ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی عمان مشتمل بر یک مقدمه و ۲۳ ماده تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
توافقنامه خدمات هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی عمان در داخل و فرای مرزهای دو کشور
مقدمه
با توجه به این که دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت پادشاهی عمان از
امضاء‌کنندگان کنوانسیون بین‌المللی هواپیمایی غیر نظامی که در تاریخ ۷دسامبر
1944 (۱۶ آذر ماه ۱۳۲۳) جهت امضاء در شیکاگو گشایش یافته بود می‌باشند، علاقه‌مند
هستند که تواقفنامه‌ای مضاف بر کنوانسیون مذکور به‌منظور تأسیس خدمات هوایی در حد
فاصل و فرای مرزهای دو کشور به عمل آورند، که مفاد مورد توافق به شرح ذیل است:
الف – واژه “کنوانسیون” به معنای کنوانسیون بین‌المللی هواپیمای غیر نظامی است
که در تاریخ ۷ دسامبر ۱۹۴۴ (۱۶ آذر ماه ۱۳۲۳) جهت امضاء در‌شیکاگو گشایش یافته
بود، و شامل کلیه ضمائم که در ماده ۹۰ آن کنوانسیون قید شده بود و کلیه ضمائم
اصلاحی مربوطه به آن که در ماده ۹۰ و ۹۴ قید‌گردیده و تاکنون کاربرد داشته و یا مورد تأیید طرفین قرارداد می‌باشد.
ب – واژه “اولیاء امور هوانوردی” در خصوص دولت جمهوری اسلامی ایران، معاون وزیر
راه و ترابری و رییس سازمان هواپیمایی غیر نظامی است و یا‌هر شخص یا گروهی که از
جانب ایشان در امر فعلی یا امور مشابهی مسئولیتی را عهده‌دار باشند. و در خصوص
دولت پادشاهی عمان وزیر ارتباطات و یا هر شخص و گروهی که از جانب ایشان در امور
جاری و یا امور مشابهی مسئولیت را عهده‌دار باشد.
ج – واژه “خط هوایی معرفی شده” به معنای خط هوایی است که طبق مفاد ماده ۳ این توافقنامه معرفی و مجاز شناخته شده باشد.
د – واژه “سرزمین” در رابطه با یک کشور معنایی دارد که مطابق با مفاد ماده ۲ کنوانسیون نسبت به آن اطلاق گردیده.
ه – مفهوم واژه‌های “سرویس هوایی”، “سرویس بین‌المللی هوایی”، “خط هوایی” و “تعریف برای اهداف غیر از تردد” مطابق با تعاریف قید شده در ماده ۹۶ کنوانسیون می‌باشد.
و – واژه “ظرفیت” در رابطه با هواپیما به معنای میزان حمل بار مجاز برای هواپیمای مذکور در یک مسیر و یا بخشی از مسیر می‌باشد.
ز – واژه “ظرفیت” در رابطه با، خدمات به توافق‌رسیده، به معنای ظرفیت هواپیما با
توجه به تعداد دفعات پروازهای عمل شده در مسیر مشخص و یا بخشی از مسیر در مدت زمان معین می‌باشد.
ح – واژه “برنامه مسیر پرواز” عبارت است از برنامه مسیر که به ضمیمه این
توافقنامه می‌باشد و شامل هر نوع اصلاحیه که در رابطه با ماده ۱۶ این‌توافقنامه
است و طرفین بر آن توافق دارند. برنامه مسیر پروازی بخشی از این توافقنامه را تشکیل می‌دهد.
ماده ۲ – اعطای حقوق
1 – هر یک از طرفین قرارداد، به منظور تأسیس و راه‌اندازی برنامه خدمات بین‌المللی
هوایی در مسیر تعیین شده در برنامه پروازی ضمیمه در این توافقنامه، طرف دیگر
قرارداد را محق استفاده از کلیه حقوق مشخص شده در این قرارداد می‌داند.
چنین خدمات و چنین مسیرهایی از این پس تحت عنوان “خدمات به توافق رسیده” و
“مسیرهای پروازی مشخص شده” نامیده می‌شود.
خط هوایی معرفی شده از جانب هر یک از طرفین قرارداد در طول انجام وظیفه طبق خدمات
به توافق رسیده در مسیر پروازی تعیین شده از مزایای قید‌شده در ذیل بهره‌مند خواهند بود:
الف – پرواز بر فراز کشور طرف مقابل قرارداد بدون فرود در آن کشور.
ب – توقف در کشور طرف مقابل قرارداد جهت اهداف غیر از تردد، و
ج – حمل و نقل مسافر، بار و پست در هر نقطه از مسیر پرواز مشروط بر مفاد قید شده
در مسیر پروازی توافقنامه جاری.
2 – هیچ یک از مفاد پاراگراف ۱ چنین مطلبی را بیان نمی‌کند که خط هوایی هر یک از
طرفین قرارداد مجاز است به منظور کسب درآمد و یا به صورت‌اجازه از نقطه‌ای به نقطه
دیگر در داخل کشور طرف مقابل قرارداد مسافر، بار و یا پست را حمل و نقل نماید.
ماده ۳ – معرفی خطوط هوایی و اختیارات محوله.
1 – هر یک از طرفین قرارداد می‌توانند به طور کتبی یک خط هوایی را جهت انجام خدمات
به توافق‌رسیده به طرف مقابل قرارداد معرفی نمایند.
2 – به محض دریافت چنین معرفی‌نامه‌ای، طرف مقابل قرارداد موظف است طبق مفاد
پاراگراف ۲ و ۴ این ماده اقدام نموده و بدون هیچ گونه تأخیری اختیارات مناسب جهت
انجام امور پروازی را به خط هوایی معرفی شده اعطا نماید.
3 – مقامات امور هواپیمایی هر یک از طرفین قرارداد ممکن است از خط هوایی طرف مقابل
قرارداد تقاضا نماید تا به منظور جلب رضایت آنها این خط‌هوایی باید واجد شرایط و
رضایتمندی در اجرای قوانین و مقررات عمومی عملیات خدمات هواپیمایی بین‌المللی بوده
و مورد تأیید مقامات هواپیمایی باشد. و در راستای مفاد کنوانسیون عمل می‌نمایند.
4 – در هر صورت چنانچه هر یک از طرفین قرارداد ملاحظه نمایند که مالکیت خط هوایی و
یا کنترل هواپیمایی در اختیار طرف مقابل قرار ندارد و یا به‌نحوی در اختیار ملت
کشور مقابل نمی‌باشد از اعطای اختیارات امور پروازی به خط هوایی معرفی شده که در
پاراگراف ۲ از این ماده قید گردیده است‌خودداری به عمل می‌آورند و یا شرایطی را
تحمیل می‌کنند تا توسط خط هوایی لازم‌الاجرا بوده و از مفادی محسوب شود که در ماده ۲ این توافقنامه‌عنوان گردیده است.
5 – زمانی که خط هوایی معرفی شده و اختیارات به وی اعطاء گردید از آن پس خط هوایی
می‌تواند خدمات به توافق‌رسیده را به اجرا درآورد مشروط بر آن که به تعرفه‌های
گمرکی عنوان شده در مفاد ۱ این توافقنامه عمل نماید.
ماده ۴ – لغو یا توقف موقت اجازه عملیات پروازی
1 – هر یک از طرفین قرارداد اختیار دارد که عملیات پروازی اجازه داده شده را لغو
نماید و یا اختیارات داده شده به خط هوایی طرف مقابل طبق ماده ۲ این توافقنامه را
به طور موقت متوقف سازد و یا شرایطی را تحمیل نماید تا از این طریق اختیارات داده
شده به مرحله اجرا درآید.
الف – در هر شرایطی که ملاحظه شود مالکیت اصلی و یا کنترل خط هوایی مذکور به عهده طرف قرارداد و یا مردم کشور طرف قرارداد نباشد، یا
ب – در صورتی که خط هوایی قوانین و مقررات کشور طرف قرارداد را که این امتیازات را واگذار نموده رعایت ننماید، یا
ج – در صورتی که خط هوایی طبق شرایط قید شده در این توافقنامه عمل ننماید.
2 – ضرورت دارد به منظور جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و مقررات لغو فوری موقت و یا
تحمیل شرایطی که در پاراگراف ۱ این ماده عنوان گردید‌اعمال شود چنین موضعی فقط پس از مشورت با طرف دیگر قرارداد قابل اجرا می‌باشد.
3 – در صورت اقدام چنین عملی از سوی یکی از طرفین قرارداد بر مبنای اجرای این ماده، حق طرف دیگر قرارداد بر مبنای ماده ۱۶ تحت تأثیر واقع نخواهد شد.
ماده ۵ – قابلیت اجرای قوانین و مقررات
1 – قوانین و مقررات هر یک از طرفین قرارداد شامل، هواپیمایی و عملیات پروازی
هواپیمای خط هوایی معرفی شده در هنگام ورود، اقامت و ترک کشور و پرواز بر فراز
کشور طرف قرارداد می‌باشد.
2 – قوانین و مقررات هر یک از طرفین قرارداد در خصوص ورود مسافر به کشور یا ترک
مسافر از کشور، خدمه هواپیما، و امور حمل بار و منجلمه امور مربوط به گذرنامه،
گمرکات، وجه نقد و دارو و تشریفات قرنطینه نیز شامل حال مسافرین، خدمه هواپیما و
محموله وارداتی به کشور مقابل و یا خروج از کشور مقابل می‌باشد.
3 – بر اساس تقاضای هر یک از طرفین قرارداد، نسخه‌ای از قوانین و مقررات مربوط به
این ماده در اختیار طرف دیگر قرارداد واقع می‌شود.
4 – خط هواپیمایی معرفی شده از جانب هر یک از طرفین قرارداد می‌توانند دفتر
نمایندگی خود را در کشور مقابل با توجه به مقررات کشور متوقف‌فیه دائر نمایند.
در صورت واگذار نمودن به دفتر عمومی یا عامل فروش کلی، چنین عاملی باید در
چهارچوب قوانین و مقررات جاری هر یک از کشورهای طرف قرارداد منصوب گردد.
ماده ۶ – معافیت از گمرکات و سایر عوارض
1 – هواپیماهایی که از جانب خط هوایی در سرویس هوایی بین‌المللی در حال عملیات
می‌باشند و همچنین در مورد عرضه سوخت، روغن‌کاری، قطعات یدکی، تجهیزات دائمی در
هواپیما، انبار هواپیما (شامل مواد غذایی، نوشابه غیر الکلی و توتون) که به کشور
طرف مقابل برده و از کشور مقابل‌تأمین گردد و یا به منظور استفاده به داخل هواپیما
برده شود از پرداخت تعرفه گمرکی، هزینه بازرسی یا هزینه خدمات مشابه معاف خواهد
بود، حتی اگر‌چنین مواد عرضه شده در پرواز در داخل آن کشور مصرف گردد از پرداخت تعرفه و سایر هزینه‌ها معاف خواهد بود.
2 – عرضه سوخت، روغن‌کاری، قطعات یدکی تجهیزات دائم هواپیما و انبار هواپیما
(شامل مواد غذایی، نوشابه‌های غیر الکلی و توتون و سیگار) که در داخل هواپیما
باقی بماند، از پرداخت تعرفه گمرکی، هزینه‌های بازرسی هواپیما و یا عوارض و
هزینه‌های مشابه در داخل کشور طرف قرارداد معاف می‌باشد، حتی اگر چنین موادی در
پروازهای داخل آن کشور مصرف شود و کالاهایی که از پرداخت چنین مالیاتهایی معاف
هستند در صورت تأیید مقامات گمرکی آن کشور اجازه تخلیه دارند، و آن دسته از
کالاهایی که باید مجدداً صادر گردد یا از کشور خارج شود در محوطه باند فرودگاه
نگهداری‌خواهند شد تا خروج مجدد آنها تحت نظر مقامات گمرکی صورت پذیرد.
3 – کلیه مسافرین با چمدانها و بارهایی که به صورت ترانزیت مستقیماً از هر یک از
کشورها تردد نمایند، از محوطه فرودگاه خارج نمی‌شوند و نسبت به آنها کنترل ساده‌ای
صورت می‌گیرد و این گونه چمدان و بار از پرداخت عوارض گمرکی و سایر مالیاتهای مشابه معاف هستند.
4 – همچنین کلیه اسناد کاغذی که دارای آرم خط هوایی باشند از قبیل برچسبهای
چمدانها، بلیط هواپیمایی، صورتحسابهای هواپیمایی، کارت سوار‌شدن به هواپیما و
برنامه‌های پروازی که به کشور هر یک از طرفین قرارداد وارد شود و مورد بهره‌برداری
خط هوایی واقع گردد، بر اساس عمل متقابل از‌پرداخت عوارض گمرکی و مالیات معاف خواهند بود.
ماده ۷ – هزینه‌های فرودگاهی
هزینه‌هایی که هر یک از طرفین قرارداد به منظور استفاده از فرودگاه و سایر
تسهیلات تحت کنترل خود که در اختیار خط هوایی طرف مقابل قرار داده است تعلق بگیرد و
یا تحمیل نماید بیشتر از آن چه که خط هوایی خودی در خدمات بین‌المللی مشابه
می‌پردازد نخواهد بود.
ماده ۸ – اصول مقرر شده در اجرای خدمات به توافق‌رسیده
1 – به منظور اجرای خدمات به توافق‌رسیده در مسیر مشخص بین دو کشور موقعیت مساوی و
مناسب برای هر یک از طرفین خطوط هوایی وجود‌خواهد داشت.
2 – در اجرای خدمات به توافق‌رسیده، هر یک از خطوط هوایی باید رعایت منافع خط
هواپیمایی طرف مقابل را بنماید به طوری که در خدماتی که خط‌هوایی مقابل در کل یا
در بخشی از مسیر ارائه می‌دهد تأثیر ناروا نگذارد.
3 – خدماتی که توسط خطوط هوایی طرفین قرارداد به توافق رسیده است موجب برآورده
کردن هر چه بیشتر روابط در جهت رفع نیازمندیهای حمل و‌نقل عمومی در مسیر مشخص شده
خواهد بود، و این خطوط با توجه به میزان حمل بار و ظرفیت موجود جهت حمل مسافر و
بار مسافرین و بارهای‌اضافی منجمله پست از مبداء به مقصد و بالعکس را از اهداف
اولیه طرف قرارداد که خط هوایی را معرفی کرده است می‌داند. تأمین حمل مسافر و
بار‌منجمله پست هم در زمان حمل به داخل هواپیما و هم در تخلیه در نقاط مسیرهای
مشخص شده در خاک کشورهایی که به جز مسیر خط هوایی معرفی‌شده می‌باشد باید طبق اصول
کلی که صلاحیت انجام چنین کاری به مفاد قید شده در ذیل ربط پیدا کند انجام گیرد.
الف – نیازهای ارتباطی (مجوز عبور) از نقطه ورود و خروج به کشور طرف قرارداد که
خط هوایی را معرفی کرده است.
ب – نیازهای ارتباطی برای مناطقی که بر اساس خدمات توافق شده هواپیما از آن عبور
می‌کند، نیازمند به تأسیس خدمات حمل و نقل توسط خطوط‌هوایی سایر کشور که شامل آن
منطقه می‌گردد می‌شود لذا باید این نکته مد نظر قرار گیرد. و
ج – نیازمندیهایی که از طریق عملیات خط هوایی است.
ماده ۹ – تأیید برنامه زمانی پروازها
خطوط هواپیمایی معرفی شده موظفند حداقل ۳ روز قبل از آغاز پروازها برنامه زمانی
پروازها را به مقامات هواپیمایی کشور مقابل ارائه دهند. این برنامه‌شامل برنامه
پروازی و نوع هواپیما که در مسیر عملیات پروازی انجام می‌دهد می‌باشد، چنین شرایطی
برای تغییرات بعدی که رخ می‌دهد لازم‌الاجراء می‌باشد. در شرایط استثنایی این
محدودیت زمانی ممکن است با تأیید مقامات مذکور کاهش یابد.
ماده ۱۰ – تعرفه‌ها
1 – واژه تعرفه جهت کاربرد در پاراگرافهای ذیل به معنای بهایی است که برای هزینه
حمل مسافر و بار می‌باشد، که شامل هزینه آژانس و هزینه سایر خدمات اضافی می‌باشد،
اما هزینه حمل پست را در بر نمی‌گیرد.
2 – تعرفه‌ای که باید توسط یکی از خطوط هواپیمایی طرفین قرارداد اخذ شود بابت حمل
به کشور مقابل یا از کشور مقابل است که باید در حد متعادل یا قانع‌کننده تعیین
گردد، که این هزینه با توجه به کلیه عوامل مربوطه از قبیل هزینه انجام کار، سود
متعادل و تعرفه‌های سایر خطوط هواپیمایی تعیین می‌گردد.
3 – در خصوص تعرفه اشاره شده در پاراگراف ۲ از این ماده، در صورت توافق دو خط
هوایی معرفی شده از جانب طرفین قرارداد پس از مشاوره با دیگر‌خطوط هوایی که در
تمام مسیر مشخص شده یا بخشی از مسیر تردد می‌نمایند می‌توانند امور مربوط به تعرفه
پاراگراف ۲ را به سایر خطوط هوایی‌واگذار نمایند. و در صورت رسیدن به چنین توافقی
باید طبق شرایط و مراحل انجام بین‌المللی حمل و نقل هوایی و یا سازمان مشابه
بین‌المللی دیگری‌انجام پذیرد.
4 – تعرفه‌های به توافق‌رسیده حداقل ۴۵ روز قبل از اعلان آن باید به تأیید مقامات
هواپیمایی طرفین قرارداد برسد. در موارد استثنایی با توافق مقامات‌مذکور این مدت
زمان می‌تواند کاهش یابد.
5 – چنین تأییدیه‌ای ممکن است به طور سریع انجام گیرد. چنانچه هیچ یک از طرفین
مقامات هواپیمایی ظرف ۳۰ روز پس از دریافت تعرفه‌های‌قید شده در پاراگراف ۴ هیچ
نوع مخالفتی اعلام ننمایند به منزله تأیید تعرفه‌ها تلقی خواهد شد.
در صورتی که طرفین به توافق رسیده باشند که تعرفه‌ها در مدت کمتر از موعد مقرر ۴۵
روز به مقامات هواپیمایی دو کشور تسلیم شود (بر خلاف‌پاراگراف ۴ این ماده) لذا
مقامات هواپیمایی می‌توانند چنین توافقی داشته باشند که در صورتی که با تعرفه‌ها
مخالفت دارند در مدت کمتر از ۳۰ روز‌اعلام نمایند.
6 – اگر تعرفه‌ای در رابطه با مفاد پاراگراف ۳ از این ماده و یا در مدت زمان مشخص
شده در پاراگراف ۵ به توافق نرسد، هر یک از مقامات هواپیمایی که‌با مفاد به
توافق‌رسیده بین خطوط هواپیمایی در رابطه با پاراگراف ۳ مخالفت دارد موظف است
مخالفت خود را به اطلاع طرف دیگر مقامات هواپیمایی برساند و سپس مقامات هواپیمایی
طرفین قرارداد تلاش خواهند نمود تا تعرفه را که مورد توافق دوجانبه است تنظیم نمایند.
7 – چنانچه مقامات هواپیمایی دو کشور نتوانند نسبت به تعرفه‌های دریافتی که در
پاراگراف ۴ قید شده به توافق برسند و یا طبق پاراگراف ۶ نتوانند به‌توافق دست
یابند ، این اختلافات باید بر اساس ماده ۱۶ این توافقنامه فیصله یابد.
8 – تا زمان مشخص شدن تعرفه‌های جدید، تعرفه‌های این ماده به قوت خود باقی است و
قابل اجرا می‌باشد هر چند به استناد این پاراگراف تعرفه‌ها بیش از مدت ۱۲ ماه پس
از خاتمه اعتبار نمی‌توانند تمدید گردند مگر این که ترتیبات دیگر اتخاذ گردد.
ماده ۱۱ – تبادل اطلاعات
1 – مقامات هواپیمایی دو کشور ، اختیاراتی را که به خطوط هواپیمایی خود اعطاء
نموده‌اند تا خدماتی را در ارتباط با دو کشور انجام دهند در اسرع وقت به اطلاع
یکدیگر خواهند رساند. این اطلاعات شامل نسخه‌ای از مدارک دال بر اختیارات و
امتیازات اعطاء شده برای پرواز در مسیر مشخص با‌کلیه اصلاحیه‌ها، معافیتها و
الگوهای خدماتی مجاز خواهد بود.
2 – هر یک از طرفین قرارداد، خط هوایی خود را توجیه خواهد کرد تا با در نظر گرفتن
زمان کافی جهت انجام امور، نسخه‌هایی از تعرفه‌ها، برنامه‌های پروازی شامل تغییرات
و کلیه اصطلاحات و اطلاعات مربوط به پرواز و خدمات توافق شده و ظرفیت حمل مسافر در
هر مسیر و هر گونه اطلاعات در‌این رابطه را در اختیار مقامات هوایی کشور مقابل
قرار دهند تا ضمن رعایت مفاد این توافقنامه جلب رضایت مقامات هواپیمایی کشور مقابل
را بنمایند.
3 – هر یک از طرفین قرارداد، خط هوایی خود را توجیه خواهد کرد تا طبق خدمات توافق
شده آمار و ارقام مربوط به حمل و نقل و تردد هوایی نقطه ورود و خروج خود را در
اختیار مقامات هواپیمایی کشور مقابل قرار دهد.
ماده ۱۲ – انتقال درآمد
1 – هر یک از طرفین قرارداد این امتیاز را به خط هوایی طرف مقابل قرارداد اعطاء
می‌کند تا مازاد درآمد خود علاوه بر رسید هزینه‌ها در کشور که از‌طریق حمل مسافر،
پست و حمل بار درآمد داشته است با توجه به قوانین و مقررات مورد اجرا در مملکت بر
اساس پرداختهای رایج نرخ ارز در بازار این‌مازاد را انتقال دهد.
2 – چنانچه هر یک از طرفین قرارداد محدودیتهایی در خصوص انتقال ارز مازاد بر رسید
هزینه‌ها برای خط هوایی طرف مقابل قرارداد به وجود آورد،طرف دوم قرارداد مجاز است
تا محدودیتهای متقابل را برای خط هوایی طرف اول قرارداد به وجود آورد.
ماده ۱۳ – به رسمیت شناختن مدارک و گواهینامه‌ها
اگر مدارک دارای اعتبار و مدارک صلاحیتدار و گواهینامه‌های صادر شده از جانب یکی
از طرفین قرارداد معتبر تلقی شود و هنوز در حال استفاده باشد‌برای انجام امور
خدماتی به توافق رسیده نیز از جانب طرف دیگر قرارداد معتبر تلقی گردد. چنین
گواهینامه یا مدارکی که مورد اعتبار شناخته می‌شوند باید با مدارک و گواهینامه‌های
کنوانسیون برابری و یا از حداقل استانداردهای قید شده در کنوانسیون بالاتر باشند.
به هر حال هر یک از طرفین قرارداد‌حق دارد مدارک و گواهینامه‌هایی که از جانب سایر
کشورها و یا طرف دوم قرارداد به افراد ملت طرف اول قرارداد اعطاء شده و معتبر
شناخته شده‌است، این قبیل گواهینامه‌های افراد را جهت پرواز بر فراز خاک خود به رسمیت نشناسد.
ماده ۱۴ –
1 – با توجه به روحیه همکاری نزدیک و به منظور حاصل نمودن اطمینان جهت اجرای
توافقنامه و حصول رضایت از اجرای مفاد آن و برنامه‌های ضمیمه مقامات هواپیمایی
طرفین قرارداد هر چند وقت با یکدیگر مشورت خواهند نمود و همچنین در شرایطی که لازم
باشد تغییراتی در توافقنامه داده‌شود در آن مورد خاص مشورت خواهند نمود.
2 – هر یک از طرفین قرارداد ممکن است به صورت کتبی از طرف مقابل قرارداد تقاضای
مشورت بنماید که مهلت جهت انجام چنین مشورتی به مدت۶۰ روز پس از دریافت تقاضا
می‌باشد، مگر این که طرفین توافق نمایند که موعد ملاقات در فاصله بیش از ۶۰ روز انجام گیرد.
ماده ۱۵ – امنیت هوایی
1 – در راستای حقوق و تعهد طرفین قرارداد نسبت به قانون بین‌المللی طرفین تأکید
می‌نمایند که نسبت به یکدیگر تعهد دارند تا هواپیمای غیر نظامی را‌از هر نوع عمل
غیر قانونی به هر شکلی که باشد حفاظت نمایند و این بخشی از این توافقنامه است،
بدون هیچ گونه محدودیت در کلیت حقوق و‌وظایف تحت قانون بین‌المللی خصوصاً، طرفین
قرارداد موظفند در راستای مفاد کنوانسیون درباره تخلفات و سایر اعمال که در داخل
هواپیما رخ‌می‌دهد عمل نمایند، این کنوانسیون در ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳ (۲۳ شهریور ماه
1342) در توکیو به امضاء رسیده است در خصوص سرکوب محاصره‌هواپیما به طور غیر
قانونی کنوانسیون ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ (۲۵ آذر ماه ۱۳۴۹) در هگ و در خصوص سرکوب اعمال
غیر قانونی که بر علیه سلامت‌هواپیمای غیر نظامی انجام می‌گیرد به کنوانسیون ۲۳
سپتامبر ۱۹۷۱ (اول مهر ماه ۱۳۵۰) که در مونترال به امضاء رسیده باید رجوع شود.
2 – طرفین قرارداد موظفند بر اساس تقاضا کلیه تسهیلات لازم را برای یکدیگر فراهم
آورند تا از اعمال غیر قانونی محاصره هواپیمای غیر نظامی و یا سایر اعمال خلاف که
بر علیه سلامت هواپیما، مسافرین، خدمه فرودگاه و تسهیلات هوانوردی است جلوگیری به
عمل آورند و یا از هر گونه عملی که‌امنیت هواپیما غیر نظامی را تهدید می‌کند جلوگیری به عمل آورند.
3 – طرفین قرارداد بر اساس روابط دوجانبه خود در راستای مفاد ضمیمه و مشخص شده
کنوانسیون بین‌المللی هواپیمایی غیر نظامی که این کنوانسیون‌در خصوص امنیت هوایی
از جانب سازمان بین‌المللی هوانوردی غیر نظامی ترتیب یافته است عمل خواهند کرد.
گستردگی مفاد این کنوانسیون در زمینه‌تأمین امنیت شامل طرفین قرارداد می‌شود، این
کنوانسیون اعلام می‌دارد که طرفین قرارداد باید از گردانندگان هواپیما با شماره
ثبت کشور خودشان یا‌گردانندگان هواپیماهایی که پایگاه اصلی یا تجاری و یا دائمی
آنها در آن کشور می‌باشد و یا اداره‌کنندگان فرودگاه‌ها در کشور خودشان در راستای
چنین‌تأمین امنیت هوایی عمل نمایند.
4 – طرفین قرارداد اتفاق نظر دارند که اداره‌کنندگان خطوط هوایی بایستی مفاد امنیت
هوانوردی را طبق آن چه که در پاراگراف ۳ از این ماده عنوان گردیده است رعایت
نمایند این تقاضا از جانب هر یک از طرفین قرارداد در خصوص ورود، ترک و اقامت
هواپیمای طرف مقابل در کشور می‌باشد. هر‌یک از طرفین قرارداد اطمینان خاطر می‌دهند
که اقدامات لازم و مؤثر در کشورشان صورت خواهد گرفت تا از هواپیما مسافرین ،خدمه،
حمل بار بسته و‌انبار هواپیما قبل و در حین سوار شدن و بارگیری حفاظت کامل به عمل
آید. هر یک از طرفین قرارداد در مقابل تقاضای طرف مقابل در صورت مواجه‌شدن با
تهدید با در نظر گرفتن ملاحظات مساعد در جهت انجام اقدامات امنیتی ویژه اقدام خواهد نمود.
5 – در صورت وقوع حادثه و یا تهدید به وقوع حادثه غیر قانونی مانند محاصره
هواپیمای غیر نظامی و یا سایر اعمال غیر قانونی که بر علیه سلامت‌هواپیما، مسافرین
و خدمه، فرودگاه و یا تسهیلات هوانوردی رخ می‌دهد طرفین از طریق در اختیار قرار
دادن تسهیلات ارتباطی و سایر اقدامات مقتضی‌که بتوانند سریعاً به چنین حادثه‌ای خاتمه دهند کمک خواهند نمود.
ماده ۱۶ – حل و فصل اختلافات
1 – در صورت بروز اخلاف بین طرفین قرارداد در مورد تفسیر و یا اجرای مفاد این توافقنامه طرفین بایستی در وهله اول تلاش نمایند تا این اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
2 – چنانچه طرفین موفق نشوند از طریق مذاکره این اختلاف را رفع نمایند، می‌توانند
توافق نمایند که اختلاف از طریق تصمیماتی که شخص و یا هیأت دیگری می‌گیرد حل گردد
و چنانچه به چنین توافقی هم نرسند، این اختلاف باید به تقاضای یکی از طرفین
قرارداد و با رعایت قوانین جهت تصمیم‌گیری به محکمه داوری سه نفره واگذار شود که
در این محکمه هر یک از طرفین قرارداد یک نفر را معرفی می‌کند و نفر سوم مورد تأیید
و یا معرفی هر دو‌طرف می‌باشد. هر یک از طرفین قرارداد شخص مورد نظر خود را باید
ظرف ۶۰ روز پس از تاریخ دریافت اطلاعیه کتبی که از طریق کانال دیپلماتیک انجام
می‌شود به هیأت داوری معرفی نماید و نفر سوم هیأت داوری باید ظرف شصت روز پس از
تعیین این دو نفر مشخص گردد، چنانچه در مدت زمان‌مشخص شده طرفین نتوانند افراد خود
را تعیین نمایند و یا نتوانند نفر سوم را مشخص کنند، لذا بر اساس تقاضای هر یک از
طرفین قرارداد رییس‌شورای هواپیمایی بین‌المللی غیر نظامی می‌تواند یک داور و یا
داورانی را جهت حل و فصل این مشکل تعیین نماید. در چنین شرایطی داور نفر سوم
از‌کشور ثالث خواهد بود و به عنوان رییس هیأت داوران می‌باشد.
3 – طرفین قرارداد طبق تصمیماتی که در پاراگراف ۲ از این ماده اتخاذ شده است عمل خواهند نمود.
ماده ۱۷ – انطباق کنوانسیونهای چندجانبه
در صورت نهایی شدن و توافق یک کنوانسیون چندجانبه در خصوص حمل و نقل هوایی،
چنانچه طرفین این توافقنامه آن پیمان چندجانبه را مورد تأیید قرار دهند و به آن
تعلق داشته باشند، لذا این توافقنامه باید تغییر داده شود تا با مفاد چنین
توافقنامه و یا کنوانسیونی در یک راستا قرار گیرد.
ماده ۱۸ – اصلاحات
1 – چنانچه هر یک از طرفین قرارداد تشخیص دهد که تغییر بعضی از مفاد این توافقنامه
مفید خواهد بود، منجمله مسیر پرواز، که بخشی از این توافقنامه است، لذا بایستی با
توجه به مفاد ماده ۱۴ از طرف مقابل تقاضای مشورت در این خصوص بنماید، چنین مشورتی
ممکن است از طریق تبادل ارتباطات صورت پذیرد.
2 – چنانچه اصلاحات توافقنامه در ارتباط با مفادی به جز ماده مسیر پرواز باشد چنین
اصلاحیه‌ای باید مورد تأیید هر یک از طرفین با توجه به طی مراحل قانونی قرار گیرد
و این اصلاحیه از زمانی مورد اجرا واقع می‌شود که از طریق کانال دیپلماتیک و تبادل
یادداشت به طور رسمی مورد تأیید طرفین‌واقع گردد.
3 – چنانچه اصلاحیه در خصوص مسیر پرواز باشد توافق بین دو مأخذ مقامات هوانوردی طرفین قرارداد اکتفا خواهد نمود.
ماده ۱۹ – ثبت نام در سازمان بین‌المللی هواپیمایی غیر نظامی توافقنامه فعلی و هر اصلاحیه در این ارتباط باید به ثبت سازمان بین‌المللی هواپیمایی غیر نظامی برسد.
ماده ۲۰ – فسخ توافقنامه
هر یک از طرفین قرارداد ممکن است در هر لحظه از زمان بخواهد نسبت به تصمیم خود در
خصوص فسخ قرارداد به طرف مقابل اطلاع دهد، چنین اطلاعیه‌ای باید به طور همزمان به
سازمان بین‌المللی هواپیمایی غیر نظامی اطلاع داده شود، و در چنین حالتی توافقنامه
12 ماه پس از تاریخ وصول‌چنین اطلاعیه از طرف مقابل فسخ می‌شود، مگر این که این
اطلاعیه قبل از سررسید ۱۲ ماه مهلت با توافق طرفین پس گرفته شود.
در صورت عدم اعلام وصول از طرف مقابل، اعتقاد بر این است که این اطلاعیه ۱۴ روز
پس از دریافت اطلاعیه توسط سازمان بین‌المللی هواپیمایی غیر‌نظامی توسط طرف مقابل دریافت شده باشد.
ماده ۲۱ – ضمائم
ضمائم این توافقنامه بخشی از این توافقنامه می‌باشد و کلیه نکات اشاره شده در
توافقنامه شامل ضمائم نیز می‌شود، جز در مواردی که توضیحات داده می‌شود.
ماده ۲۲ – قرنطینه حیوانات و گیاهان
خطوط هوایی هر یک از طرفین قرارداد در تمام مدتی که هواپیماهای آنها در خاک کشور
مقابل اقامت دارند باید در خصوص ورود یا خروج حیوانات و گیاهان، تابع قوانین و
مقررات آن کشور باشند.
ماده ۲۳ – قابلیت اجرای توافقنامه
توافقنامه در چهارچوب مقررات قانونی هر یک از کشورهای طرف قرارداد تصویب و تأیید
می‌شود و مقدمتاً از تاریخ امضاء مورد اعتبار و اجرا می‌باشد اما اجرای دائمی آن از
تاریخ تبادل یادداشت دیپلماتیک که تأییدکننده برآورده شدن اهداف این توافقنامه است می‌باشد.
در تأیید مطالب فوق‌الذکر اشخاص تام‌الاختیار در ذیل از جانب دولت محترم خود اجازه دارند که این توافقنامه را امضاء نمایند.
به تاریخ …… در …….
این توافقنامه به زبانهای فارسی، عربی و انگلیسی تهیه شده است و همه دارای اعتبار یکسان می‌باشند.
در صورت بروز اختلاف در تفسیر و یا در اجرای این توافقنامه متن زبان انگلیسی ارجح خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران از طرف دولت پادشاهی عمان
ضمیمه ۱
جدول ۱
1 – مسیرهایی که قرار است توسط شرکت هواپیمایی معرفی شده از جانب جمهوری اسلامی
ایران انجام پذیرد.
نقاط ماوراء نقطه واسط به از
(۴) (۳) (۲) (۱)
یک نقطه که باید تصمیم گرفته شود. مسقط تهران
2 – شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران می‌تواند کلیه و یا هر پروازی را که در
ستون ۳ و ۴ قید گردیده است حذف نماید مشروط بر این که‌خدمات به توافق سیده در این
مسیر در نقطه آغاز ستون ۱ انجام شوند.
ضمیمه ۱
جدول ۲
1 – مسیرهایی که قرار است توسط شرکت هواپیمایی معرفی شده از جانب کشور پادشاهی عمان انجام پذیرد.
نقاط ماوراء نقطه واسط به از
(۴) (۳) (۲) (۱)
یک نقطه که باید تصمیم گرفته شود. تهران مسقط
2 – شرکت هواپیمایی معرفی شده کشور پادشاهی عمان می‌تواند کلیه پروازها و یا هر پروازی را که در ستون ۳ و ۴ قید گردیده حذف نماید، مشروط بر‌این که خدمات به توافق رسیده در این مسیر در نقطه آغاز ستون یک انجام شود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و متن موافقتنامه ضمیمه (شامل مقدمه و بیست و سه ماده و ضمائم) در جلسه روز یکشنبه بیست و ششم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۲.۲.۲۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری