ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی هوایی کالا و مسافر بین دولتهای جمهوری اسلامی ایران و یونان، مشتمل بر یک مقدمه و ۱۹ ماده تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری یونان
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری یونان به عنوان اعضاء کنوانسیون هواپیمایی کشوری که در ۷ دسامبر ۱۹۴۴ مطابق با ۱۶ آذر ماه ۱۳۲۳ در شیکاگو برای امضاء مفتوح گردید.
با تمایل به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس و به کار انداختن سرویسهای هوایی منظم بین سرزمینهای خود و ماوراء این سرزمینها نسبت به مواد زیر موافقت نمودند.
ماده ۱ – تعاریف
به جز در مواردی که فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید، از لحاظ این موافقتنامه”
الف – عبارت “مقامات هواپیمایی” در مورد جمهوری اسلامی ایران اطلاق می‌شود به
“رییس سازمان هواپیمایی کشوری” و هر شخص یا مقامی که‌مجاز به انجام وظایف فعلی آن
سازمان و یا وظایف مشابه آن باشد و در مورد جمهوری یونان اطلاق می‌شود به “رییس
سازمان هواپیمایی کشوری” و‌هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان و یا وظایف مشابه آن باشد.
ب – اصطلاح کنوانسیون به “کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی که در ۷ دسامبر
1944 مطابق با ۱۶ آذر ماه ۱۳۲۳ در شیکاگو برای امضاء مفتوح‌گردید، اطلاق می‌شود که
موارد زیر را شامل است:
1 – هر اصلاحیه‌ای که به موجب ماده ۹۴ (الف) آن کنوانسیون لازم‌الاجراء گردیده و
از سوی طرفین متعاهدین به تصویب رسیده است. و
2 – هر الحاقیه یا اصلاحیه‌های مربوط به آن که به موجب ماده ۹۰ کنوانسیون مذکور به
تصویب رسیده تا جایی که این اصلاحیه یا الحاقیه در هر زمان‌معین برای طرفین
متعاهدین نافذ باشد.
ج” واژه “موافقتنامه” به موافقتنامه حاضر، ضمیمه پیوست آن و هر پروتکل و یا اسناد
مشابهی که این موافقتنامه یا ضمیمه آن را اصلاح کند، اطلاق‌می‌شود.
د: عبارت “شرکت هواپیمایی تعیین شده” اطلاق می‌شود به یک شرکت هواپیمایی که به
موجب ماده ۳ موافقتنامه حاضر تعیین شده و اجازه فعالیت‌یافته باشد.
ه: عبارت “سرویسهای مورد توافق” اطلاق می‌گردد به سرویسهای هوایی منظم در مسیرهای
مشخصه در ضمیمه این موافقتنامه جهت حمل و نقل‌مسافر، بار و پست به طور جداگانه یا توأماً.
و: اصطلاح “ظرفیت” در مورد یک هواپیما اطلاق می‌شود به میزان بارگیری مؤثر آن
هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح “ظرفیت” در‌مورد “سرویس مورد
توافق” اطلاق می‌شود به ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی ضرب در دفعات پرواز چنین
هواپیما طی زمان معین در تمام یا‌قسمتی از مسیر.
ز: اصطلاح سرزمین در مورد یک کشور اطلاق می‌شود به مناطق خاکی و آبهای سرزمینی
مجاور آن که تحت حاکمیت و سلطه آن کشور است.
ح: عبارت “سرویس هوایی” “سرویس هوایی بین‌المللی” “شرکت هواپیمایی” و “توقف به
منظورهای غیر ترافیک” به ترتیب دارای همان معانی است‌که در ماده ۹۶ کنوانسیون به
آنها داده شده است.
ط: اصطلاح “تعرفه” اطلاق می‌شود به قیمتی که برای حمل مسافر، بار همراه و غیر
همراه مسافر درنظر گرفته می‌شود و شرایطی که اعمال این قیمتها را‌ایجاب می‌نماید
شامل قیمتها و شرایط مقرر برای آژانسها و سایر خدمات جنبی که هواپیما در ارتباط با
حمل و نقل هوایی انجام می‌دهد به استثنای مزد‌و شرایط حمل پست.
ی: عبارت “هزینه‌های استفاده‌کننده” اطلاق می‌گردد به هزینه‌هایی که شرکتهای
هواپیمایی بابت استفاده از فرودگاه، وسایل یا تأسیسات امنیت‌هوانوردی متحمل می‌گردند.
تفاهم حاصل است که عناوین مواد موافقتنامه حاضر معانی هیچ یک از مقررات آن را به
نحوی از انحاء محدود نمی‌کند یا توسعه نمی‌دهد.
ماده ۲ – اعطای حقوق
1 – هر یک از طرفین متعاهدین حقوق مصرحه در این موافقتنامه را جهت انجام سرویسهای
هوایی بین‌المللی منظم به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین‌شده طرف متعاهد دیگر به شرح
ذیل به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید.
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر ترافیک.
ج – توقف در سرزمین مذکور در نقاطی که برای آن مسیر در جدل مسیر پیوست به
موافقتنامه حاضر مشخص گردیده است به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بار و پست به
طور جداگانه یا توأماً در ترافیک بین‌المللی.
2 – هیچ یک از مفاد بند ۱ به نحوی تلقی نخواهد شد که در نتیجه شرکت هواپیمایی یکی
از طرفین متعاهدین محق باشد در سرزمین طرف متعاهد دیگر در قبال مزد یا کرایه،
مسافر، بار یا پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین آن طرف حمل کند.
3 – در مناطق جنگی یا تحت اشغال نظامی یا در مناطقی که این عملیات در جریان است
انجام این قبیل سرویسها منوط به تصویب مقامات ذیصلاح است.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
1 – هر طرف متعاهد حق دارد یک شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویسهای مورد توافق
در مسیرهای مشخصه تعیین نماید و یا آن را حذف و یا‌تغییر دهد و مراتب را از مجرای
دیپلماتیک به طرف متعاهد دیگر اطلاع دهد.
2 – پس از دریافت اعلامیه تعیین – مقامات ذیصلاح طرف متعاهد دیگر با رعایت مفاد
بندهای ۳ و ۴ ماده حاضر به شرکت هواپیمایی تعیین شده بدون‌تأخیر اجازه بهره‌برداری
مربوطه را اعطاء خواهد کرد.
3 – مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکتی که توسط طرف متعاهد دیگر
تعیین شده بخواهند آنها را قانع سازد که شرایط مقرر در قوانین و مقرراتی را که
معمولاً برای انجام سرویسهای هوایی بین‌المللی توسط مقامات مزبور بر اساس مفاد
کنوانسیون اعمال می‌گردد – حائز می‌باشند.
4 – هر یک از طرفین متعاهدین حق دارد در هر مورد که قانع نشده باشد که مالکیت عمده
و کنترل مؤثر شرکت هواپیمایی مربوطه در دست طرف‌متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است
که شرکت مزبور را تعیین نموده و یا در هر دو حالت از اعطاء اجازه بهره‌برداری
موضوع بند ۲ این ماده حاضر امتناع ورزد و یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق مشخصه
در ماده ۲ موافقتنامه حاضر توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند تحمیل نماید.
5 – در هر زمان پس از آن که مفاد بندهای ۱ و ۲ این ماده به مرحله عمل درآمده باشد،
شرکت هواپیمایی که بدین نحو تعیین شده و اجازه کسب نموده‌می‌تواند بهره‌برداری از
سرویسهای مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که بهره‌برداری از این سرویسها
مادامی که تعرفه مربوطه به موجب مفاد ماده ۱۲ این موافقتنامه در مورد سرویسهای مزبور تعیین نگردیده – انجام نپذیرد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
1 – هر طرف متعاهد حق دارد در موارد مشروحه ذیل، اجازه بهره‌برداری صادر را لغو یا
استفاده از حقوق مشخصه در ماده ۲ این موافقتنامه را در مورد شرکتی که توسط طرف
متعاهد دیگر تعیین گردیده معلق نماید یا هر شرطی را که ممکن است برای استفاده از
این حقوق لازم باشد تحمیل نماید:
الف: آن شرکت هواپیمایی نتواند اثبات کند که شرایط مصرحه در قوانین و مقرراتی را
که به طور معمول و منطقی برای انجام سرویسهای هوایی بین‌المللی توسط این مقامات
مطابق با کنوانسیون اعمال می‌گردد حائز می‌باشد، یا
ب – قانع نشده باشد که مالکیت عمده و کنترل مؤثر آن شرکت هواپیمایی در دست طرف
متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است که شرکت مذکور را تعیین نموده – یا
ج: آن شرکت هواپیمایی قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی را که این حقوق را اعطاء نموده است رعایت نکند – یا
د: شرکت هواپیمایی به هر نحوی از انحاء عملیات بهره‌برداری را بر خلاف مقررات موافقتنامه حاضر انجام دهد.
2 – جز در مواردی که لغو یا تعلیق یا تحمیل شرایط مذکور در بند (۱) این ماده به
صورت فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم باشد اعمال این حق
فقط پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر مطابق با مفاد ماده ۱۴ این موافتنامه انجام خواهد گرفت.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
1 – قوانین، مقررات و رویه‌های یک طرف متعاهد ناظر به ورود و هواپیماهایی که به
امر هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند به سرزمین آن طرف، توقف در آن یا خروج از آن
جا و یا ناظر به عملیات هوانوردی این گونه هواپیماها، از سوی شرکت هواپیمایی تعیین
شده طرف متعاهد دیگر به هنگام ورود به‌سرزمین مذکور، در مدت توقف در آن جا و هنگام خروج از آن رعایت خواهد شد.
2 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد در ارتباط با ورود، خروج، توقف یا عبور
ترانزیتی، مهاجرت به کشور یا از آن، گذرنامه گمرک و قرنطینه -توسط شرکت هواپیمایی
تعیین شده طرف متعاهد دیگر و به وسیله یا از طرف خدمه، مسافرین و در مورد بار و
پست شرکت هواپیمایی مزبور هنگام عبور ترانزیتی از سرزمین آن طرف متعاهد ورود به
آن، در مدت توقف در آن جا و خروج از آن رعایت خواهد شد.
3- مسافرین اثاثیه مسافر و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در ترانزیت مستقیم
می‌باشند و از حریمی که در فرودگاه آن طرف بدین منظور‌اختصاص یافته خارج نمی‌شوند
فقط مشمول کنترل ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و باری که در ترانزیت مستقیم
است از حقوق گمرکی و سایر‌مالیاتهای مشابه معاف خواهد بود.
ماده ۶ – شناسایی گواهینامه‌ها و پروازها
1 – گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که توسط یک
طرف متعاهد صادر شده و یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد توسط طرف
متعاهد دیگر برای بهره‌برداری از سرویسهای موضوع موافقتنامه حاضر معتبر شناخته
خواهد شد مشروط بر این که شرایط‌صدور یا معتبر ساختن این گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
مساوی و یا بیش از حداقل استانداردهای فعلی و یا آتی باشد که به موجب کنوانسیون
وضع شده و یا‌خواهد شد. در هر حال هر یک از طرفین متعاهدین این حق را برای خود
محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه‌های
صلاحیت و پروانه‌هایی که جهت اتباع او توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادرشده یا اعتبار یافته خودداری نماید.
2 – هر گاه امتیازات یا شرایط پروانه‌ها یا گواهینامه‌های مورد اشاره در بند (۱)
فوق که توسط مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد جهت هر شخص یا‌شرکت هواپیمایی تعیین
شده یا در مورد هواپیمایی که سرویسهای مورد توافق را در مسیرهای مشخصه انجام
می‌دهد، صادر گردیده باشد با‌استانداردهایی که به موجب کنوانسیون وضع شده متفاوت
باشد و این وجه اختلاف در سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت رسیده باشد -
مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر می‌توانند طبق ماده ۱۴ این موافقتنامه از مقامات
هواپیمایی آن طرف متعاهد به منظور متقاعد ساختن خود مبنی بر این که رویه مورد نظر
از لحاظ دو طرف قابل قبول است – تقاضای مشاوره نمایند.
عدم حصول به یک توافق رضایتبخش موجبات اجرای ماده (۴) این موافقتنامه را فراهم خواهد کرد.
ماده ۷ – امنیت هوانوردی
1 – طرفین متعاهدین در راستای حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل، تأکید
می‌نمایند که تعهد آنان در قبال یکدیگر برای حفظ امنیت هوانوردی در برابر اعمال
غیر قانونی جزء لاینفکی از این موافقتنامه را تشکیل می‌دهد.
طرفین متعاهدین بدون تحدید کلیت حقوق و تعهدات خود به موجب حقوق بین‌الملل به
ویژه مطابق با مفاد کنوانسیون راجع به جرائم و برخی اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما
امضاء شده در توکیو به تاریخ ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳، مطابق با ۲۳ شهریور ماه ۱۳۴۲
کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف غیر‌قانونی هواپیما، امضاء شده در لاهه به
تاریخ ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ مطابق با ۲۵ آذر ماه ۱۳۴۹ و کنوانسیون راجع به جلوگیری از
اعمال غیر قانونی علیه‌امنیت هواپیمایی کشوری امضاء شده در مونترال به تاریخ ۲۳
سپتامبر ۱۹۷۱ مطابق با اول مهر ماه ۱۳۵۰ عمل خواهند کرد.
2 – طرفین متعاهدین کلیه مساعدتهای لازم را جهت جلوگیری از تصرف غیر قانونی
هواپیماهای کشوری و دیگر اعمال غیر قانونی علیه امنیت این‌هواپیماها مسافرین و
خدمه آنها، فرودگاه‌ها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تهدید دیگر علیه امنیت
هواپیماهای کشوری را بنا بر تقاضا در مورد‌یکدیگر به عمل خواهند آورد.
3 – طرفین باید در روابط دوجانبه خود طبق مقررات امنیت هوانوردی تعیین شده از سوی
سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری که به عنوان ضمائم کنوانسیون هواپیمایی کشوری
بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که این مقررات امنیتی در مورد طرفین قابل اجرا
است – عمل نمایند. آنها می‌باید از‌گردانندگان هواپیماهای ثبت شده در کشور خود یا
گردانندگان هواپیماهایی که محل کار اصلی و یا اقامت دائم آنها در سرزمین طرفین
می‌باشد و نیز‌گردانندگان فرودگاه‌های واقع در سرزمینهای خود بخواهند که طبق
مقررات امنیت هوانوردی مزبور عمل نمایند.
4 – هر یک از طرفین متعاهدین موافقت دارد که می‌توان از این گردانندگان هواپیماها
درخواست نمود تا مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند (۳) فوق را که طرف متعاهد
دیگر از لحاظ ورود به سرزمین خود، توقف در آنجا یا خروج از آن خواستار است رعایت کنند.
هر یک از طرفین متعاهدین باید اطمینان حاصل کند که در سرزمین او اقدامات کافی
برای حفاظت از هواپیماها و وارسی مسافرین، و لوازم همراه آنها، به نحو مؤثر معمول
می‌شود و کنترل‌های لازم را در مورد خدمه اثاثیه مسافر، بار و خواربار هواپیماها
قبل و در خلال سوار و پیاده شدن مسافرین و‌بارگیری و تخلیه بار – به عمل آورد. هر
یک از طرفین متعاهدین همچنین باید با هر درخواست طرف متعاهد دیگر برای انجام
اقدامات امنیتی ویژه در‌حد معقول جهت مقابله با یک تهدید خاص برخورد مثبت داشته باشد.
5 – هنگامی که حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیر قانونی هواپیماهای کشوری یا دیگر
اعمال غیر قانونی علیه امنیت این هواپیماها، مسافرین و خدمه آن، فرودگاه‌ها یا
تأسیسات هوانوردی رخ دهد طرفین متعاهدین باید با تسهیل ارتباطات و دیگر اقدامات
مناسب به منظور پایان سریع و امن‌حادثه مزبور یا خطر بروز آن یکدیگر را یاری نمایند.
6 – هنگامی که یکی از طرفین بنا به دلایل منطقی معتقد شود که طرف دیگر یا شرکت
هواپیمایی طرف دیگر از مقررات امنیت هوانوردی موضوع این ماده تخطی کرده است –
مقامات هواپیمایی آن طرف می‌توانند از مقامات هواپیمایی طرف دیگر تقاضای مشاوره
فوری نمایند. عدم دستیابی به یک‌توافق رضایتبخش ظرف سی (۳۰) روز از تاریخ این
تقاضا می‌تواند موجبات اتخاذ تصمیمی را مبنی بر مضایقه، لغو، تحدید یا تحمیل
شرایطی در‌رابطه با اجازه بهره‌برداری یا پروانه‌های فنی یک شرکت یا شرکتهای
هواپیمایی طرف دیگر فراهم آورد در صورت بروز یک وضعیت اضطراری که تهدید‌فوری و
فوق‌العاده‌ای را متوجه ایمنی مسافرین، خدمه یا هواپیما نماید – یکی از طرفین
می‌تواند اقدام مناسب موقتی را جهت مقابله با این تهدید قبل از انقضای سی (۳۰) روز
معمول نماید. هر گونه اقدام به عمل‌آمده طبق این بند می‌باید به مجرد مرعی شدن مفاد ماده حاضر – متوقف گردد.
ماده ۸ – فرصتهای بازرگانی
1 – شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد حق داشتن نمایندگی خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دارا می‌باشد.
2 – شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد می‌تواند طبق قوانین و مقررات طرف
دیگر ناظر به ورود، اقامت و استخدام متخصصین مدیریت، فروش، فنی و دیگر کارکنان
متخصص خود را که برای ارائه خدمات هوایی مورد نیاز هستند – به سرزمین طرف متعاهد دیگر آورده و نگهداری کند.
3 – در صورت تعیین نماینده کل یا نماینده کل فروش، این نماینده بر طبق قوانین و مقررات جاری مربوطه هر یک از طرفین متعاهدین منصوب خواهد‌شد.
4 – هر یک از شرکتهای تعیین شده حق فروش حمل و نقل هوایی را در سرزمین طرف دیگر
مستقیماً و یا از طریق نمایندگان خود حائز می‌باشد و هر‌کسی حق خریداری چنین حمل و
نقلی را طبق قوانین و مقررات ملی دارد.
5 – انتقال درآمدهای حاصله توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین، بر
اساس عمل متقابل و طبق مقررات ارزهای خارجی قابل اجراء در دو کشور صورت خواهد
گرفت. طرفین همه امکانات خود را برای تسهیل در انتقال چنین درآمدهایی پس از کسر مخارج به کار خواهند گرفت.
ماده ۹ – معافیت از حقوق گمرکی و سایر عوارض
1 – هر یک از طرفین متعاهدین بر اساس عمل متقابل، شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف
متعاهد دیگر را طبق قوانین ملی خود از محدودیتهای واردات، حقوق گمرکی و عوارض
دیگر، هزینه‌های بازرسی و سایر حقوق و مالیاتهای ملی ناظر به هواپیما، سوخت، روغن
موتور، مواد مصرفی فنی،وسایل یدکی از جمله موتور، لوازم جاری هواپیما، خواربار
هواپیما و دیگر اقلامی که صرفاً برای استفاده فعلی یا آتی در رابطه با عملیات و یا
سرویس‌هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر که از سرویسهای مورد
توافق بهره‌برداری می‌کند – تخصیص دارد و همچنین بلیط، صورتحسابهای هوایی، هر گونه
مواد چاپی که نشان شرکت بر آن چاپ شده و هر گونه مواد تبلیغاتی معمول را که به طور
رایگان توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده مزبور توزیع می‌شود – معاف خواهد نمود.
2 – معافیتهای اعطایی موضوع این ماده وقتی در مورد اقلام مورد اشاره در بند ۱ این ماده اعمال خواهد شد که این اقلام:
الف – در سرزمین یکی از طرفین متعاهدین توسط یا از طرف شرکت هواپیمایی تعیین شده
طرف متعاهد دیگر ارائه شود،
ب – در هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد به هنگام ورود به
سرزمین طرف متعاهد دیگر و یا خروج از آن نگاهداری شود.
ج – در هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر به منظور استفاده به
هنگام بهره‌برداری از سرویسهای مورد توافق قرار گیرد، اعم از این که اقلام مزبور
در سرزمین طرف متعاهدی که معافیتها را اعطاء می‌کند به طور کامل مورد استفاده یا
مصرف قرار گیرد یا خیر به شرط آن که این اقلام‌در سرزمین طرف متعاهد مذکور ممنوع نباشد.
3 – لوازم جاری هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیماهای هر یک
از طرفین متعاهدین تنها با موافقت مقامات گمرکی طرف متعاهد دیگر در سرزمین طرف
مذکور قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا زمانی که طبق مقررات
گمرکی مجدداً صادر شود و یا‌ترتیب دیگری در مورد آن داده شود – تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
ماده ۱۰ – هزینه‌های استفاده‌کننده:
هر یک از طرفین متعاهدین می‌تواند برای استفاده از فرودگاه‌ها و سایر تأسیسات تحت
کنترل خود عوارض عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع آن را بدهد. معهذا هر
یک از طرفین متعاهدین موافقت دارد که این عوارض از آن چه هواپیماهای ملی آن طرف
متعاهد که در سرویسهای مشابه‌بین‌المللی تردد می‌نمایند و برای استفاده از این
فرودگاه‌ها و تأسیسات می‌پردازند – تجاوز نکند.
ماده ۱۱ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
1 – شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین از رفتار عادلانه و متساوی
برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویسهای مورد توافق در مسیرهای مشخصه
از فرصتهای متساوی بهره‌مند باشند.
2 – در انجام سرویسهای مورد توافق شرکتهای هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین
متعاهدین منافع شرکت هواپیمایی طرف دیگر را منظور نظر خواهد داشت تا من غیر حق در
سرویسهای طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 – هدف اصلی سرویسهای مورد توافق که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد
انجام می‌شود، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار مناسب است برای رفع نیازمندیهای حمل
مسافر و بار و پست جاری و آن چه برای آینده مناسب قابل پیش‌بینی باشد بین سرزمین
طرف متعاهد‌تعیین‌کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر.
4 – تأمین حمل مسافر، بار و پست که در نقاطی از مسیرها در سرزمین کشورهایی غیر از
کشور تعیین‌کننده شرکت هواپیمایی سوار یا پیاده می‌شوند بر‌اساس توافق طرفین متعاهدین صورت خواهد پذیرفت.
5 – ظرفیتی که عرضه می‌شود از جمله تعداد سرویسها و نوع هواپیماهای مورد استفاده
شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین در سرویسهای مورد توافق بر اساس توصیه
شرکتهای هواپیمایی تعیین شده مورد موافقت مقامات هواپیمایی قرار خواهد گرفت.
شرکتهای هواپیمایی تعیین شده چنین توصیه‌ای را پس از شور بین خود و رعایت اصول
مندرج در بندهای ۱ و ۲ و ۳ این ماده به عمل خواهند آورد.
6 – در صورت عدم توافق بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین – مسائل
مشروحه در بند ۵ فوق از طریق توافق بین مقامات هواپیمایی طرفین متعاهدین حل و فصل
خواهد گردید. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده، ظرفیت عرضه شده توسط شرکتهای
هواپیمایی تعیین شده – بدون تغییر باقی خواهد ماند.
7 – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین متعاهدین – حداقل سی روز قبل از شروع
سرویسها در مسیرهای مشخصه برنامه‌های پرواز را به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد
دیگر برای تصویب تسلیم خواهد نمود و در مورد تغییرات بعدی نیز از همین قرار عمل
خواهد شد. این محدودیت‌زمانی را می‌توان در موارد خاص با تصویب مقامات نامبرده کاهش داد.
ماده ۱۲ – تعرفه‌های حمل و نقل هوایی:
1 – نرخهای مورد اجراء توسط شرکتهای هواپیمایی طرفین متعاهدین در سرویسهای مورد
توافق – در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوطه از جمله هزینه
بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و در صورت اقتضاء نرخهای شرکتهای
هواپیمایی دیگر که در تمام یا‌قسمتی از همان مسیرها سرویسهای برنامه‌ای انجام می‌دهند – وضع می‌گردد.
2 – نرخهای موضوع بند ۱ این ماده بر اساس قواعد ذیل تعیین می‌گردد:
الف: هر گاه شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین عضو یک اتحادیه
بین‌المللی شرکتهای هواپیمایی مثل اتحادیه بین‌المللی حمل و نقل هوایی با مکانیسیم
تعیین نرخ باشد و یک قطعنامه نرخ ناظر بر سرویسهای مورد توافق از قبل وجود داشته
است – نرخها بر اساس این قطعنامه بین شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین
توافق خواهد شد. مگر آن که تصمیم دیگری در مورد اجرای این ماده اتخاذ شود – هر یک
از‌شرکتهای هواپیمایی تعیین شده صرفاً در برابر مقامات هواپیمایی خود از لحاظ موجه
و معقول بودن نرخهای مورد توافق جوابگو خواهند بود.
ب: هر گاه قطعنامه‌ای درباره نرخ ناظر بر سرویسهای مورد توافق وجود نداشته باشد –
یک یا هیچ یک از شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین عضو اتحادیه شرکتهای
هواپیمایی موضوع بند الف فوق نباشند، شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین
در مورد نرخهایی که برای سرویسهای مورد توافق اعمال می‌گردد – بین خود توافق خواهند نمود.
ج: نرخهایی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد – لااقل سی (۳۰) روز قبل از
تاریخ پیشنهادی اجرا – برای تصویب به مقامات هواپیمایی طرفین متعاهدین تسلیم خواهد
گردید. این محدودیت زمانی به شرط موافقت مقامات مذکور، قابل کاهش است.
د: در صورتی که شرکتهای هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهدین نتوانند درباره
نرخهای قابل اجراء به توافق برسند و یا در صورتی که یک طرف متعاهد شرکت هواپیمایی
خود را به منظور انجام سرویسهای مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنان چه در
فاصله پانزده (۱۵) روز اول از دوره سی(۳۰) روزه موضوع بند ج فوق – مقامات
هواپیمایی یک طرف متعاهد عدم رضایت خود را از هر یک از نرخهای توافق شده بین
شرکتهای هواپیمایی‌طرفین متعاهدین طبق بندهای الف و ب به مقامات هواپیمایی طرف
متعاهد دیگر اعلام دارد – مقامات هواپیمایی طرفین متعاهدین اهتمام خواهند نمود در مورد نرخهای مناسب به توافق برسند.
3) الف: هیچ نرخی قبل از تصویب مقامات هواپیمایی طرفین متعاهدین به موقع اجراء در نخواهد آمد.
ب: نرخهای تعیین شده به موجب مفاد ماده حاضر تا زمانی که نرخهای جدید تعیین نشده باشد – به قوت خود باقی خواهد ماند.
4 – چنانچه مقامات هواپیمایی نتوانند نسبت به نرخهایی که طبق مفاد این ماده به
آنها تسلیم می‌شود یا در مورد تعیین هر نرخی به توافق برسند -اختلاف موجود بر طبق
مفاد ماده ۱۵ موافقتنامه حاضر حل و فصل خواهد شد.
5 – چنان چه مقامات هواپیمایی یکی از طرفین متعاهدین از نرخهای تعیین شده ناراضی
باشد – مراتب را به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اطلاع خواهد داد و شرکت
هواپیمایی تعیین شده – در صورت اقتضا برای حصول به توافق اهتمام خواهد نمود. اگر
ظرف نود (۹۰) روز پس از دریافت‌این اطلاعیه، نرخ جدیدی طبق مفاد بندهای ۲ و ۳ این
ماده تعیین نشود – طبق رویه پیش‌بینی شده در بند ۴ این ماده عمل خواهد شد.
ماده ۱۳ – تسلیم آمار
مقامات هواپیمایی هر یک از طرفین متعاهدین اطلاعات و آمار مربوط به ترافیک حمل
شده در سرویسهای مورد توافق توسط شرکت هواپیمایی تعیین‌شده خود را به صوب سرزمین
صرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را به قسمتی که معمولاً توسط شرکت هواپیمایی تعیین
شده برای مقامات هواپیمایی‌ملی خود تهیه می‌گردد – بنا بر تقاضا در اختیار مقامات
هواپیمایی طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد، کلیه اطلاعات اضافی مورد درخواست
مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد از مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر در صورت
تقاضا مورد شور و توافق بین طرفین متعاهدین قرارداد قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۴ – مشاورات و اصلاحات
1 -هر یک از طرفین متعاهدین یا مقامات هواپیمایی آن می‌توانند در هر زمان از طرف
متعاهد دیگر یا مقامات هواپیمایی او تقاضای مشاوره نمایند.
2 – مشاوره مورد تقاضای یک طرف متعاهد یا مقامات هواپیمایی او در فاصله شصت (۶۰)
روز از تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3 – هر نوع اصلاح در موافقتنامه حاضر – پس از آن که طرفین متعاهدین انجام تشریفات
قانونی مربوط به انعقاد و لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه‌های بین‌المللی را به یکدیگر
اطلاع داده باشند لازم‌الاجرا خواهد شد.
4 – علیرغم مفاد بند ۳، اصلاحات وارده بر جدول مسیر ضمیمه موافقتنامه حاضر – ممکن
است مستقیماً بین مقامات هواپیمایی طرفین متعاهدین مورد توافق قرار گیرد. این
اصلاحات پس از تأیید از طریق تبادل یادداشت دیپلماتیک لازم‌الاجرا خواهد گردید.
ماده ۱۵ – حل اختلافات
1 – هر گاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و ضمیمه آن بین طرفین متعاهدین
اختلافی بروز نماید – طرفین متعاهدین در مرحله نخست اهتمام خواهند نمود تا اختلاف
را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند.
2 – هر گاه طرفین متعاهدین نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره حل و فصل نمایند –
می‌توانند توافق نمایند موضوع را جهت کسب نظر مشورتی به هر شخص یا هیأتی ارجاع کنند.
3 – چنانچه طرفین متعاهدین نتوانند به موجب بندهای ۱ و ۲ فوق در مورد حل اختلاف به
نتیجه برسند، با رعایت قوانین و مقررات مربوط اختلاف به یک محکمه داوری سه نفره
ارجاع خواهد شد که هر یک از طرفین متعاهدین یک داور را معین خواهد کرد و دو داور
تعیین شده درباره داور سوم توافق خواهند نمود.
هر یک از طرفین متعاهدین ظرف شصت (۶۰) روز پس از وصول تقاضای ارجاع اختلاف به
محکمه داوری از طریق مجرای دیپلماتیک به تعیین داور‌خود مبادرت خواهد نمود و داور
سوم نیز ظرف شصت (۶۰) روز بعد از آن تعیین خواهد شد. چنانچه هر یک از طرفین
متعاهدین ظرف مدت مقرر‌داور خود را تعیین نکند – بنا به تقاضای هر یک از طرفین
متعاهدین، رییس شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری بر حسب مورد داور یا
داورها‌را تعیین خواهد نمود مشروط بر این که چنانچه رییس شورای سازمان بین‌المللی
هواپیمایی کشوری از اتباع هر یک از طرفین متعاهدین باشد، از نایب‌رییس ارشد شورا و
در صورتی که نامبرده نیز از اتباع یکی از طرفین متعاهدین باشد – از عضو مقدم شورا
که در چنین وضع تابعیتی نباشد – درخواست‌خواهد شد که حسب مورد داور یا داورها را
تعیین نماید. در هر حال داور سوم از اتباع یک دولت ثالث خواهد بود و به عنوان رییس
محکمه داوری‌عمل نموده و محل تشکیل محکمه را تعیین خواهد کرد.
4 – محکمه داوری آیین‌نامه کار خود را تعیین خواهد نمود.
5 – هزینه‌های محکمه داوری به طور یکسان بین طرفین متعاهدین تقسیم خواهد شد.
6 – طرفین متعاهدین تعهد می‌نمایند تصمیمات متخذه به موجب ماده حاضر را رعایت کنند.
7 – در صورتی که و مادامی که هر یک از طرفین متعاهدین یا شرکت هواپیمایی تعیین شده
او تصمیمات متخذه به موجب بند ۳ این ماده را رعایت نکند – طرف متعاهد دیگر
می‌تواند نسبت به تحدید، مضایقه یا لغو هر گونه حقوق یا مزایای اعطاء شده به موجب این موافقتنامه مبادرت کند.
ماده ۱۶ – فسخ
هر یک از طرفین متعاهدین می‌توانند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این
موافقتنامه از مجاری دیپلماتیک کتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید.این اعلام
همان زمان به اطلاع سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری خواهد رسید. در این صورت
موافقتنامه دوازده ماه پس از دریافت اعلام فسخ‌توسط طرف متعاهد دیگر فسخ خواهد شد.
مگر آن که اعلام فسخ قبل از انقضای این مدت با تراضی طرفین پس گرفته شود. در صورت
عدم اعلام‌وصول از سوی طرف متعاهد دیگر اعلام فسخ چهارده (۱۴) روز پس از وصول آن
به سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد‌شد.
ماده ۱۷ – مطابقت با کنوانسیون‌های چندجانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چندجانبه‌ای در مورد هر دو طرف متعاهد
لازم‌الاجرا گردد – این موافقتنامه و ضمیمه آن به نحوی اصلاح خواهد شد تا‌با
مقررات چنین کنوانسیون یا موافقتنامه‌ای تطبیق نماید.
ماده ۱۸ – ثبت
این موافقتنامه و ضمیمه آن و کلیه اصلاحات وارده بر آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۹ – لازم‌الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفین متعاهدین به طرف متعاهد
دیگر دایر بر این که اقدامات لازمه را طبق مقررات قوانین اساسی خود درباره
لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه‌های حاضر به عمل آورده است به موقع اجرا گذاشته خواهد
شد. بنا به مراتب نمایندگان امضاکننده زیر که از‌طرف دولتهای متبوعه خود مجاز می‌باشند موافقتنامه حاضر را امضاء نمودند.
این موافقتنامه در تاریخ ۵ تیر ماه ۱۳۷۰ هجری شمسی برابر با ۲۶ ژوئن ۱۹۹۱ در دو نسخه به زبانهای فارسی یونانی و انگلیسی – که هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد در آتن تنظیم گردید. در صورت اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی مناط اعتبار خواهد بود.
از طرف جمهوری اسلامی ایران از طرف جمهوری یونان
سراج‌الدین کازرونی نیکلاس گلستاتین
ضمیمه
1) جدول مسیر ۱:
مسیرهایی که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.
جدول ۲)
مسیرهایی که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده جمهوری یونان مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد نقاط تعیین شد در یونان – تهران، ایران.
نقاط تعیین شده در ایران – آتن – یونان.
3) نقاط واسط و نقاط ماوراء ممکن است توسط شرکتهای هواپیمایی تعیین شده مورد بهره‌برداری قرار گیرد. به هر حال هیچ گونه حق آزادی پنجم برای تردد بین نقاط مزبور و سرزمین طرف متعاهد دیگر اعمال نخواهد شد مگر در این زمینه بین طرفین متعاهدین توافق حاصل شده باشد.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقتنامه ضمیمه در جلسه روز یکشنبه بیست و هشتم فروردین ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۳.۲.۱۴ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری