شماره: ۲۵۱۷۶ت۲۲۵۸۱ه
تاریخ: ۱۳۷۹.۶.۱۵
هیات وزیران در جلسه مورخ ۱۳۷۹.۶.۲ بنا به پیشنهاد شماره ۱۰۰.۱۳۵۴۱ مورخ ۱۳۷۸.۱۲.۲ وزارت معادن و فلزات و به استناد ماده (۱۲) قانون معادن – مصوب ۱۳۷۷ – دستورالعمل نحوه تعیین و تشخیص معادن بزرگ و کوچک را به شرح زیر تصویب نمود:
دستور العمل نحوه تعیین و تشخیص معادن بزرگ و کوچک
۱ – در اجرای ماده (۱۲) قانون معادن کلیه معادن و یا ذخایر معدنی کشور بجز در مواردی که در جدول ذیل مشخص می‌گردد معادن کوچک محسوب می‌شوند:
میزان فلز یا اکسید محتوی با توجه به ذخیره
قطعی و عیار متوسط کانی
نوع ماده معدنی
ردیف
بیشتر از ۱۵۰ میلیون تنFe
سنگ آهن
۱
بیشتر از ۱۵۰ میلیون تن ذغال
ذغال سنگ حرارتی
۲
بیشتر از ۱۰۰ میلیون تن ذغال
ذغال سنگ کک شو
۳
بیشتر از ۵ میلیون تن ۳o۲Cr
سنگ کرومیت
۴
بیشتر از ۴ میلیون تنCu
سنگ مس
۵
بیشتر از ۲ میلیون تن مجموع&pb Zn
سنگ سرب و روی
۶
بیشتر از ۱ میلیون تن ۲TIO
سنگ تیتانیوم
۷
بیشتر از ۱ میلیون تن ( کانی خالص(
املاح معدنی و تبخیری ( به استثنای نمک
طعام(
۸
بیشتر از ۵۰۰ تنAg
سنگ نقره
۹
بیشتر از ۱۰۰ تنAu
سنگ طلا
۱۰
۲- معادن فعال بزرگ در حال بهره برداری و بهره برداران با توجه به معیارهای مندرج در بند (۱) به شرح زیر تعیین می‌شوند:
بهره بردار فعلی
میزان فلز محتوی (میلیون تن(
استان
نام معدن
ردیف
شرکت سهامی کل معادن ایران
۳.۹۱
زنجان
سرب و روی انگوران
۱
شرکت ملی صنایع مس ایران
۸.۵۶
کرمان
مس سرچشمه
۲
شرکت معدنی و صنعتی چادرملو
۱۷۴
یزد
سنگ آهن چادرملو
۳
مجتمع سنگ آهن گل گهر
۱۲۰۲.۸
کرمان
سنگ آهن گل گهر
۴
شرکت املاح
مرکزی
میقان اراک
۵
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور