ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت‌های جمهوری اسلامی ایران و جمهوری قرقیزستان مشتمل بر یک مقدمه، ۱۸ ماده و یک ضمیمه به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان
مقدمه:
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان با تمایل به انعقاد موافقت‌نامه‌ای به منظور تأسیس و بکار انداختن سرویس‌های هوایی منظم بین سرزمین‌های خود و ماورای سرزمین‌های خود ذیلاً نسبت به مواد زیر موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعاریف
به جز در مواردی که مفاد موافقتنامه به طرق دیگری مقرر می‌دارد از لحاظ این موافقتنامه:
الف – اصطلاح “کنوانسیون” به کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی که در تاریخ
1323.۹.۱۶ هجری شمسی مطابق با هفتم دسامبر ۱۹۴۴میلادی در شیکاگو برای امضا گشایش
یافت، اطلاق می‌شود و همچنین شامل هر الحاقیه‌ای که بر اساس ماده ۹۰ کنوانسیون یاد
شده و هر اصلاحیه الحاقیه یا کنوانسیونی که بر اساس مواد ۹۰ و ۹۴ آن تصویب شده است تا جایی که برای هر دو طرف متعاهد نافذ باشد خواهد بود.
ب – اصطلاح “مقام‌های هواپیمایی” در مورد جمهوری اسلامی ایران به “رییس سازمان
هواپیمایی کشوری” و هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن سازمان و یا
وظایف مشابه آن باشد و در مورد دولت جمهوری قرقیزستان به رییس خطوط هواپیمایی ملی
قرقیزستان و هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی رییس یاد شده و یا وظایف مشابه آن باشد، اطلاق می‌شود.
ج – اصطلاح “شرکت هواپیمایی تعیین شده” به یک شرکت هواپیمایی که بر اساس ماده ۳ این موافقتنامه تعیین شده و اجازه فعالیت یافته باشد،اطلاق می‌شود.
د – اصطلاح “ظرفیت در مورد یک هواپیما به میزان بارگیری مؤثر آن هواپیما در یک
مسیر یا قسمتی از مسیر و اصطلاح “ظرفیت” در رابطه با سرویس‌مورد توافق” به ظرفیت
هواپیما در چنین سرویسی ضرب در دفعات پرواز هواپیمای مزبور در زمان معین و در تمام
یا قسمتی از یک مسیر اطلاق‌می‌شود.
ه – اصطلاح “سرزمین” در مورد یک کشور به منطقه‌های خاکی و آبهای سرزمینی مجاور آن که تحت حاکمیت آن دولت است اطلاق می‌شود.
و – اصطلاحات “سرویس هوایی”. “سرویس هوایی بین‌المللی”، “شرکت هواپیمایی” و
“توقف به منظورهای غیر ترددی” به ترتیب دارای همان معانی است که در ماده ۹۶
کنوانسیون به آنها داده شده است. بدیهی است که عنوان‌های تعیین شده برای مواد این
موافقتنامه به هیچ وجه موجب تحدید یا بسط معانی مفاد آنها نمی‌گردد.
ماده ۲ – اعطاء حقوق
1 – هر یک از دو طرف متعاهد حقوق مصرح در این موافقتنامه را برای انجام سرویس‌های هوایی بین‌المللی منظم به وسیله شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر را به شرح زیر به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید:
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین یاد شده به منظورهای غیر ترددی.
ج – توقف در سرزمین یاد شده در نقطه‌هایی که برای آن مسیر در جدول مسیر پیوست این موافقتنامه به منظور سوار و پیاده کردن مسافر، بار و پست در تردد بین‌المللی مشخص شده است.
2 – اجرای پنجمین حق آزادی تردد موکول به رضایت شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده توسط دولت اعطاکننده می‌باشد.
هیچ یک از مفاد این موافقتنامه به نحوی تلقی نخواهد شد که در نتیجه شرکت
3 – هواپیمایی یکی از دو طرف حق داشته باشد در سرزمین طرف متعاهد دیگر در برابر مزد یا کرایه مسافر، بار یا پست به مقصد نقطه دیگری در سرزمین آن طرف حمل کند.
4 – در منطقه‌های جنگی یا تحت اشغال نظامی یا در منطقه‌هایی که این عملیات در جریان است، انجام این قبیل سرویس‌ها، موکول به تأیید مقام‌های صلاحیت‌دار است.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
1 – هر یک از دو طرف متعاهد حق دارد یک شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویس‌های
مورد توافق در مسیرهای مشخص شده تعیین و مراتب را به‌طور کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید.
2 – پس از دریافت اعلامیه تعیین، مقام‌های صلاحیت‌دار طرف متعاهد دیگر با رعایت
مفاد بندهای ۳ و ۴ این ماده اجازه مربوط را بدون تأخیر به‌شرکت هواپیمایی تعیین شده خواهند داد.
3 – مقام‌های هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف
متعاهد دیگر بخواهند که مقام‌های یاد شده را متقاعد سازد‌که شرایط مقرر در قوانین
و مقرراتی را که به طور معمول برای انجام سرویس‌های هوایی بین‌المللی برابر مفاد
کنوانسیون توسط مقام‌های مزبور اعمال می‌شود، دارا می‌باشد.
4 – دو طرف متعاهد در هر موردی که متقاعد نشده باشد، مالکیت عمده و نظارت مؤثر
شرکت هواپیمایی مربوط در دست اتباع طرف متعاهدی است که شرکت یاد شده را تعیین
نموده است حق دارد از اعطاء اجازه بهره‌برداری موضوع بند ۲ این ماده امتناع ورزد و
یا هر شرطی را که برای اعمال حقوق‌مشخص در ماده ۲ این موافقتنامه توسط آن شرکت هواپیمایی تعیین شده لازم بداند وضع نماید.
5 – در هر زمان پس از آن که مفاد بندهای ۱ و ۲ این ماده به مرحله عمل درآمده باشد
شرکت هواپیمایی که این گونه تعیین شده و اجازه کسب یافته است می‌تواند بهره‌برداری
از سرویس‌های مورد توافق را آغاز کند مشروط بر آن که بهره‌برداری از این سرویس‌ها
مادامی که تعرفه مربوط برابر مفاد ماده ۱۰ این موافقتنامه در مورد سرویس‌های مزبور لازم‌الاجراء نشده انجام نپذیرد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
1 – هر طرف متعاهد حق دارد در مواد مشروح زیر اجازه بهره‌برداری صادره را لغو یا
استفاده از حقوق مشخص در ماده ۲ این موافقتنامه را در مورد شرکتی که توسط طرف
متعاهد دیگر تعیین شده معلق نماید یا هر شرطی را که ممکن است برای استفاده از این
حقوق لازم باشد وضع نماید:
الف – در هر موردی که متقاعد نشده باشد مالکیت عمده و نظارت مؤثر آن شرکت
هواپیمایی در دست طرف متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است که‌شرکت یاد شده را تعیین نموده باشد.
ب – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور، قوانین و مقررات طرف متعاهدی را که این
حقوق را اعطا نموده است، رعایت نکند.
ج – در موردی که شرکت هواپیمایی یاد شده به گونه‌ای عملیات بهره‌برداری را خلاف مقررات این موافقتنامه انجام دهد.
2 – جز در مواردی که لغو یا تعلیق یا وضع شرایط مذکور در بند ۱ این ماده به صورت
فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین و یا مقررات لازم باشد‌اعمال این حق تنها
پس از مشورت با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد گرفت.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
1 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد که ناظر به ورود یا خروج هواپیماهایی که به امر
هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارد یا ناظر به عملیات هوانوردی هواپیماهای مزبور حین
پرواز بر فراز یا در داخل سرزمین طرف متعاهد یاد شده می‌باشند نسبت به هواپیماهای
شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف‌متعاهد دیگر مجری خواهد بود.
2 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد ناظر به ورود و خروج و اقامت موقت مسافران و
خدمه و بار یا پست مانند تشریفات ورود، خروج و مهاجرت‌و همچنین مقررات گمرکی و
بهداشتی در مورد مسافران، خدمه، بار یا پست حمل شده توسط هواپیماهای شرکت
هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد‌دیگر در زمانی که در سرزمین یاد شده باشد اعمال خواهد شد.
3 – هر یک از دو طرف متعاهد نسخه‌هایی از قوانین و مقررات مربوط مندرج در این ماده
را بنا بر درخواست در اختیار طرف متعاهد دیگر قرار خواهد‌داد.
4 – شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد حق داشتن نمایندگی خود را در سرزمین
طرف متعاهد دیگر دارا می‌باشد. در صورت تعیین نماینده کل یا نماینده کل فروش
نماینده مزبور برابر قوانین و مقررات مربوط هر یک از طرف‌های متعاهد منصوب خواهد شد.
5 – انتقال درآمدهای به دست آمده توسط شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد
برابر مقررات جاری در دو کشور مربوط به ارزهای خارجی صورت خواهد گرفت. دو طرف همه
توان خود را برای تسهیل در انتقال چنین درآمدهایی پس از کسر هزینه‌ها به کار خواهد گرفت.
ماده ۶ – معافیت از حقوق گمرکی و سایر عوارض
1 – هواپیماهای شرکت تعیین شده یک طرف متعاهد که در سرویس‌های بین‌المللی پرواز
می‌نمایند و همچنین مواد سوختی، روغن موتور، مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی و لوازم
مورد نیاز عادی و خواروبار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد که
مجاز به استفاده از‌مسیرهای و سرویس‌های موضوع این موافقتنامه می‌باشد به هنگام
ورود و خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر بر اساس عمل متقابل از پرداخت‌حقوق گمرکی،
هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های داخلی معاف خواهد بود حتی اگر مواد یاد
شده زمانی به مصرف برسد که هواپیماهای‌مزبور بر فراز آن سرزمین در پرواز باشند.
2 – سوخت، روغن موتور، مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز عادی و
خواروبار وارد شده به سرزمین یک طرف متعاهد توسط طرف‌متعاهد دیگر یا اتباع آن که
تنها به منظور استفاده در هواپیمای طرف متعاهد اخیرالذکر می‌باشد، بر اساس عمل
متقابل از پرداخت حقوق گمرکی،هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های داخلی معاف خواهد بود.
3 – سوخت، روغن موتور، مواد مصرفی فنی، وسایل یدکی، لوازم مورد نیاز عادی و
خواروباری که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیمای شرکت هواپیمایی طرف متعاهد
دیگر می‌شود و در سرویس‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد بر اساس عمل
متقابل از پرداخت حقوق گمرکی، مالیات‌ها، هزینه‌های بازرسی و سایر عوارض و هزینه‌های داخلی معاف خواهد بود.
4 – لوازم عادی هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیماهای شرکت
هواپیمایی تعیین شده هر یک از دو طرف متعاهد تنها با‌موافقت مقام‌های گمرکی در
سرزمین طرف متعاهد دیگر قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا زمانی
که برابر مقررات گمرکی به طور‌مجدد صادر شود و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود زیر نظر مقام‌های نامبرده قرار دارد.
5 – مسافران، وسایل مسافر و باری که از سرزمین یک طرف متعاهد در حال عبور مستقیم
می‌باشند و از حریمی که در فرودگاه آن طرف بدین منظور‌اختصاص یافته خارج نمی‌شوند،
فقط مشمول بازرسی ساده‌ای خواهند بود. اثاثیه مسافر و باری که در حال عبور مستقیم
است از حقوق گمرکی، و سایر مالیات‌های مشابه معاف خواهد بود.
6 – اسناد رسمی حاوی آرم رسمی شرکت هواپیمایی مانند برچسب چمدان، بلیت هواپیما،
بارنامه، کارت اجازه ورود به هواپیما و جدول زمان‌بندی که به داخل سرزمین هر یک از
دو طرف متعاهد برای استفاده اختصاصی شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر
وارد شده باشد از تمامی حقوق گمرکی، و یا مالیات‌ها بر اساس معامله متقابل معاف خواهد بود.
ماده ۷ – هزینه‌های فرودگاهی
هر یک از دو طرف متعاهد می‌تواند برای استفاده از فرودگاه‌ها و سایر تأسیسات زیر
نظر خود هزینه‌های عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه وضع آن را بدهد. با
وجود این هر یک از دو طرف متعاهد موافقت دارد که این هزینه‌ها نباید از میزانی که
هواپیماهای ملی آن طرف متعاهد که در سرویس‌های‌مشابه بین‌المللی تردد می‌نمایند و
برای استفاده از این فرودگاه‌ها و تأسیسات می‌پردازند تجاوز کند.
ماده ۸ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
1 – شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد از رفتار عادلانه و برابر
برخوردار خواهند بود تا بتوانند برای انجام سرویس‌های مورد توافق در مسیرهای مشخص از فرصت‌های برابر بهره‌مند باشند.
2 – در انجام سرویس‌های مورد توافق، شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده هر یک از دو طرف
متعاهد منافع شرکت هواپیمایی طرف دیگر را منظور نظر خواهند داشت تا به طور ناروا
در سرویس‌های طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 – هدف اصلی سرویس‌های مورد توافق که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف
متعاهد انجام می‌شود تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار‌مناسب برای رفع نیازهای معقول
قابل پیش‌بینی برای حمل مسافر، بار و پست عادی بین سرزمین طرف متعاهد تعیین‌کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر است.
4 – بار در نظر گرفتن اصول مندرج در بندهای ۱ و ۲ و ۳ این ماده، شرکت هواپیمایی
تعیین شده یک طرف متعاهد همچنین می‌تواند ظرفیتی را برای تأمین نیازهای تردد بین
سرزمین‌های کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیرهای پیوست این موافقتنامه و سرزمین طرف متعاهد دیگر تأمین نماید.
5 – ظرفیتی که عرضه می‌شود از جمله تعداد سرویس‌ها و نوع هواپیمای مورد استفاده
شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد در سرویس‌های مورد توافق بر اساس
توصیه شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده، مورد موافقت مقام‌های هواپیمایی قرار خواهد
گرفت. شرکت‌های‌هواپیمایی تعیین شده چنین توصیه‌ای را پس از شور بین خود و با
رعایت اصول مندرج در بندهای ۱ و ۲ و ۳ این ماده به عمل خواهند آورد.
6 – در صورت عدم توافق بین شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد، مسایل
مشروح در بند ۵ فوق از طریق توافق بین مقام‌های هواپیمایی‌دو طرف متعاهد حل و فصل
خواهد شد. تا زمانی که این توافق حاصل نشده ظرفیت عرضه شده توسط شرکت‌های
هواپیمایی تعیین شده بدون تغییر‌باقی خواهد ماند.
7 – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین متعاهد، حداقل سی (۳۰) روز قبل از
شروع سرویس‌ها در مسیرهای مشخص، برنامه‌های پرواز را به مقام‌های هواپیمایی طرف
متعاهد دیگر برای تصویب تسلیم خواهد نمود، در مورد تغییرهای بعدی نیز به همین
ترتیب عمل خواهد شد. این محدودیت‌زمانی را می‌توان در موارد خاص با تصویب مقام‌های نامبرده کاهش داد.
ماده ۹ – شناسایی گواهینامه و پروانه‌ها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که توسط یک طرف
متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به اعتبار خود باقی باشد توسط طرف متعاهد
دیگر برای بهره‌برداری از مسیرهای و سرویس‌های موضوع این موافقتنامه معتبر شناخته
خواهد شد، مشروط بر این که‌شرایط صدور یا معتبر ساختن این گواهینامه‌ها و
پروانه‌ها برابر یا بیش از حداقل استانداردهای فعلی یا آتی باشد که به موجب
کنوانسیون وضع شده یا‌خواهد شد. در هر حال هر یک از دو طرف متعاهد این حق را برای
خود محفوظ می‌دارد که در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه‌های
صلاحیت و پروانه‌هایی که برای اتباع او توسط طرف متعاهد دیگر یا هر دولت دیگری صادر شده یا اعتبار یافته خودداری نماید.
ماده ۱۰ – تعرفه‌های حمل و نقل هوایی
1 – تعرفه‌های مورد اجرا توسط شرکت‌های هواپیمایی دو طرف متعاهد برای سرویس‌های
مورد توافق در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوط از جمله هزینه
بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و تعرفه‌های شرکت‌های هواپیمایی دیگر که
در تمام یا قسمتی از همان‌مسیرها سرویس‌های برنامه‌ای انجام می‌دهند وضع می‌شود.
2 – تعرفه‌های موضوع بند ۱ این ماده بر اساس قواعد زیر تعیین می‌شود:
الف – هر گاه شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو یک اتحادیه
بین‌المللی شرکت‌های هواپیمایی با روش تعیین نرخ باشند و یک قطعنامه تعرفه ناظر بر
سرویس‌های مورد توافق از قبل وجود داشته باشد، شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده در مورد نرخ‌ها توافق خواهند نمود.
ب – هر گاه قطعنامه‌ای درباره تعرفه ناظر بر سرویس‌های مورد توافق وجود نداشته
باشد یا یک یا هیچ یک از شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد عضو اتحادیه
شرکت‌های هواپیمایی موضوع بند الف فوق نباشد، شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف
متعاهد در مورد تعرفه‌هایی‌که برای سرویس‌های مورد توافق اعمال خواهد شد بین خود توافق خواهند نمود.
ج – تعرفه‌هایی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد لااقل سی (۳۰) روز قبل از
تاریخ پیشنهادی برای اجرا به جهت تصویب به مقام‌های هواپیمایی دو طرف تسلیم خواهد
شد. این محدودیت زمانی به شرط موافقت مقام‌های یاد شده قابل کاهش است.
د – در صورتی که شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دو طرف متعاهد نتوانند درباره
تعرفه‌های قابل اجرا به توافق برسند و یا در صورتی که یک طرف‌متعاهد شرکت
هواپیمایی خود را به منظور انجام سرویس‌های مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا
چنانچه در فاصله پانزده (۱۵) روز اول از دوره سی(۳۰) روزه موضوع بند ج این ماده،
مقام‌های هواپیمایی یک طرف متعاهد نارضایتی خود را از هر یک از تعرفه‌های توافق
شده بین شرکت‌های‌هواپیمایی دو طرف متعاهد برابر بندهای “الف” و “ب” این ماده به
مقام‌های هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اعلام دارند، مقامات هواپیمایی دو طرف‌متعاهد
اهتمام خواهند نمود در مورد تعرفه‌های مناسب به توافق برسند لکن هیچ تعرفه‌ای قبل
از تصویب مقام‌های هواپیمایی دو طرف متعاهد به موقع اجرا درنخواهد آمد.
3 – تعرفه‌های تعیین شده به موجب این ماده تا زمانی که نرخ‌های جدید تعیین نشده باشد، همچنان قابل اعمال خواهد بود.
ماده ۱۱ – امنیت هوانوردی
1 – دو طرف متعاهد در راستای حقوق و تعهدات خود بر اساس حقوق بین‌الملل مجدداً
تأکید می‌نمایند که تعهدات آنان در قبال یکدیگر برای حفظ امنیت هواپیمایی کشوری
علیه اعمال غیر قانونی جزء جداناپذیر این موافقتنامه می‌باشد.
دو طرف متعاهد بدون تحدید کلیت حقوق و تعهدات خود بر اساس حقوق بین‌الملل، به
ویژه برابر با مفاد کنوانسیون راجع به جرایم و برخی اعمال‌ارتکابی دیگر در هواپیما
امضا شده در توکیو به تاریخ ۱۳۴۲.۶.۲۳ هجری شمسی مطابق با ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۳،
کنوانسیون راجع به جلوگیری از تصرف‌غیر قانونی هواپیما امضاء شده در لاهه به تاریخ
1349.۹.۲۵ هجری شمسی مطابق با ۱۶ دسامبر ۱۹۷۰ و کنوانسیون راجع به جلوگیری از
اعمال غیر‌قانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری امضا شده در مونترال به تاریخ
1350.۷.۱ هجری شمسی مطابق با ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ عمل خواهند کرد.
2 – دو طرف متعاهد کلیه مساعدت‌های لازم برای جلوگیری از تصرف غیر قانونی
هواپیماهای غیر نظامی و سایر اعمال غیر قانونی علیه امنیت‌هواپیماهای مزبور،
مسافران و خدمه آنها، فرودگاه‌ها و تأسیسات هوانوردی و هر نوع تحدید دیگر علیه
امنیت هواپیمایی کشوری را بنابر درخواست در‌مورد یکدیگر به عمل خواهند آورد.
3 – دو طرف باید در روابط دو جانبه خود برابر مقررات امنیت هوانوردی تعیین شده از
سوی سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری که به عنوان‌پیوست‌های کنوانسیون هواپیمایی
کشوری بین‌المللی شناخته شده‌اند تا حدودی که این مقررات در مورد دو طرف قابل اجرا
است عمل نمایند. آنها‌می‌باید از گردانندگان هواپیماهایی که در سرزمین دو طرف ثبت
شده و گردانندگانی که محل کار اصلی و یا اقامت دایم آنها در سرزمین دو طرف
می‌باشد‌و نیز گردانندگان فرودگاه‌های واقع در سرزمین‌های خود بخواهند که برابر مقررات امنیت هوانوردی مزبور عمل نمایند.
4 – هر یک از دو طرف متعاهد موافقت دارد که می‌توان از گردانندگان یاد شده درخواست
نمود که مقررات امنیت هوانوردی مورد اشاره در بند ۳ فوق را‌که طرف متعاهد دیگر از
لحاظ ورود به سرزمین خود، خروج از آن یا در مدت توقف در آنجا مقرر کرده رعایت
کنند. هر یک از دو طرف متعاهد باید‌اطمینان حاصل کند که در سرزمین او اقدامات کافی
برای حفاظت از هواپیما و بازرسی مسافران، خدمه، لوازم همراه مسافر، وسایل مسافر،
بار و‌خواروبار هواپیما قبل و هنگام سوار شدن مسافران یا بارگیری به شکل مؤثر انجام می‌شود.
همچنین هر یک از دو طرف متعاهد باید با هر درخواست طرف متعاهد دیگر برای انجام
اقدامات امنیتی ویژه در حد معقول برای رویارویی با یک تهدید خاص به طور مثبت برخورد نماید.
5 – هنگامی که حادثه یا خطر بروز حادثه تصرف غیر قانونی هواپیمای کشوری یا دیگر
اعمال غیر قانونی علیه امنیت هواپیمای مزبور مسافران و خدمه‌آن، فرودگاه‌ها یا
تأسیسات هوانوردی رخ دهد، دو طرف متعاهد باید با تسهیل ارتباطات و دیگر اقدامات مناسب به منظور پایان سریع و امن حادثه یا خطر بروز آن یکدیگر را یاری نمایند.
ماده ۱۲ – ارائه آمار
مقام‌های هواپیمایی هر یک از دو طرف متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به تردد انجام
شده در سرویس‌های مورد توافق را توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده خود به سرزمین طرف
متعاهد دیگر یا از آن سرزمین به گونه‌ای که به طور معمول توسط شرکت هواپیمایی
تعیین شده برای مقام‌های هواپیمایی ملی خود تهیه می‌شود بنابر درخواست در اختیار
مقام‌های هواپیمایی طرف متعاهد دیگر قرار خواهد داد.
هر گونه اطلاعات آماری اضافی در مورد آمار تردد که مورد درخواست مقام‌های هواپیمایی یک طرف متعاهد از مقام‌های هواپیمایی طرف متعاهد دیگر باشد بین دو طرف متعاهد مورد شور و توافق قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۳ – مشاوره و اصلاحات
1 – هر یک از دو طرف متعاهد یا مقام‌های هواپیمایی آن می‌توانند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقام‌های هواپیمایی او تقاضای مشاوره نمایند.
2 – مشاوره مورد درخواست یک طرف متعاهد یا مقام‌های هواپیمایی او در فاصله شصت (۶۰) روز از تاریخ دریافت درخواست آغاز خواهد شد.
3 – اصلاحیه این موافقتنامه پس از آن که دو طرف متعاهد انجام تشریفات قانونی مربوط به انعقاد و لازم‌الاجراء شدن موافقت‌نامه‌های بین‌المللی را به یکدیگر اطلاع دهند لازم‌الاجراء خواهد شد.
4 – علیرغم مفاد بند ۳ اصلاحات جدول مسیر پیوست موافقتنامه حاضر ممکن است مستقیماً
بین مقام‌های هواپیمایی دو طرف متعاهد مورد توافق قرار گیرد. این اصلاحات پس از
تأیید از طریق تبادل یادداشت‌های دیپلماتیک لازم‌الاجراء خواهد شد.
ماده ۱۴ – حل اختلافات
1 – هر گاه در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه و پیوست (پیوست‌های) آن بین
دو طرف متعاهد اختلافی بروز نماید، دو طرف متعاهد در مرحله‌نخست اهتمام خواهند
نمود تا اختلاف را از طریق مذاکره برطرف نمایند.
2 – هر گاه دو طرف متعاهد نتوانند اختلاف را از طریق مذاکره بر طرف نمایند، طرفین
با رعایت قوانین و مقررات مربوطه می‌توانند توافق کنند موضوع‌را برای کسب نظر
مشورتی به هر شخصی یا هیأتی ارجاع کنند.
3 – چنانچه طرفین متعاهد نتوانند به موجب بندهای ۱ و ۲ فوق در مورد حل اختلاف به
نتیجه برسند، اختلاف طرفین با رعایت قوانین و مقررات مربوطه به یک دیوان داوری سه
نفره ارجاع خواهد شد که هر یک از دو طرف متعاهد داوری را معین خواهد کرد و دو داور
تعیین شده درباره داور سوم‌توافق خواهند نمود. هر یک از دو طرف متعاهد ظرف شصت
(۶۰) روز پس از دریافت درخواست ارجاع اختلاف به دیوان داوری از مجرای دیپلماتیک‌به
تعیین داور خود مبادرت خواهد نمود و داور سوم نیز ظرف شصت (۶۰) روز بعد از آن تعیین خواهد شد.
چنانچه هر یک از دو طرف متعاهد ظرف مدت مقرر داور خود را برنگزینند، بنابه
درخواست هر یک از دو طرف متعاهد، رییس شورای سازمان‌بین‌المللی هواپیمایی کشوری
حسب مورد داور یا داورها را برخواهد گزید مشروط بر این که چنانچه رییس شورای
سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری از اتباع هر یک از دو طرف متعاهد باشد، از نایب
رییس ارشد شورا و در صورتی که نامبرده نیز از اتباع یکی از دو طرف متعاهد باشد، از
عضو‌مقدم شورا که تابعیت هیچ یک از دو طرف را نداشته باشد، درخواست خواهد شد که
حسب مورد داور یا داورها را برگزیند.
در هر حال داور سوم از اتباع یک دولت ثالث خواهد بود و به عنوان رییس دیوان داوری عمل خواهد کرد.
4 – دیوان داوری آیین‌نامه کار خود را تهیه و درباره چگونگی تقسیم هزینه داوری تصمیم خواهد گرفت.
5 – دو طرف متعاهد تعهد می‌نمایند تصمیم‌های گرفته شده بر اساس این ماده را رعایت کنند.
ماده ۱۵ – فسخ
هر یک از دو طرف متعاهد می‌تواند در هر زمان قصد خود را مبنی بر فسخ این
موافقتنامه به طور کتبی به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید. این اعلام همزمان به
اطلاع سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری خواهد رسید.
در این صورت موافقتنامه دوازه ماه پس از دریافت اعلام فسخ توسط طرف متعاهد دیگر
فسخ خواهد شد، مگر آن که اعلام فسخ پیش از پایان این مدت با رضایت دو طرف پس گرفته
شود. در صورت عدم اعلام وصول از سوی طرف متعاهد دیگر، اعلام فسخ چهارده روز پس از
وصول آن به سازمان‌بین‌المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۶ – مطابقت با کنوانسیون‌های چند جانبه
چنانچه یک کنوانسیون یا موافقتنامه چند جانبه حمل و نقل هوایی در مورد هر دو طرف
متعاهد لازم‌الاجراء شود این موافقتنامه و پیوست (پیوست‌های) آن به گونه‌ای اصلاح خواهد شد تا با مقررات آن کنوانسیون یا موافقتنامه تطبیق نماید.
ماده ۱۷ – ثبت
این موافقتنامه و پیوست (پیوست‌های) آن و کلیه اصلاحات آن نزد سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۸ – لازم‌الاجراء شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از دو طرف متعاهد به طرف متعاهد
دیگر دایر بر این که اقدامات لازم را برابر مقررات قانون اساسی خود درباره
لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده است، به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
بنابر مراتب نمایندگان تام‌الاختیار امضاکننده زیر که از طرف دولت‌های متبوع خود
مجاز می‌باشند این موافقتنامه را امضا نمودند.
این موافقتنامه در تاریخ ۱۳۷۲.۴.۱ هجری شمسی برابر با ۱۹۹۳.۶.۲۲ در دو نسخه به
زبان‌های فارسی، قرقیزی و انگلیسی که هر دو متن دارای اعتبار یکسان می‌باشد در
تهران تنظیم شد. در صورت بروز هر گونه اختلاف در تفسیر متن انگلیسی ملاک عمل است.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران – از طرف دولت جمهوری قرقیزستان
ضمیمه
جدول مسیر ۱
مسیرهایی که قرار است توسط شرکت یا شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده جمهوری اسلامی ایران مورد بهره‌برداری قرار گیرد:
از نقطه‌هایی در ایران به بیشکک.
جدول مسیر ۲
مسیرهایی که قرار است توسط شرکت یا شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده دولت جمهوری قرقیزستان مورد بهره‌برداری قرار گیرد:
از نقطه‌هایی در جمهوری قرقیزستان به تهران.
نقطه‌های واسط و نقاط ماوراء ممکن است توسط شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده به کار گرفته شود مشروط بر این که در این خصوص بین مقام‌های مربوط دو طرف مذاکره انجام شود.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و موافقتنامه ضمیمه شامل مقدمه و هیجده ماده در جلسه روز یکشنبه بیست و سوم مهرماه یک هزار و سیصد و هفتاد و چهار مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۴.۸.۳ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – علی‌اکبر ناطق نوری