ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی
ایران و دولت جمهوری لبنان، مشتمل بر یک مقدمه و (۱۳)ماده به شرح پیوست تصویب و
اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لبنان
مقدمه:
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لبنان که از این پس "طرفهای متعاهد"
نامیده می‌شوند با تمایل به تسهیل و توسعه حمل و نقل‌بین‌المللی جاده‌ای کالا و
مسافر بین دو کشور و به صورت عبوری از طریق قلمرو کشورهای خود، در موارد زیر به
توافق رسیدند:
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
۱ – اصطلاح "متصدی حمل و نقل" عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم و تبعه
جمهوری اسلامی ایران یا جمهوری لبنان که برطبق‌قوانین و مقررات کشور خود مجاز به
انجام عملیات حمل و نقل بین‌المللی مسافر و کالا از طریق جاده می‌باشد.
۲ – اصطلاح "وسیله نقلیه" عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه
موتوری که:
الف – برای حمل بیش از (۹) نفر از جمله راننده (وسیله نقلیه مسافربری) یا برای
حمل و نقل کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده باشد.
ب – در سرزمین یکی از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد.
در خصوص وسیله نقلیه باربری اصطلاح "وسیله نقلیه" عبارت است از هر وسیله نقلیه
واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه با یدک یا نیمه یدک.
ماده ۲ – دامنه شمول
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد که با استفاده از
وسایل نقلیه به حمل و نقل جاده‌ای مسافر یا کالا بین سرزمینهای‌طرفهای متعاهد یا
به صورت عبوری از طریق قلمرو آنان یا به کشورهای ثالث و بالعکس مبادرت ورزند.
ماده ۳ – حمل و نقل مسافر
عملیات حمل و نقل مسافر توسط متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد در قلمرو طرف متعاهد
دیگر منوط است به اجازه نامه‌ای که باید در‌چهارچوب قوانین و مقررات ملی طرف
اخیرالذکر اخذ شود.
ماده ۴ – حمل و نقل کالا
متصدی حمل و نقل یک طرف متعاهد مجاز است یک وسیله نقلیه خالی یا دارای بار را به
صورت موقت به منظور حمل و نقل کالا به شرح زیر وارد‌قلمرو طرف متعاهد دیگر نماید:
الف – بین هر نقطه مورد توافق واقع در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد و هر نقطه مورد
توافق واقع در قلمرو طرف متعاهد دیگر یا
ب – به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر.
مقررات عمومی
ماده ۵ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه
۱ – هریک از طرفهای متعاهد تعهد می‌کند در خصوص وزن و ابعاد وسایل نقلیه، شرایطی
که محدود کننده‌تر از شرایط وضع شده بر وسایل نقلیه ثبت‌شده در قلمرو خود باشد را
در مورد وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر وضع نکند.
۲ – در صورتی که وزن یا ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز در قلمرو هریک از
طرفهای متعاهد تجاوز نماید، لازم است جهت وسیله نقلیه مجوز‌مخصوصی از مقامات
صلاحیتدار طرف متعاهد ذیربط اخذ گردد. چنانچه مجوز یاد شده مسیر خاصی را جهت تردد
وسیله نقلیه معین نماید، حمل و‌نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل هیچیک از طرفهای متعاهد اجازه حمل و
نقل مسافر یا کالا از نقطه‌ای به نقطه دیگر واقع در سرزمین‌طرف متعاهد دیگر را
نمی‌دهد.
ماده ۷ – عوارض و مالیات
۱ – وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد که در چهارچوب این
موافقتنامه در امر حمل کالا و یا مسافر مورد بهره برداری قرار‌می‌گیرند، از پرداخت
عوارض و مالیات بر مالکیت و تردد وسایل نقلیه در قلمرو طرف متعاهد دیگر معاف
می‌باشند.
۲ – معافیت مذکور در بند (۱) در صورتی اعطا می‌شود که وسایل نقلیه هریک از طرفهای
متعاهد تحت شرایط " ورود موقت" وارد قلمرو طرف متعاهد‌دیگر گردند.
شرایط "ورود موقت" در چهارچوب قوانین و مقررات هریک از طرفهای متعاهد مورد اقدام
قرار می‌گیرد.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
۱ – ورود موقت وسایل نقلیه به قلمرو طرف متعاهد دیگر مشمول قوانین و مقررات ملی
طرف متعاهد ذیربط خواهد بود.
۲ – سوخت موجود در مخازن استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفهای متعاهد که بطور موقت
به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود مشمول‌ممنوعیت و محدودیتهای وارداتی نخواهد
بود، مشروط بر آنکه مخازن مزبور مخازنی باشد که از ابتدا توسط کارخانه سازنده
وسیله نقلیه بر روی آن‌نصب شده است.
۳ – قطعات یدکی ورودی به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً به صورت موقت
وارد گردیده است، به صورت موقت بدون ممنوعیت و‌محدودیت وارداتی از پرداخت عوارض و
مالیاتهای ورود معاف خواهد بود. طرفهای متعاهد ممکن است لازم بدانند اینگونه قطعات
بر روی پروانه‌ورود موقت ثبت گردد. قطعات یدکی تعویض شده باید تحت نظارت مقامهای
ذیربط گمرکی و برطبق قوانین و مقررات ملی کشوری که قطعات یاد شده‌به سرزمین آن
وارد گردیده است، ترخیص گردد یا عودت داده شود و یا مورد اعراض قرار گیرد.
۴ – خدمه وسایل نقلیه جاده‌ای مجاز خواهند بود لوازم شخصی و وسایل و ابزار تعمیر
را که عرفا در وسیله نقلیه با خود دارند و در طول سفر مورد نیاز‌می‌باشد، بطور
موقت با خود حمل نمایند.
ماده ۹ – اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که در
این موافقتنامه یا سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی که طرفهای‌متعاهد در آن عضویت
دارند مورد پیش‌بینی قرار نگرفته است ، موظف می‌باشند که قوانین و مقررات طرف
متعاهد دیگر را رعایت نمایند.
ماده ۱۰ – تخلفات
۱ – مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد بر اجرای مقررات موافقتنامه حاضر توسط متصدیان
حمل و نقل نظارت خواهند کرد.
۲ – مقامات طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است، موظفند بنا بر
درخواست مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر، در مورد‌متصدیان حمل و نقل و رانندگان
وسیله نقلیه خود که در سرزمین طرف متعاهد اخیر الذکر از مقررات این موافقتنامه و
نیز قوانین و مقررات لازم‌الاجرای‌مربوط به عبور و مرور و حمل و نقل در آن سرزمین
تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار،
ب – تعلیق اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آنجا وقوع یافته است،
بطور موقت، جزیی یا کلی.
۳ – مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد مقدم الذکر، مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد اخیر
الذکر را از اقدامات به عمل آمده به گونه‌ای که در بند (۲) قید‌گردیده مطلع خواهند
نمود.
۴ – این ماده بدون تعارض با هر گونه اقدام قانونی که ممکن است توسط دادگاهها یا
مقامات اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت‌گرفته معمول گردد، اجرا
خواهد گردید.
ماده ۱۱ – مقامات صلاحیتدار
مقامات صلاحیتدار تعیین شده جهت اجرای موافقتنامه حاضر به شرح زیر می‌باشند:
از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران:
وزارت راه و ترابری – سازمان حمل و نقل و پایانه‌های کشور
از سوی دولت جمهوری لبنان:
وزارت حمل و نقل – اداره کل حمل و نقل زمینی و دریایی.
ماده ۱۲ – کمیسیون مشترک
۱ – مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد کمیسیون مشترکی را مرکب از نمایندگان خود به
منظور حل و فصل کلیه مسایل مربوط به اجرای موافقتنامه‌حاضر که به طریق دیپلماتیک
حل نشده است، تشکیل خواهند داد.
۲ – کمیسیون مشترک بنا به درخواست هر یک از طرفهای متعاهد تشکیل خواهد گردید.
ماده ۱۳ – لازم‌الاجراء شدن و مدت اعتبار
۱ – این موافقتنامه سی روز بعد از آنکه طرفهای متعاهد کتباً یکدیگر را از طریق
مجاری دیپلماتیک مطلع نموده‌اند که طبق الزامات قانون اساسی خود‌درباره
لازم‌الاجرا شدن آن عمل نموده‌اند، به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
۲ – این موافقتنامه برای یک دوره سه ساله منعقد می‌شود و پس از این دوره معتبر
خواهد ماند، مگر آنکه یکی از طرفهای متعاهد در هر هنگام با یک‌پیش آگهی کتبی
شش‌ماهه انقضای آن را به طرف دیگر اعلام دارد.
این موافقتنامه به تاریخ ۱۳۷۶.۸.۵ (۱۹۹۷.۱۰.۲۷) در تهران، در یک مقدمه و سیزده
ماده در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، عربی و انگلیسی به‌امضاء رسید که کلیه
متون دارای اعتبار یکسان بوده و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر
خواهد بود.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف دولت جمهوری لبنان
تاریخ تصویب ۱۳۷۷.۳.۱۳
تاریخ تایید شورای نگهبان ۱۳۷۷.۳.۲۰