ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و جمهوری فنلاند مشتمل بر یک مقدمه و ۱۳ ماده به‌شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری فنلاند
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری فنلاند که از این پس در این موافقتنامه “طرفین متعاهد” نامیده می‌شوند با تمایل به تسهیل و تشویق حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا بین دو کشور و به صورت ترانزیت از سرزمین آنها، در موارد زیر توافق نمودند:
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه
اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه ایران یا فنلاند که بر طبق قوانین و مقررات ملی مربوط به کشور خود مجهز به حمل و نقل بین‌المللی کالا و مسافر در جاده می‌باشد.
2 – اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه مکانیکی که:
الف – برای حمل بیش از ۹ نفر با در نظر گرفتن راننده (وسیله نقلیه مسافربری) یا برای حمل و نقل کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده است.
ب – در سرزمین یکی از طرفین متعاهد به ثبت رسیده باشد.
در مورد وسیله نقلیه باربری، اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از هر وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه یدک یا نیمه یدک.
ماده ۲ – حوزه اجرا
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد که با استفاده از
وسایل نقلیه به حمل و نقل مسافر یا کالا از طریق جاده، بین‌سرزمینهای طرفین متعاهد
یا به صورت ترانزیت از قلمرو آنان یا از به کشورهای ثالث مبادرت ورزند.
ماده ۳ – حمل و نقل مسافر
عملیات حمل و نقل مسافر به وسیله متصدی حمل و نقل یکی از طرفین متعاهد در سرزمین
طرف متعاهد دیگر منوط به اجازه‌نامه‌ای خواهد بود که باید مطابق با قوانین و
مقررات طرف اخیرالذکر تحصیل شود.
ماده ۴ – حمل و نقل کالا
متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد، مجاز است وسیله نقلیه خالی یا با بار را به طور
موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر به منظور حمل و نقل کالا‌به شرح زیر وارد نماید:
الف – بین هر نقطه مورد توافق در سرزمین طرفین متعاهد و هر نقطه مورد توافق در سرزمین یک طرف متعاهد دیگر، یا
ب – به صورت ترانزیت از سرزمین طرف متعاهد دیگر، یا
ج – از. به کشورهای ثالث.
مقررات عمومی
ماده ۵ – وزن و ابعاد وسیله نقلیه
1 – در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، هر یک از طرفین متعاهد قبول
می‌نماید که وسیله نقلیه‌ای را که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت‌رسیده است
مشمول شرایط محدودکننده‌تری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در سرزمین خود قرار ندهد.
2 – چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز، در قلمرو هر یک از
طرفین متعاهد تجاوز نماید، لازم است جهت وسیله نقلیه اجازه‌نامه مخصوصی از مقامات
صلاحیتدار طرف متعاهد مربوط تحصیل گردد.
هنگامی که این اجازه‌نامه مقرر می‌دارد که وسیله نقلیه باید در مسیر معین مورد استفاده قرار گیرد، انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل طرفین متعاهد این حق را نمی‌دهد که
در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر به حمل و نقل مسافر یا کالا از نقطه‌ای به نقطه
دیگر واقع در همان سرزمین مبادرت ورزند.
ماده ۷ – مالیاتها و عوارض
1 – وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو هر یک از طرفین متعاهد از مالیاتها و عوارضی که
در سرزمین طرف متعاهد دیگر بر مالکیت و استفاده حمل و نقل تعلق می‌گیرد، معاف خواهند بود.
2 – معافیت مورد اشاره دربند ۱ در صورتی اعطاء خواهد شد که وسیله نقلیه هر یک از
طرفین متعاهد به صورت موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد شده باشد.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
1 – ورود موقت وسایل نقلیه به طرف متعاهد دیگر مشمول قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد مذکور خواهد بود.
2 – مواد سوختی موجود در مخازن سوخت استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفین متعاهد که
به طور موقت به سرزمین، طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت حقوق و عوارض ورود
معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیتهای وارداتی نخواهد بود، مشروط بر آن که این
مخازن بدواً‌توسط کارخانه سازنده وسیله نقلیه بر روی آن نصب شده باشد.
3 – قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً به صورت موقت
وارد گردیده است موقتاً از پرداخت حقوق گمرکی، سود‌بازرگانی و عوارض ورودی و همچنین
ممنوعیت و محدودیت وارداتی معاف خواهند بود. طرفین متعاهد ممکن است لازم بدانند که
جهت این گونه‌قطعات پروانه موقت صادر گردد. قطعات یدکی تعویض شده را باید مطابق با
قوانین و مقررات ملی طرف متعاهدی که این قطعات به سرزمین آن وارد گردیده ترخیص
قطعی نمود یا عودت داد یا تحت نظارت مقامات گمرکی ذیربط از حیز انتفاع ساقط گردد
(منظور از ساقط گردد اعراض شود) یا به طور‌مجانی در اختیار مقامات گمرکی طرف اخیرالذکر قرار داد.
4 – خدمه وسایل نقلیه جاده‌ای مجاز خواهند بود لوازم شخصی مستعمل و وسایل و ابزار تعمیر را که عرفاً در وسیله نقلیه با خود دارند و در طول سفر مورد نیاز می‌باشد، به طور موقت با خود حمل نمایند.
ماده ۹ – اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که در
این موافقتنامه یا موافقتنامه‌های بین‌المللی دیگر که هر دو کشور در آن عضویت
دارند مورد پیش‌بینی قرار نگرفته است، موظفند قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد دیگر
را در هنگام رانندگی در سرزمین طرف اخیرالذکر رعایت نمایند.
ماده ۱۰ – تخلفات
1 – مقامات صلاحیتدار طرفین متعاهد نظارت خواهند کرد که متصدیان حمل و نقل مقررات موافقتنامه حاضر را رعایت نمایند.
2 – مقامات طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آن جا به ثبت رسیده است، موظفند بنا بر
درخواست مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل و نقل و رانندگان
وسیله نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقتنامه و نیز
از قوانین و مقررات لازم‌الاجرای مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل در آن سرزمین تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار.
ب – سلب اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آن جا وقوع یافته است، به طور موقت یا جزئی یا کلی .
3 – مقامات صلاحیتدار طرف متعاهدی که چنین تدابیری را طبق بند ۲ این ماده اتخاذ
نموده‌اند، مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر را از اقدامات‌معمول شده مطلع خواهند نمود.
4 – این ماده بدون هیچ گونه تعارضی با اجرای قوانین جاری توسط دادگاه‌ها یا مقامات
اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته‌است اجرا خواهد شد.
ماده ۱۱ – مقامات صلاحیتدار
مقامات صلاحیتداری که جهت اجرای این موافقتنامه تعیین شده به شرح زیر می‌باشند:
در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران
وزارت راه و ترابری
در مورد دولت جمهوری فنلاند:
وزارت حمل و نقل و ارتباطات – بخش حمل و نقل جاده‌ای
ماده ۱۲ – کمیسیون مشترک
1 – مقامات صلاحیتدار طرفین متعاهد، کمیسیون مشترکی مرکب از نمایندگان خود را به
منظور بررسی کلیه مسائل مربوط به اجرای این موافقتنامه که‌از طریق دیپلماتیک برطرف
نگردیده است، تشکیل خواهند داد.
2 – کمیسیون مشترک بنابر درخواست هر یک از طرفین متعاهد تشکیل خواهد شد.
ماده ۱۳ – لازم‌الاجرا شدن و مدت اعتبار
1 – این موافقتنامه سی روز بعد از آن که طرفین متعاهد کتباً یکدیگر را از طریق
مجاری دیپلماتیک مطلع نمودند که طبق مقررات قانون اساسی خود در‌باره لازم‌الاجرا
شدن این موافقتنامه عمل نموده‌اند، به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
2 – این موافقتنامه برای یک دوره سه‌ساله منعقد می‌شود و پس از این دوره معتبر
خواهد ماند مگر آن که یکی از طرفین متعاهد در هر هنگام با یک‌اخطار کتبی شش‌ماهه
انقضای آن را به طرف دیگر اعلام دارد.
این موافقتنامه به تاریخ ۲۴ دی ماه ۱۳۷۰ هجری شمسی برابر با ۱۴ ژانویه ۱۹۹۲
میلادی در یک مقدمه و سیزده ماده، در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، فنلاندی و
انگلیسی در تهران به امضاء رسید. هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشند و در صورت
بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی‌معتبر خواهد بود.
از طرف دولت – از طرف دولت جمهوری
جمهوری اسلامی ایران فنلاند
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و متن موافقتنامه ضمیمه در جلسه روز یکشنبه بیست و پنجم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۳.۳.۴ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری