آیین‌نامه اجرایی ماده (۴) قانون اعطای امتیازات ایثارگری و اشتغال در مناطق جنگی و جنگزده به کارگران مشمول‌ قانون کار

تاریخ تصویب: ۱۳۷۸/۰۳/۰۵
تاریخ انتشار: ۱۳۷۸/۰۴/۰۲

شماره ۷۵۲۳۷ت۱۹۸۰۳هـ – ۱۳۷۸.۰۳.۱۸


هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۷۸.۳.۵ بنا به پیشنهاد شماره ۵۳۰۶۲ مورخ ۱۳۷۷.۳.۹ وزارت کار و امور اجتماعی و به استناد ماده (۴) قانون‌ اعطای امتیازات ایثارگری و اشتغال در مناطق جنگی و جنگزده به کارگران مشمول قانون کار – مصوب ۱۳۷۶ – آیین‌نامه اجرایی ماده یاد شده را به‌شرح زیر تصویب نمود:

‌ماده ۱ – منظور از کارگران ایثارگر، و رزمندگان با حداقل شش ماه خدمت متوالی یا نه ماه یا نه ماه خدمت متناوب در جبهه و نیز اسرا، آزادگان و‌ مفقودان جنگ تحمیلی از تاریخ ۱۳۵۹.۶.۳۱ تا تاریخ ۱۳۶۷.۵.۲۹ می‌باشند.

‌تبصره – شمول مزایای مقرر در این آیین‌نامه به کارگران ایثارگر حسب مورد با تایید ایثارگری کارگران از سوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، وزارت‌ جهاد سازندگی، بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی، ستاد رسیدگی به امور آزادگان و بنیاد شهید انقلاب اسلامی می‌باشد.


‌ماده ۲ – کلیه ایثارگران موضوع ماده (۱)‌ این آیین‌نامه از مزایای زیر، حسب مورد برخوردار می‌شوند:

‌الف – احتساب یک مقطع تحصیلی بالاتر از نظر استخدامی (‌فقط برای آزادگان و جانبازان)

ب – برخورداری از مزد شغل یک گروه بالاتر برای آزادگان و مفقودان با حداکثر (۳) سال سابقه اسارت یا مفقودیت و جانبازان با حداکثر چهل درصد(۴۰%) از کارافتادگی و رزمندگان با حداقل (۶) ماه خدمت متوالی یا (۹) ماه خدمت متناوب در جبهه.

پ – برخورداری از مزد شغل دو گروه بالاتر برای آزادگان و مفقودان با بیش از (۳) سال اسارت یا مفقودیت و یا جانبازان با بیش از چهل در صد (۴۰%)‌از کارافتادگی با بیش از سه سال خدمت اعم از متناوب یا متوالی در جبهه.

‌تبصره – ۱ – در صورتی که کارگاه فاقد طرح طبقه‌بندی مشاغل مصوب وزارت کار و امور اجتماعی باشد یا با توجه به طرح طبقه‌بندی مشاغل امکان‌ ارتقای کارگر ایثارگر به شغل در یک مقطع تحصیلی بالاتر وجود نداشته باشد، معادل (۳.۶) درصد مزد مبنا یا مزد ثابت – حسب مورد – به مزد این‌ قبیل کارگران اضافه خواهد شد در صورت ارتقای شغل ناشی از اجرای این بند، افزایش مزد در هر حال نباید کمتر از سه و شش دهم (۳.۶) مزد
مبنای‌ قبلی کارگر باشد.

‌تبصره ۲ – در مورد آزادگان و جانبازان که مشمول بند الف این ماده بوده و واجد شرایط مندرج در یکی از بندهای ب و پ و نیز باشند، افزایش‌های مقرر‌ در بندهای اخیرالذکر پس از اعمال بند الف صورت می‌گیرد.

‌تبصره ۳ – در صورتی که کارگاه فاقد طرح طبقه بندی مشاغل مصوب وزارت کار و امور اجتماعی باشد، افزایش مزد ناشی از اجرای بندهای ب و پ به‌ترتیب معادل پنج درصد (۵%) و ده درصد (۱۰%) مزد ثابت – بنا به تعریف ماده (۲۶) قانون کار – صورت می‌گیرد.


‌ماده ۳ – مزد ثابت یا مزد مبنای کارگرانی که در مقاطع زمانی تعیین شده در جدول پیوست در مناطق جنگی یا جنگزده شاغل بوده‌اند، به ازای هر سال‌ اشتغال در مناطق جنگی سه درصد (۳%) و در مناطق جنگزده یک و نیم (۱.۵%) اضافه خواهد شد .

‌تبصره ۱ – در صورتی که از نظر احتساب مدت اشتغال در مناطق مذکور، بین کارفرما و کارگر اختلاف نظر باشد، احراز زمان اشتغال با اداره کار و امور‌ اجتماعی محل و در صورت عدم پذیرش نظر اداره یاد شده، رأی مراجع حل اختلاف مقرر در قانون کار ملاک عمل خواهد بود.

‌تبصره ۲ – مدت زمان حضور در جبهه یا اسارت و مفقودیت کارگر جزو مدت مقرر در این ماده منظور نمی‌گردد.


‌ماده ۴ – کارفرمایان موظفند در صورت پذیرفته شده کارگران ایثارگر در دانشگاه‌ها یا مراکز آموزش عالی یا مدارس و دبیرستان‌های وزارت آموزش و‌ پرورش، برابر برنامه تحصیلی اعلام شده از سوی مراکز یاد شده و با رعایت فواصل زمانی رفت‌وبرگشت آنان از محل تحصیل تا کارگاه و بالعکس با‌ مأموریت آموزشی کارگران ایثارگر با پرداخت مزد و مزایای متعلقه موظف موافقت کنند.
‌کارفرمایان می‌توانند در صورت تشخیص، با مأموریت آموزشی کارگران جانباز پنجاه درصد (۵۰%) با بالا و رزمندگان و آزادگان با اسارت بیش از سه‌ سال، به صورت تمام وقت موافقت کنند.
‌در صورتی که محل تحصیل پذیرفته‌شدگان دانشگاه‌ها یا مراکز آموزش عالی در شهری غیر از شهر محل استقرار کارگاه باشد، سال تحصیلی ملاک‌ محاسبه است.

‌تبصره ۱ – کارفرمایان مشمول این ماده می‌توانند در صورت لزوم نسبت به اخذ تعهد تضمین‌های لازم از کارگزینی مبنی بر اشتغال در کارگاه حداکثر‌ معادل دو برابر مدت مأموریت، پس از فراغت از تحصیل اقدام نمایند و کارگران ذیربط مکلف به رعایت نظر کارفرما می‌باشند .

تبصره ۲ – پس از فراغت از تحصیل، کارفرما مکلف است کارگر را به کار بگمارد و حتی الامکان شغلی متناسب با مدرک تحصیلی به وی ارجاع نماید .

‌تبصره ۳ – حداکثر مدت استفاده از تسهیلات آموزشی موضوع این ماده چهار سال است و تمدید آن تنها با تقاضای کارگر و موافقت کارفرما و به صورت‌ مرخصی بدون حقوق موضوع ماده (۷۱) قانون کار میسر است.


‌ماده ۵ – افزایش‌های ناشی از اجرای این آیین‌نامه در هر حال جز و مزد مبنا یا مزد ثابت کارگران محسوب می‌شود.


ماده ۶ – کلیه کارگران مشمول قانون کار واجد شرایط مندرج در این آیین‌نامه اعم از آنکه قبل از تاریخ ۱۳۵۹.۶.۳۱ در کارگاه شاغل بوده یا پس از آن به‌استخدام کارگاه درآمده باشند، مشمول مقررات این آیین‌نامه می‌باشند.


‌ماده ۷ – در صورتی که مشمولان این آیین‌نامه به موجب مقررات دیگری از امتیازات مشابه استفاده کرده باشند، نمی‌توانند از امتیازات این آیین‌نامه‌ بهره‌مند شوند، مگر اینکه این آیین‌نامه موجب افزایش امتیازات آنان شود که در این صورت از امتیازات اخیر استفاده می‌کنند.


‌ماده ۸ – در صورتی که هریک از ایثارگران، مشمول برخورداری، بیش از یکی از امتیازات مقرر در این آیین‌نامه شوند، با رعایت مواد (۵) و (۷) این آیین‌نامه از امتیازات مربوط بهره‌مند می‌شوند.


‌ماده ۹ – افزایش‌های ناشی از اجرای این آیین‌نامه از تاریخ ۱۳۷۶.۱۱.۱۴ پرداخت می‌گردد.

[‌اصلاح ‌ماده (۹) آیین‌نامه اجرایی ماده (۴) قانون اعطای امتیازات ایثارگری و اشتغال در مناطق جنگی و جنگزده به کارگران‌ مشمول قانون کار]

‌حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور