شماره 3605/دش- ۱۳۷۴/۱۲/۲۳
مصوب جلسه ۳۶۹ مورخ ۱۳۷۴/۱۱/۱۷ شورای عالی انقلاب فرهنگی
تعریف:
ماده 1 – آموزشهای علمی – کاربردی آموزشهایی است که با هدف ارتقاء و انتقال دانش کار، ایجاد مهارتها، افزایش بهره‌وری، بهنگام کردن و ارتقای معلومات و تجارب شاغلان، رشد استعدادهای بارز و به فعلیت درآوردن استعدادهای نهفته برای تصدی مشاغل و حرف گوناگون انجام می شود تا توانائی افراد را برای انجام دادن کاری که به آنان محول می شود به سطح مطلوب برساند.
تبصره – آموزشهای علمی – کاربردی موضوع این آیین‌نامه اعم است از آموزشهایی که با هدف مندرج در ماده 1 که به نام آموزشهای فنی حرفه ای خارج از نظام آموزش رسمی کشور عموماً به صورت دوره های کوتاه مدت به اجراء در می‌آید و آموزشهائی که در قالب نظام آموزش رسمی کشور در یکی از مقاطع سلسله مراتب آموزشی (آموزش متوسطه و آموزش عالی) اجراء و به دریافت مدرک تحصیلی منجر می شود.
ماده 2 – این آیین‌نامه ناظر به کلیه سطوح آموزشهای علمی – کاربردی و پژوهشهای وابسته به آن در بخشهای تولیدی و خدمات است.
ماده 3 – اصول برنامه‌ریزی آموزشهای علمی – کاربردی و هدایت پژوهشهای وابسته به آن عبارت است از:
الف) به کاربردن نظریه های علمی و مکتسبات فنی در جهت رشد تواناییهای عملی.
ب) برقراری پیوند و هماهنگی میان آموزش و پژوهش کاربردی و نیازهای شغلی.
ج) انعطاف‌پذیر کردن برنامه های آموزشی و پژوهشی کاربردی به تناسب تحولات علوم و فنون.
د) آماده سازی و تربیت تدریجی و مستمر افراد برای اشتغال آنها در حیطه شغلی خاص یا طیفی از مشاغل همگون.
هـ) طراحی این آموزشها به نحوی که فارغ التحصیلان هر یک از مراحل و مقاطع مختلف، دارای کارایی لازم برای اشتغال باشند و امکان بازگشت به آموزش یا ادامه آن برای آنها فراهم باشد.
و) کارآموزی و کسب مهارتهای شغلی با برنامه‌ریزی هماهنگ.
ز) توجه به تناسب و هماهنگی بین دانش و مهارت در هر دوره و در هر سطح و پیوستگی و انسجام بین مقاطع در دوره های مختلف.
ح) قرار گرفتن آموزشهای کاربردی به عنوان یکی از شروط اصلی ارتقای شغلی در مشاغل تخصصی و به تناسب آن متحول کردن نظام اشتغال و دستمزد.
ماده 4 – آموزشها و پژوهشهای علمی – کاربردی در کلیه سطوح و مقاطع تحصیلی و مهارتی، اجراء می شود و تا بلندترین سطوح تخصصی حسب نیاز ادامه می یابد.
ارکان:
ماده 5 – ارکان آموزشهای علمی – کاربردی عبارتند از:
1 – شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی.
2 – شورای برنامه‌ریزی آموزشهای علمی – کاربردی.
3 – دبیر کل شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی و رئیس دانشگاه جامع علمی – کاربردی.
4 – شورای هماهنگی آموزشهای علمی – کاربردی.
5 – دانشگاه جامع علمی – کاربردی.
ماده 6 – شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی پس از شورای عالی انقلاب فرهنگی عالی ترین مرجع تصمیم گیری در این آموزشها است و بر طبق ضوابطی که به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی می رسد انجام وظیفه می نماید و ریاست عالیه آن با رئیس جمهوری می باشد. اعضای شورا عبارتند از:
الف) معاون اول رئیس جمهوری که ریاست شورا را به عهده دارد.
ب) وزیر فرهنگ و آموزش عالی به عنوان نایب رئیس.
ج) دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور، وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، کار و امور اجتماعی، کشاورزی، صنایع، معادن و فلزات، نیرو، نفت، پست و تلگراف و تلفن، رئیس دانشگاه آزاد اسلامی و رئیس سازمان برنامه و بودجه.
د) رئیس دانشگاه جامع علمی – کاربردی.
هـ) دبیر کل شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی برای همه وزراء دعوتنامه خواهد فرستاد تا در صورت ضرورت به تشخیص خود در جلسات، با حق رأی شرکت کنند.
و) سه نفر از صاحبنظران آموزشهای فنی و حرفه ای که حداقل یکی از آنان از میان بانوان انتخاب می شود به پیشنهاد رئیس شورا و تصویب شورا.
ماده 7 – وظایف شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی:
الف) تصویب اساسنامه آموزشهای علمی – کاربردی در چهارچوب نظام آموزشی کشور، مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی.
ب) پیشنهاد تغییر آئین نامه آموزشهای علمی – کاربردی به شورای عالی انقلاب فرهنگی.
ج) تصویب سیاستهای توسعه، تقویت و بالابردن منزلتهای اجتماعی آموزشهای علمی – کاربردی.
د) تصویب شیوه سرمایه گذاری و میزان مشارکت بخشهای مختلف برای توسعه این آموزشها و نحوه تأمین اعتبارات، چگونگی توزیع منابع و سرمایه ها.
هـ) تصویب طرحها و سیاستهای تربیت و تأمین اعضای هیأت علمی – تخصصی و متخصصان مورد نیاز آموزشهای علمی – کاربردی.
و) تصویب طرح تأسیس و گسترش مراکز آموزشهای علمی – کاربردی و فنی حرفه ای بانوان.
ز) تصویب ضوابط انتخاب و ارتقای هیأت علمی – تخصصی.
ح) تصویب آئین نامه داخلی شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی.
تبصره – شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی می تواند برای امور مشخص به مراجع ذی‌صلاحیت معین، تفویض اختیار کند
ماده 8 – شورای برنامه‌ریزی آموزشهای علمی – کاربردی همان گروه هشتم شورای عالی برنامه‌ریزی است با این قید که:
1 – بعضی از اعضای دانشگاه جامع علمی – کاربردی در این گروه عضویت داشته باشند.
2 – برنامه ها حتی الامکان از طریق دانشگاه جامع علمی – کاربردی پیشنهاد شود.
3 – گروه هشتم نیز در صورتی که طرح برنامه ای دارد در مورد آنها از دانشگاه جامع علمی – کاربردی استفسار کند.
ماده 9 – وظایف شورای برنامه‌ریزی آموزشهای علمی – کاربردی عبارت است از:
الف) تصویب تعداد و ترکیب اعضای بخشها و گروه های تخصصی برنامه‌ریزی با شرکت کارشناسان و متخصصان به پیشنهاد دبیر کل.
ب) هدایت برنامه‌ریزی کلان آموزشی برای آموزشهای علمی – کاربردی و تصویب برنامه های کلان به دست آمده.
ج) تصویب برنامه های تأیید شده در بخشهای تخصص.
د) تصویب ضوابط و شرایط پذیرش دانشجویان کاربردی.
هـ) تصویب آیین‌نامه های آموزشی و انضباطی آموزشهای علمی – کاربردی.
و) تصویب آئین نامه داخلی شورای برنامه‌ریزی.
ماده 10 – رئیس دانشگاه جامع علمی – کاربردی دبیر کل شورای عالی آموزشهای علمی کاربردی است. وظایف او علاوه بر مسئولیتهای ریاست دانشگاه جامع علمی – کاربردی، دبیری جلسات شورای عالی آموزشهای علمی کاربردی و مسئولیت اداره دبیرخانه شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی را نیز عهده دار خواهد بود.
ماده 11 – کمیسیون هماهنگی آموزش فنی و حرفه ای با هدف ایجاد هماهنگی در فعالیتهای آموزش فنی و حرفه ای کشوربه ریاست وزیر کار و امور اجتماعی تشکیل می شود.
وظایف و ترکیب اعضاء و نحوه تشکیل این کمیسیون را شورای عالی علمی – کاربردی تعیین می کند.
دبیرخانه:
ماده 12 – دبیرخانه شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی وظیفه پشتیبانی مطالعاتی، کارشناسی، خدماتی و تدارکاتی ارکان و تشکیلات این آموزشها را بر عهده دارد.
تبصره – دبیرخانه شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی در دانشگاه جامع علمی – کاربردی تشکیل می شود.
بودجه:
ماده 13 – بودجه و اعتبارات طرحها و برنامه ها، هزینه های اداری و سرمایه ای را برای انجام دادن وظایف و نیل به اهداف شورای عالی همه ساله دبیر کل تهیه می کند که پس از تصویب در شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی در ردیف جداگانه ای ذیل ردیف وزارت فرهنگ و آموزش عالی به نام دبیرخانه شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی در لایحه بودجه کل کشور پیش بینی و منظور می شود.
ماده 14 – مصوبات شورای عالی آموزشهای علمی – کاربردی در حیطه وظایف و صلاحیتهای ماده 7 برای تمام دستگاههای اجرائی لازم الاجراست.
ماده 15 – این آیین‌نامه که در 15 ماده و سه تبصره در تاریخ 10/8/73 به تصویب شورای مشترک کمیسیونها رسیده است در جلسه مورخ ۱۳۷۴/۱۱/۱۷ شورای عالی انقلاب فرهنگی اصلاح و تأیید شد و کلیه آیین‌نامه ها و اصلاحیه های مشابه و مغایر با آن لغو می شود.