ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای فیمابین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلواک مشتمل بر یک مقدمه و چهارده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای فیمابین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلواک
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلواک که پس از این «طرفهای متعاهد» نامیده می‌شوند با تمایل به تسهیل حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای مسافر و کالا بین کشورهای خود و به صورت عبوری از طریق قلمرو یکدیگر موارد زیر را مورد توافق قرار دادند:
مقررات مقدماتی
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
۱ – اصطلاح «متصدی حمل و نقل» عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم یا تبعه
جمهوری اسلامی ایران یا جمهوری اسلواک که بر طبق قوانین و مقررات ملی کشور خود
مجاز به انجام حمل و نقل بین‌المللی کالا و مسافر از طریق جاده می‌باشد.
۲ – اصطلاح «وسیله نقلیه» عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه مکانیکی که:
الف – برای حمل بیش از (۹) نفر مسافر شامل راننده (وسیله نقلیه مسافربری) یا،
برای حمل کالا (وسیله نقلیه باربری) ساخته شده باشد.
ب – در قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد به ثبت رسیده باشد (در خصوص وسیله نقلیه مفصل دار، ثبت کشنده مورد نیاز می‌باشد).
اصطلاح «وسیله نقلیه» به هر وسیله نقلیه واحد یا ترکیبی از یک وسیله نقلیه با یدک یا نیمه یدک اطلاق می‌شود.
ماده ۲ – حوزه اجرا
مقررات موافقتنامه حاضر به متصدیان حمل و نقل این حق را می‌دهد که با استفاده از
وسایل نقلیه نسبت به حمل و نقل جاده‌ای مسافر یا کالا بین‌سرزمینهای طرفهای متعاهد
یا به صورت عبوری از طریق قلمرو آنان یا به کشورهای ثالث و بالعکس مبادرت ورزند.
ماده ۳ – حمل و نقل مسافر
۱ – حمل و نقل مسافر تحت شرایط ذیل از تحصیل پروانه حمل و نقل معاف می‌باشد:
الف – حمل و نقل مسافر با یک وسیله نقلیه معین در طول تمام مسافرتی که در آن نقاط
مبدأ و مقصد در سرزمین «طرف متعاهدی» که وسیله نقلیه در‌آنجا به ثبت رسیده است
واقع بوده و در طول مسیر یا به هنگام توقف در خارج از کشور مذکور هیچ مسافری به
وسیله نقلیه سوار یا از آن پیاده نشود(حمل در بستی مسافر).
ب – حمل یک گروه مسافر از نقطه‌ای واقع در کشور محل ثبت وسیله نقلیه به نقطه‌ای
واقع در سرزمین طرف متعاهد دیگر مشروط بر آنکه وسیله‌نقلیه، سرزمین طرف متعاهد
اخیرالذکر را بدون مسافر ترک نماید.
پ – «مسافربری دربست»، به صورت عبوری از طریق سرزمین طرف متعاهد دیگر.
۲ – برای انجام عملیات حمل و نقل مذکور در بند (۱) فوق، وسیله نقلیه باید دارای
صورت مشخصات سفر باشد که در صورت درخواست مقامات‌صلاحیتدار به آنان ارایه گردد.
محتوا و شکل صورت مشخصات سفر توسط مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد به طور متقابل
مورد موافقت قرار خواهد گرفت.
۳ – سایر شیوه‌های حمل و نقل مسافر به استثنای موارد مندرج در بند (۱) فوق مشمول
اخذ مجوزی خواهد بود که پس از هماهنگی بین مقامات‌صلاحیتدار طرفهای متعاهد صادر
می‌شود.
ماده ۴ – حمل و نقل کالا
انجام عملیات حمل و نقل کالا توسط وسایط نقلیه خالی یا با بار در قلمرو طرفهای
متعاهد به شرح ذیل منوط به تحصیل پروانه حمل و نقل است که‌توسط مقامات صلاحیتدار
هر یک از طرفهای متعاهد صادر خواهد شد:
الف – بین هر نقطه توافق شده در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد و هر نقطه توافق شده
در قلمرو طرف متعاهد دیگر،
ب – به صورت عبوری از طریق قلمرو طرف متعاهد دیگر،
پ – به کشورهای ثالث و بالعکس.
کار گروه (کمیته) مشترک مندرج در ماده (۱۲) موافقتنامه حاضر در خصوص اعتبار و
نوع پروانه‌ها تصمیم‌گیری خواهد نمود.
پروانه‌ها براساس درخواست مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد و به صورت سالانه
مبادله خواهد شد.
هر پروانه حمل و نقل برای استفاده یک وسیله نقلیه یا وسیله نقلیه ترکیبی معتبر
بوده و یک مسافرت را در بر خواهد گرفت.
مقررات عمومی
ماده ۵ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه
۱ – در خصوص وزن و ابعاد وسایل نقلیه جاده‌ای، هر یک از طرفهای متعاهد تعهد
می‌نماید که وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو طرف متعاهد دیگر را‌مشمول شرایط
محدودتری نسبت به وسایل نقلیه ثبت شده در سرزمین خود قرار ندهد.
۲ – چنانچه وزن و ابعاد وسیله نقلیه از حداکثر حدود مجاز در قلمرو هر یک از طرفهای
متعاهد تجاوز نماید لازم است جهت وسیله نقلیه پروانه‌مخصوصی از مقام صلاحیتدار طرف
متعاهد مربوط تحصیل گردد.
هنگامی که این پروانه مقرر می‌دارد که وسیله نقلیه باید در یک مسیر معین مورد
استفاده قرار گیرد، انجام حمل و نقل تنها در آن مسیر مجاز خواهد بود.
ماده ۶ – ممنوعیت حمل و نقل داخلی
مقررات این موافقتنامه به متصدی حمل و نقل هیچ یک از طرفهای متعاهد این اجازه را
نمی‌دهد که نسبت به حمل مسافر و یا کالا در داخل سرزمین‌طرف متعاهد دیگر از
نقطه‌ای به نقطه دیگر واقع در همان سرزمین مبادرت ورزند.
ماده ۷ – مالیاتها و عوارض
۱ – وسایل نقلیه مورد استفاده جهت حمل و نقل کالا یا مسافر بر طبق موافقتنامه
حاضر، در قلمرو طرف متعاهد دیگر از پرداخت مالیاتها و عوارضی که‌بر مالکیت و
بهره‌برداری از وسایل نقلیه تعلق می‌گیرد معاف خواهند بود.
۲ – معافیت مندرج در بند (۱) فوق مشمول مالیاتها یا عوارض سوخت مصرفی و همچنین
عوارض ویژه مربوط به استفاده از پلها، تونلها، و جاده‌های‌خاص نخواهد بود.
ماده ۸ – تشریفات گمرکی
۱ – ورود موقت وسایل نقلیه، به داخل سرزمین طرف متعاهد دیگر از پرداخت عوارض،
مالیاتهای وارداتی و سود بازرگانی معاف بوده و مشمول‌ممنوعیتها و محدودیتهای
وارداتی برطبق قوانین و مقررات ملی طرف متعاهد ذی‌ربط نخواهد بود و خروج آنها در
چارچوب این قوانین و مقررات‌صورت خواهد گرفت.
۲ – سوخت موجود در مخازن استاندارد وسیله نقلیه یکی از طرفهای متعاهد که به طور
موقت به سرزمین طرف متعاهد دیگر وارد می‌شود از پرداخت عوارض و مالیاتهای ورودی
حقوق گمرکی و سود بازرگانی و سایر هزینه‌ها معاف بوده و مشمول ممنوعیت و
محدودیتهای وارداتی نخواهد بود‌مشروط بر آنکه این مخازن بدواً توسط سازنده وسیله
نقلیه بر روی آن نصب شده باشد.
۳ – قطعات یدکی ورودی به منظور تعمیر یک وسیله نقلیه معین که قبلاً مطابق با شرایط
بند (۱) فوق وارد گردیده، به صورت موقت بدون ممنوعیت و یا محدودیت وارداتی از
پرداخت عوارض و مالیاتهای ورودی سود بازرگانی و سایر هزینه‌ها معاف خواهد بود.
طرفهای متعاهد ممکن است لازم بدانند که جهت این گونه قطعات پروانه ورود موقت صادر
گردد. قطعات یدکی تعویض شده می‌بایست عودت داده‌شود یا، تحت نظارت مقامات گمرکی طرف متعاهد ذی‌ربط ترخیص گردد.
ماده ۹ – اجرای قوانین ملی
متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه مواردی که در
این موافقتنامه یا سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی که هر دو کشور در آن عضویت
دارند حکمی برای آن پیش‌بینی نشده است، موظفند قوانین و مقررات قانونی طرف متعاهد دیگر را رعایت نمایند.
ماده ۱۰ – تخلفات
۱ – مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد نظارت خواهند کرد که متصدیان حمل و نقل مقررات موافقتنامه حاضر را رعایت نمایند.
۲ – مقامات صلاحیتدار طرف متعاهدی که وسیله نقلیه در آنجا به ثبت رسیده است،
موظفند بنا بر درخواست مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر‌در مورد متصدیان حمل و
نقل و رانندگان وسایل نقلیه‌ای که در سرزمین طرف متعاهد اخیرالذکر از مقررات این
موافقتنامه و نیز از قوانین و مقررات لازم‌الاجرای مربوط به عبور و مرور و حمل و
نقل در آن سرزمین تخطی نموده‌اند، اقدامات زیر را معمول دارند:
الف – اخطار،
ب – سلب اجازه حمل و نقل در سرزمین طرف متعاهدی که تخلف در آنجا وقوع یافته است، به طور موقت، یا جزیی، یا کلی و برطبق هماهنگی مقامات صلاحیتدار طرفین متعاهد.
۳ – مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد قبلی مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد اخیرالذکر را از اقدامات به عمل آمده طبق بند (۲) این ماده، مطلع خواهند نمود.
۴ – این ماده بدون لطمه به هرگونه اقدامات متناسب قانونی توسط دادگاهها یا مقامات اجرایی طرف متعاهدی که تخلف در سرزمین آن صورت گرفته، اجرا خواهد گردید.
ماده ۱۱ – مقامات صلاحیتدار
مقامات صلاحیتدار تعیین شده جهت اجرای این موافقتنامه به شرح ذیل می‌باشد:
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران:
وزارت راه و ترابری – سازمان حمل ونقل و پایانه‌های کشور
از طرف دولت جمهوری اسلواک:
وزارت حمل و نقل، پست و ارتباطات جمهوری اسلواک
ماده ۱۲ – کار گروه (کمیته) مشترک
۱ – کار گروه (کمیته) مشترکی مرکب از نمایندگان مقامات صلاحیتدار دو طرف متعاهد تشکیل خواهد شد. شرح وظایف کارگروه (کمیته) مشترک به‌شرح ذیل می‌باشد:
الف – نظارت بر حسن اجرای این موافقتنامه.
ب – بررسی و ارایه پیشنهاد جهت حل و فصل مشکلات احتمالی که به صورت مستقیم
فیمابین مقامات صلاحیتدار مندرج در ماده (۱۱) این موافقتنامه حل و فصل نگردیده است.
پ – بررسی سایر مواردی که در حیطه موافقتنامه حاضر بوده و تدارک شرایط حل و فصل آنها.
ت – بررسی کلیه موارد مرتبط با حمل و نقل جاده‌ای مورد توافق طرفین.
کار گروه (کمیته) مشترک می‌تواند پیشنهاد اصلاح هر یک از مواد موافقتنامه حاضر
را تنظیم و جهت تصویب براساس مقررات ملی طرفهای متعاهد‌تسلیم نماید.
۲ – کار گروه (کمیته) مشترک بنا به درخواست هر یک از طرفهای متعاهد و به طور
متناسب در جمهوری اسلامی ایران یا جمهوری اسلواک برگزار‌می‌گردد و تصمیمات متخذه از سوی طرفین متعاهد لازم‌الاجرا می‌باشد.
ماده ۱۳ – لازم‌الاجراء شدن
این موافقتنامه سی روز بعد از آنکه طرفهای متعاهد کتباً یکدیگر را از طریق مجاری
دیپلماتیک مطلع نمودند که طبق مقررات قانون اساسی خود در باره لازم‌الاجرا شدن آن
عمل نموده‌اند، لازم‌الاجرا خواهد گردید.
ماده ۱۴ – مدت اعتبار
این موافقتنامه برای یک دوره (۳) ساله منعقد می‌شود. پس از این دوره معتبر خواهد ماند مگر اینکه یکی از طرفهای متعاهد با یک پیش آگهی شش‌ماهه آن را به طرف دیگر اعلام دارد.
این موافقتنامه به تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۷۹ (۱۷ می ۲۰۰۰) در تهران در یک مقدمه و
چهارده ماده در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، اسلواک و انگلیسی به امضاء رسید.
کلیه متون دارای اعتبار یکسان بوده و در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی معتبر خواهد بود.
این موافقتنامه به محض لازم‌الاجرا شدن، جایگزین موافقتنامه حمل و نقل بین‌المللی
جاده‌ای فی مابین دو دولت پادشاهی ایران و دولت جمهوری سوسیالیستی چکسلواکی امضاء
شده در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۷۶ در تهران خواهد شد.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف دولت جمهوری اسلواک
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و چهارده ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ نوزدهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۰.۱.۲۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رئیس مجلس شورای اسلامی – مهدی کروبی