رأی وحدت رویه شماره ۶۱۸ – ۱۳۷۶/۶/۱۸ هیات عمومی دیوان عالی کشور: ماده واحده الحاقی به قانون روابط موجر و مستأجر

تاریخ تصویب: ۱۳۷۶/۰۶/۱۸
تاریخ انتشار: ۱۳۷۶/۰۹/۰۳

‌مستنبط از ماده واحده الحاقی به قانون روابط موجر و مستأجر مصوب سال ۱۳۶۵ این است که قانون مزبور ناظر به عقود اجاره ایست که بعد از‌ تصویب آن قانون و ابتدا” منعقد می‌شوند و شامل اماکن تجاری که سابقه اجاره به تاریخ قبل از تصویب قانون فوق الذکر داشته‌اند نمی‌شود و لذا در مورد‌ دعاوی مطروحه که به دلالت اسناد و اوراق پرونده مسبوق به رابطه استیجاری بتاریخ قبل از تصویب ماده واحده قانون مذکور می‌باشند و تنظیم اجاره‌نامه‌های جدید فی‌الواقع و نقس الامر به منظور تمدید و تجدید اجاره قبلی بوده است صدور اجرائیه از جانب دفتر اسناد رسمی مبنی بر تخلیه این قبیل‌ محل کسب و پیشه مخالف قانون است و به این کیفیت رای دادگاه حقوقی یک تهران که بر تأیید حکم دادگاه حقوقی ۲ اصدار یافته و مبتنی بر ابطال‌ اجرائیه صادره در این زمینه می‌باشد صحیح و موافق موازین قانونی تشخیص می‌گردد.
این رأی بموجب ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین‌ دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷ برای دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع است.