ماده واحده – به دولت اجازه داده می‌شود به پیشنهاد هر یک از وزرا و رؤسای سازمانهای مستقل دولتی (سازمان برنامه و بودجه، سازمان امور اداری و استخدامی کشور، سازمان تربیت بدنی، سازمان محیط زیست، سازمان انرژی اتمی) که بر اساس قانون موظف به شرکت در شوراها، شوراهای عالی و مجامع می‌باشند یکی از معاونان آنها را برای حضور در شورا، شورای عالی و مجمع مشخص، تعیین نماید.
معاون تعیین شده موظف است شخصاً در جلسات شرکت نماید و نمی‌تواند شخص دیگری را به جای خود تعیین کند.
تبصره ۱ – شوراها و شوراهای عالی و مجامعی که ریاست آنها را رییس جمهور یا معاون اول به عهده دارند از این حکم مستثنی می‌باشند.
تبصره ۲ – وزرایی که به موجب قانون ریاست مجمع یا شورایی را به عهده دارند موظفند شخصاً در آن مجمع یا شورا شرکت نمایند.
تبصره ۳ – با لحاظ نمودن اصل ۱۳۸ قانون اساسی در مواردی که شوراها و مجامع موضوع این قانون موظف به تصویب آیین‌نامه می‌باشند، معاون تعیین شده در اجرای این قانون نمی‌تواند به جای وزیر تصمیم لازم اتخاذ نماید و صرفاً رأی وزرای مربوطه در اینگونه موارد ملاک عمل خواهد بود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه روز یک شنبه هشتم آبان ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و سه تصویب مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۳.۸.۱۸ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری