ماده واحده – پروتکل جلوگیری از اعمال غیرقانونی خشونت‌آمیز در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین‌المللی می‌باشند، مکمل کنوانسیون جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری منعقد شده در مونترال به تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰/۷/۱ هجری شمسی)، مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده به شرح پیوست تصویب و به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می‌شود اسناد مربوط را تسلیم نماید.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
پروتکل جلوگیری از اعمال غیرقانونی خشونت‌آمیز در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین‌المللی می‌باشد، مکمل کنوانسیون جلوگیری از اعمال غیر قانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری،
منعقدشده در مونترال به تاریخ (۲۳) سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰/۷/۱ هجری شمسی)
دولتهای طرف این پروتکل،
با توجه به اینکه اعمال غیرقانونی خشونت‌آمیز که امنیت اشخاص را در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین‌المللی هستند در خطر، یا احتمالاً در خطر، می‌اندازد یا عملیات امنیتی چنین فرودگاههایی را به مخاطره می‌اندازد، اعتماد مردم دنیا را نسبت به امنیت چنین فرودگاههایی تضعیف نموده و اداره و هدایت ایمن و منظم هواپیمایی کشوری را برای کلیه دولتها مختل می‌نماید؛
با عنایت به اینکه وقوع چنین اعمالی موجبات نگرانی شدید جامعه بین‌المللی را فراهم آورده است و اینکه به منظور جلوگیری از چنین اعمالی نیاز فوری جهت پیش‌بینی اقدامات مناسب برای مجازات مجرمان وجود دارد؛
نظر به اینکه تصویب مقررات مکمل مقررات کنوانسیون جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری منعقد شده در مونترال به تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰.۷.۱ هجری شمسی)، برای جلوگیری از اعمال غیرقانونی خشونت‌آمیز در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین‌المللی هستند ضروری می‌باشد؛
در موارد ذیل توافق نموده‌اند:
ماده ۱ – این پروتکل مکمل کنوانسیون جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری منعقد شده در مونترال به تاریخ ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰.۷.۱ هجری شمسی)، (که از این پس بدان «کنوانسیون» اطلاق می‌شود) می‌باشد و بین طرفهای این پروتکل، کنوانسیون و پروتکل به‌عنوان یک سند واحد خوانده و تفسیر خواهد شد.
ماده ۲ –
۱ – در ماده (۱) کنوانسیون، موارد زیر به عنوان بند جدید (۱) مکرر اضافه گردد:
بند ۱ مکرر – هر شخصی که مرتکب جرم شود چنانچه به طور غیرقانونی و عامداً با استفاده از هر وسیله، ماده یا اسلحه:
الف – عملی خشونت آمیز علیه شخصی در فرودگاهی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین‌المللی است انجام دهد که منجر به، یا احتمالاً منجر به‌جراحات جدی یا مرگ شخص گردد؛ یا
ب – تأسیسات فرودگاهی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین‌المللی است یا هواپیمایی را که در سرویس نیست و در آن مستقر است نابود سازد یا آسیب جدی به آن وارد نماید یا خدمات فرودگاه را مختل کند؛
اگر چنین عملی امنیت آن فرودگاه را به خطر، یا احتمالاً به خطر اندازد؛
۲- در جزء (الف) بند (۲) ماده (۱) کنوانسیون، کلمات زیر پس از کلمات «بند ۱» اضافه گردد:
«یا بند ۱ مکرر»
ماده ۳ – در ماده (۵) کنوانسیون موارد زیر به عنوان بند (۲) مکرر افزوده شود:
بند ۲ مکرر – هر دولت متعاهد در مواردی که متهم مورد ادعا در قلمرو آن حضور داشته باشد و او را به موجب ماده (۸) به دولت موضوع جزء (الف) بند (۱) این ماده مسترد نکند در صورت لزوم اقداماتی را جهت تعیین صلاحیت قضائی خود نسبت به جرائم موضوع ماده (۱)، بند (۱) مکرر و بند (۲)ماده (۱)، تا آنجا که آن بند در ارتباط با این جرائم باشد نیز اتخاذ خواهد نمود.
ماده ۴ – این پروتکل برای امضای دولتهای شرکت کننده در کنفرانس بین‌المللی حقوق هوایی که از تاریخ ۹ تا ۲۴ فوریه ۱۹۸۸ میلادی (۱۳۶۶.۱۱.۲۱ تا ۱۳۶۶.۱۲.۵ هجری شمسی) در مونترال برگزار گردید، در تاریخ ۲۴ فوریه ۱۹۸۸ میلادی (۱۳۶۶.۱۲.۵ هجری شمسی) مفتوح خواهد بود. این پروتکل پس از اول مارس ۱۹۸۸ میلادی (۱۳۶۶.۱۲.۱۱ هجری شمسی) برای امضای کلیه دولتها در لندن، مسکو، واشنگتن و مونترال تا زمانی که طبق ماده (۶) لازم‌الاجرا گردد، مفتوح خواهد بود.
ماده ۵ –
۱ – این پروتکل منوط به تصویب دولتهای امضاء کننده خواهد بود.
۲ – هر دولتی که جزء دولتهای متعاهد نباشد، چنانچه همزمان کنوانسیون را طبق ماده (۱۵) آن تصویب نماید یا به آن ملحق شود، می‌تواند این پروتکل را تصویب نماید.
۳ – اسناد تصویب نزد دولتهای اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی و ایالات متحده آمریکا یا سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری که بدین وسیله به عنوان امنای اسناد تعیین می‌شوند، تودیع خواهد شد.
ماده ۶ –
۱ – به محض اینکه ده دولت امضاء کننده اسناد تصویب این پروتکل را تودیع کنند، سی روز پس از تاریخ تودیع دهمین سند تصویب، بین آنان لازم‌الاجرا خواهد شد. این پروتکل برای هر دولتی که سند تصویب خود را پس از آن تاریخ تودیع نماید، در سی‌امین روز پس از تودیع سند تصویب آن لازم‌الاجرا خواهد گردید.
۲ – به مجرد اینکه این پروتکل لازم‌الاجرا گردد به وسیله امنای اسناد مطابق ماده (۱۰۲) منشور سازمان ملل متحد و به موجب ماده (۸۳) کنوانسیون هواپیمایی کشوری بین‌المللی (شیکاگو ۱۹۴۴ میلادی – ۱۳۲۳ هجری شمسی) ثبت خواهد شد.
ماده ۷ –
۱ – این پروتکل پس از لازم‌الاجرا شدن برای الحاق هر دولت غیر امضا کننده مفتوح خواهد بود.
۲ – هر دولتی که جزء دولتهای متعاهد کنوانسیون نباشد، چنانچه همزمان کنوانسیون را طبق ماده (۱۵) آن تصویب نماید یا به آن ملحق شود، می‌تواند به این پروتکل ملحق گردد.
۳ – اسناد الحاق نزد امنای اسناد تودیع خواهد شد و الحاق سی روز پس از تودیع نافذ خواهد گردید.
ماده ۸ –
۱ – هر یک از طرفهای این پروتکل می‌تواند با اطلاع کتبی به امنای اسناد، از این پروتکل اعلام انصراف نماید.
۲ – اعلام انصراف شش ماه پس از تاریخ دریافت اطلاعیه از سوی امنای اسناد نافذ خواهد شد.
۳ – اعلام انصراف از این پروتکل به خودی خود اعتبار اعلام انصراف از کنوانسیون را ندارد.
۴ – اعلام انصراف از کنوانسیون از سوی دولت متعاهد به کنوانسیون – که این پروتکل مکمل آن می‌باشد – به منزله انصراف از این پروتکل نیز تلقی می‌گردد.
ماده ۹ –
۱ – امنای اسناد فوراً مراتب زیر را به کلیه دولتهای امضا کننده و ملحق شده به این پروتکل و کلیه دولتهای امضا کننده و ملحق شده به کنوانسیون اطلاع خواهند داد:
الف – تاریخ هر امضا و تاریخ تودیع هر سند تصویب یا الحاق به این پروتکل، و
ب – دریافت هرگونه اطلاعیه اعلام انصراف از این پروتکل و تاریخ آن.
۲ – امنای اسناد، دولتهای موضوع بند (۱) را از تاریخی که این پروتکل طبق ماده (۶) لازم‌الاجرا می‌گردد، نیز مطلع خواهند نمود.
با تأیید مطالب فوق، نمایندگان تام‌الاختیار امضا کننده زیر که از طرف دولتهای متبوع خود برای این منظور به طور مقتضی اختیار یافته‌اند، این پروتکل را امضا نمودند.
این پروتکل در مونترال به تاریخ بیست و چهارم فوریه یکهزار و نهصد و هشتاد و هشت میلادی (۱۳۶۶.۱۲.۵ هجری شمسی) در چهار نسخه اصلی که هر کدام در چهار متن معتبر به زبانهای انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیولی تدوین شده، تهیه گردید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و نه ماده در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ بیست و دوم اسفندماه یکهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۰.۱.۲۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی