد بر اساس قوانین، مقررات و رویه جاری در کشورهای خود کلیه
اقدامات لازمه به منظور تسهیل، تحکیم و تنوع بخشیدن به‌تجارت بین دو کشور را
بالاخص در مورد کالاهای مندرج در فهرست “‌الف” (‌ صادرات جمهوری اسلامی ایران به
مالزی) و فهرست “ب” (‌صادرات‌مالزی به جمهوری اسلامی ایران) که پیوست این
موافقتنامه می‌باشد، به عمل خواهند آورد.
‌کالاهای مندرج در این فهرستها به عنوان نمونه بوده و اقلام غیر مذکور در فهرستهای مزبور نیز قابل مبادله می‌باشند.

‌ماده ۲ – طرفین متعاهد به منظور گسترش و توسعه روابط تجاری موجود بین دو کشور
دیدار بازرگانان و هیأتهای تجاری را تشویق و تسهیلاتی در این‌ مورد به عمل خواهند
آورد و همچنین تسهیلاتی را در مورد شرکت طرف دیگر در نمایشگاه‌های تجاری خود و
نمایشگاه‌های بازرگانی که در کشور‌طرف دیگر برگزار می‌شود، به وجود خواهند آورد.
‌طرفین متعاهد، شرکتها و سازمانهای مربوطه کشور خود را به منظور بررسی اقدامات
درازمدت و کوتاه‌مدت تشویق خواهند نمود تا در صورت لزوم‌ قراردادهایی که مورد توافق طرفین خواهد بود منعقد نمایند.

‌ماده ۳ – کالاهای صادره از یکی از طرفین متعاهد به طرف متعاهد دیگر این موافقتنامه باید صرفاً تولیدات آن کشور صادرکننده باشد.
‌از نظر این موافقتنامه کالاهای تولید و یا ساخته شده در جمهوری اسلامی ایران و
صادره از جمهوری اسلامی ایران به عنوان کالاهای ایرانی و کالاهای‌ تولید و یا ساخته
شده در مالزی و صادره از مالزی به عنوان کالاهای مالزیایی نامیده می‌شوند.

‌ماده ۴ – کلیه پرداختها و هزینه‌ها در رابطه با هر گونه معامله بازرگانی بین
طرفین متعاهد می‌باید از طریق ارز قابل تبدیل و مطابق با قوانین و مقررات‌ مربوط به
کنترل ارز خارجی دو کشور و همچنین بر طبق یادداشت تفاهم منعقده در تاریخ ۸ اوت
1988 بین بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران (BMJII) و بانک نگارا مالزی (BNM) در مورد
ترتیبات بانکی و پرداخت و در صورت لزوم در چهارچوب ترتیبات بانکی و پرداختهایی که
به حسب‌مورد توسط طرفین متعاهد مورد توافق قرار می‌گیرد، صورت پذیرد.
‌از نظر این موافقتنامه منظور از”‌ارز قابل تبدیل” دلار ایالات متحده، لیره
استرلینگ، مارک آلمان، فرانک فرانسه، ین ژاپن و یا هر ارز دیگری است که به‌طور
گسترده در پرداختهای مربوط به معاملات بین‌المللی و در بازارهای ارزی بین‌المللی مورد استفاده واقع می‌شود.

‌ماده ۵ – مفاد ماده‌های فوق‌الذکر در این موافقتنامه شامل آن دسته از امتیازات،
ترجیحات و استثنائاتی نمی‌شود که توسط یکی از طرفین متعاهد به‌کشورها یا موارد
مشروحه ذیل اعطاء شده یا خواهد شد.
‌الف – کشورهای مجاور و همسایه به منظور اصلاح عبور و مرور مرزی.
ب – کشورهایی که عضو یکی از اتحادیه‌های گمرکی یا یک منطقه آزاد تجاری که یکی از
طرفین متعاهد عضو آن بوده یا خواهد شد.
ج – بر اساس عضویت گات (GATT).
ه – شرکت در ترتیبات چندجانبه به منظور یکپارچگی اقتصادی،
‌و – در نتیجه ترتیباتی به منظور تجارت تهاتری با کشورهای ثالث.

‌ماده ۶ – طرفین متعاهد به منظور پیشبرد اهداف و مقاصد این موافقتنامه مبادرت به
تشکیل کمیته مشترک تجاری می‌نمایند. کمیته مشترک تجاری بنا به‌درخواست طرفین
متناوباً در جمهوری اسلامی ایران و مالزی و در سطح کارشناسی تشکیل خواهد گردید.

‌ماده ۷ – مفاد این موافقتنامه پس از خاتمه مدت آن در مورد کلیه قراردادهایی که در
طول مدت اعتبار آن منعقد گردیده، ولی در زمان انقضای آن اجرا یا‌ به طور کامل اجرا
نشده‌اند، نیز قابل اجرا خواهد بود.

‌ماده ۸ – این موافقتنامه از تاریخ مبادله یادداشتها بین طرفین متعاهد که به تصویب
دولتهای مربوطه رسیده، به مورد اجراء گذارده می‌شود و به مدت سه‌ سال اعتبار خواهد
داشت که خود به خود به مدت سه سال دیگر قابل تمدید می‌باشد مگر آن که سه ماه قبل
از انقضای این موافقتنامه یکی از طرفین کتباً‌خاتمه قرارداد را اعلام کند.

‌به تاریخ بیست و هشتم اسفند ماه یک هزار و سیصد و شصت و هفت هجری شمسی (‌برابر
نوزدهم مارس یک هزار و نهصد و هشتاد و نه میلادی) در‌تهران، در ۶ نسخه اصل، دو
نسخه به زبان فارسی، دو نسخه به زبان انگلیسی، دو نسخه به زبان باهاسای مالزی و دو
نسخه انگلیسی تهیه گردید. در‌صورت بروز هر گونه اختلاف در متون این موافقتنامه، متن انگلیسی مورد استناد قرار خواهد گرفت.

‌فهرست الف
‌فهرست اقلام صادراتی جمهوری اسلامی ایران

۱ – نفت خام.
2 – فرش و قالیچه دستباف.
3 – خشکبار
4 – پسته
5 – میوه‌جات
6 – خاویار
7 – جو
8 – رب گوجه فرنگی
9 – دارو.
10 – پشم شیشه.
11 – سولفور طبیعی.
12 – باریت.
13 – آهن کوره قالب‌گیری
14 – قراضه فلزات.
15 – آلیاژ فولاد.
16 – سنگ
17 – فیروزه
18 – ظروف چینی و سرامیکی
19 – کاشی.
20 پوست دباغی‌نشده.
21 – کفش
22 – حصیر.
23 – پوشاک
24 – کنتور آب و برق.
25 – تبدیل‌کننده و کابل برای برق فشار قوی.
26 – کنسرو
27 – شکلات.
28 – بیسکویت.
29 – فرش ماشینی.

‌فهرست ب
‌فهرست اقلام صادراتی مالزی

۱ – الوار و محصولات ساخته شده از الوار.
2 – کاغذ و فرآورده‌های کاغذی.
3 – قلع.
4 – روغن نخل و فرآورده‌های روغن نخل.
5 – کائوچوی طبیعی، لاتکس، محصولات کائوچویی.
6 – لاستیک و تیوپ.
7 – محصولات فولادی.
8 – منسوجات، نخ و الیاف.
9 – محصولات الکتریکی و الکترونیکی.
10 – کود شیمیایی.
11 – دانه کاکائو، کاکائو و چای.
12 – اسید چرب.
13 – مواد شیمیایی.
14 – خاک رس چینی.


‌قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقت‌نامه ضمیمه (‌شامل مقدمه و هشت ماده و دو فهرست) در جلسه روز یکشنبه پنجم مهرماه یک هزار و‌ سیصد و هفتاد و یک مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۱.۷.۱۲ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

‌رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری