قانون موافقتنامه بازرگانی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان [مصوب ۱۳۷۶]

تاریخ انتشار: ۱۳۷۶/۰۶/۱۰

‌تاریخ تصویب ۱۳۷۶.۵.۱۴

‌ماده واحده – لایحه موافقتنامه بازرگانی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان مشتمل بر یک مقدمه و (۲۰) ماده به‌ شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.

‌بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقتنامه بازرگانی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان

‌مقدمه
‌دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان که از این پس “‌طرفهای متعاهد”
نامیده می‌شوند، نظر به علاقه متقابلی که به تحکیم و‌ توسعه روابط بازرگانی و گسترش
و تنوع مبادلات تجاری و ارتقاء سطح همکاریهای تجاری بر پایه برابری، عدم تبعیض و
حفظ منافع متقابل دارند، به‌شرح زیر توافق نمودند:

‌ماده ۱ – دامنه شمول موافقتنامه
‌مبادلات تجاری بین طرفهای متعاهد و قراردادهای منعقد شده بین اشخاص حقیقی و حقوقی
دو کشور در چهارچوب این موافقتنامه و با رعایت قوانین‌و مقررات جاری هر یک از
طرفهای متعاهد انجام خواهد شد.

‌ماده ۲ – صدور به کشور ثالث
‌کالاهایی که براساس این موافقتنامه بین دو کشور مبادله می‌شود با موافقت صادر
کننده قابل صدور به کشورهای ثالث خواهد بود.

‌ماده ۳ – صدور گواهی مبداء
‌هریک از طرفهای متعاهد طبق قوانین و مقررات خود نسبت به صدور گواهی مبداء برای
کالاهایی که به کشور متعاهد دیگر صادر می‌کند، اقدام خواهد‌کرد. به این منظور
کالاهایی که به تمامی در ایران تولید یا ساخته شده باشد کالاهای ایرانی و کالاهایی
که به تمامی در قرقیزستان تولید یا ساخته شده‌باشد کالاهای قرقیزی خوانده خواهد
شد.

‌ماده ۴ – استاندارد
‌مبادله کالاها و خدمات بین دو کشور در چهارچوب این موافقتنامه و براساس
استانداردهای مورد توافق سازمانهای ذیربط طرفهای متعاهد صورت‌خواهد گرفت.

‌ماده ۵ – حقوق و عوارض گمرکی
‌میزان حقوق و عوارض گمرکی طبق قوانین و مقررات جاری هر یک از دو کشور خواهد بود.

‌ماده ۶ – مالیات
‌طرفهای متعاهد موافقت نمودند مقررات جدید یا سنگین‌تری در مورد مالیات، گمرک و
سایر وجوه لازم‌التادیه نسبت به واردات و یا صادرات وضع‌ننماید، مگر در صورت رعایت
شرایط زیر:
۱ – مقررات یاد شده به طور عمومی اعلام شده باشد،
۲ – از تاریخ اعلام این مقررات سه ماه سپری شده باشد،
۳ – ترتیباتی برای رسیدگی به اعتراضهای گمرکی یا مالیات پیش‌بینی شده باشد،
۴ – خودداری از اعمال قوانین و مقررات جدیدی که فقط در ارتباط با اجرای فعالیتهای
تجاری اتباع و کالاهای تجاری طرف متقابل باشد.

‌ماده ۷ – اقدامات غیر تعرفه‌ای
‌هر یک از طرفهای متعاهد باید هر گونه ترجیحات غیر تعرفه‌ای که در روابط بازرگانی
خود به کشور ثالثی اعطا کرده، یا هر گونه مانع غیرتعرفه‌ای را که در‌روابط
بازرگانی خود با یک کشور ثالث حذف کرده یا کاهش داده است عینا در مورد دولت متعاهد
دیگر نیز معمول دارد.

‌ماده ۸ – نظام پرداختها و دریافتهای ارزی
‌کلیه دریافتها و پرداختهای ارزی ناشی از اجرای این موافقتنامه و تسویه حسابها به
ارز قابل قبول طرفهای متعاهد یا براساس موافقتنامه‌های جزئی بین‌بانکهای مرکزی دو
کشور صورت خواهد گرفت.

‌ماده ۹ – شرکت در نمایشگاهها
‌هر یک از طرفهای متعاهد، موسسات و شرکتهای تجاری خود را به شرکت در نمایشگاههای
بین‌المللی و یا اختصاصی که در کشور متعاهد دیگر برگزار‌می‌شود، تشویق و ترغیب
خواهد نمود و حتی‌الامکان تسهیلات لازم را دراختیار موسسات و شرکتهای تجاری کشور
متعاهد دیگر قرار خواهد داد.

‌ماده ۱۰ – برگزاری بازار مکاره یا نمایشگاههای با حق فروش
‌هر یک از طرفهای متعاهد اجازه برگزاری سالانه بازار مکاره یا نمایشگاه با حق فروش
را برای ارائه تولیدات کشور متعاهد دیگر به موسسات و شرکتهای‌بازرگانی آن کشور
خواهد داد مشروط بر اینکه:
۱ – مدت برگزاری نمایشگاه از پانزده روز بیشتر نباشد،
۲ – موسسات و شرکتهای بازرگانی قوانین و مقررات کشور میزبان را رعایت نمایند،
۳ – نوع و حجم کالاهای عرضه شده مورد توافق طرفین باشد.
‌مفاد این ماده مانع از آن نخواهد بود که طرفهای متعاهد در مورد مدت زمان بازار
مکاره یا نمایشگاه با حق فروش به نحو دیگری توافق نمایند.

‌ماده ۱۱ – تاسیس دفتر یا مرکز بازرگانی
‌به منظور تسهیل و توسعه مبادلات کالا و خدمات و اطلاعات بازرگانی بین دو کشور هر
یک از طرفهای متعاهد اجازه خواهد داد که دولت متعاهد دیگر‌یک دفتر یا مرکز تجاری
در قلمرو وی تاسیس نماید. وضعیت حقوقی دفتر یا مرکز یاد شده، وظایف و محل آن
براساس موافقتنامه جزئی بین طرفهای‌متعاهد تصمیم‌گیری خواهد شد.

‌ماده ۱۲ – ایجاد توازن در مبادلات بازرگانی
‌هریک از طرفهای متعاهد به منظو رسیدن به یک روند متوازن در مبادلات تجاری
فیمابین، نیازهای بازرگانی خود را با رعایت اولویت در چهارچوب‌قوانین و مقررات
جاری دو کشور ، حتی‌الامکان از یکدیگر تامین خواهند نمود.

‌ماده ۱۳ – همکاری اتاقهای بازرگانی و تبادل هیاتها
‌طرفهای متعاهد موافقت نمودند که اتاقهای بازرگانی خود را به همکاری موثر و تبادل
هیاتهای بازرگانی و برگزاری سمینارها و کنفرانسهای تخصصی به‌منظور آشنایی با
محصولات یکدیگر و بازاریابی آنها تشویق کنند و برای نیل به این منظور تسهیلات لازم
را فراهم آورند.

‌ماده ۱۴ – گسترش و تنوع روابط تجاری
‌طرفهای متعاهد به منظور توسعه روابط تجاری، اشخاص حقیقی و حقوقی کشور خود را به
اجرای روشهای تجارت بین‌الملل از قبیل بیع متقابل (‌بای‌بک)، مبادلات جبرانی و نیز
تشکیل شرکتهای بازرگانی مشترک و روابط بلند مدت تجاری تشویق خواهند نمود.

‌ماده ۱۵ – ترانزیت کالا
‌ترانزیت کالا از طریق قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد براساس اسناد به امضاء رسیده
در مورد مقررات ترانزیت کالا و حمل و نقل بین دو کشور صورت‌خواهد گرفت.

‌ماده ۱۶ – کمیته مشترک تجاری
‌طرفهای متعاهد موافقت نمودند یک کمیته تجاری مشترک مرکب از تعداد مساوی از
نمایندگان هر دو کشور در چهارچوب کمیسیون مشترک همکاری‌اقتصادی و تجاری بین
دولتهای ایران و قرقیزستان ایجاد نمایند تا درصورت ضرورت برای موارد زیر تشکیل
جلسه دهد:
۱ – نظارت بر اجرای مفاد این موافقتنامه،
۲ – ارائه راه حل برای رفع مشکلاتی که ممکن است در جریان اجرای این موافقتنامه
حادث شود،
۳ – بررسی، مطالعه و ارائه پیشنهادات در خصوص امکان افزایش مبادلات در زمینه
تجارت.

‌ماده ۱۷ – مسائل مورد اختلاف
‌کلیه مسائل مورد اختلافی که ممکن است در جریان اجرا یا تفسیر این موافقتنامه حادث
شود از طریق مذاکره حل و فصل خواهد شد، درغیر این صورت‌مسائل حادث شده جهت بررسی به
کمیسیون مشترک همکاری اقتصادی و تجاری بین دولتهای ایران و قرقیزستان ارجاع خواهد
شد که با توافق متقابل‌بر پایه قوانین و مقررات جاری دو طرف متعاهد و براساس عرف
حقوق تجارت بین‌الملل که برای طرفهای متعاهد قابل قبول است تصمیم‌گیری
خواهند‌نمود.

‌ماده ۱۸ – حفظ بهداشت عمومی و منافع ملی
‌این موافقتنامه هر یک از طرفهای متعاهد را در اعمال هرنوع محدودیت در خصوص حفظ
منافع ملی، حفظ بهداشت عمومی و جلوگیری از گسترش‌امراض حیوانی و نباتی تحدید
نمی‌نماید.

‌ماده ۱۹ -‌اصلاحات و اضافات این موافقتنامه
‌این موافقتنامه با توافق متقابل طرفهای متعاهد قابل اصلاح است. اصلاحات براساس
قوانین و مقررات جاری دو کشور به طور کتبی صورت خواهد‌گرفت.

‌ماده ۲۰ – مدت اعتبار موافقتنامه
‌این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفهای متعاهد به دولت متعاهد
دیگر مبنی بر اینکه اقدامات لازم را طبق الزامات قانونی اساسی خود‌درباره
لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه حاضر به عمل آورده است برای مدت ۵ سال به موقع اجرا
گذارده خواهد شد. پس از مدت مزبور این موافقتنامه خود‌به خود برای دوره‌های یک
ساله تمدید خواهد شد مگر اینکه یکی از طرفهای متعاهد (۶) ماه قبل از خاتمه دوره
مربوط عدم تمدید آنرا به‌طور کتبی به‌اطلاع دولت متعاهد دیگر برساند.
‌از زمان اجرای موافقتنامه بازرگانی حاضر، اعتبار موافقتنامه بازرگانی که در تاریخ
اول تیرماه سال ۱۳۷۲ هجری شمسی برابر با بیست و دوم ژوئن سال۱۹۹۳ میلادی بین دولت
جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری قرقیزستان به امضاء رسیده است ملغی می‌شود.
‌پس از انقضای مدت اعتبار این موافقتنامه مقررات آن در مورد قراردادهایی که
به‌موجب آن به امضاء رسیده و درحال اجرا می‌باشد تا حداکثر یک سال‌پس از انقضای
این موافقتنامه معتبر خواهد بود، مگر اینکه طرفهای متعاهد به نحو دیگری توافق
نمایند.
‌این موافقتنامه در (۲۰) ماده ، در بیشکک، در تاریخ ۱۰ مرداد ماه ۱۳۷۵ مطابق با ۳۱
ژولای ۱۹۹۶، در دو نسخه به زبانهای فارسی، روسی، قرقیزی و‌انگلیسی تنظیم گردید که
هر چهار متن از اعتبار یکسان برخوردار می‌باشد.
‌در صورت بروز هرگونه اختلاف در تفسیر متون این موافقتنامه متن انگلیسی ملاک قرار
خواهد گرفت.
‌ازطرف دولت جمهوری اسلامی ایران
‌از طرف دولت جمهوری قرقیزستان

‌تاریخ تایید شورای نگهبان ۱۳۷۶.۵.۲۶