ماده واحده – موافقت‌نامه حمل و نقل جاده‌ای بین دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و جمهوری قزاقستان مشتمل بر یک مقدمه و ۱۳ ماده به‌شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقت‌نامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قزاقستان
مقدمه:
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قزاقستان که از این پس در این موافقت‌نامه “طرفهای متعاهد” خوانده می‌شوند با تمایل به تسهیل و تشویق حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا بین دو کشور و به صورت عبوری از سرزمین‌های خود در موارد زیر توافق نمودند:
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف:
از نظر این موافقت‌نامه:
1 – اصطلاح “متصدی حمل و نقل” عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه ایران یا قزاقستان که برابر قوانین و مقررات داخلی مربوط به کشور خود مجاز به حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا در جاده‌ها می‌باشد.
2 – اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه مکانیکی که:
الف – برای حمل بیش از ۹ نفر با در نظر گرفتن راننده (وسیله نقلیه مسافربری)، یا برای حمل و نقل کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده،
ب – در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد.
در مورد وسیله نقلیه باربری، اصطلاح “وسیله نقلیه” عبارت است از هر وسیله نقلیه
واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه و یدک یا نیمه یدک.
ماده ۲ – حوزه اجرا:
مقررات این موافقت‌نامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد که با استفاده از
وسایل نقلیه به حمل و نقل مسافر یا کالا از طریق جاده بین سرزمین‌های طرفهای
متعاهد یا به صورت عبوری از کشور آنان، یا از قلمرو آنان به کشورهای ثالث مبادرت ورزند.
حمل و نقل مسافر
ماده ۳ – عملیات حمل و نقل مسافر فقط به وسیله یک متصدی حمل و نقل یکی از طرفهای متعاهد در سرزمین طرف متعاهد دیگر منوط به اجازه‌نامه‌ای خواهد بود که باید برابر با قوانین و مقررات طرف مذکور گرفته شود.
حمل و نقل کالا
ماده ۴ – متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد مجاز است وسیله نقلیه خالی یا با بار را
به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر به منظور حمل و‌نقل کالا به شرح زیر وارد نماید:
الف – بین هر نقطه مورد توافق در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد و هر نقطه مورد
توافق در سرزمین طرف متعاهد.
ب – به صورت عبوری از سرزمین طرف متعاهد.
ج – از قلمرو آنان به کشورهای ثالث.
مقررات عمومی
ماده ۵ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه
1 – در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، هر یک از طرفهای متعاهد قبول می‌نماید که وسایل نقلیه‌ای را که در سرزمین طرف متعاهد دیگر به ثبت رسیده است مشمول شرایط محدودکننده‌تری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در سرزمین خود قرار ندهد.
2 – چنانچه وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از بیشترین اندازه مجاز، در کشور هر یک از
طرفهای متعاهد تجاوز کند، لازم است برای وسیله نقلیه اجازه نامه مخصوصی از
مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد مربوط گرفته شود.
اگر این اجازه نامه مقرر دارد که وسیله نقلیه باید در مسیر معین مورد استفاده قرار گیرد، حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقت‌نامه به متصدیان حمل و نقل طرفهای متعاهد این حق را نمی‌دهد
که در داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر به حمل و نقل مسافر یا کالا از نقطه‌ای به نقطه
دیگر واقع در همان سرزمین مبادرت ورزند.
ماده ۷ – مالیات‌ها و عوراض
1 – وسایل نقلیه ثبت شده در کشور هر یک از طرفهای متعاهد که برای حمل و نقل مسافر
یا کالا مورد استفاده قرار می‌گیرند بر اساس این موافقت‌نامه از مالیات‌ها و
عوارضی که در سرزمین طرف متعاهد دیگر بر مالکیت و استفاده از وسایل نقلیه موتوری و
همچنین انجام عملیات حمل و نقل تعلق می‌گیرد، معاف خواهند بود.
2 – معافیت مورد اشاره در بند ۱ در صورتی اعطاء خواهد شد که وسیله نقلیه هر یک از
طرفهای متعاهد بر مبنای ورود موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد آن شده باشد.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
1 – ورود موقت وسایل نقلیه به سرزمین طرف متعاهد دیگر مشمول قوانین و مقررات داخلی
طرف متعاهد مذکور خواهد بود.
2 – مواد سوختی موجود در مخازن استاندارد سوخت وسیله نقلیه یکی از طرفهای متعاهد
که به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت مالیات و عوارض
ورودی معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت‌های وارداتی نخواهد بود، مشروط بر آن
که این مخزن‌ها از‌ابتدا توسط کارخانه سازنده وسیله نقلیه بر روی آن کار گذاشته شده باشد.
3 – قطعات یدکی وارد شده به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که از پیش به صورت
موقت وارد شده است به طور مرتب از پرداخت مالیات و عوارض ورودی و همچنین ممنوعیت و
محدودیت وارداتی معاف خواهند بود. طرفهای متعاهد ممکن است لازم بدانند که برای
این گونه قطعات‌پروانه موقت صادر شود. قطعات یدکی تعویض شده را باید برابر قوانین
و مقررات داخلی طرف متعاهدی که این قطعات به سرزمین آن وارد شده ترخیص قطعی نمود،
یا برگرداند یا زیر نظر مقام‌های گمرکی مربوط از حیز انتفاع ساقط نمود (منظور از
ساقط نمودن از حیز انتفاع، اعراض می‌باشد) و یا‌به طور مجانی در اختیار مقام‌های گمرکی مذکور قرار داد.
4 – کارکنان وسایل نقلیه جاده‌ای مجاز می‌باشند لوازم شخصی مستعمل و وسایل و ابزار
تعمیر را که به طور معمول در وسیله نقلیه با خود دارند و در طول سفر مورد نیاز می‌باشد، به طور موقت با خود به همراه داشته باشند.
ماده ۹ – اجرای قوانین داخلی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در تمام موارد پیش‌بینی
نشده در این موافقت‌نامه یا موافقت‌نامه‌های بین‌المللی دیگر که هر دو کشور بدان
پیوسته‌اند موظفند قوانین و مقررات داخلی طرف متعاهد دیگر را به هنگام رانندگی در سرزمین طرف اخیرالذکر رعایت نمایند.
ماده ۱۰ – تخلفات
1 – مقام‌های صلاحیت‌دار طرفهای متعاهد بر رعایت مقررات این موافقت‌نامه به وسیله متصدیان حمل و نقل نظارت خواهد نمود.
2 – مقام‌های طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است، موظفند بنا بر
درخواست مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر در مورد متصدیان حمل و نقل و
رانندگان وسیله نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این
موافقت‌نامه و نیز از قوانین و مقررات لازم‌الاجرای مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل در آن سرزمین تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار
ب – سلب اجازه حمل و نقل به طور موقت، جزیی یا کلی در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آن وقوع یافته است.
3 – مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهدی که چنین تدبیرهایی را برابر بند ۲ این ماده
اتخاذ نموده‌اند مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر را از اقدامات انجام گرفته با خبر خواهند نمود.
4 – این ماده بدون تأثیر در هرگونه اقدامات قانونی جاری توسط دادگاه‌ها یا مقام‌های اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته‌است، اجرا خواهد شد.
ماده ۱۱ – مقام‌های صلاحیت‌دار
مقام‌های صلاحیت‌داری که برای اجرای این موافقت‌نامه برگزیده شده‌اند:
– در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران وزارت راه و ترابری
– در مورد دولت جمهوری قزاقستان
وزارت حمل و نقل می‌باشند.
ماده ۱۲ – کمیسیون مشترک
1 – مقام‌های صلاحیت‌دار طرفهای متعاهد، کمیسیون مشترکی از نمایندگان خود را به
منظور بررسی تمامی مسایل مربوط به اجرای این موافقت‌نامه که از طریق سیاسی برطرف نشده است، تشکیل خواهند داد.
2 – کمیسیون مشترک بنا بر درخواست هر یک از طرفهای متعاهد تشکیل خواهد شد.
ماده ۱۳ – لازم‌الاجرا شدن و مدت اعتبار
1 – این موافقت‌نامه سی (۳۰) روز بعد از آن که طرفهای متعاهد به طور کتبی یکدیگر
را از طریق مجاری سیاسی مطلع نمودند که برابر مقررات قانون‌اساسی خود درباره
لازم‌الاجرا شدن این موافقت‌نامه عمل نموده‌اند به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
2 – این موافقت‌نامه برای یک دوره سه (۳) ساله منعقد می‌شود و پس از این دوره خود
به خود معتبر خواهد ماند مگر آن که یکی از طرفهای متعاهد در‌هر زمان با یک
پیش‌آگهی کتبی شش ماهه انقضای آن را به طرف دیگر اعلام دارد.
این موافقت‌نامه به تاریخ ۱۳۷۲.۲.۲۲، (۱۹۹۳.۵.۱۲) در یک مقدمه و سیزده ماده، در
دو نسخه اصلی به زبان‌های فارسی، قزاقی و روسی و انگلیسی در تهران به امضاء رسید.
هر چهار متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت جمهوری قزاقستان
وزیر راه و ترابری – وزیر حمل و نقل
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقت‌نامه ضمیمه شامل مقدمه و سیزده ماده در جلسه روز چهارشنبه بیست و دوم شهریورماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۷.۵ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری