ماده واحده – به موجب این قانون تبصره ۸ قانون تربیت بهداشتکار دهان و دندان مصوب ۱۳۶۰/۱/۲۳ مجلس شورای اسلامی به شرح زیر اصلاح و دو تبصره به عناوین تبصره‌های ۱۰ و ۱۱ به قانون مذکور الحاق می‌گردد.
تبصره ۸ اصلاحی – افراد مذکور در این قانون می‌توانند پس از انجام ۶ سال خدمت در روستاهای موضوع این قانون در آزمون اختصاصی مربوطه که همه ساله توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی برگزار خواهد شد شرکت نموده و به تحصیل در رشته دکترای دندانپزشکی ادامه دهند، افراد مذکور جهت شرکت در آزمون مربوطه مادامی که در روستاها خدمت می‌کنند از نظر تعداد دفعات محدودیتی نخواهند داشت. هزینه‌های مورد نیاز برگزاری آزمون‌های اختصاصی اشاره شده در این تبصره از محل وجوهی که به عنوان حق ثبت نام در آزمون توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از داوطلبان مذکور در این تبصره اخذ می‌گردد تأمین خواهد شد.
تبصره ۱۰ الحاقی – افراد مذکور در این قانون در صورتی که نخواهند در رشته دندانپزشکی ادامه خدمت یا تحصیل دهند می‌توانند در رشته ناپیوسته کارشناسی بهداشت عمومی طبق ضوابط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ادامه تحصیل دهند.
تبصره ۱۱ الحاقی – وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می‌تواند از افراد مذکور در این قانون به شرط این که شش سال خدمت خود را در روستاها گذرانده باشند و هیچ یک از مراکز بهداشتی، درمانی، روستائی آن شهرستان فاقد بهداشت کار دهان و دندان یا دندانپزشک نباشد در مراکز بهداشتی درمانی شهری مورد نیاز استفاده کند.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده (شامل اصلاح و الحاق سه تبصره) در جلسه روز چهارشنبه شانزدهم آذرماه یک هزار و سیصد و هفتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۳.۹.۲۳ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری