ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری لتونی مشتمل بر یک مقدمه و پانزده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری لتونی
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری لتونی که از این پس «طرفهای متعاهد» نامیده می‌شوند با تمایل به تسهیل حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر بین دو کشور و به صورت عبوری از طریق قلمرو یکدیگر، موارد زیر را مورد توافق قرار دادند:
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
۱ – اصطلاح «متصدی حمل و نقل» عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی که در جمهوری
اسلامی ایران یا جمهوری لتونی به ثبت رسیده و براساس قوانین و مقررات مربوط به
کشور خود مجاز به انجام حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای کالا و مسافر می‌باشد.
۲ – اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت است از هر وسیله نقلیه موتوری که :
الف – برای حمل بیش از (۹) نفر شامل راننده (وسیله نقلیه مسافربری) یا حمل کالا
(وسیله نقلیه باربری) ساخته شده باشد،
ب – در قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد (در خصوص وسیله نقلیه
مفصل‌دار، ثبت کشنده مورد نیاز است).
اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت است از هر وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه با نیمه یدک یا یدک.
ماده ۲ – دامنه شمول
مفاد این موافقتنامه این حق را به متصدیان حمل و نقل می‌دهد تا نسبت به حمل و نقل
جاده‌ای کالا یا مسافر بین قلمرو طرفهای متعاهد یا به صورت‌عبوری از طریق قلمرو
آنها و یا به کشورهای ثالث و بالعکس مبادرت ورزند.
حمل و نقل مسافر
ماده ۳ – حمل و نقل منظم
۱ – اصطلاح «حمل و نقل منظم» عبارت است از حمل و نقل مسافر برنامه‌ریزی شده در
مسیرهای معین که در آن مسافران در ایستگاههای از پیش‌تعیین شده سوار و یا پیاده
گردند.
۲ – حمل و نقل منظم مسافر بین دو کشور یا به صورت عبوری از طریق قلمرو آنها باید
به تأیید مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد برسد.
۳ – مقام صلاحیتدار هر طرف متعاهد برای قسمتی از مسیر واقع در قلمرو خود که مسافرت
در آن انجام می‌شود، مجوز صادر می‌نماید.
۴ – مقامات صلاحیتدار به طور مشترک شرایط و ضوابط اخذ اجازه‌نامه که عبارتست از
اعتبار، طول مسافرت، جداول زمانی همچنین دیگر جزییات‌ضروری برای برقراری حمل و نقل
منظم و سهل و روان را تعیین می‌نمایند.
۵ – درخواست اخذ مجوز باید به مقام صلاحیتدار کشور ثبت وسیله نقلیه جهت تأیید
ارسال شود و در صورتی که مقام صلاحیتدار یاد شده درخواست‌را مورد تأیید قرار دهد
مراتب را به اطلاع مقام صلاحیتدار طرف دیگر خواهد رساند.
ماده ۴ – حمل و نقل اتفاقی
۱ – حمل و نقل اتفاقی مسافر مشروط بر آنکه گروه مشخصی از مسافران توسط وسیله نقلیه
ثابتی در کل مسیر مسافرت حمل گردند در موارد زیر نیاز به‌اخذ مجوز نخواهد بود:
الف – مسافرتی که شروع و خاتمه آن در کشور ثبت وسیله نقلیه واقع شده باشد به شرط
اینکه هیچ مسافر جدیدی سوار و یا پیاده نشود (مسافرت‌دربست).
ب – مسافرتی که از کشور ثبت وسیله نقلیه آغاز و در قلمرو طرف دیگر متعاهد خاتمه
یابد به شرطی که وسیله نقلیه بدون مسافر به کشور محل ثبت‌خود مراجعت نماید.
پ – در موارد مسافرت دربست به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر.
۲ – جابجایی وسیله نقلیه آسیب دیده با وسیله نقلیه دیگر منوط به اخذ مجوز
نمی‌باشد.
۳ – به هنگام اجرای خدمات حمل و نقلی مندرج در بند (۱) ماده (۴) این موافقتنامه،
راننده باید راهنامه (صورت وضعیت) و تمامی اسناد ضروری را‌در وسیله نقلیه به
همراه داشته تا در صورت درخواست نمایندگان مقامات نظارت کننده به آنان ارایه
نماید.
۴ – سایر روشهای حمل و نقل اتفاقی مسافر، بجز موارد مندرج در بندهای (۱) و (۲) فوق
منوط به دریافت مجوز می‌باشد.
درخواست اخذ مجوز به مقام صلاحیتدار طرف متعاهدی که متصدی حمل در آنجا به ثبت
رسیده، تسلیم خواهد شد و پس از آن مقام یاد شده‌درخواستها را به همراه نظرات
احتمالی به مقام صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر ارسال خواهد نمود.
۵ – محتوا، شکل راهنامه (صورت وضعیت) و اجازه‌نامه به صورت متقابل توسط مقامات
صلاحیتدار طرفهای متعاهد و یا کار گروه (کمیته) مشترک‌مندرج در ماده (۱۴) این
موافقتنامه تعیین خواهد شد.
حمل و نقل کالا
ماده ۵ – پروانه‌های حمل و نقل
عملیات حمل و نقل کالا توسط وسایل نقلیه (بارگیری شده یا بدون بار) به شرح زیر
منوط به اخذ پروانه حمل و نقل می‌باشد که توسط مقامات‌صلاحیتدار هر یک از طرفهای
متعاهد صادر می‌گردد:
الف – بین هر نقطه مورد توافق واقع در قلمرو یک طرف متعاهد و هر نقطه مورد توافق
واقع در قلمرو طرف دیگر متعاهد،
ب – به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف دیگر متعاهد،
پ – بین هر نقطه واقع در قلمرو طرف دیگر متعاهد و هر نقطه واقع در قلمرو کشور ثالث
(به کشورهای ثالث و بالعکس)،
کار گروه (کمیته) مشترک مندرج در ماده (۱۴) این موافقتنامه در باره اعتبار و نوع
پروانه‌ها تصمیم‌گیری می‌نماید.
پروانه‌ها به صورت سالیانه توسط مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد مبادله می‌گردد.
تعداد پروانه‌ها، به صورت مشترک و بدون هیچگونه محدودیتی توسط مقامات صلاحیتدار و
یا کار گروه (کمیته) مشترک مندرج در ماده (۱۴) این‌موافقتنامه تأیید می‌گردد.
چنین پروانه‌ای برای استفاده یک وسیله نقلیه متصدی حمل و نقلی که به نام آن صادر
شده معتبر بوده و شامل یک سفر می‌باشد.
ماده ۶ – عملیات حمل و نقل معاف از پروانه حمل و نقل
برای عملیات حمل و نقل زیر نیازی به دریافت پروانه حمل و نقل نمی‌باشد:
الف – حمل و نقل کالا توسط وسایل نقلیه موتوری که وزن کل مجاز با بار آن شامل
یدکها، از (۶) تن تجاوز ننماید یا وزن بارگیری مجاز آن، شامل یدکها،از (۳.۵) تن
بیشتر نباشد،
ب – حمل و نقل اتفاقی کالا به فرودگاهها و بالعکس در موارد تغییر مسیر هوایی،
پ – حمل و نقل وسایل نقلیه آسیب دیده و یا از کار افتاده، و حمل و نقل وسایل نقلیه
سیار تعمیراتی،
ت – تردد یک وسیله نقلیه خالی به منظور جایگزین نمودن وسیله نقلیه از کار افتاده
در کشور دیگر، و همچنین بازگشت وسیله نقلیه از کارافتاده پس از‌تعمیر،
ث – حمل و نقل حیوانات خانگی توسط وسایل نقلیه‌ای که بدین منظور و به صورت دایمی
تغییر شکل داده شده باشد.
ج – حمل ملزومات و تجهیزات پزشکی مورد نیاز در مواقع اضطراری به ویژه در موقع بروز
بلایای طبیعی و نیز کمکهای بشردوستانه،
چ – حمل آثار و اشیای هنری به منظور ارایه در بازارهای مکاره و نمایشگاهها با
اهداف غیر تجاری.
ح – حمل و نقل غیر تجاری اثاثیه، لوازم و حیوانات برای اجرای نمایش، موسیقی، فیلم،
رویدادهای ورزشی یا سیرک یا برای ارایه در نمایشگاهها یا‌جشنها و همچنین جهت ضبط
برنامه‌های رادیویی، تهیه فیلم یا تولیدات تلویزیونی.
خ – حمل و نقل جسد.
مقررات عمومی
ماده ۷ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی (کابوتاژ)
مفاد این موافقتنامه به متصدیان حمل و نقل هر یک از طرفهای متعاهد اجازه حمل
مسافر و کالا از یک نقطه به نقطه دیگر واقع در قلمرو طرف متعاهد‌دیگر را نمی‌دهد.
ماده ۸ – عوارض و مالیات
۱ – وسایل نقلیه موتوری که در قلمرو یک طرف متعاهد به ثبت رسیده و به طور موقت
وارد قلمرو طرف دیگر متعاهد می‌شود برطبق مفاد این‌موافقتنامه از پرداخت کلیه
مالیاتها و عوارض و هزینه‌های دیگر مربوط به تردد یا مالکیت وسایل نقلیه در قلمرو
آن کشور معاف می‌باشد.
۲ – معافیت مندرج در بند (۱) ماده (۸) این موافقتنامه شامل عوارض و مالیات بر سوخت
مصرفی و عوارض ویژه مربوط به استفاده از جاده‌ها، پلها و‌تونلهای خاص نمی‌باشد.
ماده ۹ – مقررات گمرکی
۱ – ورود موقت وسایل نقلیه به قلمرو طرف متعاهد دیگر به منظور اجرای عملیات حمل و
نقل بر طبق مفاد این موافقتنامه از پرداخت مالیات و‌عوارض ورود و سود بازرگانی
معاف بوده و مشمول محدودیت و ممنوعیت وارداتی بر طبق قوانین مربوط به طرف متعاهد
ذی‌ربط نخواهد بود.
۲ – سوخت موجود در مخازن سوخت استاندارد وسیله نقلیه ثبت شده در قلمرو یکی از
طرفهای متعاهد که به طور موقت به سرزمین طرف متعاهد‌دیگر وارد می‌شود، از پرداخت
مالیات، و عوارض ورود معاف بوده و مشمول ممنوعیت و محدودیت‌های وارداتی نخواهد
بود.
۳ – روغن مصرفی موجود در وسایل نقلیه برای بهره‌برداری به طور متقابل از پرداخت
مالیات و حقوق گمرکی و سود بازرگانی معاف می‌باشد.
۴ – ورود موقت قطعات یدکی که برطبق بند (۱) ماده (۹) این موافقتنامه جهت تعمیر یک
وسیله نقلیه وارد گردیده بدون هرگونه ممنوعیت و یا‌محدودیت وارداتی از پرداخت
مالیات و عوارض ورود معاف خواهد بود.
مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد می‌توانند ورود این گونه قطعات را مشمول صدور
پروانه ورود موقت نمایند. قطعات یدکی تعویض شده تحت‌نظارت مقامات گمرکی ذی‌ربط و
برطبق قوانین مربوط کشوری که قطعات مزبور به آن وارد گردیده، ترخیص و یا عودت داده
خواهد شد.
ماده ۱۰ – وزن و ابعاد
۱ – در مورد وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، هر یک از طرفهای متعاهد متعهد است
که وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر را مشمول‌شرایط محدودتری نسبت به
وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو خود قرار ندهد.
۲ – چنانچه حداکثر وزن، وزن محور چرخ یا ابعاد وسیله نقلیه ثبت شده در قلمرو یک
طرف متعاهد از حداکثر حدود مجاز در قلمرو طرف متعاهد‌دیگر تجاوز نماید لازم است
جهت آن وسیله نقلیه، پروانه حمل مخصوصی از مقامات صلاحیتدار طرف متعاهدی که در
قلمرو آن حمل و نقل انجام‌می‌شود، تحصیل گردد.
هنگامی که این پروانه مقرر می‌دارد که وسیله نقلیه باید در یک مسیر معین مورد
استفاده قرار گیرد انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۱۱ – اجرای قوانین ملی
در کلیه مواردی که در این موافقتنامه و یا موافقتنامه‌های بین‌المللی دیگر که هر
دو کشور در آن عضویت دارند، حکمی برای آن پیش‌بینی نشده است،متصدیان حمل و نقل و
رانندگان وسایط نقلیه یک طرف متعاهد موظفند قوانین و مقررات طرف متعاهد را رعایت
نمایند.
ماده ۱۲ – تخلفات
۱ – مقامات ذی‌ربط طرفین متعاهد بر مفاد موافقتنامه حاضر که توسط متصدیان حمل و
نقل اجرا می‌شود نظارت خواهند نمود.
۲ – مقامات صلاحیتدار طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است، در
صورتی که متصدیان حمل و نقل یا رانندگان وسایل نقلیه در‌قلمرو طرف متعاهد دیگر
شرایط موافقتنامه حاضر یا قوانین و مقررات لازم‌الاجرای حمل و نقل و عبور و مرور
را نقض نمایند بنا به درخواست مقامات‌صلاحیتدار طرف متعاهد اخیرالذکر اقدامات زیر
را به عمل خواهند آورد:
الف – صدور اخطار.
ب – سلب اجازه عملیات حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آنجا وقوع
یافته، به طور موقت، موردی یا کلی.
۳ – مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد مقدم‌الذکر از اقدامات به عمل آمده به گونه‌ای که
در بند (۲) ماده (۱۲) این موافقتنامه قید گردیده، مقامات‌صلاحیتدار طرف متعاهد
دیگر را مطلع خواهند نمود.
۴ – این ماده بدون لطمه زدن به هرگونه اقدامات متناسب قانونی که می‌تواند توسط
دادگاهها یا مقامات اجرایی طرف متعاهدی اتخاذ گردد که تخلف در‌سرزمین آن صورت
گرفته است، اجرا خواهد گردید.
ماده ۱۳ – مقامات صلاحیتدار
مقامات صلاحیتدار تعیین شده جهت اجرای موافقتنامه حاضر به شرح زیر خواهند بود:
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران:
وزارت راه و ترابری
از طرف دولت جمهوری لتونی:
وزارت حمل و نقل
ماده ۱۴ – کار گروه (کمیته) مشترک
۱ – به منظور نظارت بر اجرای این موافقتنامه و حل و فصل سریع کلیه مسایل حل نشده،
مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد کار گروه (کمیته)مشترکی را مرکب از نمایندگان
خود تشکیل خواهند داد. شرح وظایف کار گروه (کمیته) مشترک به شرح ذیل می‌باشد:
الف – بررسی و ارایه پیشنهاد در مورد مشکلات احتمالی که به طور مستقیم بین مقامات
صلاحیتدار موضوع ماده (۱۳) این موافقتنامه مورد حل و‌فصل قرار نگرفته است.
ب – بررسی سایر مواردی که در حیطه این موافقتنامه بوده و ارایه پیشنهادات جهت حل
آنها.
پ – رسیدگی به سایر موضوعات مربوط به حمل و نقل جاده‌ای مورد توافق طرفین.
کار گروه (کمیته) مشترک می‌تواند پیشنهاد اصلاح هر یک از مواد این موافقتنامه را
تنظیم و جهت تصویب به مقامات صلاحیتدار ارسال دارد. مقامات‌صلاحیتدار دو طرف
متعاهد ملزم به اجرای تصمیمات کار گروه (کمیته) مشترک می‌باشند.
۲ – کار گروه (کمیته) مشترک به طور متناوب در قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد و با
درخواست کتبی حداقل شش ماهه از سوی هر یک از طرفهای‌متعاهد برگزار می‌گردد.
ماده ۱۵ – لازم‌الاجرا شدن و مدت اعتبار
۱ – طرفهای متعاهد انجام تمامی شرایط و الزامات مربوط به لازم‌الاجرا شدن
موافقتنامه براساس قوانین داخلی خود را از طریق مجاری دیپلماتیک به‌یکدیگر اطلاع
خواهند داد. این موافقتنامه (۳۰) روز پس از دریافت آخرین یادداشت کتبی لازم‌الاجرا خواهد شد.
۲ – این موافقتنامه پس از لازم‌الاجرا شدن برای سه (۳) سال معتبر خواهد بود و پس
از آن خود به خود برای دوره‌های سه ساله دیگر تمدید می‌شود مگر آنکه توسط هر یک از
طرفهای متعاهد با یک پیش آگهی کتبی شش ماهه از طریق مجاری دیپلماتیک فسخ گردد.
این موافقتنامه در ریگا به تاریخ ۲ خرداد ۱۳۷۹ برابر با ۲۲ می ۲۰۰۰ در یک مقدمه و پانزده ماده در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، لتونیایی و انگلیسی که تمامی متون دارای اعتبار یکسان می‌باشد تنظیم گردید. در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
از طرف – از طرف
دولت جمهوری اسلامی ایران‌دولت جمهوری لتونی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و پانزده ماده در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ بیست و دوم فروردین ماه یکهزار و سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۰.۱.۲۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی