ماده واحده – موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اکراین مشتمل بر یک مقدمه و ۱۸ ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت اکراین
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت اکراین که بعد از این “طرفین متعاهد” نامیده می‌شوند با توجه به توسعه مطلوب روابط تجاری و اقتصادی بین دو کشور و با تمایل به تسهیل و توسعه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافرین دو کشور و از طریق قلمرو یکدیگر به شرح ذیل توافق نمودند:
ماده ۱ – حوزه اجرا
مقررات این موافقت‌نامه در مورد حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا بین جمهوری اسلامی ایران و اکراین شامل تردد ترانزیتی از قلمرو آنان و همچنین حمل و نقل از یا به کشورهای ثالث، توسط وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو یکی از طرفین متعاهد، به موقع اجرا‌گذارده می‌شود.
ماده ۲ – تعاریف
1 – اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه و
ثبت شده در جمهوری اسلامی ایران یا اکراین که طبق قوانین و مقررات مربوط به کشور
خود مجاز به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا از طریق جاده می‌باشد.
2 – اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از:
الف – جهت حمل کالا: هر نوع کامیون، کامیون به همراه یدک، وسیله نقلیه کشنده یا وسیله نقلیه کشنده با یدک و نیمه یدک.
ب – جهت حمل مسافر: هر نوع وسیله نقلیه جاده‌ای که برای حمل مسافر – بیش از ۸ نفر بدون احتساب راننده – ساخته شده باشد.
3 – اصطلاح “پروانه” عبارت است از مجوزی که توسط مقامات صلاحیت‌دار هر یک از
طرفین متعاهد برای متصدیان حمل و نقل صادر می‌شود.
پروانه مذکور جهت یک سفر (رفت و برگشت) و برای یک وسیله نقلیه یا وسیله نقلیه مرکب معتبر خواهد بود.
4 – اصطلاح “سرویس حمل و نقل منظم مسافر” عبارت است از حمل مسافر بین قلمرو دو
طرف متعاهد بر اساس مسیرها و برنامه‌های معین، با رعایت نظم و دوره زمانی سرویس
حمل و نقل و همچنین توقف جهت پیاده یا سوار کردن مسافر.
5 – اصطلاح “سرویس ایاب و ذهاب بین دو نقطه” عبارت است از حمل سازمان یافته
بین‌المللی مسافرانی که از قبل بر اساس مدت اقامت آنان، از یک و همان نقطه عزیمت،
به یک و همان نقطه مقصد و بازگشت آن‌ها به نقطه عزیمت، در پایان برنامه گروه‌بندی شده‌اند.
(مسافرینی که در یک گروه مسافرت می‌کنند لازم است که با همان گروه مراجعت نمایند،
و اولین سفر برگشت از نقطه مقصد، و آخرین سفر عزیمت به آن نقطه بدون مسافر انجام خواهد شد).
6 – اصطلاح “سرویس دربست” (حمل و نقل جهانگردی) عبارت است از حمل و نقل
بین‌المللی یک گروه معین مسافر توسط یک وسیله نقلیه‌مشخص به صورت تور که از یک
نقطه واقع در سرزمین یک طرف متعاهد آغاز و بدون پیاده یا سوار کردن مسافر در همان نقطه خاتمه یابد.
7 – اصطلاح “حمل و نقل ترانزیت” عبارت است از حمل مسافر و کالا از طریق قلمرو یک
طرف متعاهد، بین نقاط مبداء و مقصد واقع در خارج از قلمرو آن طرف متعاهد.
حمل و نقل مسافر
ماده ۳ – سرویس‌های حمل و نقل منظم مسافر
سرویس حمل و نقل منظم مسافر طبق هماهنگیهای لازم مقامات صلاحیت‌دار طرفین متعاهد، راه‌اندازی خواهد شد.
ماده ۴ – حمل و نقل نامنظم مسافر
حمل و نقل نامنظم مسافر در قلمرو هر یک از طرفین متعاهد بر اساس مجوز صادر شده توسط مقامات صلاحیت‌دار ذیربط، انجام خواهد شد.
ماده ۵ – عملیات حمل و نقل استثنایی مسافر
1 – در موارد زیر نیازی به اخذ پروانه نمی‌باشد:
الف – سرویس دربست.
ب – سرویس‌های ایاب و ذهاب بین دو نقطه.
ج – سرویس‌های ترانزیت نامنظم.
2 – راننده می‌بایست در جریان عملیات حمل و نقل مسافر مذکور در بند ۱ فوق، لیست مسافران را همراه داشته باشد.
ماده ۶ – مجوزها
عملیات حمل و نقل کالا به شرح ذیل توسط وسایل نقلیه اعم از خالی یا با بار در
قلمرو طرفین متعاهد منوط به اخذ مجوز صادره توسط مقامات صلاحیت‌دار هر یک از طرفین متعاهد خواهد بود:
الف – بین هر نقطه توافق شده در قلمرو یک طرف متعاهد و هر نقطه توافق شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر، یا
ب – به صورت ترانزیت از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر، یا
ج – از . به کشورهای ثالث.
کمیسیون مشترک مذکور در ماده ۱ موافقت‌نامه حاضر در خصوص اعتبار، نوع و تعداد مجوزها تصمیم‌گیری خواهد نمود.
مجوزها به صورت سالیانه و بنا بر درخواست مقامات صلاحیت‌دار هر یک از طرفین
متعاهد و بدون هیچگونه محدودیت و سهمیه‌بندی به طور مساوی مبادله خواهد شد.
ماده ۷ – حمل و نقل معاف از مجوز
در موارد ذیل نیازی به اخذ مجوز حمل و نقل نمی‌باشد:
الف – حمل و نقل اتفاقی کالا به . و از فرودگاه‌ها به دلیل تغییر مسیر سرویس‌های هوایی.
ب – حمل توشه مسافری در یدک‌هایی که توسط وسایل نقلیه مسافری کشیده می‌شود، و حمل
توشه مسافری توسط هر نوع وسیله نقلیه از . و به فرودگاه‌ها،
ج – حمل محمولات پستی،
د – حمل وسایل نقلیه خسارت دیده
ه – – حمل اشیاء و کارهای هنری برای استفاده در نمایشگاه یا بازار مکاره
و – حمل اشیاء و وسایلی که منحصراً جهت تبلیغات و اطلاعات مورد نظر می‌باشد
ز – حمل اثاثیه منزل توسط متصدیان حمل و نقل با استفاده از پرسنل و تجهیزات ویژه.
ح – حمل و نقل کالا در وسایل نقلیه‌ای که وزن مجاز با بار آن‌ها شامل یدک‌ها از ۶
تن یا ظرفیت بارگیری مجاز آن‌ها شامل یدک‌ها از ۳.۵ تن تجاوز‌ننماید.
ط – حمل و نقل وسایل نقلیه، اسب‌های مسابقه و لوازم و تجهیزات جهت فعالیت‌های ورزشی.
ی – حمل اجساد.
ک – حمل و نقل لوازم و تجهیزات مورد نیاز برای فوریت‌ها در مواقع بروز حوادث طبیعی، تصادفات و بلایا.
مقررات کلی
ماده ۸ – حمل و نقل به . یا از کشورهای ثالث
متصدیان حمل و نقل یک طرف متعاهد مجازند جهت انجام حمل و نقل کالا از قلمرو یک
طرف متعاهد به کشورهای ثالث و نیز از قلمرو کشورهای ثالث به قلمرو طرف متعاهد دیگر
طبق هماهنگیهای به عمل آمده بین مقامات صلاحیت‌دار طرفین متعاهد، اقدام نماید.
ماده ۹ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مفاد این موافقت‌نامه به متصدیان حمل و نقل هیچ یک از طرفین متعاهد این اجازه را
نمی‌دهد که در داخل قلمرو طرف متعاهد دیگر نسبت به حمل مسافر یا کالا از نقطه‌ای
به نقطه دیگر واقع در همان سرزمین مبادرت ورزند.
ماده ۱۰ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه
چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز در قلمرو هر یک از طرفین
متعاهد تجاوز نماید، و نیز در موارد حمل کالاهای خطرناک، لازم است مجوز مخصوصی جهت
وسیله نقلیه از مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهد ذیربط تحصیل شود.
در صورتی که در چنین مجوزی شرط استفاده از مسیر خاصی قید شود، حمل و نقل فقط در آن مسیر مجاز می‌باشد.
ماده ۱۱ – بیمه مسئولیت مدنی
بر اساس مفاد موافقت‌نامه حاضر، متصدیان حمل و نقل هر یک از طرفین متعاهد ملزم به
استفاده از وسایل نقلیه تحت شرایط بیمه مسئولیت مدنی در قلمرو طرف متعاهد دیگر خواهند بود.
ماده ۱۲ – مالیات و هزینه‌ها
طبق موافقت‌نامه حاضر وسایل نقلیه‌ای که با مجوز مندرج در ماده ۶ مبادرت به حمل و
نقل مسافر و کالا می‌نمایند از پرداخت هر گونه هزینه و مالیات وضع شده بر مالکیت و
تردد وسایل نقلیه، شامل هزینه‌ها و مالیات ترانزیت و استفاده از جاده در قلمرو طرف متعاهد دیگر، معاف خواهند بود.
ماده ۱۳ – مقررات گمرکی
1 – ورود موقت وسایل نقلیه هر یک از طرفین متعاهد به قلمرو طرف متعاهد دیگر مشمول
قوانین ملی طرف متعاهد اخیرالذکر خواهد بود.
2 – مواد سوختی موجود در مخازن سوخت استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفین متعاهد که
به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت مالیات و عوارض و
ورودی و خروجی معاف بوده و مشمول ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های واردات و صادرات نخواهد بود.
3 – قطعات یدکی وارد شده، تحت شرایط بند ۱ فوق به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه
معین، موقتاً از پرداخت مالیات و عوارض ورودی و همچنین ممنوعیت یا محدودیت واردات معاف خواهند بود.
طرفین متعاهد ممکن است لازم بدانند که جهت این گونه قطعات مجوز ورود موقت صادر
شود. قطعات یدکی تعویض شده را باید زیر نظر مقامات گمرکی مربوط مطابق با قوانین و
مقررات ملی طرف متعاهدی که این قطعات به سرزمین آن وارد شده ترخیص قطعی نمود و یا عودت داد.
4 – خدمه وسایل نقلیه مجاز می‌باشند لوازم شخصی و وسایل و ابزار تعمیر را که عرفاً در وسیله نقلیه موجود در طول سفر مورد نیاز می‌باشد، بطور موقت با خود حمل نمایند.
ماده ۱۴ – مقامات صلاحیت‌دار تعیین شده جهت اجرای این موافقت‌نامه به شرح زیر می‌باشند:
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران وزارت راه و ترابری
از طرف دولت اکراین وزارت حمل و نقل
ماده ۱۵ – کمیته مشترک
1 – مقامات صلاحیت‌دار طرفین متعاهد، کمیته مشترکی مرکب از نمایندگان خود را جهت بررسی کلیه مسایل و موارد مربوط به اجرای این موافقت‌نامه تشکیل خواهند داد.
2 – کمیته مشترک بنا به درخواست هر یک از طرفین متعاهد تشکیل خواهد شد.
ماده ۱۶ – اجرای قوانین داخلی
متصدیان حمل و نقل یک طرف متعاهد در کلیه موارد پیش‌بینی نشده در این موافقت‌نامه یا موافقت‌نامه‌های بین‌المللی دیگر که هر دو کشور در آن عضویت دارند، ملزم به رعایت قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهد دیگر می‌باشند.
ماده ۱۷ – تخلفات
1 – مقامات صلاحیت‌دار طرفین متعاهد بر انجام مفاد موافقت‌نامه حاضر توسط متصدیان حمل و نقل نظارت خواهند نمود.
2 – مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است،
موظفند بنا بر درخواست مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل و
نقلی که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این موافقت‌نامه و نیز از
قوانین و مقررات لازم‌الاجرای مربوط به‌ترافیک و حمل و نقل در آن سرزمین تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار
ب – سلب اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آنجا به وقوع پیوسته است به طور موقت و جزیی یا کلی.
3 – مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهد اخیرالذکر از تدابیری که طبق بند ۲ این ماده
اتخاذ نموده است، مقامات صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر را مطلع خواهد نمود.
ماده ۱۸ – لازم‌اجرا شدن و مدت اعتبار
1 – این موافقت‌نامه سی روز بعد از آنکه طرفین متعاهد کتباً یکدیگر را از طریق
مجاری دیپلماتیک از اجرای مقررات قانون اساسی خود درباره لازم‌الاجرا شدن موافقت‌نامه حاضر مطلع کنند، به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
2 – این موافقت‌نامه برای یک دوره زمانی نامحدود منعقد می‌شود مگر این که هر یک از طرفین متعاهد در هر زمان با یک تذکاریه ۶ ماهه آن را منقضی اعلام نمایند.
به تاریخ ۱۳۷۲.۴.۱۸ (۱۹۹۳.۷.۹) در تهران، در یک مقدمه و هجده ماده در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، اکراینی و انگلیسی به امضاء رسید که هر سه متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد. در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی حاکم خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت اکراین
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقت‌نامه ضمیمه در جلسه روز یکشنبه بیست و چهارم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۳.۳ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری