ماده واحده – موافقت‌نامه فرهنگی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی
مشتمل بر یک مقدمه و هفت ماده به شرح پیوست که در تاریخ 25 اردیبهشت 1370 هجری شمسی
(15 مه 1991 میلادی) به امضاء رسیده است، تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقت‌نامه فرهنگی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی که از این پس طرفین متعاهد خوانده
می‌شوند، با الهام از تعالیم والای اسلامی و با تمایل به تحکیم و‌تقویت روابط خود
در زمینه فرهنگ، هنر، علم، تاریخ و مذهب به منظور توسعه همکاری‌های فرهنگی و تقویت
پیوندهای برادری بین دو ملت به شرح‌زیر با یکدیگر توافق کردند:
ماده 1 – طرفین متعاهد روابط فرهنگی را در زمینه‌های زیر مورد تشویق قرارداده و
اقدامات مقتضی برای به مورد اجرا درآوردن آنها بکار می‌برند:
الف – ایجاد همکاری‌های نزدیک بین دانشگاه‌ها، نهادهای آموزشی و تحقیقاتی و
انجمن‌ها یا مراکز در زمینه فرهنگ، هنر، علم، تاریخ و مذهب.
ب – مبادله اطلاعات و انتشارات مربوط به فرهنگ، هنر، علم تاریخ و مذهب و ایجاد
همکاری‌های نزدیک بین کتابخانه ملی مالزی و کتابخانه ملی‌ایران.
ج – افزایش فعالیت‌های جوانان و ورزشی و مبادله اطلاعات ورزشی.
د – افزایش همکاری‌های مشترک بین سازمان‌های رادیویی، تلویزیونی و سینمائی و
بنگاه‌های خبری مربوط.
ه – – برپایی نمایشگاه‌ها و هفته فرهنگی و شرکت در جشنواره‌ها و مراسم فرهنگی هر
یک از دو طرف.
و – تشویق دیدارهای فرهنگی و گروه‌های تحقیقاتی مشترک و افزایش جهانگردی بین
طرفین متعاهد.
ماده 2 – در تعقیب همکاری‌های فرهنگی و افزایش آن، طرفین متعاهد تا جایی که
امکانات و شرایط اجازه می‌دهد، و بر اساس توافق‌های انجام شده‌بین آنان، در موارد
زیر همت می‌گمارند:
الف – مبادله استادان و دانشجویان دانشگاه.
ب – اعطای متقابل بورس تحصیلی.
ج – مبادله متخصص در امور کتابخانه.
د – مبادله تیم‌های ورزشی و ورزشکاران و و مربیان یا داوران.
ماده 3 – مرجع ذیصلاح طرفین متعاهد، مطابق با قوانین داخلی خود، اقدامات لازم را
برای ارزشیابی درجات علمی، دیپلم‌ها و مدارکی که دانشگاه‌ها و‌نهادهای علمی آنها
صادر نموده به کار برده و برای تأیید یا تطبیق آنها، به منظور تطبیق همت می‌گمارد.
ماده 4 – موافقت‌نامه حاضر از تاریخ مبادله یاداشت‌ها بین طرفین متعاهد مبنی بر
تأیید تصویب آن، بر طبق قوانین داخلی هر یک از طرفین متعاهد‌لازم‌الاجرا می‌شود.
ماده 5 – هر یک از طرفین متعاهد می‌تواند به صورت کتبی خواستار تغییر یا اصلاح
همه، یا قسمتی از این موافقت‌نامه شود. هرگونه تغییر یا اصلاحی‌که توسط طرفین
متعاهد مورد موافقت قرار گرفته باشد پس از تصویب مراجع قانون‌گذار دو کشور از
تاریخی که طرفین متعاهد تعیین می‌کنند لازم‌الاجرا‌می‌باشد.
ماده 6 – موافقت‌نامه حاضر به مدت 5 سال معتبر خواهد بود. پس از آن خود بخود برای
مدت 5 سال دیگر تمدید می‌شود، مگر آن که هر یک از طرفین‌متعاهد با استفاده از حق
خود شش ماه قبل با اعلام کتبی طرف دیگر را از فسخ آن مستحضر نماید.
ماده 7 – انقضاء یا فسخ این موافقت‌نامه، بر مفاد هیچ یک از پروتکل‌ها،
موافقت‌نامه‌ها، قراردادها، یادداشت‌های جداگانه یا تعهدات و طرح‌های پذیرفته‌شده
یا تعهد شده موجود و ناتمام طرفین متعاهد در چهارچوب این موافقت‌نامه تأثیری
نخواهد داشت.
در تاریخ بیست و پنجم اردیبهشت ماه سال یک هزار و سیصد و هفتاد شمسی مطابق با
پانزدهم مه سال یک هزار و نهصد و نود و یک میلادی در سه‌نسخه اصلی هر یک به
زبان‌های فارسی و مالزیایی و انگلیسی که هر سه متن به یک اندازه معتبرند به امضاء
رسید.
در صورتی که بین این متون تفاوت‌هایی وجود داشته باشد، متن انگلیسی معتبر خواهد
بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران از طرف دولت مالزی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و متن موافقت‌نامه ضمیمه در جلسه روز یکشنبه نهم
بهمن ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ
1373.11.12 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری