ماده واحده – به دولت اجازه داده می‌شود از تاریخ تصویب این قانون از هر نخ سیگار تولید داخلی، وارداتی و سیگارهائی که توسط مراجع ذیصلاح قانونی کشف و جهت توزیع و فروش در اختیار شرکت سهامی دخانیات ایران گذاشته می‌شود مبلغ پانزده (۱۵) ریال تا سقف یکصد و پنجاه میلیارد (۰۰۰ ۰۰۰ ۰۰۰ ۱۵۰) ریال در سال ۱۳۷۷ و برای سالهای بعد به میزانی که در بودجه سالانه منظور می‌گردد، اخذ و به حساب درآمد عمومی واریز نماید.
معادل صد در صد (۱۰۰%) درآمد حاصله که به درآمد عمومی کشور واریز می‌شود براساس آیین‌نامه‌ای که به پیشنهاد سازمان تربیت بدنی به تصویب هیأت وزیران می‌رسد به شرح زیر به مصرف خواهد رسید:
۱- هفت و نیم درصد (۷.۵%) برای فعالیتهای جاری سازمان تربیت بدنی، (جاری).
۲- دو نیم درصد (۲.۵%) برای فعالیتهای ورزشی بانوان، (جاری).
۳- دو درصد (۲%) برای فعالیت ورزشی دانش‌آموزان، (جاری).
۴- چهل و سه درصد (۴۳%) برای توسعه فضاهای ورزشی کشور، (عمرانی).
۵- دوازده درصد (۱۲%) برای توسعه فضاهای ورزشی بانوان، (عمرانی).
۶- بیست وسه‌درصد (۲۳%) برای توسعه فضاهای ورزشی مدارس کشور، (عمرانی)
۷- ده درصد (۱۰%) برای تجهیز و توسعه فضاهای ورزشی جانبازان و معلولین، (جاری و عمرانی).
تبصره ۱ – به دولت اجازه داده می‌شود از سال ۱۳۷۸ به بعد با توجه به شرایط، میزان عوارض از هرنخ سیگار را حداکثر به میزان بیست درصد (۲۰%) سالانه تغییر دهد.
تبصره ۲ – دولت موظف است حداقل بیست درصد (۲۰%) درصد از اعتبارات موضوع ردیفهای فوق را به امر ورزش در روستاها اختصاص دهد.
تبصره ۳ – عوارض سیگارهای بدون فیلتر داخلی نصف این مقدار (هفت ونیم ریال) از هر نخ خواهد بود.
[آیین‌نامه اجرایی قانون تأمین اعتبار احداث، تکمیل، توسعه و تجهیز اماکن ورزشی]
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ ۱۳۷۶/۱۲/۲۷ مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۷۶/۱۲/۲۷ به تایید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی اکبر ناطق نوری