ماده واحده – موافقت‌نامه حمل و نقل جاده‌ای بین دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و جمهوری قرقیزستان مشتمل بر یک مقدمه و ۱۹ ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان که از این پس “طرفهای متعاهد” نامیده می‌شوند با تمایل به توسعه و تسهیل متقابل حمل‌و نقل جاده‌ای کالا و مسافر بین دو کشور و همچنین به صورت عبوری از سرزمین آنها، در موارد زیر توافق نمودند:
مقررات مقدماتی:
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقت‌نامه:
اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه جمهوری اسلامی ایران یا جمهوری قرقیزستان که طبق قوانین و مقررات داخلی مربوط به کشور خود مجاز به حمل و نقل بین‌المللی کالا و مسافر در جاده‌ها می‌باشد.
اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است:
الف – در مورد حمل و نقل کالا: کامیون، کشنده با ترکیب یک کامیون یا کشنده یا یدک یا نیمه یدک که در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشند.
ب – در مورد حمل و نقل مسافر: وسیله نقلیه مخصوص حمل مسافر که دارای بیش از هشت صندلی (بدون احتساب صندلی راننده) بوده و در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد.
اصطلاح “حمل و نقل منظم مسافر” عبارت است از حمل مسافر توسط وسایط نقلیه بر اساس جدول زمانی، مسیر حرکت توافق شده همراه با ذکر نقطه‌های مبداء و مقصد و ایستگاه‌های بین راهی به منظور پیاده و سوار کردن مسافر.
ماده ۲ – حوزه اجرا
طبق مفاد این موافقت‌نامه حمل و نقل مسافر و کالا بین دو کشور، به صورت عبوری از
کشور آنها و همچنین از . به کشورهای ثالث از طریق جاده‌های مجاز برای حمل و نقل
بین‌المللی انجام خواهد شد.
حمل و نقل مسافر:
ماده ۳ – حمل و نقل منظم
سازماندهی حمل و نقل منظم مسافر توسط وسایل نقلیه مسافربری با توافق بین مقام‌های
صلاحیت‌دار دو طرف متعاهد انجام می‌گیرد.
پیشنهادهای دارای اطلاعات مورد نیاز سازماندهی این نوع حمل و نقل قبلا” بین
مقام‌های صلاحیت دارد و طرف متعاهد مبادله خواهد شد.
ماده ۴ – حمل و نقل نامنظم
1 – بر اساس این موافقت‌نامه به استثنای موارد مندرج در بند (۲) این ماده، برای
انجام حمل و نقل نامنظم مسافر نیاز به کسب مجوز خواهد بود.
2 – حمل و نقل نامنظم گروه معینی مسافر توسط یک وسیله نقلیه مسافری معین در سرتاسر طول سفر نیاز به مجوز ندارد مشروط بر آن که:
الف – مبداء و مقصد سفر در قلمرو طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آن به ثبت رسیده است واقع باشد.
ب – مسافرت از کشور محل ثبت وسیله نقلیه آغاز و در قلمرو طرف متعاهد دیگر خاتمه
یابد و وسیله نقلیه کشور طرف متعاهد اخیرالذکر را بدون‌مسافر ترک نماید.
ج – حمل و نقل مسافر به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر انجام شود.
3 – برای انجام عملیات حمل و نقل مسافر مذکور در بند (۲) این ماده راننده باید برگ
اسامی مسافران را در اختیار داشته باشد.
حمل و نقل کالا:
ماده ۵ – انواع حمل و نقل کالا
1 – بر اساس این موافقت‌نامه متصدیان حمل و نقل طرفهای متعاهد می‌توانند بدون
نیاز به پروانه حمل نسبت به حمل کالاهای صادراتی و وارداتی بین دو کشور و همچنین موارد مندرج در ماده (۶) این موافقت‌نامه اقدام نمایند.
2 – حمل و نقل کالا از مبادی واقع در کشورهای ثالث به قلمرو هر یک طرفهای متعاهد
و از قلمرو یکی از طرفهای متعاهد به مقصد کشورهای ثالث و همچنین به صورت عبوری از
قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد بر اساس پروانه‌های صادره از سوی مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد مربوط انجام خواهد شد.
ماده ۶ – معافیت از پروانه
انجام عملیات حمل و نقل موارد زیر توسط وسایل نقلیه، بدون نیاز به کسب پروانه صورت خواهد گرفت:
الف – محموله‌های نمایشگاهی.
ب – محموله‌های ورزشی برای انجام مسابقه‌های ورزشی.
ج – اجساد.
د – محموله‌های پستی.
ه – – وسایل نقلیه آسیب‌دیده یا از کارافتاده.
و – وسایل منقول منزل در موارد نقل مکان.
ز – عملیات حمل و نقل مذکور در ماده (۷).
ح – محموله‌های مربوط به کمک‌های بشر دوستانه.
مقررات عمومی:
ماده ۷ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای
1 – در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، هر یک از طرفهای متعاهد، ملزم
می‌شوند که وسایل نقلیه جاده‌ای را که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت رسیده
است، مشمول شرایط محدودکننده‌تری نسبت به وسایل نقلیه جاده‌ای ثبت شده در
سرزمین‌های خود قرار ندهند.
2 – چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه جاده‌ای از بیشترین اندازه مجاز در سرزمین
یکی از طرفهای متعاهد تجاوز کند و همچنین برای حمل کالاهای خطرناک لازم است برای
وسیله نقلیه جاده‌ای اجازه مخصوصی از مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد مربوط گرفته شود.
اگر این اجازه نامه مقرر دارد وسیله نقلیه جاده‌ای باید در مسیر معینی مورد
استفاده قرار گیرد، حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۸ – پروانه‌ها
صدور و مبادله پروانه‌های حمل مندرج در این موافقت‌نامه طبق توافق مقام‌های صلاحیت‌دار دو طرف متعاهد تعیین می‌شود.
ماده ۹ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد اجازه حمل و نقل مسافر یا کالا بین دو نقطه واقع در سرزمین طرف متعاهد دیگر را نخواهد داشت.
ماده ۱۰ – اسناد و مدارک حمل و نقل
اسناد و مدارک مورد نیاز برابر مفاد این موافقت‌نامه باید همراه راننده وسیله نقلیه مربوط باشد تا در صورت درخواست مقام‌های صلاحیت‌دار کنترل‌کننده، به آنها اراده شود.
ماده ۱۱ – پرداخت‌ها
تمام پرداخت‌های ناشی از اجرای این موافقت‌نامه در چارچوب توافق‌های جاری بین طرفهای متعاهد انجام خواهد شد.
ماده ۱۲ – مالیات‌ها و عوارض
طبق این موافقت‌نامه، حمل و نقل کالا و مسافر توسط متصدیان حمل و نقل یکی از
طرفهای متعاهد در قلمرو طرف دیگر متعاهد و همچنین وسایل نقلیه‌ای که این عملیات را
انجام می‌دهند به طور متقابل از پرداخت عوارض صدور پروانه‌های پیش‌بینی شده در این
موافقت‌نامه و همچنین هزینه‌ها و‌مالیات‌های مربوط به درآمد و سود حاصل از عملیات
حمل ونقل، استفاده و یا نگهداری از جاده‌ها، مالکیت یا استفاده از وسایل نقلیه معاف می‌باشند.
ماده ۱۳ – تشریفات گمرکی
1 – ورود موقت وسایل نقلیه جاده‌ای به سرزمین طرف متعاهد دیگر مشمول قوانین و
مقررات داخلی طرف متعاهد مذکور خواهد بود.
2 – مواد سوختی و روغنی موجود در مخازن استاندارد وسایل نقلیه جاده‌ای یکی از
طرفهای متعاهد که به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر‌وارد می‌شود از پرداخت
مالیات و عوارض ورودی معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت‌های وارداتی نخواهد
بود، مشروط بر آن که این‌مخزن‌ها از ابتدا توسط کارخانه سازنده وسیله نقلیه
جاده‌ای بر روی آن کار گذاشته شده باشد.
3 – قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که از پیش به صورت
موقت وارد شده است به طور موقت از پرداخت مالیات و‌عوارض ورودی و همچنین ممنوعیت و
محدودیت وارداتی معاف خواهند بود.
طرفهای متعاهد ممکن است لازم بدانند که برای این گونه قطعات پروانه موقت صادر
شود. قطعات یدکی تعویض شده را باید برابر قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهدی که
این قطعات به سرزمین آن وارد شده ترخیص قطعی نموده یا برگرداند یا زیر نظر
مقام‌های گمرکی مربوط از حیز انتفاع ساقط‌نمود (منظور از ساقط نمودن از حیز
انتفاع، اعراض می‌باشد) و یا به طور مجانی در اختیار مقام‌های گمرکی طرف اخیرالذکر قرار داد.
ماده ۱۴ – بیمه مسئولیت مدنی
طبق این موافقت‌نامه متصدیان حمل و نقل هر یک از طرفهای متعاهد موظفند وسایل نقلیه خود را با شرایط بیمه مسئولیت مدنی وارد کشور طرف متعاهد دیگر بنمایند.
ماده ۱۵ – اجرای قوانین داخلی – متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف
متعاهد در تمام موارد پیش‌بینی نشده در این موافقت‌نامه و سایر موافقت‌نامه‌های
بین‌المللی دیگر که هر دو طرف متعاهد بدان پیوسته‌اند، موظفند قوانین و مقررات
داخلی طرف متعاهد دیگر را در مدت اقامت در قلمرو آن رعایت نمایند.
ماده ۱۶ – تخلفات
1 – مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است،
موظفند بنا بر درخواست مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل و
نقل و رانندگان وسیله نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این
موافقت‌نامه و نیز از قوانین و‌مقررات لازم‌الاجرای مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل در آن سرزمین تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – دادن اخطار به متصدی حمل و نقل.
ب – سلب اجازه حمل و نقل (بطور موقت) جزئی یا کلی در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آنجا وقوع یافته است.
2 – مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهدی که چنین تدبیرهایی را برابر بند (۱) این ماده
اتخاذ نموده‌اند، مقام‌های صلاحیت‌دار طرف دیگر را مطلع‌خواهند نمود.
3 – اقدامات مذکور در بند (۱) این ماده هیچگونه تأثیری بر اجرای قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته، نخواهد داشت.
ماده ۱۷ – کمیسیون مشترک
1 – مقام‌های صلاحیت‌دار طرفهای متعاهد، “کمیسیون مشترکی” از نمایندگان خود را به منظور بررسی تمامی مسایل مربوط به اجرای این موافقت‌نامه تشکیل خواهند داد.
2 – کمیسیون مشترک بر حسب ضرورت و به پیشنهاد هر یک از طرفهای متعاهد تشکیل خواهد شد. تصمیم‌های این کمیسیون برای دو طرف‌لازم‌الاجرا است.
ماده ۱۸ – مقام‌های صلاحیت‌دار
مقام‌های صلاحیت‌داری که برای اجرای این موافقت‌نامه تعیین شده‌اند از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران.
وزارت راه و ترابری
از طرف دولت جمهوری قرقیزستان:
وزارت حمل و نقل
می‌باشند.
ماده ۱۹ – لازم‌الاجرا شدن و مدت اعتبار
1 – این موافقت‌نامه سی روز بعد از آن که طرفهای متعاهد کتباً از طریق مجاری
دیپلماتیک به یکدیگر اطلاع دادند که برابر قوانین و مقررات خود درباره لازم‌الاجرا
شدن آن اقدام نموده‌اند به مرحله اجرا درخواهد آمد.
2 – این موافقت‌نامه برای یک دوره نامحدود منعقد می‌شود مگر آن که یکی از طرفهای متعاهد با یک پیش‌آگهی کتبی نود (۹۰) روزه از طریق مجاری دیپلماتیک انقضای آن را به طرف متعاهد دیگر اعلام دارد.
این موافقت‌نامه در یک مقدمه و نوزده ماده به تاریخ اول تیر ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و دو هجری شمسی برابر با بیست و دوم ژوئن یک هزار و نهصد و نود و سه میلادی در دو نسخه اصلی و به زبانهای فارسی، قرقیزی و انگلیسی در تهران به امضاء رسیده است که هر دو متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد. در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
از طرف – از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران – دولت جمهوری قرقیزستان
وزیر راه و ترابری – وزیر حمل و نقل
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقت‌نامه ضمیمه شامل مقدمه و نوزده ماده در جلسه روز چهارشنبه بیست و دوم شهریورماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۷.۵ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری