[قانون آیین‌نامه استخدامی کارکنان مجلس شورای اسلامی، مصوب ۱۳۶۱]
فصل اول ـ کلیات
ماده ۱ ـ امور استخدامی مستخدمین مجلس شورای اسلامی که از این پس در این آیین‌نامه مجلس خوانده می‌شود تابع این مقررات خواهد بود.
ماده ۲ ـ مستخدمینی که برای تصدی یکی از مشاغل مستمر مجلس و مدت نامحدود استخدام شده یا بشوند مستخدمین ثابت مجلس و مشمول این مقررات خواهند بود. مستخدمین پیمانی که برای تصدی مشاغل موقت و مدت معین به خدمت مجلس درآیند به موجب مقرراتی که به تصویب هیأت رئیسه مجلس برسد‌مشغول کار خواهند شد.
ماده ۳ ـ [اعلام نسخ ۱۴۰۳/۶/۲۷]
[افرادی که برای مشاغل کارگری به کار گمارده شده یا بشوند تابع مقررات قانون کار خواهند بود. تعیین مشاغل کارگری به عهده هیأت رئیسه‌مجلس می‌باشد.]
ماده ۴ ـ تشکیلات مجلس و هر نوع تغییرات بعدی در آن باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد و مشاغل مستمر و حذف یا ایجاد مشاغل‌جدید به تصویب هیأت رئیسه مجلس خواهد رسید.
فصل دوم ـ ورود به خدمت
ماده ۵ ـ برای ورود به خدمت مجلس شورای اسلامی شرایط زیر لازم است:
الف ـ متدین به دین اسلام و دارای تقوی ـ مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی و ولایت فقیه و عامل به احکام دین.
ب ـ داشتن حسن پیشینه و شهرت به صحت عمل.
ج ـ تابعیت کشور جمهوری اسلامی.
د ـ انجام خدمت وظیفه عمومی یا داشتن معافیت قانونی در صورت مشمول بودن.
هـ ـ داشتن توانایی کاری که برای انجام آن استخدام می‌شود.
و ـ داشتن حداقل گواهینامه پایان تحصیلات ابتدایی یا تجربه کافی به تشخیص هیأت رئیسه.
ز ـ عدم اعتیاد و دارای سلامتی روان و برخورد نیکو.
ح ـ داشتن حداقل ۱۸ سال سن.
تبصره ۱ ـ استخدام اقلیتهای مذهبی مصرح در اصل ۱۳ قانون اساسی با رعایت موازین شرعی بلامانع است.
تبصره ۲ ـ هیأت سه نفری کارپردازان پس از موفقیت داوطلبان در آزمایش ورودی وجود شرایط فوق را با انجام تحقیق و تفحص و مصاحبه احراز‌خواهند کرد. نظر اکثریت کارپردازان ملاک عمل خواهد بود.
ماده ۶ ـ داوطلبان استخدام در مجلس شورای اسلامی پس از احراز صلاحیت قبل از ورود به خدمت رسمی یک دوره آزمایشی شش‌ماهه طی‌خواهند کرد.
تبصره ـ افراد مذکور در این ماده در طول دوره آزمایشی با ابلاغ موقت از حقوق، فوق‌العاده شغل و مزایای پایه یک گروه مربوطه استفاده خواهند‌کرد.
ماده ۷ ـ پذیرفته شدگان در دوره آزمایشی چنانچه از خود لیاقت و کاردانی و دلسوزی و علاقه به کار نشان دهند به پیشنهاد هیأت کارپردازان و در‌صورت تصویب هیأت رئیسه استخدام آنان قطعی شده و دوره آزمایشی جزء خدمت آنان محسوب می‌گردد.
فصل سوم ـ حقوق و مزایا
ماده ۸ ـ کلیه مشاغل مستمر مجلس بر اساس اهمیت وظایف و مسئولیتها و شرایط احراز طبقه‌بندی و ارزیابی شده، به گروههای مربوط تخصیص‌می‌یابد.
تبصره ۱ ـ طرح طبقه‌بندی مشاغل که شامل دستورالعمل ارزیابی مشاغل و همچنین دستورالعمل اجرایی طرح و شرح وظایف و شرایط احراز‌طبقات مشاغل و فهرست تخصیص طبقات مشاغل به گروهها می‌باشد پس از تصویب کمیسیون مربوطه (استخدام و دیوان محاسبات) به وسیله هیأت‌رئیسه قابل اجراء می‌باشد.
تبصره ۲ ـ در مواردی که ضرورت ایجاب کند که شرح وظایف و شرایط احراز طبقات مشاغل اصلاح شود، مشاغل تغییر یافته و همچنین مشاغل‌مستمر جدید به ترتیب مندرج در تبصره ۱ این ماده ارزیابی و به گروههای مربوط تخصیص می‌یابد.
ماده ۹ ـ جدول حقوق ماهانه مستخدمین مجلس به شرح ذیل است و ضریب آن ضریب ریالی مربوط به مستخدمین رسمی مشمول قانون‌استخدام کشوری می‌باشد.
ماده ۱۰ ـ در صورتی که نوع کار و وظایف و مسئولیتهای مشاغل مجلس اقتضا کند که مبلغی علاوه بر حقوق به شاغلین آن مشاغل پرداخت شود‌این مبلغ به عنوان فوق‌العاده شغل طبق طرح طبقه‌بندی مشاغل پرداخت خواهد شد.
ماده ۱۱ ـ طرح طبقه‌بندی مشاغل مجلس ـ حق تأهل ـ مدد معاش اولاد طبق جدول ضمیمه قابل پرداخت خواهد بود.
ماده ۱۲ ـ کسانی که به استخدام مجلس درمی‌آیند به استناد شغلی که برای آن استخدام می‌شوند در پایه یک گروه مربوط وارد خدمت می‌گردند و‌در صورتی که این قبیل مستخدمین دارای سابقه خدمت دولتی و یا سابقه خدمت در مجلسین سابق باشند به ازاء هر دو سال سابقه خدمت آنان یک پایه‌در گروه شغلی مورد تصدی به آنان اعطاء می‌شود، مدت خدمت وظیفه عمومی و خدمات اجتماعی زنان جزو سابقه خدمت دولتی محسوب می‌شود.
ماده ۱۳ ـ در صورت رضایت بخش بودن خدمات مستخدم با پیشنهاد رئیس قسمت و تصویب هیأت رئیسه مجلس می‌توان در ازاء هر دو سال‌خدمت یک پایه ترفیع به آنان اعطا کرد.
تبصره ـ مدت خدمت مستخدمین مجلس در مدارس غیر دولتی مشمول فرمان آموزش رایگان با رعایت ضوابطی که در آیین‌نامه اجرایی قانون‌تعیین تکلیف وضع استخدامی کارکنان مدارس مذکور مصوب نوزده مرداد ماه ۱۳۵۶ پیش‌بینی شده است از لحاظ پایه بازنشستگی جزو سابقه خدمت‌آنان محسوب می‌شود.
ماده ۱۴ ـ تغییر گروه مستخدمین مجلس با پیشنهاد رئیس قسمت و تصویب هیأت رئیسه با رعایت شرایط زیر خواهد بود.
الف ـ در گروه جدید شغل بدون متصدی وجود داشته باشد.
ب ـ شرایط احراز شغل گروه جدید را دارا باشد.
تبصره ـ مستخدمینی که ارتقاء گروه می‌یابند در پایه‌ای از گروه جدید قرار خواهند گرفت که در گروه قبلی دارا بوده‌اند.
ماده ۱۵ ـ در صورت ضرورت می‌توان شغلی در گروه پایین‌تر به مستخدم ارجاع کرد، در این صورت مستخدم در پایه‌ای از گروه جدید قرار می‌گیرد‌که در گروه قبلی داشته است ولی تفاوت حقوق پایه گروه قبلی را با حقوق پایه گروه جدید دریافت خواهد کرد، و در تعیین حقوق آمادگی به خدمت و‌حقوق بازنشستگی و وظیفه او مبنای محاسبه قرار می‌گیرد و هر گونه افزایش حقوق از تفاوت مذکور کسر می‌گردد و در صورت عدم قبول چنین شغلی‌مستخدم آماده به خدمت خواهد شد. ارتقاء و گروه مجدد مستخدمی که به ترتیب فوق در گروه پایین‌تر منصوب می‌شود تا بالاترین گروهی که قبلاً دارا بوده است مجاز می‌باشد.
ماده ۱۶ ـ در صورتی که مستخدم مجلس علاوه بر ساعات اداری انجام وظیفه کند فوق‌العاده اضافه کار که میزان آن معادل یک صد و هفتاد و ششم‌حقوق و فوق‌العاده شغل ماهانه ضربدر ساعات کار اضافی است به او پرداخت می‌شود. انجام اضافه کار بایستی با اجازه قبلی هیأت رئیسه مجلس باشد‌و به یک نفر در ماه بیش از شصت ساعت فوق‌العاده اضافه کار پرداخت نخواهد شد.
تبصره ـ هر گاه در شرایط خاص و برای مدت محدود مستخدم علاوه بر میزان مقرر در این ماده اضافه کار نماید با تصویب هیأت رئیسه می‌توان‌حداکثر چهار ساعت در روز فوق‌العاده اضافه کار به او پرداخت نمود.
ماده ۱۷ ـ برقراری فوق‌العاده روزانه، خارج از کشور، کسر صندوق و تضمین و همچنین پرداخت هزینه‌های رفت و برگشت و سفر به مستخدمین‌مجلس بر اساس مقررات مورد عمل مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۱۸ ـ مجلس می‌تواند در صورت وجود اعتبار به هر یک از مستخدمین شاغل مجلس حداکثر معادل یک ماه حقوق و فوق‌العاده شغل در پایان‌هر سال به عنوان عیدی به تناسب مدتی که در آن سال خدمت کرده‌اند پرداخت کند.
ماده ۱۹ ـ هر گاه مستخدمی خدمت برجسته انجام دهد و یا لیاقت فوق‌العاده‌ای ابراز نماید هیأت رئیسه مجلس می‌تواند در هر سال حداکثر معادل‌یک ماه حقوق و فوق‌العاده شغل به عنوان پاداش به او پرداخت کند.
فصل چهارم ـ رفاه مستخدمین
ماده ۲۰ ـ مستخدمین مجلس سالی یک ماه به تناسب مدت خدمت حق مرخصی با استفاده از حقوق و فوق‌العاده شغل و مزایای مستمر را خواهند‌داشت.
ماده ۲۱ ـ مستخدمین مجلس در صورت ابتلاء به بیماریهایی که مانع از انجام خدمت باشد از مرخصی استعلاجی استفاده خواهند کرد.
تبصره ـ جز در موارد بیماریهای صعب‌العلاج حداکثر مدت استفاده از مرخصی استعلاجی چهار ماه در سال خواهد بود.
ماده ۲۲ ـ مستخدم می‌تواند با موافقت مجلس از مرخصی بدون حقوق استفاده کند. حداکثر مدتی که مستخدم مجلس در طول خدمت خود‌می‌تواند از مرخصی بدون حقوق استفاده کند سه سال خواهد بود ولی برای ادامه تحصیلات عالی در رشته مربوط به شغل مستخدم حداکثر این‌مرخصی با تصویب هیأت رئیسه تا دو سال دیگر قابل تمدید خواهد بود.
تبصره ـ مدت مرخصی بدون حقوق جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب نمی‌شود. حفظ شغل مستخدمی که از مرخصی بدون حقوق استفاده‌می‌کند بیش از چهار ماه الزامی نیست و در صورتی که پس از پایان مرخصی شغلی برای ارجاع به مستخدم مذکور موجود نباشد مجلس می‌تواند او را‌آماده به خدمت کند.
ماده ۲۳ ـ استفاده از مرخصی‌های موضوع مواد ۲۰، ۲۱، ۲۲ این مقررات بر اساس آیین‌نامه مورد عمل درباره مستخدمین رسمی مشمول قانون‌استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۲۴ ـ در صورتی که مستخدم فوت شود و استحقاق مرخصی داشته باشد حداکثر چهار ماه حقوق و فوق‌العاده شغل او بابت مرخصی‌استحقاقی به وارث قانونی وی پرداخت می‌شود.
ماده ۲۵ ـ مجلس به طرق مقتضی در تأمین شروط بهداشتی و ایمنی و ایجاد محیط مناسب کار و همچنین کمک به امور تعاونی و مسکن و رفاه‌مستخدمین خود اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد.
فصل پنجم ـ تکالیف عمومی مستخدمین
ماده ۲۶ ـ مستخدم مکلف است در حدود قوانین و مقررات احکام و اوامر قانونی رؤسای مافوق خود را در امور اداری اطاعت نماید.
ماده ۲۷ ـ مستخدم مجلس از اقدام به هر عملی که موجب اخلال و بی‌نظمی در کار مجلس و یا برخلاف اخلاق حسنه و شؤون مجلس باشد‌ممنوع است متخلف به مجازاتهای اداری محکوم خواهد شد.
ماده ۲۸ ـ انواع مجازاتهای اداری پس از تذکر لازم به قرار زیر است:
الف ـ توبیخ کتبی با درج در پرونده خدمت.
ب ـ کسر حقوق و فوق‌العاده‌های ماهانه مستخدم تا یک سوم از یک ماه تا سه ماه.
پ ـ کسر حقوق و فوق‌العاده‌های ماهانه مستخدم تا یک سوم از سه ماه تا شش ماه.
ت ـ برکناری از خدمت از سه ماه تا یک سال. ث ـ اخراج از خدمت مجلس.
تبصره ـ اجرای بند (الف) این ماده به عهده رئیس اداره مربوطه و اجرای بندهای دیگر با توجه به ماده ۴ آیین دادرسی اداری به عهده هیأت رئیسه و‌کمیسیون دیوان محاسبات و بودجه مجلس خواهد بود.
فصل ششم ـ پایان خدمت
ماده ۲۹ ـ در صورتی که مشاغل مستمر مجلس حذف شود و شغلی برای ارجاع به متصدیان این قبیل مشاغل موجود نباشد مستخدمین مشاغل‌مذکور به حال آماده به خدمت در می‌آیند.
ماده ۳۰ ـ به مستخدمین مجلس که به حال آماده به خدمت درمی‌آیند تا مدت شش ماه تمام حقوق گروه و پایه مربوط و به مدت شش ماه دیگر‌نصف مبلغ مزبور پرداخت خواهد شد.
تبصره ـ در صورتی که مجلس نتواند در مدت یک سال دوران آمادگی به خدمت شغلی به مستخدم ارجاع کند یا امکان انتقال او به سایر مؤسسات‌دولتی فراهم نشود، طبق مقررات قانون استخدام کشوری با مستخدم رفتار خواهد شد.
ماده ۳۱ ـ به مستخدمی که از خدمت مجلس معاف می‌شود مبلغی معادل یک ماه آخرین حقوق ماهانه در ازاء هر یک سال خدمت در مجلس به‌عنوان فوق‌العاده پایان خدمت به علاوه حقوق و فوق‌العاده شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده بر مبنای دریافتی قبل از آمادگی به خدمت پرداخت‌خواهد شد. در احتساب سالهای خدمت موضوع این ماده کسر دوازده ماه خدمت یک سال تمام محاسبه خواهد شد.
تبصره ۱ ـ در صورتی که سابقه خدمت مستخدم موضوع این ماده در مجلس کمتر از سه سال باشد سه سال تمام محسوب می‌شود.
تبصره ۲ ـ مستخدمی که به علل غیر ناشی از کار، ازکارافتاده شناخته شده یا فوت شود در صورتی که شخصاً یا بازماندگان او طبق مقررات بازنشستگی مربوط استحقاق دریافت مستمری یا حقوق بازنشستگی و وظیفه را نداشته باشند مشمول مفاد این ماده و تبصره ۱ آن خواهند بود.
ماده ۳۲ ـ مستخدم مجلس می‌تواند با اعلام قبلی و موافقت رئیس مجلس از خدمت مجلس استعفاء کند، مدت اعلام قبلی برای قبول استعفای مستخدم با توجه به شغلی که به او ارجاع شده است توسط هیأت رئیسه مجلس تعیین می‌شود که در هر حال از سه ماه بیشتر نخواهد بود. در هیچ مورد‌استعفای مستخدم رافع تعهدات و مسئولیتهای او در برابر مجلس نخواهد بود. استعفا از تاریخی تحقق می‌یابد که مجلس کتباً با آن موافقت کند. مستخدمی که استعفا داده است موظف است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل خدمت خود حاضر شود و در پایان این مدت استعفای او قبول شده تلقی می‌گردد.
تبصره ـ به مستخدمی که طبق مقررات فوق مستعفی شناخته شود حقوق و مزایای شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده حداکثر به مدت چهار‌ماه پرداخت می‌شود و استخدام مجدد او در مجلس بلامانع خواهد بود. هر گاه مستخدمی که استعفا داده است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل‌خدمت خود حاضر نشود ترک خدمت محسوب و با او طبق ماده ۳۳ این مقررات رفتار می‌شود.
ماده ۳۳ ـ در صورتی که مستخدم مجلس حداکثر تا مدت دو ماه بدون اطلاع و عذر موجه در محل خدمت خود حاضر نشود از تاریخ ترک خدمت از خدمت مجلس اخراج می‌شود.
تبصره ۱ ـ هر گاه چنین مستخدمی شروط بازنشسته شدن را طبق مقررات مربوط دارا باشد در آن صورت بازنشسته خواهد شد.
تبصره ۲ ـ هر گاه مستخدم مذکور در این ماده مدعی شود به عللی که خارج از حدود اختیار او بوده نتوانسته است در محل خدمت حاضر شود و یا‌عدم حضور خود را اطلاع دهد و ادعای او مورد قبول هیأت کارپردازان مجلس قرار نگیرد می‌تواند شکایت خود را به ضمیمه مدارک مورد استفاده به‌هیأت رئیسه تسلیم کند. هیأت رئیسه به شکایت مزبور رسیدگی و حکم مقتضی صادر خواهد کرد در صورتی که حکم صادره حاکی از موجه بودن عذر مستخدم باشد به خدمت‌مراجعه و حقوق ایام غیبت به او پرداخت خواهد شد و اگر شغلی برای ارجاع به وی وجود نداشته باشد از تاریخی که اخراج یا بازنشسته شده آماده به‌خدمت می‌شود.
فصل هفتم ـ مقررات مختلف
ماده ۳۴ ـ مستخدمین مشمول این مقررات می‌توانند در مورد تضییع حقوق استخدامی خود به هیأت رئیسه شکایت کنند و در صورتی که به‌تصمیم هیأت رئیسه معترض باشند می‌توانند طبق مقررات قانون استخدام به مراجع عمومی مراجعه کنند.
ماده ۳۵ ـ پرداخت حقوق و فوق‌العاده‌ها و هزینه‌های مذکور در این مقررات در مقابل انجام کار است.
ماده ۳۶ ـ مستخدمین مجلس نمی‌توانند در غیر ساعات اداری هیچ گونه شغلی در مؤسسات دیگر داشته باشند در صورت تخلف به خدمت‌مستخدم متخلف خاتمه داده خواهد شد.
ماده ۳۷ ـ مستخدمینی که به خدمت وظیفه عمومی احضار می‌شوند هر گاه ظرف دو ماه پس از پایان خدمت مزبور خود را برای خدمت در مجلس‌معرفی نمایند مجلس مکلف است مستخدمین مذکور را به کار بگمارد.
ماده ۳۸ ـ تعیین میزان و نحوه اخذ تضمین مستخدمینی که به صاحب جمعی نقدی و یا جنسی مجلس منصوب می‌شوند با هیأت رئیسه مجلس‌خواهد بود.
ماده ۳۹ ـ انتقال مستخدمین مجلس به وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی با رعایت مقررات مربوط و رضایت مستخدم مجاز است.
ماده ۴۰ ـ ملاک تشخیص سن مستخدمین مشمول این مقررات شناسنامه‌ای است که در تاریخ تصویب این مقررات در دست دارند.
فصل هشتم ـ تطبیق وضع
ماده ۴۱ ـ هیأت رئیسه مجلس می‌تواند مستخدمین قراردادی و همچنین کارکنانی را که برای انجام خدمت تمام وقت در مقابل دریافت دستمزد به‌کار گمارده شده‌اند و در تاریخ تصویب این مقررات در خدمت دارد بنا به درخواست آنان با حفظ سابقه خدمت به مستخدم ثابت تبدیل کند.
ماده ۴۲ ـ گروه و پایه مستخدمین مجلس پس از اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل بر اساس شغل مورد تصدی و سنوات خدمت در تاریخ تصویب‌این مقررات تعیین می‌گردد.
ماده ۴۳ ـ در صورتی که حقوق گروه و پایه فعلی مستخدمینی که به موجب این مقررات تطبیق وضع می‌یابند کمتر از حقوق گروه و پایه‌ای باشد که‌به موجب مقررات سابق به آنان تعلق می‌گیرد مابه‌التفاوت به عنوان تفاوت تطبیق حقوق به او پرداخت خواهد شد و از لحاظ تعیین حقوق بازنشستگی‌و وظیفه و حقوق آمادگی به خدمت نیز ملاک محاسبه قرار می‌گیرد و هر گونه افزایش حقوق از آن کسر می‌گردد.
ماده ۴۴ ـ مستمری بازنشستگی، ازکارافتادگی، و مستمر وراث وظیفه‌بگیر که بر اساس مقررات قانون تأمین اجتماعی برقرار شده است کماکان تابع‌قانون مذکور می‌باشد و به وسیله سازمان تأمین اجتماعی پرداخت خواهد شد.
ماده ۴۵ ـ چنانچه مستخدمین که به موجب این مقررات به مستخدم ثابت مجلس تبدیل وضع می‌یابند وجوهی بابت حق بیمه به سازمان تأمین‌اجتماعی بابت سنوات خدمت در مجلسین سابق، مجلس شورای اسلامی و یا سابقه خدمت در مؤسسات دولتی پرداخت نموده باشند وجوه مزبور‌اعم از سهم مستخدم و سهم کارفرما به سازمان بازنشستگی کشوری انتقال می‌یابد و سنوات مزبور از لحاظ بازنشستگی جزء سابقه خدمت مستخدم‌محسوب می‌شود.
ماده ۴۶ ـ مستخدمینی که در تاریخ اجرای این مقررات عهده‌دار شغلی نباشند بر طبق این مقررات آماده به خدمت می‌شوند.
ماده ۴۷ ـ این آیین‌نامه از تاریخ اول فروردین ماه ۱۳۶۰ قابل اجراء است.
آیین‌نامه فوق مشتمل بر ۴۷ ماده و ۱۷ تبصره و جدول ضمیمه در تاریخ ۶۰.۵.۲۸ طبق اصل ۸۵ قانون اساسی به تصویب کمیسیون مشترک “امور اداری و استخدامی، دیوان محاسبات و بودجه” رسیده و به تأیید شورای محترم نگهبان رسیده است و از تاریخ ۶۰.۱.۱ به مدت ۲ سال به صورت آزمایشی قابل اجرا است.