ماده واحده – به دولت اجازه داده می‌شود به موافقتنامه تأسیس کمیسیون تون ماهیان اقیانوس هند به شرح پیوست که در یک مقدمه و (۲۴) ماده و پیوستهای (الف) و (ب) به تصویب رسیده با رعایت شرط زیر بپیوندد و تشریفات پذیرش موضوع ماده (۱۷) موافقتنامه را انجام دهد.
“الحاق به موافقتنامه حاضر به معنای الحاق و پذیرش کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها نمی‌باشد”.
تبصره – رعایت اصل یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در مورد ماده (۲۳) موافقتنامه الزامی است.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه تأسیس کمیسیون تون ماهیان اقیانوس هند
مقدمه
طرفهای متعاهد،
با درک لزوم گسترش استفاده صلح‌آمیز از دریاها و اقیانوسها و به کارگیری مؤثر و منطقی ذخایر زنده موجود در آبها و حفظ آنها،
با تمایل به مشارکت در تحقق نظم اقتصادی بین‌المللی منطقی و عادلانه با توجه لازم به نیازها و منافع ویژه کشورهای در حال توسعه،
با علاقه به همکاری از نظر تضمین حفظ گونه‌های تون و شبه تون در اقیانوس هند و گسترش به‌کارگیری بهینه آنها و توسعه پایدار شیلات،
به ویژه با درک منافع خاص کشورهای در حال توسعه در منطقه اقیانوس هند برای سود جستن منطقی از منابع صید،
با توجه به کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها که در تاریخ ۱۰ دسامبر سال ۱۹۸۲ میلادی (۲۰ آذرماه ۱۳۶۱ هجری شمسی) برای امضاء مفتوح شد به ویژه مواد (۵۶)، (۶۴) و (۱۱۶) تا (۱۱۹) آن،
با توجه به اینکه حفظ گونه‌های تون و شبه تون و به‌کارگیری پایدار و منطقی ذخایر تون موجود در اقیانوس هند، از طریق همکاری و تشریک مساعی کشورهای ساحلی اقیانوس هند و سایر کشورهائی که اتباع آنها به برداشت گونه‌های تون و شبه تون در منطقه اشتغال دارند، تقویت خواهد شد،
با در نظر داشتن کنوانسیون سازمان تون ماهیان اقیانوس هند غربی که در تاریخ ۱۹ ژوئن سال ۱۹۹۱ میلادی (۳۰ خرداد ماه ۱۳۷۰ هجری شمسی) برای امضاء مفتوح شد،
و با توجه به اینکه اهداف فوق از طریق تأسیس کمیسیونی طبق ماده (۱۴) اساسنامه سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، بهتر قابل دسترسی می‌باشد،
در موارد زیر به توافق رسیده‌اند:
ماده ۱ – تأسیس:
طرفهای متعاهد بدین‌وسیله در مورد تأسیس کمیسیون تون ماهیان اقیانوس هند (که از
این پس “کمیسیون” خوانده می‌شود) در چارچوب سازمان‌خواربار و کشاورزی ملل متحد
(که از این پس “فائو” خوانده می‌شود) موافقت می‌نمایند.
ماده ۲ – حیطه صلاحیت:
حیطه صلاحیت (که از این پس “حیطه” خوانده می‌شود) اقیانوس هند، (که از نظر این
موافقتنامه به عنوان مناطق آماری (۵۱) و (۵۷) تعریف شده و در‌نقشه مندرج در پیوست
“الف” این موافقتنامه نشان داده شده است) و دریاهای مجاور، شمال نقطه تلاقی قطب
جنوب تا آنجا که برای تحت پوشش قرار‌دادن دریاهای مزبور از نظر حفظ و مدیریت
ذخایری که به آنجا و یا از آنجا مهاجرت می‌کنند لازم باشد، خواهد بود.
ماده ۳ – گونه‌ها و ذخایر:
گونه‌های تحت پوشش این موافقتنامه گونه‌هائی خواهند بود که در پیوست (ب) مشخص
شده‌اند. اصطلاح “ ذخایر” به معنی آن دسته از گونه‌های مزبور‌می‌باشند که یا در
حیطه زندگی می‌کنند یا بدین حیطه و یا از آن مهاجرت می‌نمایند.
ماده ۴ – عضویت :
۱ – عضویت در کمیسیون برای آن دسته از اعضای فائو و یا اعضای وابسته به آن آزاد است،
الف – که:
۱ – کشور ساحلی یا اعضای وابسته باشند که به طور کامل یا بخشی از آنها در داخل حیطه واقع شده است.
۲ – کشورها و یا اعضای وابسته‌ای باشند که کشتیهای آنها در داخل حیطه به صید ذخایر
تحت پوشش این موافقتنامه اشتغال دارند. یا
۳ – سازمانهای وحدت اقتصادی منطقه‌ای باشند که هر یک از کشورهای مذکور در جزء‌های
(۱) یا (۲) فوق، عضو آنها باشند و این کشورها صلاحیت درباره مسائل مطرح در چارچوب این موافقتنامه را به آن تفویض نموده باشند.
ب – که این موافقتنامه را طبق مفاد بند (۱) ماده (۱۷) می‌پذیرند.
۲ – کمیسیون می‌تواند با موافقت اکثریت دو سوم از اعضای خود، عضویت هر کشور دیگری
را که عضو فائو نبوده اما عضو سازمان ملل متحد یا سایر‌آژانسهای تخصصی آن یا آژانس
بین‌المللی انرژی اتمی می‌باشد را بپذیرد، مشروط بر اینکه کشورها:
الف –
(۱) – از کشورهای ساحلی باشند که به طور کلی و یا بخشی از آنها در داخل حیطه قرار داشته باشد، یا
(۲ ) – کشورهائی باشند که کشتیهای آنها در داخل حیطه به صید ذخایر تحت پوشش این موافقتنامه اشتغال دارند.
ب – تقاضای عضویت خود را تسلیم کرده و طبق بند (۲) ماده (۱۷) اعلامیه‌ای را
به‌صورت سند رسمی تنظیم نمایند مبنی بر اینکه این موافقتنامه را از‌زمان پذیرش به
عنوان لازم‌الاجراء می‌پذیرند.
۳ – از نظر پیشبرد اهداف این موافقتنامه، اعضای کمیسیون جهت تشویق کشورها یا
سازمانهای وحدت اقتصادی منطقه‌ای که مجاز به عضویت در کمیسیون هستند اما هنوز
به‌عضویت آن در نیامده‌اند، برای الحاق به‌این موافقتنامه با یکدیگر همکاری خواهند نمود.
۴ – هرگاه هر یک از اعضای کمیسیون به مدت دو سال تقویمی به صورت پی‌در پی از اجرای
موازین مذکور در بندهای (۱) و (۲) فوق‌الذکر اجتناب نمایند، کمیسیون می‌تواند پس
از مشاوره با اعضای ذی‌ربط، تصمیم به کناره‌گیری تلقی کردن آن عضو از این
موافقتنامه از تاریخ تصمیم مزبور بگیرد.
۵ – از نظر این موافقتنامه اصطلاح “که کشتیهای آن” در ارتباط با سازمان عضو به معنای کشتیهای کشور عضو سازمان مزبور می‌باشد.
۶ – هیچ‌یک از مفاد این موافقتنامه و هیچ عمل یا فعالیتی که به موجب این
موافقتنامه انجام شده است به نحوی تفسیر نخواهد شد که موقعیت هر‌عضو این
موافقتنامه را در رابطه با وضعیت حقوقی هر منطقه تحت پوشش این موافقتنامه تغییر داده یا به گونه‌ای آن را تحت تأثیر قرار دهد.
ماده ۵ – اهداف، وظایف و مسؤولیتهای کمیسیون:
۱ – کمیسیون از نظر تضمین حفظ و بهره‌گیری بهینه از ذخایر تحت پوشش این موافقتنامه
و تشویق توسعه پایدار شیلات براساس این ذخایر، از طریق مدیریت صحیح، همکاری بین
اعضاء را گسترش خواهد داد.
۲ – کمیسیون به منظور دست یافتن به این اهداف، وظایف و مسؤولیتهای زیر را، طبق
اصول مذکور در مفاد مربوط کنوانسیون ملل متحد درباره حقوق دریا، به عهده خواهد داشت:
الف – بررسی شرایط و روند ذخایر و جمع‌آوری، تجزیه و تحلیل و انتشارات اطلاعات
علمی، آمار مربوط به میزان تلاش و صید و سایر اطلاعات مربوط به حفظ و مدیریت ذخایر
و شیلات براساس ذخایر تحت پوشش این موافقتنامه.
ب – تشویق، توصیه و ایجاد هماهنگی میان فعالیتهای تحقیق و توسعه درارتباط با شیلات
و ذخایر تحت پوشش این موافقتنامه و همچنین فعالیتهای دیگری که ممکن است کمیسیون
انجام آنها را مناسب بداند، از جمله فعالیتهای مربوط به انتقال فن‌آوری، آموزش و
بهبود، با توجه لازم به ضرورت‌تضمین مشارکت منطقی اعضای کمیسیون در شیلات و نیز با
درنظر داشتن نیازها و منافع ویژه اعضای کمیسیون در منطقه که از کشورهای در حال توسعه می‌باشند.
پ – انجام اقدامهای مربوط به حفظ و مدیریت، طبق ماده (۹) و براساس شواهد علمی، به
منظور تضمین ذخایر تحت پوشش این موافقتنامه و پیشبرد هدف بهره‌برداری بهینه از آنها در سرتاسر حیطه.
ت – بررسی جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی شیلات براساس ذخایر تحت پوشش این موافقتنامه به ویژه با در نظر داشتن منافع کشورهای ساحلی در‌حال توسعه.
ث – بررسی و تصویب برنامه و بودجه مستقل و نیز حسابرسی دوره بودجه‌ای قبل.
ج – ارائه گزارشهای فعالیتها، برنامه‌ها، حسابها و بودجه مستقل و مسائل دیگری که
ممکن است برای عملکرد شورا یا کنفرانس فائو مناسب باشد، به‌مدیر کل فائو (که از این پس “مدیر کل” خوانده خواهد شد).
چ – تصویب آیین‌نامه‌ها، مقررات مالی و سایر مقررات اداری داخلی که ممکن است برای انجام وظایف آن ضروری باشد، و
ح – انجام فعالیتهای دیگری که ممکن است جهت اجرای اهداف آن در بالا مقرر گردیده، ضروری باشد.
۳- در صورت نیاز، کمیسیون می‌تواند از نظر گسترش اهداف این موافقتنامه اقدام به توصیه و تصمیم‌گیری نماید.
ماده ۶ – جلسات کمیسیون:
۱ – هر یک از اعضای کمیسیون در جلسات کمیسیون دارای یک نماینده خواهد بود. جانشین
نماینده، کارشناسان و مشاوران نیز می‌توانند در معیّت‌نماینده باشند. جانشین
نماینده، کارشناسان و مشاوران می‌توانند در جلسات کمیسیون شرکت نمایند اما حق رأی
ندارند، مگر در مورد جانشینی که به‌طور مقتضی برای جانشینی نماینده، مجاز باشد.
۲ – هر یک از اعضای کمیسیون دارای یک رأی خواهد بود. توصیه‌ها و تصمیمهای کمیسیون
با اکثریت آراء اتخاذ خواهد شد، مگر در صورتی که در این موافقتنامه به گونه دیگری
پیش‌بینی شده باشد. اکثریت اعضای کمیسیون تشکیل حدنصاب را خواهند داد.
۳ – کمیسیون می‌تواند با اکثریت دو سوم اعضای خود، در صورت نیاز، آیین‌نامه خود را
تصویب کرده اصلاح نماید. این آیین‌نامه نباید با این موافقتنامه یا اساسنامه فائو هیچگونه مغایرتی داشته باشد.
۴ – رئیس کمیسیون یک اجلاس عادی سالانه را برگزار خواهد نمود.
۵ – جلسات فوق‌العاده کمیسیون می‌تواند با تقاضای حداقل یک سوم اعضای آن توسط رئیس کمیسیون برگزار گردد.
۶ – کمیسیون یک نفر را به عنوان رئیس و حداکثر دو نفر را به عنوان نایب رئیس
انتخاب خواهد نمود که هر یک از آنها برای یک دوره دوساله در پست‌خود انجام وظیفه
خواهد کرد و می‌تواند برای دوره بعد نیز مجدداً انتخاب شود اما نباید بیش از چهار
سال متوالی درمقام خود ابقاء شود. درانتخاب‌رئیس و نواب رئیس، کمیسیون توجه لازم
به ضرورت معرفی منطقی نماینده از میان کشورهای حوزه اقیانوس هند که مبذول خواهد نمود.
۷ – کمیسیون می‌تواند در صورت نیاز با اکثریت دو سوم اعضای خود، مقررات مالی
کمیسیون را تصویب و اصلاح نماید. این مقررات مالی باید با‌اصول مندرج در مقررات
مالی فائو هماهنگ باشد. مقررات مالی و اصلاحیه‌های آنها به کمیته مالی فائو گزارش
خواهد شد. این کمیته دارای این اختیار‌است که در صورت تشخیص عدم هماهنگی مقررات
مذکور با اصول مندرج در مقررات مالی فائو آنها را مردود اعلام نماید.
۸ – به منظور تضمین همکاری نزدیک بین کمیسیون و فائو، فائو مجاز خواهد بود بدون حق
رأی، در تمامی جلسات کمیسیون و نهادهای فرعی تأسیس‌شده طبق بند (۵) ماده (۱۲) حضور داشته باشد.
ماده ۷ – ناظران:
۱ – از هر یک از اعضاء و یا اعضای وابسته فائو که عضو کمیسیون نمی‌باشد، حسب
درخواست آن عضو، می‌تواند دعوت به عمل آید که از طریق یک‌ناظر در جلسات کمیسیون
نمایندگی داشته باشد. این نماینده می‌تواند یادداشتها را ارائه نموده، بدون حق رأی
در مباحثات شرکت نماید.
۲ – کشورهائی که نه عضو کمیسیون و نه عضو یا از اعضای وابسته فائو می‌باشند، اما
عضو سازمان ملل متحد و هر یک از آژانسهای تخصصی آن، یا‌آژانس بین‌المللی انرژی
اتمی می‌باشند می‌توانند با ارائه درخواست، در صورت اعلام موافقت کمیسیون از سوی
رئیس و طبق مفاد مربوط به اعطای‌وضعیت ناظر به کشورها، مصوب کنفرانس فائو، برای
حضور در جلسات کمیسیون به عنوان ناظر دعوت شوند.
۳ – کمیسیون می‌تواند از سازمانهای بین‌الدولی یا حسب درخواست از سازمانهای غیر
دولتی دارای صلاحیت ویژه در زمینه فعالیتهای کمیسیون دعوت‌نماید تا در جلساتی که
ممکن است به وسیله خود کمیسیون مشخص شود، حضور یابند.
ماده ۸ – اداره:
۱ – دبیر کمیسیون (که از این پس “دبیر” خوانده می‌شود) توسط مدیر کل با تصویب
کمیسیون یا در صورت انتصاب در فاصله میان جلسات عادی‌کمیسیون با تصویب اعضای
کمیسیون منصوب خواهد شد. کارکنان کمیسیون توسط دبیر منصوب می‌شوند و تحت نظارت
مستقیم دبیر انجام وظیفه‌خواهند نمود. دبیر و کارکنان کمیسیون تحت همان شرایط
کارکنان فائو منصوب خواهند شد. این افراد برای مقاصد اداری در مقابل مدیر کل
پاسخگو‌خواهند بود.
۲ – دبیر، مسؤول اجرای سیاستها و فعالیتهای کمیسیون خواهد بود و گزارشهای مربوط را
به کمیسیون ارائه خواهد داد. دبیر، در صورت نیاز، به عنوان‌دبیر نهادهای فرعی
تأسیس شده توسط کمیسیون نیز انجام وظیفه خواهد نمود.
۳ – هزینه‌های کمیسیون از محل بودجه مستقل کمیسیون پرداخت خواهد گردید مگر در مورد
هزینه‌های مربوط به کارکنان و امکاناتی که می‌تواند‌توسط فائو دراختیار آن قرار
داده شود. هزینه‌هائی که به عهده فائو می‌باشد در چارچوب بودجه دوساله که توسط
مدیر کل تهیه و از سوی اجلاس فائو،مطابق با قواعد کلی و مقررات مالی فائو، تصویب
می‌شود، محاسبه و پرداخت خواهد گردید.
۴ – هزینه‌های مربوط به نمایندگان، جانشینان آنها، کارشناسان و مشاورانی که
به‌عنوان نمایندگان دولتها در جلسات کمیسیون، کمیسیونهای فرعی و کار‌گروههای آن
شرکت می‌کنند و نیز هزینه‌های مربوط به حضور ناظران در جلسات، به عهده دولتها و یا
سازمانهای مربوط خواهد بود. هزینه‌های‌کارشناسانی که بنا به لیاقت فردی آنها از
سوی کمیسیون برای حضور در جلسات کمیسیون، کمیسیونهای فرعی و یا کار گروههای آن
دعوت می‌شوند از‌محل بودجه کمیسیون پرداخت خواهد شد.
ماده ۹ – تشریفات مربوط به اقدامهای مدیریت و حفظ ذخایر:
۱ – با رعایت بند (۲)، کمیسیون می‌تواند با اکثریت دو سوم اعضای حاضر و رأی‌دهنده،
اقدامهای مدیریت و حفظ ذخایر را تصویب نماید که طبق این‌ماده برای اعضای کمیسیون
الزام‌آور می‌باشد.
۲ – اقدامهای مدیریت و حفظ ذخایر که برای انجام آن کمیسیون فرعی طبق بند (۲) ماده
(۱۲) تأسیس شده است، با پیشنهاد کمیسیون فرعی مربوط‌تصویب خواهد شد.
۳ – دبیر بدون هیچگونه تأخیر بی‌مورد، هر یک از مصوبات کمیسیون در زمینه اقدامهای
مدیریت و حفظ ذخایر را به اطلاع اعضای کمیسیون خواهد‌رساند.
۴ – با رعایت بندهای (۵) و (۶)، اقدامهای مدیریت و حفظ ذخایری که کمیسیون طبق بند
(۱) تصویب می‌نماید ظرف (۱۲۰) روز از تاریخ مشخص‌شده در اطلاعیه دبیر یا هر تاریخ
دیگری که ممکن است توسط کمیسیون مشخص شود، برای اعضاء الزام‌آور خواهد شد.
۵ – هر یک از اعضای کمیسیون می‌تواند، طی (۱۲۰) روز از تاریخ مشخص شده و یا طی
دوره دیگری که طبق بند (۴) توسط کمیسیون می‌تواند‌مشخص شود به هر یک از اقدامهای
مدیریت و حفظ ذخایر که به موجب بند (۱) به تصویب رسیده، اعتراض نماید. اقدامی که
از سوی یکی از اعضاء‌مورد اعتراض قرار گرفته برای آن عضو الزام‌آور نخواهد بود.
سایر اعضای کمیسیون نیز می‌توانند ظرف یک دوره (۶۰) روزه دیگر از تاریخ انقضای
دوره (۱۲۰) روزه، اعتراض خود را اعلام نمایند. همچنین هر یک از اعضای کمیسیون
می‌تواند در هر زمان اعتراض خود را پس بگیرد و اگر اقدام مزبور قبلاً‌لازم‌الاجراء
شده باشد یا زمانی ممکن است به موجب این ماده نافذ گردد، نسبت به آن اقدام، ملزم گردد.
۶ – اگر اقدامی که طبق بند (۱) به تصویب رسیده است مورد اعتراض بیش از یک سوم
اعضای کمیسیون قرار گیرد، آن اقدام برای سایر اعضاء نیز‌الزام‌آور نخواهد بود، اما
این امر مانعی برای هر یک از اعضاء یا تمامی آنها برای تنفیذ آن نمی‌باشد.
۷ – دبیر به محض دریافت هر اعتراض و یا پس گرفتن هر اعتراض، مراتب را به هر یک از
اعضای کمیسیون اعلام خواهد نمود.
۸ – کمیسیون می‌تواند با اکثریت نسبی اعضای حاضر و رأی دهنده خود توصیه‌هائی را در
ارتباط با اقدامهای مدیریت و حفظ ذخایر، جهت پیشبرد اهداف این موافقتنامه تصویب نماید.
ماده ۱۰ – اجراء:
۱ – هر یک از اعضای کمیسیون تضمین خواهد نمود که اقدامی از جمله وضع مجازاتهای
مناسب برای خاطیان را که می‌تواند برای نافذ شدن مفاد این موافقتنامه و اجرای
اقدامهای مدیریت و حفظ ذخایر لازم‌الاتباع برای آن که به موجب بند (۱) ماده (۹) ضروری باشد، اتخاذ نموده است.
۲ – هر یک از اعضای کمیسیون اظهارنامه سالانه اقدامهای خود را که طبق بند (۱)
اتخاذ نموده به کمیسیون ارائه خواهد نمود. این اظهارنامه حداکثر تا(۶۰) روز قبل از
جلسه عادی بعدی کمیسیون برای دبیر کمیسیون ارسال خواهد شد.
۳ – اعضای کمیسیون در برقراری سیستم مناسبی جهت بررسی اجرای اقدامهای مدیریت و حفظ
ذخایر که طبق بند (۱) ماده (۹)، به تصویب رسیده با‌در نظر گرفتن فنون و ابزار
مناسب و مؤثر جهت نظارت بر فعالیتهای صیادی و جمع‌آوری اطلاعات علمی مورد نیاز
برای مقاصد این موافقتنامه از طریق کمیسیون همکاری خواهند نمود.
۴ – اعضای کمیسیون برای تبادل اطلاعات مربوط به صیادی در ذخایر تحت پوشش این
موافقتنامه توسط اتباع هر کشور یا مؤسسه‌ای که عضو‌کمیسیون نمی‌باشد، همکاری خواهند نمود.
ماده ۱۱ – اطلاعات:
۱ – اعضای کمیسیون حسب درخواست کمیسیون، آمار، داده‌ها و اطلاعات موجود و قابل
دسترسی را که کمیسیون ممکن است برای مقاصد این موافقتنامه درخواست نماید، تأمین
خواهند نمود. مفاد و شکل این اطلاعات آماری و همچنین زمان‌بندی تحویل آنها توسط
کمیسیون تعیین خواهد شد.
کمیسیون تلاش خواهد کرد تا آمار صید کشورها و مؤسسه‌های غیرعضو کمیسیون را نیز به دست آورد.
۲ – هر یک از اعضای کمیسیون نسخه‌هائی از قوانین و مقررات و دستورالعملهای اجرائی
جاری یا در صورت اقتضاء خلاصه آنها را در ارتباط با‌مدیریت و حفظ ذخایر تحت پوشش
این موافقتنامه به کمیسیون ارائه خواهد نمود و هرگونه اصلاح یا الغای این قوانین،
مقررات و دستورالعملهای اجرائی را به کمیسیون اطلاع خواهد داد.
ماده ۱۲ – نهادهای فرعی:
۱ – کمیسیون، کار گروه علمی دائمی را تأسیس خواهد نمود.
۲ – کمیسیون می‌تواند برای اداره امور هر یک یا تعداد بیشتری از ذخایر تحت پوشش
این موافقتنامه کمیسیونهای فرعی تأسیس نماید.
۳ – عضویت در این کمیسیونهای فرعی برای اعضای کمیسیون که کشورهای ساحلی هستند و در
مسیر مهاجرت ذخایر مربوط در کمیسیون فرعی قرار‌دارند یا کشورهائی هستند که کشتیهای
آنها در شیلات این ذخایر مشارکت می‌نمایند، آزاد خواهد بود.
۴ – کمیسیون فرعی مرجعی را برای مشاوره و همکاری در مورد موضوعات مربوط به مدیریت
و حفظ ذخایر مربوط و به ویژه موارد زیر تشکیل خواهد داد:
الف – بررسی ذخایر مربوط و جمع‌آوری اطلاعات علمی و سایر اطلاعات مربوط در ارتباط با آن ذخایر؛
ب – ارزیابی و تجزیه و تحلیل روند و شرایط ذخایر مربوط؛
پ – هماهنگی تحقیقات و مطالعات راجع به ذخایر مربوط؛
ت – گزارش یافته‌های خود به کمیسیون؛
ج – پیشنهاد توصیه‌هائی برای انجام اقدامهائی توسط اعضای کمیسیون که ممکن است
مناسب باشد از جمله اقدام در جهت به دست آوردن اطلاعات‌لازم در ارتباط با ذخایر و
پیشنهادهائی برای اقدامهای مدیریت و حفظ ذخایر؛
چ – بررسی موضوعهائی که توسط کمیسیون به آن ارجاع می‌شود.
۵ – کمیسیون می‌تواند با رعایت مفاد این ماده، کار گروهها، گروههای مقدماتی و
نهادهای فرعی دیگری که ممکن است برای مقاصد این موافقتنامه ضروری باشند را تأسیس نماید.
۶ – تأسیس هر یک از کمیسیونهای فرعی توسط کمیسیون که نیاز به مصرف هزینه از سوی
کمیسیون داشته باشد، و یا هر یک از کار گروهها، گروههای‌مقدماتی و یا سایر نهادهای
فرعی منوط به تأمین بودن بودجه لازم در بودجه مستقل مصوب کمیسیون یا فائو برحسب
مورد می‌باشد. در صورتی که‌مخارج مربوط به عهده فائو باشد، تعیین تأمین بودن بودجه
مربوط به عهده مدیر کل خواهد بود. قبل از اخذ تصمیم درباره هزینه مربوط به
تأسیس‌نهادهای فرعی، کمیسیون باید بدواً گزارشی از دبیر و یا در صورت اقتضاء مدیر
کل، در مورد مسائل اداری و مالی دریافت کرده باشد.
۷ – نهادهای فرعی در صورت درخواست کمیسیون اطلاعاتی را در خصوص گزارش فعالیتهای خود به کمیسیون ارائه خواهند نمود.
ماده ۱۳ – منابع مالی:
۱ – هر یک از اعضای کمیسیون تعهد می‌نماید که سالانه سهم خود را در بودجه مستقل
برحسب میزان حق عضویتی که کمیسیون به تصویب می‌رساند‌پرداخت نماید.
۲ – کمیسیون بودجه مستقل را در هر اجلاس عادی به اتفاق آرای اعضای آن تصویب خواهد
نمود مشروط بر اینکه در هر حال چنانچه پس از انجام کلیه تلاشها، اتفاق آراء در طول
آن اجلاس حاصل نشد، موضوع به رأی گذاشته خواهد شد و در این صورت بودجه با اکثریت دو سوم اعضاء تصویب‌خواهد شد.
۳ –
الف – میزان حق عضویت هر یک از اعضای کمیسیون طبق طرحی که توسط کمیسیون تصویب و با اتفاق آراء اصلاح می‌گردد، تعیین خواهد شد.
ب – در تصویب طرح، توجه لازم به هر یک از اعضاء مبذول گشته و برای هر یک، یک حق
عضویت پایه مساوی و یک حق عضویت متغیر از جمله‌براساس کل مقدار صید گونه‌های تحت
پوشش این موافقتنامه در حیطه و تحویل آنها به ساحل، و نیز درآمد سرانه هر عضو، ارزیابی می‌گردد.
پ – طرح مصوب و یا اصلاحی کمیسیون در مقررات مالی کمیسیون گنجانده خواهد شد.
۴ – از هر یک از اعضای کمیسیون که به عضویت فائو در نیامده است درخواست خواهد شد
تا حق عضویتی را که کمیسیون ممکن است در مورد‌هزینه‌های فائو در خصوص فعالیتهای کمیسیون تعیین نماید، پرداخت کند.
۵ – پرداخت حق عضویتها به ارزهای رایج قابل تبدیل انجام خواهد شد، مگر اینکه
کمیسیون با موافقت مدیر کل تصمیم دیگری بگیرد.
۶ – کمیسیون همچنین می‌تواند هبه‌ها و سایر انواع کمکهای سازمانها، افراد و سایر
منابع را برای مقاصد مربوط به انجام هر یک از وظایف خود‌بپذیرد.
۷ – حق عضویتها، هبه‌ها و سایر انواع کمکهای دریافتی مطابق مقررات مالی فائو در
صندوق تولیتی که مدیریت آن به عهده مدیر کل می‌باشد واریز‌خواهد شد.
۸ – هر یک از اعضای کمیسیون که پرداخت سهم مالی وی به کمیسیون به تعویق افتاده
است، در صورتی که مبلغ معوّ‌قه معادل حق عضویت در دو‌سال تقویمی گذشته، و یا بیش از
آن باشد، حق رأی در کمیسیون را نخواهد داشت. با وجود این در صورتی که کمیسیون
تشخیص دهد که تعویق پرداخت به عللی خارج از کنترل عضو بوده است، می‌تواند به آن عضو حق رأی بدهد.
ماده ۱۴ – دفتر مرکزی:
کمیسیون پس از مشاوره با مدیر کل محل دفتر مرکزی را تعیین خواهد نمود.
ماده ۱۵ – همکاری با سایر سازمانها و مؤسسه‌ها:
۱ – کمیسیون با سایر مؤسسه‌ها و سازمانهای بین‌الدولی به‌ویژه آنهائی که در بخش
شیلات فعال هستند و می‌توانند در انجام کارها و پیشبرد اهداف کمیسیون کمک کنند و
به‌ویژه با هر مؤسسه یا سازمان بین‌الدولی که با تون ماهیان موجود در حیطه
درارتباط هستند، همکاری کرده ترتیبات مناسب را‌ایجاد خواهد نمود. کمیسیون می‌تواند
با این سازمانها و مؤسسه‌ها موافقتنامه‌هائی را منعقد نماید. این موافقتنامه‌ها در
جهت ارتقای نقش تکمیل‌کنندگی خواهد بود و طبق بند (۲)، از دوباره‌کاری و تداخل
فعالیتهای کمیسیون و سازمانهای مزبور جلوگیری به عمل خواهد آورد.
۲ – هیچ‌یک از مفاد این موافقتنامه لطمه‌ای به حقوق و مسؤولیتهای سایر مؤسسه‌ها یا
سازمانهای بین‌الدولی که با تون ماهیان و یا گونه‌هائی از آن در‌حیطه درارتباط
هستند و یا به اعتبار اقدامهای اتخاذ شده به وسیله این گونه سازمانها یا مؤسسه‌ها وارد نخواهد آورد.
ماده ۱۶ – حقوق کشورهای ساحلی:
این موافقتنامه، به اعمال حقوق حاکمیتی کشورهای ساحلی طبق حقوق بین‌الملل دریاها
به منظور اکتشاف واستخراج، مدیریت وحفظ ذخایر زنده،از‌جمله گونه‌های مهاجر، در
محدوده (۲۰۰) گره دریائی تحت حاکمیت آن کشور لطمه‌ای وارد نخواهد آورد.
ماده ۱۷ – پذیرش:
۱ – پذیرش این موافقتنامه از سوی هر یک از اعضاء و یا اعضای وابسته فائو از طریق
سپردن سند پذیرش به مدیر کل صورت خواهد گرفت.
۲ – پذیرش این موافقتنامه از سوی هر یک از کشورهای مذکور در بند (۲) ماده (۴) از
طریق سپردن سند پذیرش به مدیر کل صورت خواهد گرفت.پذیرش از تاریخی که کمیسیون
درخواست عضویت را می‌پذیرد نافذ خواهد شد.
۳ – مدیر کل تمامی اعضای کمیسیون، تمامی اعضای فائو و دبیر کل سازمان ملل متحد را
از تمامی پذیرشهائی که نافذ شده‌اند مطلع خواهد نمود.
ماده ۱۸ – لازم‌الاجراء شدن:
این موافقتنامه ازتاریخ دریافت دهمین سند پذیرش توسط مدیر کل لازم‌الاجراء خواهد
شد. پس از آن، این موافقتنامه در مورد هریک از اعضاء یا اعضای وابسته فائو یا
کشورهای مذکور در بند (۲) ماده (۴) که متعاقباً سند پذیرش خود را تسلیم نمایند، از
تاریخ نافذ شدن پذیرش مزبور یا تاریخ نافذ شدن آن‌طبق ماده (۱۷) فوق‌الذکر لازم‌الاجراء خواهد شد.
ماده ۱۹ – حق شرط :
پذیرش این موافقتنامه می‌تواند طبق قواعد کلی حقوق بین‌الملل عمومی که در مفاد بخش (۲)، قسمت (۲) کنوانسیون وین درباره حقوق معاهدات ۱۹۶۹ میلادی (۱۳۴۸ هجری شمسی) درج گردیده، منوط به حق شرطهائی گردد.
ماده ۲۰ – اصلاحات:
۱ – این موافقتنامه می‌تواند با اکثریت سه چهارم اعضای کمیسیون اصلاح گردد.
۲ – هر یک از اعضای کمیسیون و یا مدیر کل می‌تواند پیشنهاد اصلاح را ارائه نماید.
پیشنهادهای اعضای کمیسیون هم به رئیس کمیسیون و هم به‌مدیر کل و پیشنهادهای مدیر
کل به رئیس کمیسیون ارائه خواهد شد. ارائه پیشنهادها باید حداکثر (۱۲۰) روز قبل از
تاریخ تشکیل اجلاسی باشد که قرار‌است به آنها رسیدگی نماید. مدیر کل فوراً تمامی
اعضای کمیسیون را از تمامی پیشنهادهای ارائه شده برای اصلاحات آگاه خواهد نمود.
۳ – هر یک از اصلاحات این موافقتنامه به شورای فائو گزارش خواهد شد. این شورا
می‌تواند اصلاحاتی را که به طور صریح منطبق بر اهداف و مقاصد فائو یا مفاد
اساسنامه فائو نیست، مردود اعلام نماید.
۴ – اصلاحیه‌هائی که هیچگونه تعهد تازه‌ای برای اعضاء ایجاد نمی‌کند، از تاریخ
تصویب کمیسیون با رعایت بند (۳) فوق، برای تمامی اعضاء‌لازم‌الاجراء خواهد بود.
۵ – اصلاحیه‌هائی که شامل تعهدات تازه‌ای برای اعضای کمیسیون می‌باشد، پس از تصویب
کمیسیون با رعایت بند (۳) فوق، در مورد هر عضو تنها‌در صورت پذیرش آن لازم‌الاجراء
خواهد بود. اسناد پذیرش اصلاحیه‌های شامل تعهدات تازه به مدیر کل تسلیم خواهد شد.
مدیر کل این پذیرش را به اطلاع تمامی اعضای کمیسیون و دبیر کل سازمان ملل متحد
خواهد رساند. حقوق و تعهدات هر یک از اعضای کمیسیون که اصلاحیه، شامل تعهدات تازه
را نپذیرفته است کماکان تابع مفاد لازم‌الاجرای این موافقتنامه قبل از اصلاحیه، خواهد بود.
۶ – اصلاحیه‌های پیوستهای این موافقتنامه می‌تواند با اکثریت دو سوم اعضای کمیسیون
مورد تصویب قرار گیرد و از زمان تصویب کمیسیون،لازم‌الاجراء خواهد شد.
۷ – مدیر کل لازم‌الاجراء شدن هر یک از اصلاحیه‌ها را به اطلاع تمامی اعضای
کمیسیون، تمام اعضاء و اعضای وابسته فائو و دبیر کل سازمان ملل متحد خواهد رساند.
ماده ۲۱ – کناره‌گیری:
۱ – هر یک از اعضای کمیسیون می‌تواند در هر زمان پس از گذشت دو سال از تاریخ
لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه نسبت به آن عضو، با تسلیم‌یادداشت کتبی به مدیر
کل از این موافقتنامه کناره‌گیری نماید. مدیر کل فوراً تمامی اعضای کمیسیون، اعضاء
و اعضای وابسته فائو و دبیر کل سازمان‌ملل متحد را از کناره‌گیری مزبور آگاه خواهد
نمود. کناره‌گیری در پایان سال تقویمی متعاقب سال دریافت یادداشت کناره‌گیری توسط مدیر کل نافذ خواهد شد.
۲ – یک عضو کمیسیون می‌تواند در ارتباط با یک یا چند سرزمین که مسؤول روابط
بین‌المللی آنها می‌باشد یادداشت کناره‌گیری ارائه نماید. هرگاه‌عضوی یادداشت
کناره‌گیری از کمیسیون ارائه نماید، باید سرزمین یا سرزمینهائی را که کناره‌گیری
در مورد آنها تسّری دارد بیان کند. در صورت عدم بیان‌این مطلب، کناره‌گیری نسبت به
تمامی سرزمینهائی که عضو مزبور مسؤول روابط بین‌المللی آنهاست تسّری یافته تلقی
خواهد شد بجز سرزمینهای‌متعلق به یک عضو وابسته که با حق خود عضو کمیسیون می‌باشد.
۳ – ارائه یادداشت کناره‌گیری از فائو توسط هر یک از اعضای کمیسیون همزمان
کناره‌گیری از کمیسیون تلقی خواهد شد و این کناره‌گیری در مورد‌تمامی سرزمینهائی
که آن عضو کمیسیون مسؤول روابط بین‌المللی آنهاست تسّری یافته تلقی خواهد شد. بجز
سرزمینهای متعلق به یک عضو وابسته که‌با حق خود عضو کمیسیون می‌باشد.
۴ – کناره‌گیری از این موافقتنامه می‌تواند مطابق آنچه که در بند (۴) ماده (۴) پیش‌بینی شده نیز صورت گیرد.
ماده ۲۲ – انقضاء:
چنانچه در نتیجه کناره‌گیریها، تعداد اعضای کمیسیون از ده عضو کمتر شود، این
موافقتنامه خود به خود منقضی خواهد شد، مگر در صورتی که اعضای باقیمانده کمیسیون
به اتفاق آراء تصمیم دیگری اتخاذ نمایند.
ماده ۲۳ – تفسیر و حل و فصل اختلافات:
هر اختلافی در مورد تفسیر یا اجرای این موافقتنامه، در صورت عدم حل و فصل آن توسط
کمیسیون، برای حل و فصل به تشریفات‌میانجیگری که توسط کمیسیون تصویب خواهد شد،
ارجاع خواهد گردید. نتایج حاصل از این تشریفات میانجیگری، گرچه به خودی خود
الزام‌آور‌نیست، اما بنیان جدیدی برای تجدیدنظر در مسأله مورد اختلاف توسط طرفهای
اختلاف خواهد بود. در صورت عدم حل اختلاف از طریق تشریفات‌میانجیگری، اختلاف
می‌تواند طبق اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری به آن دیوان ارجاع گردد، مگر
آنکه طرفهای اختلاف، در مورد شیوه حل‌اختلاف دیگری به توافق برسند.
ماده ۲۴ – امین اسناد:
مدیر کل، امین اسناد این موافقتنامه خواهد بود. امین اسناد:
الف – برای هر یک از اعضاء و اعضای وابسته فائو و همچنین کشورهای غیرعضوی که ممکن
است عضو این موافقتنامه گردند، نسخه‌های مصدّق این‌موافقتنامه را ارسال خواهد نمود.
ب – به محض لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه نسبت به ثبت آن طبق ماده (۱۰۲) منشور
ملل متحد نزد دبیرخانه سازمان ملل متحد اقدام خواهد‌نمود.
پ – هر یک از اعضاء و یا اعضای وابسته فائو که این موافقتنامه را پذیرفته‌اند و
نیز کشورهائی که عضویت آنها در کمیسیون پذیرفته شده را از موارد زیر مطلع خواهد نمود:
۱ – پذیرش درخواست عضویت کشورهای غیر عضو کمیسیون.
۲ – پیشنهادهای مربوط به اصلاح این موافقتنامه و یا پیوستهای آن.
ت – هر یک از اعضاء یا اعضای وابسته فائو و هر یک از کشورهای غیرعضوی که ممکن است
عضو این موافقتنامه گردند را از موارد زیر مطلع خواهد‌نمود:
۱ – ارائه سند پذیرش طبق ماده (۱۷)؛
۲ – تاریخ لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه طبق ماده (۱۸)؛
۳ – پذیرشهای مشروط به عمل آمده طبق ماده (۱۹)؛
۴ – تصویب اصلاحیه‌های موافقتنامه طبق ماده (۲۰)؛
۵ – کناره‌گیری از موافقتنامه طبق ماده (۲۱)؛
۶ – انقضای موافقتنامه طبق ماده (۲۲).
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست و چهار ماده و پیوستهای ( الف) و (ب) در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ سیزدهم آبان ماه یکهزار و سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۰.۸.۲۳ به تایید شورای نگهبان رسیده است.
مهدی کروبی
رئیس مجلس شورای اسلامی